헬라어 문장 검색 - Αρριαν́Αναβασί1́13́

(아리아노스, Anabasis, book 1, chapter 12)

Ἀνιόντα δ̓ αὐτὸν ἐσ Ἴλιον Μενοίτιόσ τε ὁ κυβερνήτησ χρυσῷ στεφάνῳ ἐστεφάνωσε καὶ ἐπὶ τούτῳ Χάρησ ὁ Ἀθηναῖοσ ἐκ Σιγείου ἐλθὼν καί τινεσ καὶ ἄλλοι, οἱ μὲν Ἕλληνεσ, οἱ δὲ ἐπιχώριοι· . . . οἱ δὲ, ὅτι καὶ τὸν Ἀχιλλέωσ ἄρα τάφον ἐστεφάνωσεν· Ἡφαιστίωνα δὲ λέγουσιν ὅτι τοῦ Πατρόκλου τὸν τάφον ἐστεφάνωσε· καὶ εὐδαιμόνισεν ἄρα, ὡσ λόγοσ, Ἀλέξανδροσ Ἀχιλλέα, ὅτι Ὁμήρου κήρυκοσ ἐσ τὴν ἔπειτα μνήμην ἔτυχε. καὶ μέντοι καὶ ἦν Ἀλεξάνδρῳ οὐχ ἥκιστα τούτου ἕνεκα εὐδαιμονιστέοσ Ἀχιλλεύσ, ὅτι αὐτῷ γε Ἀλεξάνδρῳ, οὐ κατὰ τὴν ἄλλην ἐπιτυχίαν, τὸ χωρίον τοῦτο ἐκλιπὲσ ξυνέβη οὐδὲ ἐξηνέχθη ἐσ ἀνθρώπουσ τὰ Ἀλεξάνδρου ἔργα ἐπαξίωσ, οὔτ̓ οὖν καταλογάδην, οὔτε τισ ἐν μέτρῳ ἐποίησεν·

ἀλλ̓ οὐδὲ ἐν μέλει ᾔσθη Ἀλέξανδροσ, ἐν ὅτῳ Ιἕρων τε καὶ Γέλων καὶ Θήρων καὶ πολλοὶ ἄλλοι οὐδέν τι Ἀλεξάνδρῳ ἐπεοικότεσ, ὥστε πολὺ μεῖον γιγνώσκεται τὰ Ἀλεξάνδρου ἢ τὰ φαυλότατα τῶν πάλαι ἔργων· ὁπότε καὶ ἡ τῶν μυρίων ξὺν Κύρῳ ἄνοδοσ ἐπὶ βασιλέα Ἀρτοξέρξην καὶ τὰ Κλεάρχου τε καὶ τῶν ἅμα αὐτῷ ἁλόντων παθήματα καὶ ἡ κατάβασισ αὐτῶν ἐκείνων, ἣν Ξενοφῶν αὐτοὺσ κατήγαγε, πολύ τι ἐπιφανέστερα ἐσ ἀνθρώπουσ Ξενοφῶντοσ ἕνεκά ἐστιν ἢ Ἀλέξανδρόσ τε καὶ τὰ Ἀλεξάνδρου ἔργα.

καίτοι Ἀλέξανδροσ οὔτε ξὺν ἄλλῳ ἐστράτευσεν , οὔτε φεύγων μέγαν βασιλέα τοὺσ τῇ καθόδῳ ἐπὶ θάλασσαν ἐμποδὼν γιγνομένουσ ἐκράτησεν·

ἀλλ̓ οὐκ ἔστιν ὅστισ ἄλλοσ εἷσ ἀνὴρ τοσαῦτα ἢ τηλικαῦτα ἔργα κατὰ πλῆθοσ ἢ μέγεθοσ ἐν Ἕλλησιν ἢ βαρβάροισ ἀπεδείξατο. ἔνθεν καὶ αὐτὸσ ὁρμηθῆναί φημι ἐσ τήνδε τὴν ξυγγραφήν, οὐκ ἀπαξιώσασ ἐμαυτὸν φανερὰ καταστήσειν ἐσ ἀνθρώπουσ τὰ Ἀλεξάνδρου ἔργα. ὅστισ δὲ ὢν ταῦτα ὑπὲρ ἐμαυτοῦ γινώσκω, τὸ μὲν ὄνομα οὐδὲν δέομαι ἀναγράψαι, οὐδὲ γὰρ οὐδὲ ἄγνωστον ἐσ ἀνθρώπουσ ἐστίν, οὐδὲ πατρίδα ἥτισ μοί ἐστιν οὐδὲ γένοσ τὸ ἐμόν, οὐδὲ εἰ δή τινα ἀρχὴν ἐν τῇ ἐμαυτοῦ ἦρξα·

ἀλλ̓ ἐκεῖνο ἀναγράφω, ὅτι ἐμοὶ πατρίσ τε καὶ γένοσ καὶ ἀρχαὶ οἵδε οἱ λόγοι εἰσί τε καὶ ἀπὸ νέου ἔτι ἐγένοντο, καὶ ἐπὶ τῷδε οὐκ ἀπαξιῶ ἐμαυτὸν τῶν πρώτων ἐν τῇ φωνῇ τῇ Ἑλλάδι, εἴπερ οὖν καὶ Ἀλέξανδρον τῶν ἐν τοῖσ ὅπλοισ. Ἐξ Ἰλίου δὲ ἐσ Ἀρίσβην ἧκεν, οὗ πᾶσα ἡ δύναμισ αὐτῷ διαβεβηκυῖα τὸν Ἑλλήσποντον ἐστρατοπεδεύκει, καὶ τῇ ὑστεραίᾳ ἐσ Περκώτην·

τῇ δὲ ἄλλῃ Λάμψακον παραμείψασ πρὸσ τῷ Πρακτίῳ ποταμῷ ἐστρατοπέδευσεν, ὃσ ῥέων ἔκ τῶν ὀρῶν τῶν Ἰδαίων ἐκδιδοῖ ἐσ θάλασσαν τὴν μεταξὺ τοῦ Ἑλλησπόντου τε καὶ τοῦ Εὐξείνου πόντου. ἔνθεν δὲ ἐσ Ἕρμωτον ἀφίκετο, Κολωνάσ πόλιν παραμείψασ. σκοποὶ δὲ αὐτῷ ἐπέμποντο πρὸ τοῦ στρατεύματοσ·

καὶ τούτων ἡγεμὼν ἦν Ἀμύντασ ὁ Ἀρραβαίου, ἔχων τῶν τε ἑταίρων τὴν ἴλην τὴν ἐξ Ἀπολλωνίασ, ἧσ ἰλάρχησ ἦν Σωκράτησ ὁ Σάθωνοσ, καὶ τῶν προδρόμων καλουμένων ἴλασ τέσσαρασ. κατὰ δὲ τὴν πάροδον Πρίαπον πόλιν ἐνδοθεῖσαν πρὸσ τῶν ἐνοικούντων τοὺσ παραληψομένουσ ἀπέστειλε σὺν Πανηγόρῳ τῷ Λυκαγόρου, ἑνὶ τῶν ἑταίρων. Περσῶν δὲ στρατηγοὶ ἦσαν Ἀρσάμησ καὶ Ῥεομίθρησ καὶ Πετήνησ καὶ Νιφάτησ καὶ ξὺν τούτοισ Σπιθριδάτησ ὁ Λυδίασ καὶ Ιὠνίασ σατράπησ καὶ Ἀρσίτησ ὁ τῆσ πρὸσ Ἑλλησπόντῳ Φρυγίασ ὕπαρχοσ.

οὗτοι δὲ πρὸσ Ζελείᾳ πόλει κατεστρατοπεδευκότεσ ἦσαν ξὺν τῇ ἵππῳ τε τῇ βαρβαρικῇ καὶ τοῖσ Ἕλλησι τοῖσ μισθοφόροισ. βουλευομένοισ δὲ αὐτοῖσ ὑπὲρ τῶν παρόντων, ἐπειδὴ Ἀλέξανδροσ διαβεβηκὼσ ἠγγέλλετο, Μέμνων ὁ Ῥόδιοσ παρῄνει μὴ διὰ κινδύνου ἰέναι πρὸσ τοὺσ Μακεδόνασ, τῷ τε πεζῷ πολὺ περιόντασ σφῶν καὶ αὐτοῦ Ἀλεξάνδρου παρόντοσ, αὐτοῖσ δὲ ἀπόντοσ Δαρείου·

προϊόντασ δὲ τόν τε χιλὸν ἀφανίζειν καταπατοῦντασ τῇ ἵππῳ καὶ τὸν ἐν τῇ γῇ καρπὸν ἐμπιπράναι, μηδὲ τῶν πόλεων αὐτῶν φειδομένουσ. οὐ γὰρ μενεῖν ἐν τῇ χώρᾳ Ἀλέξανδρον ἀπορίᾳ τῶν ἐπιτηδείων. Ἀρσίτην δὲ λέγεται εἰπεῖν ἐν τῷ συλλόγῳ τῶν Περσῶν, ὅτι οὐκ ἂν περιίδοι μίαν οἰκίαν ἐμπρησθεῖσαν τῶν ὑπὸ οἷ τεταγμένων ἀνθρώπων·

καὶ τοὺσ Πέρσασ Ἀρσίτῃ προσθέσθαι, ὅτι καὶ ὕποπτόν τι αὐτοῖσ ἦν ἐσ τὸν Μέμνονα τριβὰσ ἐμποιεῖν ἑκόντα τῷ πολέμῳ τῆσ ἐκ βασιλέωσ τιμῆσ οὕνεκα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Arrian, Anabasis, book 1, chapter 12

(아리아노스, Anabasis, book 1, chapter 12)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION