헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί2́13́

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 13)

Αὐτὸσ δ’ ἐπὶ τῇ νίκῃ δύο μὲν ἡμέρασ ἐν Φαρσάλῳ διέτριψε θύων καὶ τὸν στρατὸν ἐκ τῆσ μάχησ ἀναλαμβάνων· ᾧ καὶ αὐτῷ δῆλόν ἐστι τὸν ἕτερον τῷ Κασσίῳ φόβον ὑπὸ τύχησ ἐγγενέσθαι τὸν Καίσαρα ἐπαιρούσησ. ἔνθα καὶ Θεσσαλοὺσ ἐλευθέρουσ ἠφίει συμμαχήσαντάσ οἱ καὶ Ἀθηναίοισ αἰτήσασι συγγνώμην ἐπεδίδου καὶ ἐπεῖπε· "ποσάκισ ὑμᾶσ ὑπὸ σφῶν αὐτῶν ἀπολλυμένουσ ἡ δόξα τῶν προγόνων περισώσει; τῇ τρίτῃ δ’ ἐξήλαυνεν ἐπὶ τῂν ἑώ κατὰ πύστιν τῆσ Πομπηίου φυγῆσ καὶ τὸν Ἑλλήσποντον ἀπορίᾳ τριήρων σκάφεσιν ἐπεραιοῦτο μικροῖσ. Κάσσιοσ δὲ σὺν τῷ μέρει τῶν τριήρων ἐπιφαίνεται μεσοποροῦντι, πρὸσ Φαρνάκην ἐπειγόμενοσ. καὶ δυνηθεὶσ ἂν πολλαῖσ τριήρεσι κατὰ σκαφῶν μικρῶν, ὑπὸ δέουσ τῆσ Καίσαροσ εὐτυχίασ περιπύστου δὴ καὶ ἐπιφόβου τότε οὔσησ ἐξεπλάγη καὶ νομίσασ οἱ τὸν Καίσαρα ἐπίτηδεσ ἐπιπλεῖν τὰσ χεῖρασ ὤρεγεν ἐσ αὐτόν, ἀπὸ τριήρων ἐσ σκάφη, καὶ συγγνώμην ᾔτει καὶ τὰσ τριήρεισ παρεδίδου. τοσοῦτον ἴσχυεν ἡ δόξα τῆσ Καίσαροσ εὐπραγίασ· οὐ γὰρ ἔγωγε αἰτίαν ἑτέραν ὁρῶ οὐδὲ ἔργον ἕτερον ἡγοῦμαι τύχησ ἐν ἀπόρῳ καιρῷ γενέσθαι μᾶλλον ἢ Κάσσιον τὸν πολεμικώτατον ἐπὶ τριήρων ἑβδομήκοντα ἀπαρασκεύῳ Καίσαρι συντυχόντα μηδ’ ἐσ χεῖρασ ἐλθεῖν ὑποστῆναι. ὁ δ’ οὕτωσ ἑαυτὸν αἰσχρῶσ ὑπὸ φόβου μόνου παραπλέοντι παραδοὺσ ὕστερον ἐν Ῥώμῃ δυναστεύοντα ἤδη κατέκανεν· Διασωθεὶσ δ’ οὕτω παραδόξωσ ὁ Καῖσαρ καὶ τὸν Ἑλλήσποντον περαιωθεὶσ Ιὤσι μὲν καὶ Αἰολεῦσι καὶ ὅσα ἄλλα ἔθνη τὴν μεγάλην χερρόνησον οἰκοῦσι ̔καὶ καλοῦσιν αὐτὰ ἑνὶ ὀνόματι Ἀσίαν τὴν κάτὠ, συνεγίγνωσκε πρεσβευομένοισ ἐσ αὐτὸν καὶ παρακαλοῦσι, πυθόμενοσ δὲ Πομπήιον ἐπ’ Αἰγύπτου φέρεσθαι διέπλευσεν ἐσ Ῥόδον.

καὶ οὐδ’ ἐνταῦθα τὸν στρατὸν αὑτοῦ κατὰ μέρη προσιόντα περιμείνασ ἐσ τὰσ Κασσίου καὶ Ῥοδίων τριήρεισ ἐνέβη σὺν τοῖσ παροῦσιν· οὐδενί τε ἐκφήνασ, ὅπῃ τὸν πλοῦν ποιήσεται, περὶ ἑσπέραν ἀνήγετο, ἐπαγγείλασ τοῖσ λοιποῖσ κυβερνήταισ πρὸσ τὸν λαμπτῆρα τῆσ ἑαυτοῦ νεὼσ καὶ μεθ’ ἡμέραν πρὸσ τὸ σημεῖον εὐθύνειν· τῷ δ’ αὑτοῦ κυβερνήτῃ, πολὺ τῆσ γῆσ ἀποσχών, προσέταξεν ἐσ Ἀλεξάνδρειαν φέρεσθαι. καὶ ὁ μὲν τρισὶν ἡμέραισ πελάγιοσ ἀμφὶ τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἦν· ἐσδέχονται δ’ αὐτὸν οἱ τοῦ βασιλέωσ ἐπιτροπεύοντεσ, ἔτι τοῦ βασιλέωσ ἀμφὶ τὸ Κάσσιον ὄντοσ. καὶ πρῶτα μὲν ἀπραγμοσύνην τινὰ διὰ τὴν ὀλιγότητα τῶν συνόντων ὑπεκρίνετο φιλοφρόνωσ τε τοὺσ ἐντυγχάνοντασ ἐξεδέχετο καὶ τὴν πόλιν περιιὼν τοῦ κάλλουσ ἐθαύμαζε καὶ τῶν φιλοσόφων μετὰ τοῦ πλήθουσ ἑστὼσ ἠκροᾶτο· ὅθεν αὐτῷ χάρισ τε καὶ δόξα ἀγαθὴ ὡσ ἀπράγμονι παρὰ τοῖσ Ἀλεξανδρεῦσιν ἐφύετο. Ἐπεὶ δ’ ὁ στρατὸσ αὐτῷ κατέπλευσε, Ποθεινὸν μὲν καὶ Ἀχιλλᾶν ἐκόλασε θανάτῳ τῆσ ἐσ τὸν Πομπήιον παρανομίασ, Θεόδοτον δὲ διαδράντα Κάσσιοσ ὕστερον ἐκρέμασεν, εὑρὼν ἐν Ἀσίᾳ.

θορυβούντων δ’ ἐπὶ τῷδε τῶν Ἀλεξανδρέων καὶ τῆσ στρατιᾶσ τῆσ βασιλικῆσ ἐπ’ αὐτὸν ἰούσησ, ἀγῶνεσ αὐτῷ ποικίλοι περὶ τὸ βασίλειον ἐγένοντο καὶ ἐν τοῖσ παρ’ αὐτὸ αἰγιαλοῖσ, ἔνθα καὶ φεύγων ἐσ τὴν θάλατταν ἐξήλατο καὶ ἐσ πολὺ ἐν τῷ βυθῷ διενήξατο· καὶ τὴν χλαμύδα αὐτοῦ λαβόντεσ οἱ Ἀλεξανδρεῖσ περὶ τρόπαιον ἐκρέμασαν. τελευταῖον δ’ ἀνὰ τὸν Νεῖλον αὐτῷ γίνεται πρὸσ τὸν βασιλέα ἀγών, ᾧ δὴ καὶ μάλιστα ἐκράτει. καὶ ἐσ ταῦτα διετρίφθησαν αὐτῷ μῆνεσ ἐννέα, μέχρι Κλεοπάτραν ἀντὶ τοῦ ἀδελφοῦ βασιλεύειν ἀπέφηνεν Αἰγύπτου. καὶ τὸν Νεῖλον ἐπὶ τετρακοσίων νεῶν, τὴν χώραν θεώμενοσ, περιέπλει μετὰ τῆσ Κλεοπάτρασ, καὶ τἆλλα ἡδόμενοσ αὐτῇ. ἀλλὰ τάδε μὲν ἕκαστα ὅπωσ ἐγένετο, ἀκριβέστερον ἡ περὶ Αἰγύπτου συγγραφὴ διέξεισι· τὴν δὲ κεφαλὴν τοῦ Πομπηίου προσφερομένην οὐχ ὑπέστη, ἀλλὰ προσέταξε ταφῆναι, καί τι αὐτῇ τέμενοσ βραχὺ πρὸ τῆσ πόλεωσ περιτεθὲν Νεμέσεωσ τέμενοσ ἐκαλεῖτο· ὅπερ ἐπ’ ἐμοῦ κατὰ Ῥωμαίων αὐτοκράτορα Τραϊανόν, ἐξολλύντα τὸ ἐν Αἰγύπτῳ Ιοὐδαίων γένοσ, ὑπὸ τῶν Ιοὐδαίων ἐσ τὰσ τοῦ πολέμου χρείασ κατηρείφθη. Τοσάδε μὲν δὴ Καῖσαρ ἐργασάμενοσ ἐν Ἀλεξανδρεία διὰ Συρίασ ἐπὶ Φαρνάκην ἠπείγετο.

"ἐγὼ δὲ ἦλθον, εἶδον, ἐνίκησα. ὁ δὲ ἤδη μὲν εἴργαστο πολλὰ καὶ περιεσπάκει τινὰ Ῥωμαίων χωρία καὶ Δομιτίῳ Καίσαροσ στρατηγῷ συνενεχθεὶσ ἐσ μάχην ἐνενικήκει πάνυ λαμπρῶσ, καὶ τῷδε μάλιστα ἐπαρθεὶσ Ἀμισὸν πόλιν ἐν τῷ Πόντῳ ῥωμαΐζουσαν ἐξηνδραπόδιστο καὶ τοὺσ παῖδασ αὐτῶν τομίασ ἐπεποίητο πάντασ· προσιόντοσ δὲ τοῦ Καίσαροσ ἐταράσσετο καὶ μετεγίγνωσκε καὶ ἀπὸ σταδίων διακοσίων γενομένῳ πρέσβεισ ἔπεμπεν ὑπὲρ εἰρήνησ, στέφανόν τε χρύσειον αὐτῷ φέροντασ καὶ ἐσ γάμον ὑπ’ ἀνοίασ ἐγγυῶντασ Καίσαρι τὴν Φαρνάκουσ θυγατέρα. ὁ δ’ αἰσθόμενοσ ὧν φέρουσι, προῆλθε μετὰ τοῦ στρατοῦ καὶ ἐσ τὸ πρόσθεν ἐβάδιζε λεσχηνεύων τοῖσ πρέσβεσι, μέχρι προσπελάσασ τῷ χάρακι τοῦ Φαρνάκουσ καὶ τοσόνδε εἰπών· "οὐ γὰρ αὐτίκα δώσει δίκην ὁ πατροκτόνοσ; ἐπὶ τὸν ἵππον ἀνεπήδησε καὶ εὐθὺσ ἐκ πρώτησ βοῆσ τρέπεταί τε τὸν Φαρνάκην καὶ πολλοὺσ ἔκτεινε, σὺν χιλίοισ που μάλιστα ὢν ἱππεῦσιν τοῖσ πρώτοισ αὐτῷ συνδραμοῦσιν· ὅτε καί φασιν αὐτὸν εἰπεῖν· "ὦ μακάριε Πομπήιε, τοιούτοισ ἄρα κατὰ Μιθριδάτην τὸν τοῦδε πατέρα πολεμῶν ἀνδράσι μέγασ τε ἐνομίσθησ καὶ μέγασ ἐπεκλήθησ. " ἐσ δὲ Ῥώμην περὶ τῆσδε τῆσ μάχησ ἐπέστελλεν· Μετὰ δὲ τοῦτο Φαρνάκησ μὲν ἀγαπῶν ἐσ τὴν ἀρχὴν Βοσπόρου, τὴν δεδομένην οἱ παρὰ Πομπηίου, συνέφυγεν·

ὁ δὲ Καῖσαρ, οὐ σχολὴν ἄγων περὶ μικρὰ τρίβεσθαι τοσῶνδε πολέμων αὐτὸν περιμενόντων, ἐσ τὴν Ἀσίαν μετῆλθε καὶ παροδεύων αὐτὴν ἐχρημάτιζε ταῖσ πόλεσιν ἐνοχλουμέναισ ὑπὸ τῶν μισθουμένων τοὺσ φόρουσ, ὥσ μοι κατὰ τὴν Ἀσιανὴν συγγραφὴν δεδήλωται. πυθόμενοσ δ’ ἐν Ῥώμῃ στάσιν εἶναι καὶ Ἀντώνιον τὸν ἵππαρχον αὑτοῦ τὴν ἀγορὰν στρατιᾷ φυλάσσειν, πάντα μεθεὶσ ἐσ Ῥώμην ἠπείγετο. ὡσ δ’ ἦλθεν, ἡ μὲν στάσισ ἡ πολιτικὴ κατεπαύετο, ἑτέρα δ’ ἐπ’ αὐτὸν ἀνίστατο τοῦ στρατοῦ, ὡσ οὔτε τὰ ἐπηγγελμένα σφίσιν ἐπὶ τῷ κατὰ Φάρσαλον ἔργῳ λαβόντεσ οὔτε ἐννόμωσ ἔτι βραδύνοντεσ ἐν τῇ στρατείᾳ· ἀφεθῆναί τε πάντεσ ἐπὶ τὰ αὑτῶν ἠξίουν. ὁ δ’ ἐπηγγέλλετο μὲν αὐτοῖσ ἀόριστά τινα ἐν Φαρσάλῳ, καὶ ἕτερα ἀόριστα, ὅταν ὁ ἐν Λιβύῃ πόλεμοσ ἐκτελεσθῇ· τότε δ’ ἔπεμπεν ἄλλασ ὁρίζων ἑκάστῳ χιλίασ δραχμάσ. οἱ δὲ αὐτὸν οὐχ ὑπισχνεῖσθαι μᾶλλον ἢ αὐτίκα διδόναι πάντα ἐκέλευον· καὶ περὶ τῶνδε Σαλούστιον Κρίσπον πεμφθέντα πρὸσ αὐτοὺσ ὀλίγου καὶ διέφθειραν, εἰ μὴ διέφυγε. πυθόμενοσ δ’ ὁ Καῖσαρ τέλοσ μὲν ἄλλο στρατιωτῶν, οἳ τὴν πόλιν ἐξ Ἀντωνίου παρεφύλασσον, περιέστησε τῇ οἰκίᾳ καὶ ταῖσ τῆσ πόλεωσ ἐξόδοισ, δείσασ περὶ ἁρπαγῆσ· αὐτὸσ δέ, πάντων δεδιότων καὶ παραινούντων αὐτῷ τὴν ὁρμὴν τοῦ στρατοῦ φυλάξασθαι, μάλα θρασέωσ αὐτοῖσ ἔτι στασιάζουσιν ἐσ τὸ Ἄρειον πεδίον ἐπῆλθεν οὐ προμηνύσασ καὶ ἐπὶ βήματοσ ὤφθη. Οἱ δὲ σὺν θορύβῳ τε ἄνοπλοι συνέτρεχον καί, ὡσ ἔθοσ, ἄφνω φανέντα σφίσιν ἠσπάζοντο αὐτοκράτορα.

ὅπερ ἐστὶ σύμβολον ἀφειμένων τῆσ στρατείασ καὶ ἰδιωτευόντων. κελεύσαντοσ δ’ ὅ τι θέλοιεν εἰπεῖν, περὶ μὲν τῶν δωρεῶν ἐσ ὄψιν εἰπεῖν αὐτοῦ παρόντοσ οὐδὲ ἐτόλμησαν ὑπὸ τῆσ αὐτῆσ ἐκπλήξεωσ, ὡσ δὲ μετριώτερον, ἀφεθῆναι τῆσ στρατείασ ἀνεβόησαν, ἐλπίσαντεσ στρατοῦ δεόμενον ἐσ τοὺσ ὑπολοίπουσ πολέμουσ αὐτὸν ἐρεῖν τι καὶ περὶ τῶν δωρεῶν. ὁ δὲ παρὰ τὴν ἁπάντων δόξαν οὐδὲ μελλήσασ ἀπεκρίνατο· "ἀφίημι. " καταπλαγέντων δ’ αὐτῶν ἔτι μᾶλλον καὶ σιωπῆσ βαθυτάτησ γενομένησ ἐπεῖπε· "καὶ δώσω γε ὑμῖν τὰ ἐπηγγελμένα ἅπαντα, ὅταν θριαμβεύσω μεθ’ ἑτέρων. " ἀδοκήτου δ’ αὐτοῖσ ἅμα καὶ τοῦδε καὶ φιλανθρώπου φανέντοσ, αἰδὼσ αὐτίκα πᾶσιν ἐνέπιπτεν καὶ λογισμὸσ μετὰ ζήλου, εἰ δόξουσι μὲν αὐτοὶ καταλιπεῖν σφῶν τὸν αὐτοκράτορα ἐν μέσοισ τοσοῖσδε πολεμίοισ, θριαμβεύσουσι δ’ ἀνθ’ αὑτῶν ἕτεροι καὶ σφεῖσ τῶν ἐν Λιβύῃ κερδῶν ἐκπεσοῦνται, μεγάλων ἔσεσθαι νομιζομένων, ἐχθροί τε ὁμοίωσ αὐτοῦ τε Καίσαροσ ἔσονται καὶ τῶν πολεμίων. δείσαντεσ οὖν ἔτι μᾶλλον ἡσύχαζον ἐξ ἀπορίασ, ἐλπίζοντεσ ἐνδώσειν τι καὶ τὸν Καίσαρα καὶ μεταγνώσεσθαι διὰ τὴν ἐν χερσὶ χρείαν. ὁ δ’ ἀνθησύχαζε καὶ τῶν φίλων αὐτὸν παρακαλούντων ἐπιφθέγξασθαί τι πρὸσ αὐτοὺσ ἄλλο καὶ μὴ βραχεῖ καὶ αὐστηρῷ λόγῳ πολλὰ συνεστρατευμένουσ ἐγκαταλιπεῖν, ἀρχόμενοσ λέγειν πολίτασ ἀντὶ στρατιωτῶν προσεῖπεν· Οἱ δ’ οὐκ ἐνεγκόντεσ ἔτι ἀνέκραγον μετανοεῖν καὶ παρεκάλουν αὐτῷ συστρατεύεσθαι.

ὁ δὲ οὐδὲν αὐτοὺσ ὑπερεθίζειν ἔτι δεόμενοσ ἀκριβῶσ μετανοοῦντασ, συνηλλάσσετο ἅπασι καὶ εὐθὺσ ἐπὶ τὸν ἐν Λιβύῃ πόλεμον ἐξῄει. ἀποστρεφομένου τε τοῦ Καίσαροσ καὶ ἀπιόντοσ ἀπὸ τοῦ βήματοσ, οἱ δὲ σὺν ἐπείξει πλέονι βοῶντεσ ἐνέκειντο παραμεῖναί τε αὐτὸν καὶ κολάζειν σφῶν τοὺσ ἁμαρτόντασ. ὁ δ’ ἔτι μέν τι διέτριψεν, οὔτε ἀπιὼν οὔτε ἐπανιών, ὑποκρινόμενοσ ἀπορεῖν· ἐπανελθὼν δ’ ὅμωσ ἔφη κολάσειν μὲν αὐτῶν οὐδένα, ἄχθεσθαι δ’, ὅτι καὶ τὸ δέκατον τέλοσ, ὃ προετίμησεν αἰεί, τοιαῦτα θορυβεῖ. "καὶ τόδε," ἔφη, "μόνον ἀφίημι τῆσ στρατείασ· δώσω δὲ καὶ τῷδε ὅμωσ τὰ ὑπεσχημένα ἅπαντα, ἐπανελθὼν ἐκ Λιβύησ. δώσω δὲ καὶ γῆν ἅπασιν ἐκτελεσθέντων τῶν πολέμων, οὐ καθάπερ Σύλλασ, ἀφαιρούμενοσ ἑτέρων ἣν ἔχουσι καὶ τοῖσ ἀφαιρεθεῖσι τοὺσ λαβόντασ συνοικίζων καὶ ποιῶν ἀλλήλοισ ἐσ αἰεὶ πολεμίουσ, ἀλλὰ τὴν τοῦ δήμου γῆν ἐπινέμων καὶ τὴν ἐμαυτοῦ, καὶ τὰ δέοντα προσωνούμενοσ. " κρότου δὲ καὶ εὐφημίασ παρὰ πάντων γενομένησ, τὸ δέκατον ὑπερήλγει τέλοσ, ἐσ μόνον αὐτὸ τοῦ Καίσαροσ ἀδιαλλάκτου φανέντοσ· καὶ σφᾶσ αὐτὸν ἠξίουν διακληρῶσαί τε καὶ τὸ μέροσ θανάτῳ ζημιῶσαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 13

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 13)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION