Arrian, Anabasis, book 1, chapter 25

(아리아노스, Anabasis, book 1, chapter 25)

Ἔτι δὲ αὐτῷ περὶ τὴν Φασηλίδα ὄντι ἐξαγγέλλεται Ἀλέξανδρον τὸν Αἐρόπου ἐπιβο9υλεύειν, τά τε ἄλλα τῶν ἑταίρων ὄντα καὶ ἐν τῷ τότε Θεσσαλῶν τῆσ ἵππου ἄρχοντα. ἦν μὲν δὴ ὁ Ἀλέξανδροσ οὗτοσ ἀδελφὸσ Ἡρομένουσ τε καὶ Ἀρραβαίου τῶν ξυνεπιλαβόντων τῆσ σφαγῆσ τῆσ Φιλίππου· καὶ τότε αἰτίαν σχόντα αὐτὸν Ἀλέξανδροσ ἀφῆκεν, ὅτι ἐν πρώτοισ τε ἀφίκετο τῶν φίλων παῤ αὐτόν, ἐπειδὴ Φίλιπποσ ἐτελεύτησε, καὶ τὸν θώρακα συνενδὺσ συνηκολούθησεν αὐτῷ εἰσ τὰ βασίλεια·

ὕστερον δὲ καὶ ἐν τιμῇ ἀμφ̓ αὑτὸν εἶχε, στρατηγόν τε ἐπὶ Θρᾴκησ στείλασ καὶ ἐπειδὴ Κάλασ ὁ τῶν Θετταλῶν ἵππαρχοσ ἐπὶ σατραπείᾳ ἐξεπέμφθη, αὐτὸν ἀπέδειξεν ἄρχειν τῆσ Θεσσαλικῆσ ἵππου. τὰ δὲ τῆσ ἐπιβουλῆσ ἐξηγγέλθη ὧδε. Δαρεῖοσ, ἐπειδὴ Ἀμύντασ αὐτομολήσασ παῤ αὐτὸν λόγουσ τέ τινασ καὶ γράμματα παρὰ τοῦ Ἀλεξάνδρου τούτου ἐκόμισε, καταπέμπει ἐπὶ θάλασσαν Σισίνην, ἄνδρα Πέρσην τῶν ἀμφ̓ αὑτὸν πιστῶν, πρόφασιν μὲν παρὰ Ἀτιζύην τὸν Φρυγίασ σατράπην, τῇ δὲ ἀληθείᾳ τῷ Ἀλεξάνδρῳ τούτῳ συνεσόμενον καὶ πίστεισ δώσοντα, εἰ ἀποκτείνειε βασιλέα Ἀλέξανδρον, αὐτὸν βασιλέα καταστήσειν Μακεδονίασ καὶ χρυσίου τάλαντα πρὸσ τῇ βασιλείᾳ ἐπιδώσειν χίλια.

ὁ δὲ Σισίνησ ἁλοὺσ πρὸσ Παρμενίωνοσ λέγει πρὸσ Παρμενίωνα ὧν ἕνεκα ἀπεστάλη·

καὶ τοῦτον ἐν φυλακῇ πέμπει Παρμενίων παῤ Ἀλέξανδρον, καὶ πυνθάνεται ταὐτὰ παῤ αὐτοῦ Ἀλέξανδροσ. ξυναγαγὼν δὲ τοὺσ φίλουσ βουλὴν προὐτίθει ὅ τι χρὴ ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου γνῶναι. καὶ ἐδόκει τοῖσ ἑταίροισ μήτε πάλαι εὖ βεβουλεῦσθαι τὸ κράτιστον τοῦ ἱππικοῦ ἀνδρὶ οὐ πιστῷ ἐπιτρέψασ, νῶν τε χρῆναι αὐτὸν κατὰ τάχοσ ἐκποδὼν ποιεῖσθαι, πρὶν καὶ ἐπιτηδειότερον γενόμενον τοῖσ Θετταλοῖσ ξὺν αὐτοῖσ τι νεωτερίσαι.

καί τι καὶ θεῖον ἐφόβει αὐτούσ. ἔτι γὰρ πολιορκοῦντοσ αὐτοῦ Ἀλεξάνδρου Ἁλικαρνασσὸν ἀναπαύεσθαι μὲν ἐν μεσημβρίᾳ, χελιδόνα δὲ περιπέτεσθαι ὑπὲρ τῆσ κεφαλῆσ τρύζουσαν μεγάλα καὶ τῆσ εὐνῆσ ἄλλῃ καὶ ἄλλῃ ἐπικαθίζειν, θορυβωδέστερον ἢ κατὰ τὸ εἰωθὸσ ᾅδουσαν·

τὸν δὲ ὑπὸ καμάτου ἐγερθῆναι μὲν ἀδυνάτωσ ἔχειν ἐκ τοῦ ὕπνου, ἐνοχλούμενον δὲ πρὸσ τῆσ φωνῆσ τῇ χειρὶ οὐ βαρέωσ ἀποσοβῆσαι τὴν χελιδόνα·

τὴν δὲ τοσούτου ἄρα δεῆσαι ἀποφυγεῖν πληγεῖσαν, ὥστε ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ αὐτῆσ τοῦ Ἀλεξάνδρου καθημένην μὴ πρόσθεν ἀνεῖναι πρὶν παντελῶσ ἐξεγερθῆναι Ἀλέξανδρον. καὶ Ἀλέξανδροσ οὐ φαῦλον ποιησάμενοσ τὸ τῆσ χελιδόνοσ ἀνεκοίνωσεν Ἀριστάνδρῳ τῷ Τελμισσεῖ, μάντει·

Ἀρίστανδρον δὲ ἐπιβουλὴν μὲν ἔκ του τῶν φίλων σημαίνεσθαι αὐτῷ εἰπεῖν, σημαίνεσθαι δὲ καί, ὅτι καταφανὴσ ἔσται. τὴν γὰρ χελιδόνα σύντροφόν τε εἶναι ὄρνιθα καὶ εὔνουν ἀνθρώποισ καὶ λάλον μᾶλλον ἢ ἄλλην ὄρνιθα. Ταῦτά τε οὖν καὶ τὰ ἀπὸ τοῦ Πέρσου ξυνθεὶσ πέμπει ὡσ Παρμενίωνα Ἀμφοτερὸν τὸν Ἀλεξάνδρου μὲν παῖδα, ἀδελφὸν δὲ Κρατεροῦ.

καὶ ξυμπέμπει αὐτῷ τῶν Περγαίων τινὰσ τὴν ὁδὸν ἡγησομένουσ. καὶ ὁ Ἀμφοτερὸσ στολὴν ἐνδὺσ ἐπιχώριον, [καὶ] ὡσ μὴ γνώριμοσ εἶναι κατὰ τὴν ὁδόν, λανθάνει ἐφικόμενοσ παρὰ Παρμενίωνα· καὶ γράμματα μὲν οὐ κομίζει παρὰ Ἀλεξάνδρου·

οὐ γὰρ ἔδοξε γράφειν ὑπὲρ οὐδενὸσ τοιούτου ἐσ τὸ ἐμφανέσ· τὰ δὲ ἀπὸ γλώσσησ οἱ ἐντεταλμένα ἐξήγγειλεν, καὶ οὕτω ξυλλαμβάνεται ὁ Ἀλέξανδροσ οὗτοσ καὶ ἐν φυλακῇ ἦν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION