헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί2́20́

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 20)

Διαθῆκαι δὲ τοῦ Καίσαροσ ὤφθησαν φερόμεναι, καὶ εὐθὺσ αὐτὰσ τὸ πλῆθοσ ἐκέλευον ἀναγινώσκειν. θετὸσ μὲν δὴ τῷ Καίσαρι παῖσ ἐγίγνετο ἐν αὐταῖσ ὁ τῆσ ἀδελφῆσ θυγατριδοῦσ Ὀκτάουιοσ, τῷ δήμῳ δὲ ἦσαν ἐνδιαίτημα οἱ κῆποι δεδομένοι καὶ κατ’ ἄνδρα Ῥωμαίων τῶν ὄντων ἔτι ἐν ἄστει πέντε καὶ ἑβδομήκοντα Ἀττικαὶ δραχμαί. καὶ ὑπεσαλεύετο αὖθισ ἐσ ὀργὴν ὁ δῆμοσ, τυράννου μὲν κατηγορίασ προπεπυσμένοι, διαθήκασ δὲ φιλοπόλιδοσ ἀνδρὸσ ὁρῶντεσ. οἴκτιστον δὲ ἐφάνη μάλιστα αὐτοῖσ, ὅτι τῶν ἀνδροφόνων Δέκμοσ ὁ Βροῦτοσ ἐν τοῖσ δευτέροισ κληρονόμοισ ἐγέγραπτο παῖσ· ἔθοσ γάρ τι Ῥωμαίοισ παραγράφειν τοῖσ κληρονόμοισ ἑτέρουσ, εἰ μὴ κληρονομοῖεν οἱ πρότεροι. ἐφ’ ᾧ δὴ καὶ μᾶλλον συνεταράσσοντο καὶ δεινὸν καὶ ἀθέμιστον ἡγοῦντο καὶ Δέκμον ἐπιβουλεῦσαι Καίσαρι, παῖδα αὐτῷ γεγραμμένον εἶναι. ἐπεὶ δὲ καὶ Πείσωνοσ τὸ σῶμα φέροντοσ ἐσ τὴν ἀγορὰν πλῆθόσ τε ἄπειρον ἐσ φρουρὰν συνέδραμον σὺν ὅπλοισ, καὶ μετὰ βοῆσ καὶ πομπῆσ δαψιλοῦσ ἐπὶ τὰ ἔμβολα προυτέθη, οἰμωγή τε καὶ θρῆνοσ ἦν αὖθισ ἐπὶ πλεῖστον, καὶ τὰ ὅπλα ἐπατάγουν οἱ ὡπλισμένοι καὶ κατὰ μικρὸν ἐν μετανοίᾳ τῆσ ἀμνηστίασ ἐγίγνοντο. καὶ ὁ Ἀντώνιοσ ὧδε ἔχοντασ ἰδὼν οὐ μεθῆκεν, ἀλλὰ ᾑρημένοσ εἰπεῖν τὸν ἐπιτάφιον οἱᾶ ὕπατοσ ὑπάτου καὶ φίλοσ φίλου καὶ συγγενὴσ συγγενοῦσ ἡ̓͂ν γὰρ δὴ Καίσαρι κατὰ μητέρα συγγενήσ̓ ἐτέχναζεν αὖθισ καὶ ἔλεγεν ὧδε. "Οὐκ ἄξιον, ὦ πολῖται, τοσοῦδε ἀνδρὸσ ἐπιτάφιον ἔπαινον παρ’ ἐμοῦ μᾶλλον, ἑνὸσ ὄντοσ, ἢ παρὰ τῆσ πατρίδοσ ὅλησ αὐτῷ γενέσθαι.

ὅσα δὴ τῆσ ἀρετῆσ αὐτὸν ὑμεῖσ ἀγάμενοι πάντεσ ὁμαλῶσ, ἥ τε βουλὴ καὶ μετὰ αὐτῆσ ὁ δῆμοσ, ἔτι περιόντι ἐψηφίσασθε, ὑμετέραν καὶ οὐκ Ἀντωνίου τάδε φωνὴν εἶναι τιθέμενοσ ἀναγνώσομαι. " καὶ ἀνεγίνωσκε τῷ μὲν προσώπῳ σοβαρῷ καὶ σκυθρωπῷ, τῇ φωνῇ δ’ ἐνσημαινόμενοσ ἕκαστα καὶ ἐφιστάμενοσ, οἷσ μάλιστα αὐτὸν ἐν τῷ ψηφίσματι ἐξεθείαζον, ἱερὸν καὶ ἄσυλον ἢ πατέρα πατρίδοσ ἢ εὐεργέτην ἢ προστάτην οἱο͂ν οὐχ ἕτερον ὀνομάζοντεσ. ἐφ’ ἑκάστῳ δὲ τούτων ὁ Ἀντώνιοσ τὴν ὄψιν καὶ τὴν χεῖρα ἐσ τὸ σῶμα τοῦ Καίσαροσ ἐπιστρέφων ἐν παραβολῇ τοῦ λόγου τὸ ἔργον ἐπεδείκνυ. ἐπεφθέγγετο δέ πού τι καὶ βραχὺ ἑκάστῳ, μεμιγμένον οἴκτῳ καὶ ἀγανακτήσει, ἔνθα μὲν τὸ ψήφισμα εἴποι ’πατέρα πατρίδοσ,’ ἐπιλέγων· "τοῦτο ἐπιεικείασ ἐστὶ μαρτυρία," ἔνθα δ’ ἦν ἱ̔ερὸσ καὶ ἄσυλοσ’ καὶ ’ἀπαθὴσ καὶ ὅστισ αὐτῷ καὶ ἕτεροσ προσφύγοι,’ "οὐχ ἕτεροσ," ἔφη, "τῷδε προσφεύγων, ἀλλ’ αὐτὸσ ὑμῖν ὁ ἄσυλοσ καὶ ἱερὸσ ἀνῄρηται, οὐ βιασάμενοσ οἱᾶ τύραννοσ λαβεῖν τάσδε τὰσ τιμάσ, ἃσ οὐδὲ ᾔτησεν. ἀνελευθερώτατοι δὲ ἄρα ἡμεῖσ, οἳ τοιάδε τοῖσ ἀναξίοισ οὐδὲ αἰτοῦσι δίδομεν. ἀλλ’ ὑμεῖσ ἡμῶν ὑπεραπολογεῖσθε ὡσ οὐκ ἀνελευθέρων, ὦ πιστοὶ πολῖται, τοιαύτῃ καὶ νῦν πρὸσ τεθνεῶτα χρώμενοι τιμῇ. Καὶ αὖθισ ἀνεγίνωσκε τοὺσ ὁρ́κουσ, ἦ μὴν φυλάξειν Καίσαρα καὶ τὸ Καίσαροσ σῶμα παντὶ σθένει πάντασ ἤ, εἴ τισ ἐπιβουλεύσειεν, ἐξώλεισ εἶναι τοὺσ οὐκ ἀμύναντασ αὐτῷ.

ἐφ’ ὅτῳ δὴ μάλιστα τὴν φωνὴν ἐπιτείνασ καὶ τὴν χεῖρα ἐσ τὸ Καπιτώλιον ἀνασχών, "ἐγὼ μέν," εἶπεν, "ὦ Ζεῦ πάτριε καὶ θεοί, ἕτοιμοσ ἀμύνειν ὡσ ὤμοσα καὶ ἠρασάμην· ἐπεὶ δὲ τοῖσ ὁμοτίμοισ δοκεῖ συνοίσειν τὰ ἐγνωσμένα, συνενεγκεῖν εὔχομαι. " θορύβου δ’ ἐκ τῆσ βουλῆσ ἐπὶ τῷδε μάλιστα προφανῶσ ἐσ αὐτὴν εἰρημένῳ γενομένου, ἐπικαταψήχων αὐτὴν ὁ Ἀντώνιοσ καὶ παλινῳδῶν ἔφη· "ἐοίκεν, ὦ πολῖται, τὰ γεγενημένα ἀνδρῶν μὲν οὐδενόσ, ἀλλά του δαιμόνων ἔργα εἶναι. καὶ χρὴ τὸ παρὸν σκοπεῖν μᾶλλον ἢ τὸ γεγενημένον, ὡσ ἐν ἀκμῇ μεγάλων ἐστὶ κινδύνων ἡμῖν τὰ μέλλοντα ἢ τὰ ὄντα μὴ ἐσ τὰσ προτέρασ στάσεισ ὑπαχθῶμεν καὶ ἐκτριφθῇ πᾶν, ὅ τι λοιπόν ἐστιν εὐγενὲσ τῇ πόλει. προπέμπωμεν οὖν τὸν ἱερὸν τόνδε ἐπὶ τοὺσ εὐδαίμονασ, τὸν νενομισμένον ὕμνον αὐτῷ καὶ θρῆνον ἐπᾴδοντεσ. Τοιάδε εἰπὼν τὴν ἐσθῆτα οἱᾶ́ τισ ἔνθουσ ἀνεσύρατο, καὶ περιζωσάμενοσ ἐσ τὸ τῶν χειρῶν εὔκολον, τὸ λέχοσ ὡσ ἐπὶ σκηνῆσ περιέστη κατακύπτων τε ἐσ αὐτὸ καὶ ἀνίσχων, πρῶτα μὲν ὡσ θεὸν οὐράνιον ὕμνει καὶ ἐσ πίστιν θεοῦ γενέσεωσ τὰσ χεῖρασ ἀνέτεινεν, ἐπιλέγων ὁμοῦ σὺν δρόμῳ φωνῆσ πολέμουσ αὐτοῦ καὶ μάχασ καὶ νίκασ καὶ ἔθνη, ὅσα προσποιήσειε τῇ πατρίδι, καὶ λάφυρα, ὅσα πέμψειεν, ἐν θαύματι αὐτῶν ἕκαστα ποιούμενοσ καὶ συνεχῶσ ἐπιβοῶν·

"μόνοσ ὅδε ἀήττητοσ ἐκ πάντων τῶν ἐσ χεῖρασ αὐτῷ συνελθόντων. σὺ δ’," ἔφη, "καὶ μόνοσ ἐκ τριακοσίων ἐτῶν ὑβρισμένῃ τῇ πατρίδι ἐπήμυνασ, ἄγρια ἔθνη τὰ μόνα ἐσ Ῥώμην ἐμβαλόντα καὶ μόνα ἐμπρήσαντα αὐτὴν ἐσ γόνυ βαλών. " πολλά τε ἄλλα ἐπιθειάσασ τὴν φωνὴν ἐσ τὸ θρηνῶδεσ ἐκ τοῦ λαμπροτέρου μετεποίει καὶ ὡσ φίλον ἄδικα παθόντα ὠδύρετο καὶ ἔκλαιε καὶ ἠρᾶτο τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἐθέλειν ἀντιδοῦναι τῆσ Καίσαροσ. Εὐφορώτατα δὲ ἐσ τὸ πάθοσ ἐκφερόμενοσ τὸ σῶμα τοῦ Καίσαροσ ἐγύμνου καὶ τὴν ἐσθῆτα ἐπὶ κοντοῦ φερομένην ἀνέσειε, λελακισμένην ὑπὸ τῶν πληγῶν καὶ πεφυρμένην αἵματι αὐτοκράτοροσ. ἐφ’ οἷσ ὁ δῆμοσ οἱᾶ χορὸσ αὐτῷ πενθιμώτατα συνωδύρετο καὶ ἐκ τοῦ πάθουσ αὖθισ ὀργῆσ ἐνεπίμπλατο. ὡσ δ’ ἐπὶ τοῖσ λόγοισ ἕτεροι θρῆνοι μετὰ ᾠδῆσ κατὰ πάτριον ἔθοσ ὑπὸ χορῶν ἐσ αὐτὸν ᾔδοντο καὶ τὰ ἔργα αὖθισ αὐτοῦ καὶ τὸ πάθοσ κατέλεγον καί που τῶν θρήνων αὐτὸσ ὁ Καῖσαρ ἐδόκει λέγειν, ὅσουσ εὖ ποιήσειε τῶν ἐχθρῶν ἐξ ὀνόματοσ, καὶ περὶ τῶν σφαγέων αὐτῶν ἐπέλεγεν ὥσπερ ἐν θαύματι· "ἐμὲ δὲ καὶ τούσδε περισῶσαι τοὺσ κτενοῦντάσ με," οὐκ ἔφερεν ἔτι ὁ δῆμοσ, ἐν παραλόγῳ ποιούμενοσ τὸ πάντασ αὐτοῦ τοὺσ σφαγέασ χωρὶσ μόνου Δέκμου, αἰχμαλώτουσ ἐκ τῆσ Πομπηίου στάσεωσ γενομένουσ, ἀντὶ κολάσεων ἐπὶ ἀρχὰσ καὶ ἡγεμονίασ ἐθνῶν καὶ στρατοπέδων προαχθέντασ ἐπιβουλεῦσαι, Δέκμον δὲ καὶ παῖδα αὐτῷ θετὸν ἀξιωθῆναι γενέσθαι. Ὧδε δὲ αὐτοῖσ ἔχουσιν ἤδη καὶ χειρῶν ἐγγὺσ οὖσιν ἀνέσχε τισ ὑπὲρ τὸ λέχοσ ἀνδρείκελον αὐτοῦ Καίσαροσ ἐκ κηροῦ πεποιημένον·

τὸ μὲν γὰρ σῶμα, ὡσ ὕπτιον ἐπὶ λέχουσ, οὐχ ἑωρᾶτο. τὸ δὲ ἀνδρείκελον ἐκ μηχανῆσ ἐπεστρέφετο πάντῃ, καὶ σφαγαὶ τρεῖσ καὶ εἴκοσιν ὤφθησαν ἀνά τε τὸ σῶμα πᾶν καὶ ἀνὰ τὸ πρόσωπον θηριωδῶσ ἐσ αὐτὸν γενόμεναι. τήνδε οὖν τὴν ὄψιν ὁ δῆμοσ οἰκτίστην σφίσι φανεῖσαν οὐκέτι ἐνεγκὼν ἀνῴμωξάν τε καὶ διαζωσάμενοι τὸ βουλευτήριον, ἔνθα ὁ Καῖσαρ ἀνῄρητο, κατέφλεξαν καὶ τοὺσ ἀνδροφόνουσ ἐκφυγόντασ πρὸ πολλοῦ περιθέοντεσ ἐζήτουν, οὕτω δὴ μανιωδῶσ ὑπὸ ὀργῆσ τε καὶ λύπησ, ὥστε τὸν δημαρχοῦντα Κίνναν ἐξ ὁμωνυμίασ τοῦ στρατηγοῦ Κίννα, τοῦ δημηγορήσαντοσ ἐπὶ τῷ Καίσαρι, οὐκ ἀνασχόμενοί τε περὶ τῆσ ὁμωνυμίασ οὐδ’ ἀκοῦσαι, διέσπασαν θηριωδῶσ, καὶ οὐδὲν αὐτοῦ μέροσ ἐσ ταφὴν εὑρέθη. πῦρ δ’ ἐπὶ τὰσ τῶν ἄλλων οἰκίασ ἔφερον, καὶ καρτερῶσ αὐτοὺσ ἐκείνων τε ἀμυνομένων καὶ τῶν γειτόνων δεομένων τοῦ μὲν πυρὸσ ἀπέσχοντο, ὅπλα δ’ ἠπείλησαν ἐσ τὴν ἐπιοῦσαν οἴσειν. Καὶ οἱ μὲν σφαγεῖσ ἐξέφυγον ἐκ τῆσ πόλεωσ διαλαθόντεσ, ὁ δὲ δῆμοσ ἐπὶ τὸ λέχοσ τοῦ Καίσαροσ ἐπανελθὼν ἔφερον αὐτὸ ἐσ τὸ Καπιτώλιον ὡσ εὐαγὲσ θάψαι τε ἐν ἱερῷ καὶ μετὰ θεῶν θέσθαι.

κωλυόμενοι δὲ ὑπὸ τῶν ἱερέων ἐσ τὴν ἀγορὰν αὖθισ ἔθεσαν, ἔνθα τὸ πάλαι Ῥωμαίοισ ἔστι βασίλειον, καὶ ξύλα αὐτῷ καὶ βάθρα, ὅσα πολλὰ ἦν ἐν ἀγορᾷ καὶ εἴ τι τοιουτότροπον ἄλλο συνενεγκόντεσ, καὶ τὴν πομπὴν δαψιλεστάτην οὖσαν ἐπιβαλόντεσ, στεφάνουσ τε ἔνιοι παρ’ ἑαυτῶν καὶ ἀριστεῖα πολλὰ ἐπιθέντεσ, ἐξῆψαν καὶ τὴν νύκτα πανδημεὶ τῇ πυρᾷ παρέμενον, ἔνθα βωμὸσ πρῶτοσ ἐτέθη, νῦν δ’ ἐστὶ νεὼσ αὐτοῦ Καίσαροσ, θείων τιμῶν ἀξιουμένου· ὁ γάρ τοι θετὸσ αὐτῷ παῖσ Ὀκτάουιοσ, τό τε ὄνομα ἐσ τὸν Καίσαρα μεταβαλὼν καὶ κατ’ ἴχνοσ ἐκείνου τῇ πολιτείᾳ προσιών, τήν τε ἀρχὴν τὴν ἐπικρατοῦσαν ἔτι νῦν, ἐρριζωμένην ὑπ’ ἐκείνου, μειζόνωσ ἐκρατύνατο καὶ τὸν πατέρα τιμῶν ἰσοθέων ἠξίωσεν· ὧν δὴ καὶ νῦν, ἐξ ἐκείνου πρώτου, Ῥωμαῖοι τὸν ἑκάστοτε τὴν ἀρχὴν τήνδε ἄρχοντα, ἢν μὴ τύχῃ τυραννικὸσ ὢν ἢ ἐπίμεμπτοσ, ἀποθανόντα ἀξιοῦσιν, οἳ πρότερον οὐδὲ περιόντασ αὐτοὺσ ἔφερον καλεῖν βασιλέασ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 20

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 20)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION