헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́19́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐλευσίνιος)

ὦ πάλαι ποτὲ ἡδίων ᾄδειν Ἐλευσὶσ ἐμοὶ τίσ Ὀρφεὺσ ἢ Θάμυρισ ἢ ποῖοσ Ἐλευσίνιοσ οἰκήτωρ Μουσαῖοσ ἀρκέσει τοσούτῳ πράγματι; ποίαισ κιθάραισ ἢ λύραισ τὸ κοινὸν πτῶμα, τὸ κοινὸν τῆσ γῆσ, ἀνακλαύσεται; τίνα ταύτην προὔβαλεσ ὦ Ζεῦ τὴν ὑπόθεσιν; ἐγὼ μὲν καὶ προσάγων ἐμαυτὸν τῷ λόγῳ ναρκῶ καὶ ἀναστρέφω καὶ καθ’ ἓν τοῦτο λέγειν ἀναγκάζομαι, ὅτι σιγᾶν οὐκ ἔχω. τίσ γὰρ Ἑλλήνων ἢ τίσ βαρβάρων οὕτω σκαιὸσ ἢ ἀνήκοοσ, ἢ τίσ οὕτω σφόδρα ἔξω τῆσ γῆσ ἢ θεῶν, ἢ συλλήβδην εἰπεῖν καλῶν ἀναίσθητοσ, πλὴν τῶν κάκιστ’ ἀπολουμένων, οἳ ταῦτ’ ἔδρασαν, ὅστισ οὐ κοινόν τι τῆσ γῆσ τέμενοσ τὴν Ἐλευσῖνα ἡγεῖτο, καὶ πάντων ὅσα θεῖα ἀνθρώποισ, ταυτὸν φρικωδέστατόν τε καὶ φαιδρότατον; τίνι δ’ ἄλλῳ χωρίων ἢ μύθων φῆμαι θαυμαστότερα ἐφύμνησαν, ἢ τὰ δρώμενα μείζω ἔσχε τὴν ἔκπληξιν, ἢ μᾶλλον εἰσ ἐφάμιλλον κατέστη ταῖσ ἀκοαῖσ τὰ ὁρώμενα; ὅσα μὲν δὴ θέασ ἐχόμενα εἶδον γενεαὶ παμπληθεῖσ εὐδαιμόνων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ἐν τοῖσ ἀρρήτοισ φάσμασιν·

ἃ δ’ εἰσ τὸ μέσον ποιηταὶ καὶ λογοποιοὶ καὶ συγγραφεῖσ πάντεσ ὑμνοῦσι, κόρην τὴν Δήμητροσ ἀφανῆ γενέσθαι χρόνον ἔστιν ὃν, Δήμητρα δ’ ἐπέρχεσθαι γῆν πᾶσαν καὶ θάλατταν ζητοῦσαν τὴν θυγατέρα, τέωσ μὲν οὖν οὐχ οἱάν τε εἶναι εὑρεῖν, ἐλθοῦσαν δ’ εἰσ Ἐλευσῖνα τήν τε ἐπωνυμίαν δοῦναι τῷ τόπῳ καὶ τὴν κόρην εὑροῦσαν ποιῆσαι τὰ μυστήρια· καὶ γενέσθαι δὴ τὸν σῖτον παρὰ μὲν ταῖν θεαῖν τοῖσ Ἀθηναίοισ, παρὰ δὲ τῶν Ἀθηναίων καὶ Ἕλλησι καὶ βαρβάροισ· ‐ καὶ τούτοισ Κελεόσ τε καὶ Μετάνειρα καὶ Τριπτόλεμοσ ἐπιφημίζονται καὶ ἁρ́ματα δὴ δρακόντων ὑπόπτερα ὑπὲρ πάσησ γῆσ καὶ θαλάττησ φερόμενα· ‐ μυηθῆναι δὲ ξένων πρώτουσ Ἡρακλέα καὶ Διοσκούρουσ, ἀγῶνά τε γυμνικὸν γενέσθαι πρῶτον Ἐλευσῖνι τῆσ Ἀττικῆσ, καὶ τὸ ἆθλον εἶναι τοῦ καρποῦ τοῦ φανθέντοσ, πειρωμένων τῶν ἀνθρώπων ὅσον εἰσ ἰσχὺν ἐκ τῆσ ἡμέρου τροφῆσ ἐπέδοσαν· ἀπάγειν δὲ καὶ τοὺσ Ἕλληνασ ἀπαρχὰσ τῶν καρπῶν ἑκάστοτε Ἀθήναζε ὡσ μητροπόλει σφῶν τε αὐτῶν καὶ τῶν καρπῶν τῶν Ἀθηναίων τῇ πόλει. Εὐμολπίδαι δὲ καὶ Κήρυκεσ εἰσ Ποσειδῶ τε καὶ Ἑρμῆν ἀναφέροντεσ οἱ μὲν ἱεροφάντασ, οἱ δὲ δᾳδούχουσ παρείχοντο. καὶ τὰ μὲν εἰσ μύθουσ ἀνήκοντα τοιαῦτα. τὰ δ’ ὕστερον Ἡρακλειδῶν εἰσ Πελοπόννησον κατελθόντων καὶ χρόνου διαγενομένου Δωριεῖσ ἐπ’ Ἀθήνασ ἐστράτευον. ὡσ δ’ Ἐλευσῖνι γίγνονται, καταισχυνθέντεσ, εἴτε καὶ δείσαντεσ χρὴ λέγειν, ἀπιόντεσ ᾤχοντο τὴν αὐτήν. ἡ δ’ ἐκείνων τότε κίνησισ Ιὠνίαν οἰκίζει παρ’ ἡμῖν. γενομένου δὲ τοῦ Μηδικοῦ στόλου καὶ μεγίστων δὴ πραγμάτων καὶ κινδύνων οὐ μόνον τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ πᾶν ὅσον ἔξω τῆσ Περσικῆσ ἀρχῆσ ἦν κατασχόντων, πολλὰ μὲν τῶν ἐν τοῖσ Ἕλλησιν ἱερῶν ἐμπίμπραται, καὶ πρόσ γε ἡ κορυφὴ τῆσ Ἑλλάδοσ ἡ τῶν Ἀθηναίων πόλισ· τῇ δ’ Ἐλευσῖνι τοσοῦτον περιῆν, ὥστ’ οὐκ ἀπόρθητοσ μόνον ὡσ εἰπεῖν διεγένετο, ἀλλὰ καὶ συνιούσησ τῆσ ναυμαχίασ ἐξεφοίτα μὲν ὁ Ιἄκχοσ συνναυμαχήσων, νέφοσ δὲ ὁρμηθὲν ἀπ’ Ἐλευσῖνοσ καὶ ὑψωθὲν ὑπὲρ τῶν νεῶν ἐγκατέσκηψεν εἰσ τὰσ τῶν βαρβάρων ναῦσ ἅμα τῷ μέλει τῷ μυστικῷ.

Ξέρξησ δ’ ἐκπλαγεὶσ ἔφευγε, καὶ τὰ Μήδων πράγματ’ ἀπώλλυτο. πολέμου δὲ συμβάντοσ τοῖσ Ἕλλησι πρὸσ ἀλλήλουσ πολλοῦ καὶ πάντων ἄνω καὶ κάτω γενομένων, μόνη δὴ τρόπον γέ τινα Ἐλευσὶσ ἠρέμει· καὶ οὔτε Βοιωτῶν ἵπποσ οὔτε Λακεδαιμονίων καὶ Πελοποννησίων εἰσβολαὶ οὐ τοῦ περιβόλου προσήψαντο, οὐ τὸν νεὼν εἶδον ἑτέροισ ἢ προσῆκεν ὀφθαλμοῖσ. Σφοδρίου τοίνυν ὕστερον ὁρμηθέντοσ ἐκ Θηβῶν ἤρκεσαν αἱ δᾷδεσ φανεῖσαι κατασβέσαι τὴν τόλμαν. σπονδαὶ τοίνυν αἱ μὲν ἄλλαι παρηνομήθησαν, καὶ τοῦτο μὲν Πυθίων ὄντων ἡ Καδμεία κατελήφθη, τοῦτο δ’ εἰσ Ἴσθμια τὴν αὐτὴν θεωρίαν ἦγον μὲν Ἀργεῖοι, ἦγον δὲ Κορίνθιοι, τοῖσ ὅπλοισ οἱ ἕτεροι τοὺσ ἑτέρουσ κρατήσαντεσ. τὴν δ’ ἐπ’ Ἀλφειῷ μάχην σιωπῶ, πλὴν ὅσα καὶ ταύτῃ σύμβολον οὐ φαῦλον ἐπέστη παρὰ τοῦ Διὸσ, ἡ τῶν ἀποστερουμένων τόλμα καὶ νίκη. μόναι δ’ αἱ μυστηριώτιδεσ σπονδαὶ τοὔνομα ἔσωσαν καὶ μόνοισ Ἐλευσινίοισ ὑγίαινεν ἡ Ἑλλάσ. καὶ σαφέστατα δὴ πανήγυρισ αὕτη καθάρσιον ἦν καὶ μανιῶν καὶ πάσησ ἀτόπου συμφορᾶσ. καὶ τί δεῖ καθ’ ἕκαστα ἐπεξιέναι; ἀλλὰ Φίλιπποι καὶ Ἀλέξανδροι καὶ Ἀντίπατροι καὶ πᾶσ ὁ τῶν κάτω δυναστῶν οὗτοσ κατάλογοσ, μυρία δὴ τῶν ἐν τοῖσ Ἕλλησι κινήσαντεσ, μόνην τὴν Ἐλευσῖνα ὡσ ἀληθῶσ ἄβατόν τι καὶ κρεῖττον ἑαυτῶν ἡγήσαντο. καὶ σιωπῶ Κελτοὺσ τοὺσ τὰ τελευταῖα ἐπεισκωμάσαντασ τῇ Ἑλλάδι, καὶ ὅσα τισ τοιαῦτα προσθείη, ἐν ἅπασιν ἀθῶον τὸ ἱερὸν διέφυγε. μόνον τοίνυν καὶ ὑπόμνημα τῆσ παλαιᾶσ εὐδαιμονίασ ἅμα καὶ σεμνότητοσ ἐλείπετο τοῦτο τῇ τε πόλει καὶ τῇ Ἑλλάδι.

ναυμαχίαι μὲν γὰρ καὶ πεζομαχίαι καὶ νόμοι καὶ πολιτεῖαι καὶ φρονήματα καὶ φωναὶ καὶ πάνθ’ ὡσ εἰπεῖν ἐπέλιπεν, ἀντεῖχε δὲ τὰ μυστήρια. πανηγύρεισ τοίνυν αἱ μὲν ἄλλαι δι’ ἔτουσ πέμπτου καὶ τρίτου πληροῦνται, μόνη δὲ ἡ τῶν μυστηρίων παντὸσ ἔτουσ ἐνίκησεν εἶναι. τὸ δὲ δὴ μέγιστον καὶ θειότατον, μόνην γὰρ ταύτην πανηγύρεων εἷσ οἶκοσ συλλαβὼν εἶχε, καὶ ταυτὸν ἦν τῆσ τε πόλεωσ πλήρωμα καὶ τοῦ Ἐλευσινίου. πλάσματα τοίνυν καὶ γραφὰσ καὶ τὸν κύκλῳ κόσμον τοῦτον τίσ ἂν οὐχὶ καὶ ἐν ταῖσ τριόδοισ ὁρῶν ἐγανώθη, μή τί γε δὴ ἐν προσθήκῃ τῶν σεμνοτέρων εἶδεν; ἀλλὰ μὴν τό γε κέρδοσ τῆσ πανηγύρεωσ οὐχ ὅσον ἡ παροῦσα εὐθυμία οὐδ’ αἱ τῶν ἐκ τοῦ πρότερον χρόνου δυσκολιῶν λύσεισ καὶ ἀπαλλαγαὶ, ἀλλὰ καὶ περὶ τῆσ τελευτῆσ ἡδίουσ ἔχειν τὰσ ἐλπίδασ ὡσ ἄμεινον διάξοντασ, καὶ οὐκ ἐν σκότῳ τε καὶ βορβόρῳ κεισομένουσ, ἃ δὴ τοὺσ ἀμυήτουσ ἀναμένειν. ταῦτα μὲν δὴ μέχρι τῆσ σχετλίασ ἡμέρασ· ἃ δὲ νῦν ὁρᾶν τε καὶ ὑμνεῖν ὁ δαίμων παρέδωκε τίσ θρῆνοσ Ἀργεῖοσ, τίνεσ Αἰγυπτίων ἢ Φρυγῶν ᾠδοὶ συμμετρήσονται; τίσ Ἐλευσίνιοσ Αἰσχύλοσ πρὸσ χορὸν ᾄσεται; ποίασ Ναυπλίου πάγασ ὑποπύρουσ, ὡσ ἔφη Σοφοκλῆσ, ἄξιον τῇ πυρκαϊᾷ ταύτῃ παραβαλεῖν; ὦ δᾷδεσ, ὑφ’ οἱών ἀνδρῶν ἀπέσβητε. ὦ δεινὴ καὶ ἀφεγγὴσ ἡμέρα, ἣ τὰσ φωσφόρουσ νύκτασ ἐξεῖλεσ. ὦ πῦρ οἱο͂ν ὤφθησ Ἐλευσῖνι, οἱο͂ν ἀνθ’ οἱού. ὦ νεφέλη καὶ σκοτόμαινα, ἣ νῦν ἐπέχεισ τὴν Ἑλλάδα. ὦ Δήμητερ, ἣ πάλαι μὲν αὐτόθι τὴν κόρην εὑρ͂εσ, νῦν δέ σοι ζητεῖν ὁ νεὼσ λείπεται. καὶ δὴ προσάγει μὲν, ὦ γῆ καὶ θεοὶ, τὰ μυστήρια. Βοηδρομιὼν δὲ οὗτοσ ἑτέρασ τὰ νῦν δεῖται βοῆσ, οὐχ οἱάσ ὅτε Ιὤν Ἀθήναζε ἐβοήθησεν. ὦ πρόρρησισ, ὦ τῶν ἱερῶν ἡμερῶν καὶ νυκτῶν κατάλογοσ, εἰσ οἱάν ἡμέραν ἐτελευτήσατε. ποτέροισ καὶ ἄξιον στενάξαι μεῖζον;

πότερον τοῖσ ἀμυήτοισ, ἢ τοῖσ μεμυημένοισ; οἱ μὲν γὰρ ὧν εἶδον, οἱ δ’ ὧν εἶχον ἰδεῖν τὰ κάλλιστα ἀπεστέρηνται. ὦ κακῶσ ἐξορχησάμενοι τὰ μυστήρια. ὦ τὰ ἄφαντα φήναντεσ, κοινοὶ τῶν ὑπὸ γῆσ καὶ ὑπὲρ γῆσ θεῶν πολέμιοι. ὦ πάλαι τε δὴ καὶ νῦν ὡσ ἀληθῶσ παῖδεσ Ἕλληνεσ, οἳ τοσούτου κακοῦ προσιόντοσ περιείδετε. οὐκ ὦ θαυμάσιοι νῦν γέ τι ἐν ὑμῶν αὐτῶν ἔσεσθε; οὐ τάσ γε Ἀθήνασ αὐτὰσ περισώσετε;

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Ἐλευσίνιος

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐλευσίνιος)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION