Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 17

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 17)

Ἐκτελεσθέντοσ δὲ τοῖσ φονεῦσι τοσοῦδε ἄγουσ ἐν ἱερῷ χωρίῳ καὶ ἐσ ἄνδρα ἱερὸν καὶ ἄσυλον, φυγή τε ἦν ἀνὰ τὸ βουλευτήριον αὐτίκα καὶ ἀνὰ τὴν πόλιν ὅλην, καὶ ἐτρώθησάν τινεσ τῶν βουλευτῶν ἐν τῷδε τῷ θορύβῳ καὶ ἀπέθανον ἕτεροι. πολὺσ δὲ καὶ ἄλλοσ ἀστῶν τε καὶ ξένων ἐγίγνετο φόνοσ, οὐ προβεβουλευμένοσ, ἀλλ’ οἱο͂σ ἐκ θορύβου πολιτικοῦ καὶ ἀγνωσίασ τῶν ἐπιλαβόντων, οἵ τε γὰρ μονομάχοι, ὡπλισμένοι ἑώθεν ὡσ ἐπὶ δή τινα θέασ ἐπίδειξιν, ἐκ τοῦ θεάτρου διέθεον ἐσ τὰ τοῦ βουλευτηρίου παραφράγματα, καὶ τὸ θέατρον ὑπὸ ἐκπλήξεωσ σὺν φόβῳ καὶ δρόμῳ διελύετο, τά τε ὤνια ἡρπάζετο· καὶ τὰσ θύρασ ἅπαντεσ ἀπέκλειον καὶ ἀπὸ τῶν τεγῶν ἐσ ἄμυναν ἡτοιμάζοντο, Ἀντώνιόσ τε τὴν οἰκίαν ὠχύρου, τεκμαιρόμενοσ συνεπιβουλεύεσθαι τῷ Καίσαρι. καὶ Λέπιδοσ ὁ ἵππαρχοσ ἐν ἀγορᾷ μὲν ὢν ἐπύθετο τοῦ γεγονότοσ, ἐσ δὲ τὴν ἐν τῷ ποταμῷ νῆσον διαδραμών, ἔνθα ἦν αὐτῷ τέλοσ στρατιωτῶν, ἐσ τὸ πεδίον αὐτοὺσ μετεβίβαζεν ὡσ ἑτοιμοτέρουσ ἕξων ἐσ τὰ παραγγελλόμενα ὑπ’ Ἀντωνίου· Ἀντωνίῳ γὰρ ἐξίστατο, φίλῳ τε τοῦ Καίσαροσ ὄντι μᾶλλον καὶ ὑπάτῳ. καὶ αὐτοῖσ σκεπτομένοισ ὁρμὴ μὲν ἦν ἀμύνειν τῷ Καίσαρι τοιάδε παθόντι, τὴν δὲ βουλὴν πρὸσ τῶν ἀνδροφόνων ἐσομένην ἐδεδοίκεσαν καὶ τὸ μέλλον ἔτι περιεσκόπουν. ἀμφὶ δὲ αὐτῷ Καίσαρι στρατιωτικὸν μὲν οὐκ ἦν, οὐ γὰρ δορυφόροισ ἠρέσκετο, ἡ δὲ τῆσ ἡγεμονίασ ὑπηρεσία μόνη καὶ αἱ πλέονεσ ἀρχαὶ καὶ πολὺσ ὅμιλοσ ἄλλοσ ἀστῶν καὶ ξένων καὶ πολὺσ θεράπων καὶ ἐξελεύθεροσ αὐτὸν ἐπὶ τὸ βουλευτήριον ἐκ τῆσ οἰκίασ παρεπεπόμφεισαν, ὧν ἀθρόωσ διαφυγόντων τρεῖσ θεράποντεσ μόνοι παρέμειναν, οἳ τὸ σῶμα ἐσ τὸ φορεῖον ἐνθέμενοι διεκόμισαν οἴκαδε ἀνωμάλωσ, οἱᾶ τρεῖσ, τὸν πρὸ ὀλίγου γῆσ καὶ θαλάττησ προστάτην. Οἱ δὲ σφαγεῖσ ἐβούλοντο μέν τι εἰπεῖν ἐν τῷ βουλευτηρίῳ, οὐδενὸσ δὲ παραμείναντοσ τὰ ἱμάτια ταῖσ λαιαῖσ ὥσπερ ἀσπίδασ περιπλεξάμενοι καὶ τὰ ξίφη μετὰ τοῦ αἵματοσ ἔχοντεσ ἐβοηδρόμουν βασιλέα καὶ τύραννον ἀνελεῖν.

καὶ πῖλόν τισ ἐπὶ δόρατοσ ἔφερε, σύμβολον ἐλευθερώσεωσ ἐπί τε τὴν πάτριον πολιτείαν παρεκάλουν καὶ Βρούτου τοῦ πάλαι καὶ τῶν τότε σφίσιν ὀμωμοσμένων ἐπὶ τοῖσ πάλαι βασιλεῦσιν ἀνεμίμνησκον συνέθεον δὲ αὐτοῖσ τινεσ χρησάμενοι ξιφίδια, οἳ τοῦ ἔργου μὴ μετασχόντεσ προσεποιοῦντο τὴν δόξαν, Λέντλοσ τε ὁ Σπινθὴρ καὶ Φαώνιοσ καὶ Ἀκουῖνοσ καὶ Δολοβέλλασ καὶ Μοῦρκοσ καὶ Πατίσκοσ· οἳ τῆσ μὲν δόξησ οὐ μετέσχον, τῆσ δὲ τιμωρίασ τοῖσ ἁμαρτοῦσι συνέτυχον. τοῦ δήμου δὲ αὐτοῖσ οὐ προσθέοντοσ ἠπόρουν καὶ ἐδεδοίκεσαν, τῇ μὲν βουλῇ, καὶ εἰ αὐτίκα ὑπ’ ἀγνοίασ καὶ θορύβου διέφυγε, θαρροῦντεσ ὅμωσ, συγγενέσι τε σφῶν καὶ φίλοισ οὖσι βαρυνομένοισ τε τὴν τυραννίδα ὁμοίωσ, τὸν δὲ δῆμον ὑφορώμενοι καὶ τοὺσ ἐστρατευμένουσ τῷ Καίσαρι πολλοὺσ ἐν τῇ πόλει τότε παρόντασ, τοὺσ μὲν ἄρτι τῆσ στρατείασ ἀφειμένουσ καὶ ἐσ κληρουχίασ διατεταγμένουσ, τοὺσ δὲ προαπῳκισμένουσ μέν, ἐσ δὲ παραπομπὴν τοῦ Καίσαροσ ἐξιόντοσ ἀφιγμένουσ. Λέπιδόν τε ἐδεδοίκεσαν καὶ τὸν ὑπὸ τῷ Λεπίδῳ στρατὸν ἐν τῇ πόλει καὶ Ἀντώνιον ὑπατεύοντα, μὴ ἀντὶ τῆσ βουλῆσ τῷ δήμῳ μόνῳ χρώμενοσ ἐργάσαιτό τι δεινὸν αὑτούσ. Οὕτω δ’ ἔχοντεσ τὸ Καπιτώλιον σὺν τοῖσ μονομάχοισ ἀνέθορον.

τό τε πλῆθοσ τῶν ἀποστρατευομένων, οὐ διαλυόμενον ἐσ τὰσ πατρίδασ ἔτι ὡσ πάλαι καθ’ ἕνα ἄνδρα δέει τοῦ μὴ δικαίουσ πολέμουσ ἐνίουσ πεπολεμηκέναι, κοινῇ δὲ ἐσ κληρουχίασ ἀδίκουσ ἀλλοτρίασ τε γῆσ καὶ ἀλλοτρίων οἰκιῶν ἐξιόν, ἄθρουν τότε ἐστάθμευεν ἐν τοῖσ ἱεροῖσ καὶ τεμένεσιν ὑφ’ ἑνὶ σημείῳ καὶ ὑφ’ ἑνὶ ἄρχοντι τῆσ ἀποικίασ, τὰ μὲν ὄντα σφίσιν ὡσ ἐπὶ ἔξοδον ἤδη διαπεπρακότεσ, εὐώνοι δ’ ἐσ ὅ τι μισθοῖντο. καὶ αὐτοῖσ βουλευομένοισ ἔδοξεν ἐπὶ τὰ πλήθη μισθώματα περιπέμπειν· ἤλπιζον γάρ, ἀρξαμένων τινῶν ἐπαινεῖν τὰ γεγενημένα, καὶ τοὺσ ἄλλουσ συνεπιλήψεσθαι λογισμῷ τε τῆσ ἐλευθερίασ καὶ πόθῳ τῆσ πολιτείασ. ἔτι γὰρ ᾤοντο τὸν δῆμον εἶναι Ῥωμαῖον ἀκριβῶσ, οἱο͂ν ἐπὶ τοῦ πάλαι Βρούτου τὴν τότε βασιλείαν καθαιροῦντοσ ἐπυνθάνοντο γενέσθαι· καὶ οὐ συνίεσαν δύο τάδε ἀλλήλοισ ἐναντία προσδοκῶντεσ, φιλελευθέρουσ ὁμοῦ καὶ μισθωτοὺσ σφίσιν ἔσεσθαι χρησίμωσ τοὺσ παρόντασ. ὧν θάτερον εὐχερέστερον ἦν, διεφθαρμένησ ἐκ πολλοῦ τῆσ πολιτείασ. παμμιγέσ τε γάρ ἐστιν ἤδη τὸ πλῆθοσ ὑπὸ ξενίασ, καὶ ὁ ἐξελεύθεροσ αὐτοῖσ ἰσοπολίτησ ἐστὶ καὶ ὁ δουλεύων ἔτι τὸ σχῆμα τοῖσ δεσπόταισ ὅμοιοσ· χωρὶσ γὰρ τῆσ βουλευτικῆσ ἡ ἄλλη στολὴ τοῖσ θεράπουσίν ἐστιν ἐπίκοινοσ. τό τε σιτηρέσιον τοῖσ πένησι χορηγούμενον ἐν μόνῃ Ῥώμῃ τὸν ἀργὸν καὶ πτωχεύοντα καὶ ταχυεργὸν τῆσ Ἰταλίασ λεὼν ἐσ τὴν Ῥώμην ἐπάγεται. Ὅθεν οὐ δυσχερῶσ ἐκ τοσῶνδε καὶ τοιῶνδε ἀνδρῶν πλῆθόσ τι τοῖσ ἀμφὶ τὸν Κάσσιον ἐσ τὴν ἀγορὰν εὐθὺσ ἀγήγερτο·

οἳ καίπερ ὄντεσ ἔμμισθοι τὰ μὲν γενόμενα ἐπαινεῖν οὐκ ἐθάρρουν, δεδιότεσ τὴν Καίσαροσ δόξαν καὶ τὸ πρὸσ τῶν ἑτέρων ἐσόμενον, ὡσ δ’ ἐπὶ συμφέροντι κοινῷ τὴν εἰρήνην ἐπεβόων καὶ θαμινὰ τοὺσ ἄρχοντασ ὑπὲρ αὐτῆσ παρεκάλουν, τέχνασμα τοῦτο ἐσ τὴν τῶν ἀνδροφόνων σωτηρίαν ἐπινοοῦντεσ· οὐ γὰρ ἔσεσθαι τὴν εἰρήνην μὴ γενομένησ αὐτοῖσ ἀμνηστίασ. ὧδε δὲ αὐτοῖσ ἔχουσι πρῶτοσ ἐπιφαίνεται Κίννασ στρατηγόσ, οἰκεῖοσ ὢν ἐξ ἐπιγαμίασ τῷ Καίσαρι, καὶ παρὰ δόξαν ἐπελθὼν ἐσ μέσουσ τήν τε ἐσθῆτα τὴν στρατηγικὴν ἀπεδύσατο, ὡσ παρὰ τυράννου δεδομένησ ὑπερορῶν, καὶ τὸν Καίσαρα τύραννον ἐκάλει καὶ τοὺσ ἀνελόντασ τυραννοκτόνουσ, καὶ τὸ πεπραγμένον ἐσέμνυνεν ὡσ ὁμοιότατον μάλιστα τῷ προγονικῷ καὶ τοὺσ ἄνδρασ ὡσ εὐεργέτασ καλεῖν ἐκέλευεν ἐκ τοῦ Καπιτωλίου καὶ γεραίρειν. καὶ Κίννασ μὲν οὕτωσ ἔλεξεν, οἱ δὲ τὸ καθαρὸν τοῦ πλήθουσ οὐχ ὁρῶντεσ ἐπιμιγνύμενον αὑτοῖσ οὐκ ἐκάλουν τοὺσ ἄνδρασ οὐδέ τι πλέον ἢ περὶ τῆσ εἰρήνησ μόνησ αὖθισ παρεκάλουν. Ἐπεὶ δὲ καὶ Δολοβέλλασ, νέοσ ἀνὴρ καὶ περιώνυμοσ, ὑπατεύειν ὑπ’ αὐτοῦ Καίσαροσ ἐσ τὸ ἐπίλοιπον τοῦ ἔτουσ ᾑρημένοσ, ὅτε ὁ Καῖσαρ ἐξορμήσειε τῆσ πόλεωσ, τὴν μὲν ὕπατον ἐσθῆτα ἠμφιέσατο καὶ τὰ σημεῖα τῆσ ἀρχῆσ περιεστήσατο, τὸν δὲ ταῦτά οἱ παρασχόντα δεύτεροσ ὅδε ἐλοιδόρει καὶ συνεγνωκέναι τοῖσ ἐπ’ αὐτῷ βεβουλευμένοισ ὑπεκρίνετο καὶ μόνησ ἄκων τῆσ χειρὸσ ἀπολειφθῆναι εἱ̓σὶ δ’ οἳ καὶ λέγουσιν αὐτὸν εἰσηγήσασθαι τὴν ἡμέραν θέσθαι τῇ πόλει γενέθλιον̓, τότε δὴ καὶ οἱ μεμισθωμένοι ἀνεθάρρουν ὡσ καὶ στρατηγοῦ καὶ ὑπάτου σφίσι συγγνωμόνων ὄντων καὶ τοὺσ ἀμφὶ τὸν Κάσσιον ἐκ τοῦ ἱεροῦ κατεκάλουν.

οἱ δὲ ἥδοντο μὲν τῷ Δολοβέλλᾳ καὶ ἐνόμιζον ἄνδρα νέον καὶ γνώριμον καὶ ὕπατον ἕξειν ἐσ ἐναντίωσιν Ἀντωνίου, κατῄεσαν δὲ αὐτῶν μόνοι Κάσσιόσ τε καὶ Βροῦτοσ ὁ Μᾶρκοσ, ᾑμαγμένοσ τὴν χεῖρα· συγκατήνεγκαν γὰρ δὴ τὰσ πληγὰσ ἐπὶ τὸν Καίσαρα Κάσσιόσ τε καὶ Βροῦτοσ. ἐπεὶ δὲ παρῆλθον ἐσ τὸ μέσον, οὐδὲν ταπεινὸν οὐδέτεροσ εἶπεν, ἀλλ’ ὡσ ἐπὶ καλοῖσ ὁμολογουμένοισ ἀλλήλουσ ἐπῄνουν καὶ τὴν πόλιν ἐμακάριζον καὶ Δέκμῳ μάλιστα ἐμαρτύρουν, ὅτι τοὺσ μονομάχουσ σφίσιν ἐν καιρῷ παράσχοι. τόν τε δῆμον ἐξώτρυνον ὅμοια τοῖσ προγόνοισ ἐργάσασθαι τοῖσ καθελοῦσι τοὺσ βασιλέασ, οὐκ ἐκ βίασ ἄρχοντασ ὥσπερ ὁ Καῖσαρ, ἀλλ’ ᾑρημένουσ ὑπὸ νόμοισ· Σέξστον τε Πομπήιον, τὸν Πομπηίου Μάγνου, τοῦ Καίσαρι περὶ τῆσ δημοκρατίασ πεπολεμηκότοσ, καλεῖν ἠξίουν, πολεμούμενον ἔτι πρὸσ τῶν Καίσαροσ στρατηγῶν ἐν Ἰβηρίᾳ, καὶ τοὺσ δημάρχουσ Καισήτιον καὶ Μάρυλλον, οἳ τὴν ἀρχὴν ὑπὸ τοῦ Καίσαροσ ἀφαιρεθέντεσ ἠλῶντο. Τοιάδε μὲν εἶπον οἱ περὶ τὸν Κάσσιον καὶ ἐπανῆλθον αὖθισ ἐσ τὸ Καπιτώλιον·

οὐ γὰρ ἐθάρρουν πω τοῖσ παροῦσι. τῶν δ’ οἰκείων σφίσι καὶ συγγενῶν τότε πρῶτον ἐσ τὸ ἱερὸν ἐλθεῖν πρὸσ αὐτοὺσ δυνηθέντων ᾑρέθησαν οἱ πρεσβεύσοντεσ ὑπὲρ αὐτῶν ἐσ Λέπιδόν τε καὶ Ἀντώνιον ὁμονοίασ πέρι καὶ προνοίασ τῆσ ἐλευθερίασ καὶ φειδοῦσ τῶν ἐσομένων τῇ πατρίδι κακῶν, εἰ μὴ συμφρονοῖεν. καὶ ἐδέοντο οἱ πεμφθέντεσ, οὐκ ἐπαινοῦντεσ μὲν τὸ πεπραγμένον οὑ̓ γὰρ ἐθάρρουν ἐν φίλοισ Καίσαροσ̓, γενόμενον δ’ ἐνεγκεῖν ἀξιοῦντεσ ἐλέῳ τε τῶν δεδρακότων αὐτὸ οὐ κατὰ μῖσοσ, ἀλλ’ ἐπ’ εὐνοίᾳ τῆσ πατρίδοσ καὶ οἴκτῳ τῆσ πόλεωσ κεκενωμένησ στάσεσιν ἤδη συνεχέσιν, εἰ καὶ τοὺσ ὑπολοίπουσ ἀγαθοὺσ ἄνδρασ ἡ μέλλουσα στάσισ διολέσει. οὐδὲ γὰρ ὅσιον, εἴ τισ αὐτοῖσ ἔστιν ἔχθρα πρὸσ ἐνίουσ, ἐν τοῖσ δημοσίοισ κινδύνοισ ἐξερίζειν, πολὺ δὲ μᾶλλον ἐν τοῖσ κοινοῖσ καὶ τὰ ἴδια καταθέσθαι ἤ, εἴ τισ ἀνηκέστωσ ἔχει, τὰ ἴδια ἐν τῷ παρόντι ἀναθέσθαι. Ἀντώνιοσ δὲ καὶ Λέπιδοσ ἐβούλοντο μὲν ἀμύνειν Καίσαρι, ὥσ μοι προείρηται, εἴτε φιλίασ ἕνεκα εἴτε τῶν ὀμωμοσμένων, εἴτε καὶ ἀρχῆσ ὀρεγόμενοι καὶ νομίζοντεσ εὐμαρέστερα σφίσιν ἅπαντα ἔσεσθαι τοιῶνδε καὶ τοσῶνδε ἀνδρῶν ἀθρόωσ ἐκποδὼν γενομένων·

τοὺσ δὲ φίλουσ καὶ συγγενεῖσ αὐτῶν ἐδεδοίκεσαν καὶ τὴν ἄλλην βουλὴν ἐπιρρέπουσαν ἐσ ἐκείνουσ, Δέκμον τε μάλιστα, τῆσ ὁμόρου Κελτικῆσ ᾑρημένον ὑπὸ Καίσαροσ ἄρχειν, στρατὸν πολὺν ἐχούσησ. ἐδόκει δὴ καραδοκεῖν ἔτι τὰ γενησόμενα καὶ τεχνάζειν εἰ δύναιντο περισπάσαι πρὸσ ἑαυτοὺσ τὴν στρατιὰν τὴν Δέκμου, ἄθυμον ἤδη τοῖσ ἀτρύτοισ πόνοισ γεγενημένην. οὕτω δὲ δόξαν αὐτοῖσ ὁ Ἀντώνιοσ τοὺσ εἰπόντασ ἠμείψατο· "κατὰ μὲν ἔχθραν ἰδίαν οὐδὲν ἐργασόμεθα· ἕνεκα δὲ τοῦ μύσουσ καὶ ὧν Καίσαρι πάντεσ ὠμόσαμεν, φύλακεσ αὐτῷ τοῦ σώματοσ ἢ τιμωροὶ παθόντι τι ἔσεσθαι, εὐόρκον ἦν τὸ ἄγοσ ἐξελαύνειν καὶ μετ’ ὀλιγωτέρων καθαρῶν βιοῦν μᾶλλον ἢ πάντασ ἐνόχουσ ὄντασ ταῖσ ἀραῖσ. ἀλλὰ δι’ ὑμᾶσ οἷσ οὕτω δοκεῖ, σκεψόμεθα μεθ’ ὑμῶν ἐν τῷ βουλευτηρίῳ καὶ νομιοῦμεν εὐαγὲσ ἔσεσθαι τῇ πόλει, ὅ τι ἂν κοινῇ δοκιμάσητε. Ὁ μὲν ἀσφαλῶσ οὕτωσ ἀπεκρίνατο.

οἱ δὲ χάριν τε ᾔδεσαν καὶ ἀπεχώρουν ἐν ἐλπίδι βεβαίῳ τὰ πάντα θέμενοι· τὴν γὰρ βουλὴν σφίσι συμπράξειν ἐσ πάντα ἐπεποίθεσαν. ὁ δὲ Ἀντώνιοσ τὰσ μὲν ἀρχὰσ ἐκέλευσε νυκτοφυλακεῖν τὴν πόλιν, ἐκ διαστήματοσ ἐν μέσῳ προκαθημένασ ὥσπερ ἐν ἡμέρᾳ· καὶ ἦσαν πυραὶ πανταχοῦ κατὰ τὸ ἄστυ καὶ δι’ αὐτῶν ἔθεον ἀνὰ τὴν νύκτα πᾶσαν ἐσ τὰσ τῶν βουλευτῶν οἰκίασ οἱ τῶν ἀνδροφόνων οἰκεῖοι, παρακαλοῦντεσ ὑπὲρ αὐτῶν καὶ ὑπὲρ τῆσ πατρίου πολιτείασ· ἀντιπαρέθεον δὲ καὶ οἱ τῶν κληρούχων ἡγεμόνεσ ἀπειλοῦντεσ, εἰ μή τισ αὐτοῖσ φυλάξει τὰσ κληρουχίασ τάσ τε ἤδη δεδομένασ καὶ τὰσ ἐπηγγελμένασ. ἤδη δὲ καὶ τῶν ἀστῶν ὁ καθαρώτατοσ λεὼσ ἀνεθάρρει, τὴν ὀλιγότητα τῶν δεδρακότων πυθόμενοι· καὶ ἐσ μνήμην τοῦ Καίσαροσ ὑπεφέροντο καὶ ταῖσ γνώμαισ διῃροῦντο. τῆσ δ’ αὐτῆσ νυκτὸσ καὶ τὰ χρήματα τοῦ Καίσαροσ καὶ τὰ ὑπομνήματα τῆσ ἀρχῆσ ἐσ τὸν Ἀντώνιον μετεκομίζετο, εἴτε τῆσ γυναικὸσ αὐτὰ τῆσ Καίσαροσ ἐξ ἐπικινδύνου τότε οἰκίασ ἐσ ἀκινδυνοτέραν τὴν Ἀντωνίου μεταφερούσησ, εἴτε τοῦ Ἀντωνίου κελεύσαντοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION