Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 16

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 16)

Ἀλλ’ ὅδε μὲν ἔτι λανθάνων καὶ διαδιδράσκων ἐλῄστευεν, ὁ δὲ Καῖσαρ ἐσ Ῥώμην ἠπείγετο, τὰ ἐμφύλια πάντα καθελών, ἐπὶ φόβου καὶ δόξησ, οἱάσ οὔ τισ πρὸ τοῦ· ὅθεν αὐτῷ τιμαὶ πᾶσαι, ὅσαι ὑπὲρ ἄνθρωπον, ἀμέτρωσ ἐσ χάριν ἐπενοοῦντο, θυσιῶν τε πέρι καὶ ἀγώνων καὶ ἀναθημάτων ἐν πᾶσιν ἱεροῖσ καὶ δημοσίοισ χωρίοισ, ἀνὰ φυλὴν ἑκάστην καὶ ἐν ἔθνεσιν ἅπασι, καὶ ἐν βασιλεῦσιν, ὅσοι Ῥωμαίοισ φίλοι. σχήματά τε ἐπεγράφετο ταῖσ εἰκόσι ποικίλα, καὶ στέφανοσ ἐκ δρυὸσ ἦν ἐπ’ ἐνίαισ ὡσ σωτῆρι τῆσ πατρίδοσ, ᾧ πάλαι τοὺσ ὑπερασπίσαντασ ἐγέραιρον οἱ περισωθέντεσ. ἀνερρήθη δὲ καὶ πατὴρ πατρίδοσ, καὶ δικτάτωρ ἐσ τὸν ἑαυτοῦ βίον ᾑρέθη καὶ ὕπατοσ ἐσ δέκα ἔτη, καὶ τὸ σῶμα ἱερὸσ καὶ ἄσυλοσ εἶναι καὶ χρηματίζειν ἐπὶ θρόνων ἐλεφαντίνων τε καὶ χρυσέων, καὶ θύειν μὲν αὐτὸν αἰεὶ θριαμβικῶσ ἠμφιεσμένον, τὴν δὲ πόλιν ἀνὰ ἔτοσ ἕκαστον, αἷσ αὐτὸσ ἡμέραισ ἐν παρατάξεσιν ἐνίκα, ἱερέασ δὲ καὶ ἱερείασ ἀνὰ πενταετὲσ εὐχὰσ δημοσίασ ὑπὲρ αὐτοῦ τίθεσθαι, καὶ τὰσ ἀρχὰσ εὐθὺσ καθισταμένασ ὀμνύναι μηδενὶ τῶν ὑπὸ Καίσαροσ ὁριζομένων ἀντιπράξειν. ἔσ τε τιμὴν τῆσ γενέσεωσ αὐτοῦ τὸν Κυϊντίλιον μῆνα Ιοὔλιον ἀντὶ Κυϊντιλίου μετωνόμασαν εἶναι. καὶ νεὼσ ἐψηφίσαντο πολλοὺσ αὐτῷ γενέσθαι καθάπερ θεῷ καὶ κοινὸν αὐτοῦ καὶ Ἐπιεικείασ, ἀλλήλουσ δεξιουμένων· οὕτωσ ἐδεδοίκεσαν μὲν ὡσ δεσπότην, εὔχοντο δὲ σφίσιν ἐπιεικῆ γενέσθαι. Εἰσὶ δ’ οἳ καὶ βασιλέα προσειπεῖν ἐπενόουν, μέχρι μαθὼν αὐτὸσ ἀπηγόρευσε καὶ ἠπείλησεν ὡσ ἀθέμιστον ὄνομα μετὰ τὴν τῶν προγόνων ἀράν.

σπεῖραι δ’ ὅσαι στρατηγίδεσ αὐτὸν ἐκ τῶν πολέμων ἔτι ἐσωματοφυλάκουν, ἀπέστησε τῆσ φυλακῆσ καὶ μετὰ τῆσ δημοσίασ ὑπηρεσίασ ἐπεφαίνετο μόνησ. ὧδε δ’ ἔχοντι καὶ χρηματίζοντι πρὸ τῶν ἐμβόλων, τὸ ψήφισμα τῶν προλελεγμένων τιμῶν ἡ βουλή, τῶν ὑπάτων ἡγουμένων, ἐν κόσμῳ τῷ πρέποντι ἑκάστῳ προσέφερον. ὁ δὲ αὐτοὺσ ἐδεξιοῦτο μέν, οὐχ ὑπανέστη δὲ προσιοῦσιν οὐδ’ ἐπιμένουσιν, ἀλλὰ τοῖσ διαβάλλουσιν αὐτὸν ἐσ τὴν ἐπιθυμίαν τῆσ βασιλικῆσ προσηγορίασ καὶ τόδε παρέσχε. τὰσ δὲ ἄλλασ τιμὰσ χωρὶσ τῆσ δεκαετοῦσ ὑπατείασ προσέμενοσ ὑπάτουσ ἐσ τὸ μέλλον ἀπέφηνεν αὑτόν τε καὶ Ἀντώνιον, τὸν ἵππαρχον ἑαυτοῦ, Λεπίδῳ προστάξασ ἱππαρχεῖν ἀντὶ τοῦ Ἀντωνίου, ἄρχοντι μὲν Ἰβηρίασ, ἡγεμονεύοντι δ’ αὐτῆσ διὰ φίλων. κατεκάλει δὲ καὶ τοὺσ φεύγοντασ ὁ Καῖσαρ, πλὴν εἴ τισ ἐπὶ ἀνηκέστοισ ἔφσυγε· καὶ τοῖσ ἐχθροῖσ διηλλάσσετο καὶ τῶν πεπολεμηκότων οἱ πολλοὺσ προῆγεν ἀθρόωσ ἐσ ἐτησίουσ ἀρχὰσ ἢ ἐσ ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων ἡγεμονίασ. ᾧ δὴ καὶ μάλιστα ὑπαχθεὶσ ὁ δῆμοσ ἤλπιζε καὶ τὴν δημοκρατίαν αὐτὸν αὑτοῖσ ἀποδώσειν, καθάπερ Σύλλασ ἐσ ἴσον αὐτῷ δυναστεύσασ ἐποίησεν. Ἀλλὰ τοῦδε μὲν ἐσφάλησαν, εἰκόνα δ’ αὐτοῦ τισ τῶν ὑπερεθιζόντων τὸ λογοποίημα τῆσ βασιλείασ ἐστεφάνωσε δάφναισ, ἀναπεπλεγμένησ ταινίασ λευκῆσ·

καὶ αὐτὸν οἱ δήμαρχοι Μάρυλλόσ τε καὶ Καισήτιοσ ἀνευρόντεσ ἐσ τὴν φυλακὴν ἐσέβαλον, ὑποκρινάμενοί τι καὶ τῷ Καίσαρι χαρίζεσθαι, προαπειλήσαντι τοῖσ περὶ βασιλείασ λέγουσιν. ὁ δὲ τοῦτο μὲν ἤνεγκεν εὐσταθῶσ, ἑτέρων δ’ αὐτὸν ἀμφὶ τὰσ πύλασ ἰόντα ποθὲν βασιλέα προσειπόντων καὶ τοῦ δήμου στενάξαντοσ, εὐμηχάνωσ εἶπε τοῖσ ἀσπασαμένοισ· "οὐκ εἰμὶ Βασιλεύσ, ἀλλὰ Καῖσαρ," ὡσ δὴ περὶ τὸ ὄνομα ἐσφαλμένοισ. οἱ δ’ ἀμφὶ τὸν Μάρυλλον καὶ τῶνδε τῶν ἀνδρῶν τὸν ἀρξάμενον ἐξεῦρον καὶ τοῖσ ὑπηρέταισ ἐκέλευον ἄγειν ἐσ δίκην ἐπὶ τὸ ἀρχεῖον αὑτῶν. καὶ ὁ Καῖσαρ οὐκέτι ἐνεγκὼν κατηγόρησεν ἐπὶ τῆσ βουλῆσ τῶν περὶ τὸν Μάρυλλον ὡσ ἐπιβουλευόντων οἱ μετὰ τέχνησ ἐσ τυραννίδοσ διαβολήν, καὶ ἐπήνεγκεν ἀξίουσ μὲν αὐτοὺσ εἶναι θανάτου, μόνησ δ’ αὐτοὺσ ἀφαιρεῖσθαι καὶ παραλύειν τῆσ τε ἀρχῆσ καὶ τοῦ βουλευτηρίου. ὃ δὴ καὶ μάλιστα αὐτὸν διέβαλεν ὡσ ἐπιθυμοῦντα τῆσ ἐπικλήσεωσ καὶ τὰσ ἐσ τοῦτο πείρασ καθιέντα καὶ τυραννικὸν ὅλωσ γεγονότα· ἥ τε γὰρ πρόφασισ τῆσ κολάσεωσ περὶ τῆσ βασιλικῆσ ἐπωνυμίασ ἦν, ἥ τε τῶν δημάρχων ἀρχὴ ἱερὰ καὶ ἄσυλοσ ἦν ἐκ νόμου καὶ ὁρ́κου παλαιοῦ· τήν τε ὀργὴν ὀξεῖαν ἐποίει τὸ μηδ’ ἀναμεῖναι τῆσ ἀρχῆσ τὸ ὑπόλοιπον. Ὧν καὶ αὐτὸσ αἰσθανόμενοσ καὶ μετανοῶν καὶ τόδε πρῶτον ἡγούμενοσ ἄνευ πολεμικῆσ ἀρχῆσ ἐν εἰρήνῃ βαρὺ καὶ δυσχερὲσ διαπεπρᾶχθαι, λέγεται τοῖσ φίλοισ αὑτὸν ἐντείλασθαι φυλάσσειν ὡσ δεδωκότα τοῖσ ἐχθροῖσ λαβὴν ζητοῦσι καθ’ αὑτοῦ.

πυθομένων δ’ ἐκείνων, εἰ συγχωρεῖ πάλιν αὐτὸν σωματοφυλακεῖν τὰσ Ἰβηρικὰσ σπείρασ, "οὐδὲν ἀτυχέστερον," ἔφη, "διηνεκοῦσ φυλακῆσ· ἔστι γὰρ αἰεὶ δεδιότοσ. " οὐ μὴν αἵ γε περὶ τῆσ βασιλείασ πεῖραι κατεπαύοντο οὐδ’ ὥσ, ἀλλὰ θεώμενον αὐτὸν ἐν ἀγορᾷ τὰ Λουπερκάλια ἐπὶ θρόνου χρυσέου, πρὸ τῶν ἐμβόλων, Ἀντώνιοσ ὑπατεύων σὺν αὐτῷ Καίσαρι καὶ διαθέων τότε γυμνὸσ ἀληλιμμένοσ, ὥσπερ εἰώθασιν οἱ τῆσδε τῆσ ἑορτῆσ ἱερέεσ, ἐπὶ τὰ ἔμβολα ἀναδραμὼν ἐστεφάνωσε διαδήματι. κρότου δὲ πρὸσ τὴν ὄψιν παρ’ ὀλίγων γενομένου καὶ στόνου παρὰ τῶν πλειόνων, ὁ Καῖσαρ ἀπέρριψε τὸ διάδημα. καὶ ὁ Ἀντώνιοσ αὖθισ ἐπέθηκε, καὶ ὁ Καῖσαρ αὖθισ ἀπερρίπτει. καὶ ὁ δῆμοσ διεριζόντων μὲν ἔτι ἡσύχαζε, μετέωροσ ὤν, ὅπῃ τελευτήσειε τὸ γιγνόμενον, ἐπικρατήσαντοσ δὲ τοῦ Καίσαροσ ἀνεβόησαν ἥδιστον καὶ αὐτὸν ἅμα εὐφήμουν οὐ προσέμενον. Ὁ δέ, εἴτε ἀπογνούσ, εἴτε κάμνων καὶ ἐκκλίνων ἤδη τήνδε τὴν πεῖραν ἢ διαβολήν, εἴτε τισὶν ἐχθροῖσ τῆσ πόλεωσ ἀφιστάμενοσ, εἴτε νόσημα τοῦ σώματοσ θεραπεύων, ἐπιληψίαν καὶ σπασμὸν αἰφνίδιον ἐμπίπτοντα αὐτῷ μάλιστα παρὰ τὰσ ἀργίασ, ἐπενόει στρατείαν μακρὰν ἔσ τε Γέτασ καὶ Παρθυαίουσ, Γέταισ μὲν αὐστηρῷ καὶ φιλοπολέμῳ καὶ γείτονι ἔθνει προεπιβουλεύων, Παρθυαίουσ δὲ τινύμενοσ τῆσ ἐσ Κράσσον παρασπονδήσεωσ.

στρατιὰν δὴ προύπεμπεν ἤδη τὸν Ιὄνιον περᾶν, ἑκκαίδεκα τέλη πεζῶν καὶ ἱππέασ μυρίουσ. καὶ λόγοσ ἄλλοσ ἐφοίτα, Σιβύλλειον εἶναι προαγόρευμα μὴ πρὶν ὑπακούσεσθαι Ῥωμαίοισ Παρθυαίουσ, εἰ μὴ βασιλεὺσ αὐτοῖσ ἐπιστρατεύσειε. καί τινεσ ἀπὸ τοῦδε ἐτόλμων λέγειν, ὅτι χρὴ Ῥωμαίων μὲν αὐτόν, ὥσπερ ἦν, δικτάτορα καὶ αὐτοκράτορα καλεῖν καὶ ὅσα ἄλλα ἐστὶν αὐτοῖσ ἀντὶ βασιλείασ ὀνόματα, τῶν δὲ ἐθνῶν, ὅσα Ῥωμαίοισ ὑπήκοα, ἄντικρυσ ἀνειπεῖν βασιλέα. ὁ δὲ καὶ τόδε παρῃτεῖτο καὶ τὴν ἔξοδον ὅλωσ ἐπετάχυνεν, ἐπίφθονοσ ὢν ἐν τῇ πόλει. Ἐξιέναι δ’ αὐτὸν μέλλοντα πρὸ τετάρτησ ἡμέρασ οἱ ἐχθροὶ κατέκανον ἐν τῷ βουλευτηρίῳ, εἴτε διὰ ζῆλον εὐτυχίασ τε καὶ δυνάμεωσ ὑπερόγκου πάνυ γενομένησ, εἴθ’, ὡσ ἔφασκον αὐτοί, τῆσ πατρίου πολιτείασ ἐπιθυμίᾳ, εὖ γὰρ ᾔδεσαν αὐτόν, μὴ καὶ τάδε τὰ ἔθνη προσλαβὼν ἀναμφιλόγωσ γένοιτο βασιλεύσ.

ταύτησ δὲ σκοπῶν ἡγοῦμαι τῆσ προσθήκησ ἀφορμὴν λαβεῖν ἐγχειρήσεωσ, ἐσ ὄνομα μόνον αὐτοῖσ διαφερούσησ, ἔργῳ δὲ καὶ τοῦ δικτάτοροσ ὄντοσ ἀκριβῶσ βασιλέωσ. συνεστήσαντο δὲ τὴν ἐπιβουλὴν μάλιστα δύο ἄνδρε, Μᾶρκόσ τε Βροῦτοσ, ὁ Καιπίων ἐπίκλην, Βρούτου τοῦ κατὰ Σύλλαν ἀνῃρημένου παῖσ αὐτῷ τε Καίσαρι προσφυγὼν ἐκ τοῦ κατὰ Φάρσαλον ἀτυχήματοσ, καὶ Γάιοσ Κάσσιοσ, ὁ τὰσ τριήρεισ κατὰ τὸν Ἑλλήσποντον ἐγχειρίσασ τῷ Καίσαρι, οἵδε μὲν ἄμφω τῆσ Πομπηίου μοίρασ γεγονότε, τῶν δ’ αὐτῷ Καίσαρι φιλτάτων Δέκμοσ Βροῦτοσ Ἀλβῖνοσ, ἅπαντεσ αἰεὶ παρὰ Καίσαρι τιμῆσ καὶ πίστεωσ χρηματίζοντεσ ἄξιοι· οἷσ γε καὶ πράξεισ ἐνεχείρισε μεγίστασ καὶ ἐπὶ τὸν ἐν Λιβύῃ πόλεμον ἀπιὼν στρατεύματα ἔδωκε καὶ τὴν Κελτικὴν ἐπέτρεψε, τὴν μὲν ὑπὲρ Ἄλπεων Δέκμῳ, τὴν δ’ ἐντὸσ Ἄλπεων Βρούτῳ. Μέλλοντεσ δὲ ὁμοῦ τότε τῆσ πόλεωσ στρατηγήσειν ὁ Βροῦτοσ καὶ ὁ Κάσσιοσ ἐσ ἀλλήλουσ διήριζον περὶ τῆσ καλουμένησ πολιτικῆσ στρατηγίασ, ἣ τῶν ἄλλων προτιμᾶται, εἴτε τῷ ὄντι φιλοτιμούμενοι περὶ αὐτήν, εἴθ’ ὑπόκρισισ ἦν τοῦ μὴ πάντα συμπράσσειν ἀλλήλοισ νομίζεσθαι.

καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτοῖσ διαιτῶν λέγεται πρὸσ τοὺσ φίλουσ εἰπεῖν, ὡσ τὰ μὲν δίκαια Κάσσιοσ ἀποφαίνοι, Βρούτῳ δ’ αὐτὸσ χαρίζοιτο· τοσῇδε ἐν ἅπασιν εὐνοίᾳ καὶ τιμῇ πρὸσ τὸν ἄνδρα ἐχρῆτο. καὶ γὰρ αὐτῷ καὶ παῖσ ἐνομίζετο εἶναι, Σερουιλίασ τῆσ Κάτωνοσ ἀδελφῆσ ἐρασθείσησ τοῦ Καίσαροσ, ὅτε ὁ Βροῦτοσ ἐγίγνετο. διὸ καὶ νικῶν ἐν Φαρσάλῳ μετὰ σπουδῆσ λέγεται τοῖσ ἡγεμόσιν εἰπεῖν Βροῦτον, ὅπῃ δύναιντο, περισῴζειν. ἀλλ’ εἴτε ἀχάριστοσ ὢν ὁ Βροῦτοσ, εἴτε τὰ τῆσ μητρὸσ ἁμαρτήματα ἀγνοῶν ἢ ἀπιστῶν ἢ αἰδούμενοσ, εἴτε φιλελεύθεροσ ὢν ἄγαν καὶ τὴν πατρίδα προτιμῶν, εἴθ’ ὅτι ἔκγονοσ ὢν Βρούτον τοῦ πάλαι τοὺσ βασιλέασ ἐξελάσαντοσ ἐρεθιζόμενοσ καὶ ὀνειδιζόμενοσ μάλιστα ἐσ τοῦτο ὑπὸ τοῦ δήμου ̔πολλὰ γὰρ τοῖσ ἀνδριᾶσι τοῦ πάλαι Βρούτου καὶ τῷ δικαστηρίῳ τοῦδε τοῦ Βρούτου τοιάδε ἐπεγράφετο λάθρᾳ· "Βροῦτε δωροδοκεῖσ; Βροῦτε νεκρὸσ εἶ; ἤ "ὤφελέσ γε νῦν περιεῖναι" ἤ "ἀνάξιά σου τὰ ἔκγονα" ἤ "οὐδ’ ἔκγονοσ εἶ σὺ τοῦδε"̓, ταῦτα καὶ τοιουτότροπα ἄλλα πολλὰ τὸν νεανίαν ἐξέκαυσεν ἐπὶ τὸ ἔργον ὡσ ἑαυτοῦ προγονικόν. Ἀκμάζοντοσ δ’ ἔτι τοῦ περὶ βασιλείασ λόγου καὶ συνόδου μελλούσησ ἔσεσθαι τῆσ βουλῆσ μετ’ ὀλίγον, ὁ Κάσσιοσ ἐμβαλὼν τὴν χεῖρα τῷ Βρούτῳ "τί ποιήσομεν," ἔφη, "παρὰ τὸ βουλευτήριον, ἂν οἱ κόλακεσ τοῦ Καίσαροσ γνώμην περὶ βασιλείασ προθῶσι;

καὶ ὁ Βροῦτοσ οὐκ ἔφη παρέσεσθαι τῷ βουλευτηρίῳ. ἐπανερομένου δὲ τοῦ Κασσίου· "τί δ’, ἂν ἡμᾶσ καλῶσιν ὡσ στρατηγούσ, τί ποιήσομεν, ὦ ἀγαθὲ Βροῦτε"; "ἀμυνῶ τῇ πατρίδι," ἔφη, "μέχρι θανάτου. " καὶ ὁ Κάσσιοσ αὐτὸν ἀσπασάμενοσ "τίνα δ’," ἔφη, "οὐ προσλήψῃ τῶν ἀρίστων οὕτω φρονῶν; ἤ σοι δοκοῦσιν οἱ χειροτέχναι καὶ κάπηλοι καταγράφειν σου τὸ δικαστήριον ἀσήμωσ μᾶλλον ἢ οἱ Ῥωμαίων ἄριστοι, παρὰ μὲν τῶν ἄλλων στρατηγῶν θέασ αἰτοῦντεσ ἵππων ἢ θηρίων, παρὰ δὲ σοῦ τὴν ἐλευθερίαν ὡσ σὸν προγονικὸν ἔργον; οἱ μὲν δὴ τάδε ἄρα ἐκ πολλοῦ διανοούμενοι τότε πρῶτον ἐσ τὸ φανερὸν ἀλλήλοισ προύφερον καὶ τῶν ἰδίων ἑκάτεροσ φίλων ἀπεπειρῶντο καὶ τῶν αὐτοῦ Καίσαροσ, οὓσ εὐτολμοτάτουσ ἑκατέρων ᾔδεσαν. καὶ συνήγειραν ἐκ μὲν τῶν σφετέρων ἀδελφὼ δύο, Καικίλιόν τε καὶ Βουκολιανόν, καὶ ἐπὶ τούτοισ Ῥούβριον Ῥῆγα καὶ Κόιντον Λιγάριον καὶ Μᾶρκον Σπόριον καὶ Σερουίλιον Γάλβαν καὶ Σέξστιον Νάσωνα καὶ Πόντιον Ἀκύλαν, τούσδε μὲν ἐκ τῶν οἰκείων σφίσιν, ἐκ δὲ τῶν αὐτοῦ φίλων Καίσαροσ Δέκμον τε, περὶ οὗ μοι προείρηται, καὶ Γάιον Κάσκαν καὶ Τρεβώνιον καὶ Τίλλιον καὶ Κιμβρον καὶ Μινούκιον καὶ Βάσιλον. Ὡσ δὲ σφίσιν ἐδόκουν ἅλισ ἔχειν καὶ πλέοσιν ἐκφέρειν οὐκ ἐδοκίμαζον, συνέθεντο μὲν ἀλλήλοισ ἄνευ τε ὁρ́κων καὶ ἄνευ σφαγίων, καὶ οὐδεὶσ μετέθετο οὐδὲ προύδωκε, καιρὸν δ’ ἐζήτουν καὶ τόπον·

ὁ μὲν δὴ καιρὸσ ὑπερήπειγεν ὡσ Καίσαροσ ἐσ τετάρτην ἡμέραν ἐξιόντοσ ἐπὶ τὰσ στρατείασ, καὶ φυλακῆσ αὐτὸν αὐτίκα περιεξούσησ στρατιωτικῆσ· χωρίον δ’ ἐπενόουν τὸ βουλευτήριον ὡσ τῶν βουλευτῶν, εἰ καὶ μὴ προμάθοιεν, προθύμωσ, ὅτε ἴδοιεν τὸ ἔργον, συνεπιληψομένων, ὃ καὶ περὶ Ῥωμύλον τυραννικὸν ἐκ βασιλικοῦ γενόμενον ἐλέγετο συμβῆναι. δόξειν τε τὸ ἔργον, ὥσπερ ἐκεῖνο καὶ τόδε ἐν βουλευτηρίῳ γενόμενον, οὐ κατ’ ἐπιβουλήν, ἀλλ’ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ πεπρᾶχθαι ἀκίνδυνόν τε, ὡσ κοινόν, ἔσεσθαι παρὰ τῷ Καίσαροσ στρατῷ· καὶ τὴν τιμὴν σφίσι μενεῖν, οὐκ ἀγνοουμένοισ, ὅτι ἦρξαν. διὰ μὲν δὴ ταῦτα τὸ βουλευτήριον ἐπελέγοντο πάντεσ ὁμαλῶσ· περὶ δὲ τοῦ τρόπου διεφέροντο, οἱ μὲν καὶ Ἀντώνιον συναναιρεῖν ἀξιοῦντεσ, ὕπατόν τε ὄντα σὺν τῷ Καίσαρι καὶ φίλον αὐτοῦ δυνατώτατον καὶ τοῖσ στρατιώταισ γνωριμώτατον· ὁ δὲ Βροῦτοσ ἔλεγεν ἐπὶ μὲν τῷ Καίσαρι μόνῳ δόξαν οἴσεσθαι τυραννοκτόνων ὡσ βασιλέα ἀναιροῦντεσ, ἐπὶ δὲ τοῖσ φίλοισ αὐτοῦ ἐχθρῶν ὡσ Πομπηίου στασιῶται. Καὶ οἱ μὲν τῷδε μάλιστα ἀναπεισθέντεσ τὴν προσιοῦσαν αὐτίκα τῆσ βουλῆσ σύνοδον ἐφύλασσον·

ὁ δὲ Καῖσαρ πρὸ μιᾶσ τοῦδε τοῦ βουλευτηρίου χωρῶν ἐπὶ δεῖπνον ἐσ Λέπιδον τὸν ἵππαρχον, ἐπήγετο Δέκμον Βροῦτον Ἀλβῖνον ἐσ τὸν πότον καὶ λόγον ἐπὶ τῇ κύλικι προύθηκε, τίσ ἄριστοσ ἀνθρώπῳ θάνατοσ· αἱρουμένων δὲ ἕτερα ἑτέρων αὐτὸσ ἐκ πάντων ἐπῄνει τὸν αἰφνίδιον. καὶ ὁ μὲν ὧδε προυμαντεύετο ἑαυτῷ καὶ ἐλεσχήνευε περὶ τῶν ἐσ τὴν αὔριον ἐσομένων· ἐπὶ δὲ τῷ πότῳ νυκτὸσ αὐτῷ τὸ σῶμα νωθρὸν ἐγίγνετο, καὶ ἡ γυνὴ Καλπουρνία ἐνύπνιον αἵματι πολλῷ καταρρεόμενον ἰδοῦσα κατεκώλυε μὴ προελθεῖν. θυομένῳ τε πολλάκισ ἦν τὰ σημεῖα φοβερά. καὶ πέμπειν ἔμελλεν Ἀντώνιον διαλύσοντα τὴν βουλήν. ἀλλὰ Δέκμοσ παρὼν ἔπεισε μὴ λαβεῖν ὑπεροψίασ διαβολήν, αὐτὸν δὲ αὐτὴν ἐπελθόντα διαλῦσαι. καὶ ὁ μὲν ἐπὶ τοῦτο ἐκομίζετο φορείῳ, θέαι δ’ ἦσαν ἐν τῷ Πομπηίου θεάτρῳ, καὶ βουλευτήριον ἔμελλε τῶν τισ περὶ αὐτὸ οἴκων ἔσεσθαι, εἰωθὸσ ἐπὶ ταῖσ θέαισ ὧδε γίγνεσθαι. οἱ δ’ ἀμφὶ τὸν Βροῦτον ἑώθεν κατὰ τὴν στοὰν τὴν πρὸ τοῦ θεάτρου τοῖσ δεομένοισ σφῶν ὡσ στρατηγῶν εὐσταθέστατα ἐχρημάτιζον, πυνθανόμενοι δὲ περὶ τῶν γιγνομένων ἱερῶν τῷ Καίσαρι καὶ τῆσ ἀναθέσεωσ τοῦ βουλευτηρίου πάνυ ἠποροῦντο. καί τισ, αὐτῶν ὧδε ἐχόντων, τῆσ Κάσκα χειρὸσ λαβόμενοσ εἶπε· "σὺ μὲν ὄντα με φίλον ἀπέκρυψασ, Βροῦτοσ δ’ ἀνήνεγκέ μοι. " καὶ ὁ μὲν Κάσκασ ὑπὸ τοῦ συνειδότοσ ἄφνω τεθορύβητο, ὁ δ’ ἐπιμειδιάσασ ἔφη· "πόθεν οὖν ἔσται σοι τὰ χρήματα τῆσ ἀγορανομίασ; καὶ ὁ Κάσκασ ἀνήνεγκεν. αὐτὸν δὲ Βροῦτον καὶ Κάσσιον σύννουσ τε ὄντασ καὶ συλλαλοῦντασ ἀλλήλοισ τῶν τισ βουλευτῶν ἐπισπάσασ, Ποπίλιοσ Λαίνασ, ἔφη συνεύχεσθαι περὶ ὧν ἔχουσι κατὰ νοῦν, καὶ παρῄνει ἐπιταχύνειν. οἱ δὲ ἐθορυβήθησαν μέν, ὑπὸ δὲ ἐκπλήξεωσ ἐσιώπων. Φερομένου δὲ ἤδη τοῦ Καίσαροσ, τῶν οἰκείων τισ αὐτῷ περὶ τῆσδε τῆσ ἐπιβουλῆσ μαθὼν ἔθει μηνύσων, ὃ ἔμαθεν.

καὶ ὁ μὲν ἐσ Καλπουρνίαν ἦλθε καὶ τοσόνδε μόνον εἰπών, ὅτι χρῄζοι Καίσαροσ ὑπὲρ ἔργων ἐπειγόντων, ἀνέμενεν αὐτὸν ἐπανελθεῖν ἀπὸ τοῦ βουλευτηρίου, οὐκ εἰσ τέλοσ ἄρα τὰ γιγνόμενα πάντα πεπυσμένοσ. ὁ δ’ ἐν Κνίδῳ γεγονὼσ αὐτῷ ξένοσ Ἀρτεμίδωροσ ἐσ τὸ βουλευτήριον ἐσδραμὼν εὑρ͂εν ἄρτι ἀναιρούμενον. ὑπὸ δ’ ἄλλου καὶ βιβλίον περὶ τῆσ ἐπιβουλῆσ ἐπιδοθὲν αὐτῷ προθυομένῳ τοῦ βουλευτηρίου καὶ εὐθὺσ ἐσιόντι, μετὰ χεῖρασ εὑρέθη τεθνεῶτοσ. ἄρτι δ’ ἐκβαίνοντι τοῦ φορείου Λαίνασ, ὁ τοῖσ ἀμφὶ τὸν Κάσσιον πρὸ ὀλίγου συνευξάμενοσ, ἐντυχὼν διελέγετο ἰδίᾳ μετὰ σπουδῆσ. καὶ τοὺσ μὲν ἥ τε ὄψισ αὐτίκα τοῦ γιγνομένου κατέπλησσε καὶ τὸ μῆκοσ τῆσ ἐντεύξεωσ, καὶ διένευον ἀλλήλοισ διαχρήσασθαι σφᾶσ αὐτοὺσ πρὸ συλλήψεωσ· προϊόντοσ δὲ τοῦ λόγου τὸν Λαίναν ὁρῶντεσ οὐ μηνύοντι μᾶλλον ἢ περί του δεομένῳ καὶ λιπαροῦντι ἐοικότα, ἀνέφερον, ὡσ δ’ ἐπὶ τῷ λόγῳ καὶ ἀσπασάμενον εἶδον, ἀνεθάρρησαν. ἔθοσ δ’ ἐστὶ τοῖσ ἄρχουσιν ἐσ τὴν βουλὴν ἐσιοῦσιν οἰωνίζεσθαι προσιοῦσι. καὶ πάλιν τῶν ἱερῶν ἦν τῷ Καίσαρι τὸ μὲν πρῶτον ἄνευ καρδίασ ἤ, ὡσ ἕτεροι λέγουσιν, ἡ κεφαλὴ τοῖσ σπλάγχνοισ ἔλειπε. καὶ τοῦ μάντεωσ εἰπόντοσ θανάτου τὸ σημεῖον εἶναι, γελάσασ ἔφη τοιοῦτον αὑτῷ καὶ περὶ Ἰβηρίαν γενέσθαι πολεμοῦντι Πομπηίῳ. ἀποκριναμένου δὲ τοῦ μάντεωσ, ὅτι καὶ τότε κινδυνεύσειε λαμπρῶσ καὶ νῦν ἐπιθανατώτερον εἴν τὸ σημεῖον, αὖθισ αὐτὸν ὁ Καῖσαρ ἐκέλευε θύεσθαι. καὶ οὐδενὸσ οὐδ’ ὣσ καλλιερουμένου, τὴν βουλὴν βραδύνουσαν αἰδούμενοσ καὶ ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ὡσ φίλων ἐπειγόμενοσ ἐσῄει τῶν ἱερῶν καταφρονήσασ· χρῆν γὰρ ἃ ἐχρῆν Καίσαρι γενέσθαι. Οἱ δ’ Ἀντώνιον μὲν πρὸ θυρῶν ἀποδιατρίβειν ἐν ὁμιλίᾳ Τρεβώνιον ἐξ ἑαυτῶν ὑπελίποντο, Καίσαρα δ’ ἐπὶ τοῦ θρόνου προκαθίσαντα περιέστησαν οἱᾶ φίλοι σὺν λεληθόσι ξιφιδίοισ.

καὶ αὐτῶν Τίλλιοσ μὲν Κίμβερ, ἐντυχὼν ἐσ πρόσωπον, ἀδελφῷ φυγάδι κάθοδον ᾔτει· ἀνατιθεμένου δὲ καὶ ἀντιλέγοντοσ ὅλωσ τοῦ Καίσαροσ, ὁ μὲν Κίμβερ αὐτοῦ τῆσ πορφύρασ ὡσ ἔτι δεόμενοσ ἐλάβετο καὶ τὸ εἷμα περισπάσασ ἐπὶ τὸν τράχηλον εἷλκε, βοῶν· "τί βραδύνετε ὦ φίλοι; Κάσκασ δ’ ἐφεστὼσ ὑπὲρ κεφαλῆσ ἐπὶ τὴν σφαγὴν τὸ ξίφοσ ἤρεισε πρῶτοσ, παρολισθὼν δὲ ἐνέτεμε τὸ στῆθοσ. καὶ ὁ Καῖσαρ τό τε ἱμάτιον ἀπὸ τοῦ Κίμβεροσ ἐπισπάσασ καὶ τῆσ χειρὸσ τοῦ Κάσκα λαβόμενοσ καὶ καταδραμὼν ἀπὸ τοῦ θρόνου καὶ ἐπιστραφεὶσ τὸν Κάσκαν εἵλκυσε σὺν βίᾳ πολλῇ. οὕτω δ’ ἔχοντοσ αὐτοῦ τὸ πλευρὸν ἕτεροσ, ὡσ ἐπὶ συστροφῇ τεταμένον, διελαύνει ξιφιδίῳ· καὶ Κάσσιοσ ἐσ τὸ πρόσωπον ἔπληξε καὶ Βροῦτοσ ἐσ τὸν μηρὸν ἐπάταξε καὶ Βουκολιανὸσ ἐσ τὸ μετάφρενον, ὥστε τὸν Καίσαρα ἐπὶ μέν τι σὺν ὀργῇ καὶ βοῇ καθάπερ θηρίον ἐσ ἕκαστον αὐτῶν ἐπιστρέφεσθαι, μετὰ δὲ τὴν Βρούτου πληγήν, . . . . εἴτε ἀπογινώσκοντα ἤδη, τὸ ἱμάτιον περικαλύψασθαι καὶ πεσεῖν εὐσχημόνωσ παρὰ ἀνδριάντι Πομπηίου· οἱ δὲ καὶ ὣσ ἐνύβριζον αὐτῷ πεσόντι, μέχρι τριῶν ἐπὶ εἴκοσι πληγῶν· πολλοί τε διωθιζόμενοι μετὰ τῶν ξιφῶν ἀλλήλουσ ἔπληξαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION