헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί2́19́

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 19)

Ἐκβοήσασ οὖν ὁ Πείσων ὅτι μέγιστον καὶ τοὺσ ὑπάτουσ ἔτι παροῦσάν οἱ τὴν βουλὴν ἀξιώσασ συναγαγεῖν, εἶπεν· "οἱ τύραννον λέγοντεσ ἕνα ἀνῃρηκέναι τοσοίδε ἡμῶν ἀνθ’ ἑνὸσ ἤδη τυραννοῦσιν· οἳ θάπτειν με κωλύουσι τὸν ἀρχιερέα καὶ τὰσ διαθήκασ ἀπειλοῦσι προφέροντι καὶ τὴν οὐσίαν δημεύουσιν αὖθισ ὡσ τυράννου. καὶ τὰ μὲν ἐπὶ τούτοισ αὐτῷ πεπραγμένα κεκύρωται· ἃ δὲ ἐφ’ ἑαυτῷ κατέλιπεν, ἀκυροῦσιν, οὐ Βροῦτοσ ἔτι οὐδὲ Κάσσιοσ, ἀλλ’ οἱ κἀκείνουσ ἐσ τόνδε τὸν ὄλεθρον ἐκριπίσαντεσ. τῆσ μὲν οὖν ταφῆσ ὑμεῖσ ἐστε κύριοι, τῶν δὲ διαθηκῶν ἐγώ· καὶ οὔποτε ἃ ἐπιστεύθην προδώσω, πρὶν κἀμέ τισ ἐπανέλῃ. " θορύβου δὲ καὶ ἀγανακτήσεωσ γενομένησ παρὰ πάντων, καὶ μάλιστα τῶν τι καὶ ἐλπιζόντων ἐκ τῶν διαθηκῶν αὑτοῖσ ἔσεσθαι, τάσ τε διαθήκασ ἐσ τὸ μέσον ἔδοξε προφέρειν καὶ θάπτειν τὸν ἄνδρα δημοσίᾳ. καὶ ἐπὶ τοῖσδε ἡ βουλὴ διελύθη. Βροῦτοσ δὲ καὶ Κάσσιοσ αἰσθόμενοι τῶν γεγονότων ἐσ τὸ πλῆθοσ περιέπεμπον καὶ παρεκάλουν πρὸσ αὑτοὺσ ἀνελθεῖν ἐσ τὸ Καπιτώλιον.

συνδραμόντων δὲ ὀξέωσ πολλῶν ὁ Βροῦτοσ ἔλεγεν· "ἐνταῦθα ὑμῖν ἐντυγχάνομεν, ὦ πολῖται, οἱ χθὲσ κατ’ ἀγορὰν ἐντυχόντεσ, οὔτε ὡσ ἐσ ἱερὸν καταφυγόντεσ οὑ̓ γὰρ ἡμάρτομεν̓ οὔτε ὡσ ἐπὶ κρημνόν, οἳ τὰ καθ’ ἑαυτοὺσ ἐπιτρέπομεν ὑμῖν. ἀλλὰ τὸ Κίννα πάθοσ, ὀξύτερόν τε καὶ ἀλογώτερον αὐτῷ γενόμενον, οὕτωσ ἠνάγκασεν. ᾐσθόμην δὲ τῶν ἐχθρῶν διαβαλλόντων ἡμᾶσ ἐσ ἐπιορκίαν καὶ ἐσ αἰτίαν ἀπορίασ εἰρήνησ ἀσφαλοῦσ. ἃ δὴ περὶ τούτων ἔχομεν εἰπεῖν, ἐν ὑμῖν ἐροῦμεν, ὦ πολῖται, μεθ’ ὧν καὶ τἆλλα δημοκρατουμένων πράξομεν. ἐπειδὴ Γάιοσ Καῖσαρ ἐκ Γαλατίασ ἐπὶ τὴν πατρίδα ἤλασε σὺν ὅπλοισ πολεμίοισ καὶ Πομπήιοσ μὲν ὁ δημοκρατικώτατοσ ὑμῶν ἔπαθεν, οἱᾶ ἔπαθεν, ἐπὶ δ’ αὐτῷ πλῆθοσ ἄλλο πολιτῶν ἀγαθῶν ἔσ τε Λιβύην καὶ Ἰβηρίαν ἐλαυνόμενοι διωλώλεσαν, εἰκότωσ αὐτῷ δεδιότι καὶ βέβαιον ἔχοντι τὴν τυραννίδα ἀμνηστίαν αἰτοῦντι ἔδομεν καὶ ὠμόσαμεν ὑπὲρ αὐτῆσ. εἰ δὲ ἡμῖν ὀμνύναι προσέταττεν οὐ τὰ παρελθόντα μόνον οἴσειν ἐγκρατῶσ, ἀλλὰ δουλεύσειν ἐσ τὸ μέλλον ἑκόντασ, τί ἂν ἔπραξαν οἱ νῦν ἐπιβουλεύοντεσ ἡμῖν; ἐγὼ μὲν γὰρ ὄντασ γε Ῥωμαίουσ οἶμαι πολλάκισ ἀποθανεῖν ἂν ἑλέσθαι μᾶλλον ἢ δουλεύειν ἑκόντασ ἐπὶ ὁρ́κῳ. "Εἰ μὲν δὴ μηδὲν ἔτι εἰσ δουλείαν εἰργάζετο ὁ Καῖσαρ, ἐπιωρκήσαμεν·

εἰ δὲ οὔτε τὰσ ἀρχὰσ τὰσ ἐν ἄστει οὔτε τὰσ τῶν ἐθνῶν ἡγεμονίασ οὔτε στρατείασ ἢ ἱερωσύνασ ἢ κληρουχίασ ἢ τιμὰσ ἄλλασ ὑμῖν ἀπέδωκεν οὐδὲ προεβούλευεν ἡ βουλὴ περὶ οὐδενὸσ οὐδ’ ὁ δῆμοσ ἐπεκύρου, ἀλλὰ πάνθ’ ὁ Καῖσαρ ἦν ἅπασιν ἐξ ἐπιτάγματοσ καὶ οὐδὲ κόροσ αὐτῷ τοῦ κακοῦ τισ ἐγίγνετο, οἱο͂σ ἐγένετο Σύλλᾳ, ἀλλ’ ὁ μὲν τοὺσ ἐχθροὺσ καθελὼν ἀπέδωκεν ὑμῖν τὴν πολιτείαν, ὁ δ’ ἐπὶ ἄλλην στρατείαν χρόνιον ἀπιὼν ἐσ πενταετὲσ ὑμῶν τὰ ἀρχαιρέσια προελάμβανε, ποία ταῦτα ἦν ἐλευθερία, ἧσ οὐδ’ ἐλπὶσ ὑπεφαίνετο ἔτι; τί δὲ οἱ τοῦ δήμου προστάται Καισήτιοσ καὶ Μάρυλλοσ; οὐχ ἱερὰν καὶ ἄσυλον ἄρχοντεσ ἀρχὴν ἐξηλαύνοντο σὺν ὕβρει; καὶ ὁ μὲν νόμοσ ὁ τῶν προγόνων καὶ ὁ ὁρ́κοσ οὐδ’ ἐπάγεσθαι δίκην ἔτι οὖσι δημάρχοισ ἐπιτρέπουσιν· ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτοὺσ ἐξήλασεν, οὐδὲ δίκην ἐπαγαγών. "Πότεροι οὖν ἐσ τοὺσ ἀσύλουσ ἡμάρτανον; ἢ Καῖσαρ μὲν ἱερὸσ καὶ ἄσυλοσ, ὅτῳ ταῦτα οὐχ ἑκόντεσ, ἀλλ’ ὑπ’ ἀνάγκησ οὐδὲ πρὶν ἐπελθεῖν αὐτὸν ἐσ τὴν πατρίδα σὺν ὅπλοισ καὶ τοσούσδε καὶ τοιούσδε ἀγαθοὺσ πολίτασ κατακανεῖν, ἐθέμεθα· τὴν δὲ τῶν δημάρχων ἀρχὴν οὐχ ἱερὰν καὶ ἄσυλον οἱ πατέρεσ ἡμῶν ἐν δημοκρατίᾳ χωρὶσ ἀνάγκησ ὤμοσάν τε καὶ ἐπηράσαντο ἐσ ἀεὶ ἔσεσθαι; ποῦ δὲ οἱ φόροι τῆσ ἡγεμονίασ καὶ λογισμοὶ συνεφέροντο; τίσ δ’ ἡμῶν ἀκόντων ἤνοιγε τὰ ταμιεῖα; τίσ τῶν ἀψαύστων καὶ ἐπαράτων ἐκίνει χρημάτων καὶ ἑτέρῳ δημάρχῳ κωλύοντι θάνατον ἠπείλει; "Ἀλλὰ τίσ, φασίν, ἔτι ὁρ́κοσ ἐσ ἀσφάλειαν εἰρήνησ ἂν γένοιτο;

εἰ μὲν οὐ τυραννήσει τισ, οὐδὲ ὁρ́κων δεῖ οὐδὲ γὰρ τοῖσ πατράσιν ἡμῶν ἐδέησεν οὐδέποτε· εἰ δ’ ἐπιθυμήσει τισ ἄλλοσ τυραννίδοσ, οὐδὲν πιστόν ἐστι Ῥωμαίοισ πρὸσ τύραννον οὐδ’ εὐόρκον. καὶ τάδε προλέγομεν ἔτι ὄντεσ ὑπὸ τῷ κινδύνῳ καὶ προεροῦμεν ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ αἰεί· καὶ γὰρ ὄντεσ ἐν ἀσφαλεῖ τιμῇ παρὰ Καίσαρι τὴν πατρίδα τῆσ ἡμετέρασ τιμῆσ προετιμήσαμεν. διαβάλλουσι δ’ ἡμᾶσ καὶ ἐπὶ ταῖσ κληρουχίαισ, ἐρεθίζοντεσ ὑμᾶσ. εἰ δή τινεσ τῶν ᾠκισμένων ἢ οἰκισθησομένων πάρεστε, χαρίσασθέ μοι καὶ ἐπισημήνασθε ἑαυτούσ. Ἐπισημηναμένων δὲ πολλῶν "εὖ γε," εἶπεν, "ὦ ἄνδρεσ, τοῖσ ἄλλοισ ἐποιήσατε συνελθόντεσ.

χρὴ δὲ ὑμᾶσ, τὰ εἰκότα τιμωμένουσ τε καὶ περιποιουμένουσ ἐκ τῆσ πατρίδοσ, τὰ ἴσα τὴν ἐκπέμπουσαν ἀντιγεραίρειν. ὑμᾶσ δὲ ὁ δῆμοσ ἔδωκεν ἐπὶ Κελτοὺσ καὶ Βρεττανοὺσ τῷ Καίσαρι, καὶ ἀριστεύοντασ ἔδει τιμῶν καὶ ἀριστείων τυχεῖν. ὁ δὲ ὑμᾶσ τοῖσ ὁρ́κοισ προλαβὼν ἐπήγαγε μὲν ἐπὶ τὴν πόλιν μάλ’ ἀβουλοῦντασ, ἐπήγαγε δὲ τοῖσ ἀρίστοισ τῶν πολιτῶν ἐσ Λιβύην ὀκνοῦντασ ὁμοίωσ. εἰ μὴν δὲ μόνα ταῦτα ὑμῖν ἐπέπρακτο, ᾐδεῖσθε ἂν ἴσωσ ἐπὶ τοιούτοισ αἰτεῖν ἀριστεῖα· ἐπεὶ δὲ οὐδεὶσ φθόνοσ ἢ χρόνοσ ἢ ἀνθρωπίνη λήθη τὰ ἐπὶ Κελτοῖσ καὶ Βρεττανοῖσ ὑμῶν ἔργα σβέσει, ὑπὲρ τούτων ὑμῖν ἐστι τὰ ἀριστεῖα· ἃ καὶ τοῖσ πάλαι στρατευομένοισ ὁ δῆμοσ ἐδίδου, οἰκείων μὲν ἀνδρῶν ἢ ἀναμαρτήτων οὔ ποτε γῆν ἀφαιρούμενοσ οὐδ’ ἑτέροισ ἐπινέμων τὰ ἀλλότρια οὐδ’ ἡγούμενοσ δεῖν ἀμείβεσθαι δι’ ἀδικημάτων. "Τῶν δὲ πολεμίῳν ὅτε κρατήσαιεν, οὐδὲ τούτων ἅπασαν τὴν γῆν ἀφηροῦντο, ἀλλὰ ἐμερίζοντο καὶ ἐσ τὸ μέροσ ᾤκιζον τοὺσ ἐστρατευμένουσ, φύλακασ εἶναι τῶν πεπολεμηκότων· καὶ οὐκ ἀρκούσησ ἐνίοτε τῆσ δορικτήτου γῆσ καὶ τὴν δημοσίαν ἐπένεμον ἢ ἐωνοῦντο ἑτέραν. οὕτω μὲν ὑμᾶσ ὁ δῆμοσ συνῴκιζεν ἀλύπωσ ἅπασι· Σύλλασ δὲ καὶ Καῖσαρ, οἱ σὺν ὅπλοισ ἐσ τὴν πατρίδα ὡσ πολεμίαν ἐμβαλόντεσ, ἐπὶ αὐτῇ τῇ πατρίδι φρουρῶν καὶ δορυφόρων δεόμενοι, οὔτε διέλυσαν ὑμᾶσ ἐσ τὰσ πατρίδασ, οὔτε γῆν ὑμῖν ἐωνοῦντο ἢ τὴν τῶν δεδημευμένων ἀνδρῶν ἐπένεμον, οὔτε τὰσ τιμὰσ τοῖσ ἀφαιρουμένοισ ἐσ παρηγορίαν ἐδίδοσαν, πολλὰ μὲν ἐκ τῶν ταμιείων ἔχοντεσ, πολλὰ δὲ ἐκ τῶν δεδημευμένων, ἀλλὰ τὴν Ἰταλίαν οὐδὲν ἁμαρτοῦσαν οὐδὲ ἀδικοῦσαν πολέμου νόμῳ καὶ λῃστηρίου νόμῳ τήν τε γῆν ἀφῃροῦντο καὶ οἰκίασ καὶ τάφουσ καὶ ἱερά, ὧν οὐδὲ τοὺσ ἀλλοφύλουσ πολεμίουσ ἀφῃρούμεθα, ἀλλὰ δεκάτην αὐτοῖσ μόνην καρπῶν ἐπετάσσομεν. "Οἱ δὲ ὑμῖν τὰ τῶν ὑμετέρων ὁμοεθνῶν διένεμον, τῶν ἐπὶ Κελτοὺσ ὑμᾶσ αὐτῷ Καίσαρι στρατευσάντων καὶ προπεμψάντων καὶ εὐξαμένων πολλὰ κατὰ τῶν ὑμετέρων νικητηρίων.

καὶ συνῴκιζον ὑμᾶσ ἐσ ταῦτα ἀθρόουσ ὑπὸ σημείοισ καὶ συντάξει στρατιωτικῇ, μήτε εἰρηνεύειν δυναμένουσ μήτε ἀδεεῖσ εἶναι τῶν ἐξελαθέντων· ὁ γὰρ ἀλώμενοσ καὶ τῶν ὄντων ἀφῃρημένοσ ἔμελλεν ὑμῖν περιπολῶν ἐφεδρεύειν καιροφυλακῶν. τοῦτο δ’ ἦν, ὅπερ οἱ τύραννοι μάλιστα ἐβούλοντο, οὐ γῆν ὑμᾶσ λαβεῖν, ἣν δὴ καὶ ἑτέρωθεν εἶχον παρασχεῖν, ἀλλ’ ὅπωσ ἐχθροὺσ ἐφεδρεύοντασ ἔχοντεσ ἀεὶ βέβαιοι φύλακεσ ἦτε τῆσ ἀρχῆσ τῆσ ταῦτα ὑμῖν συναδικούσησ· εὔνοια γὰρ ἐσ τυράννουσ γίγνεται δορυφόρων ἐκ τοῦ συναδικεῖν καὶ συνδεδιέναι. καὶ τοῦτο, ὦ θεοί, συνοικισμὸν ἐκάλουν, ᾧ θρῆνοσ ὁμοφύλων ἀνδρῶν ἐπῆν καὶ ἀνάστασισ οὐδὲν ἀδικούντων. "Ἀλλ’ ἐκεῖνοι μὲν ὑμᾶσ ἐξεπίτηδεσ ἐχθροὺσ ἐποίουν τοῖσ ὁμοεθνέσιν ὑπὲρ τοῦ σφετέρου συμφέροντοσ· ἡμεῖσ δέ, οὓσ οἱ νῦν τῆσ πατρίδοσ προστάται φασὶν ἐλέῳ περισῴζειν, τήν τε γῆν ὑμῖν τήνδε αὐτὴν ἐσαεὶ βεβαιοῦμεν καὶ βεβαιώσομεν καὶ μάρτυρα τὸν θεὸν τῶνδε ποιούμεθα. καὶ ἔχετε καὶ ἕξετε, ἃ εἰλήφατε· καὶ οὐ μή τισ ὑμᾶσ ἀφέληται ταῦτα, οὐ Βροῦτοσ, οὐ Κάσσιοσ, οὐχ οἵδε πάντεσ, οἳ τῆσ ὑμετέρασ ἐλευθερίασ προεκινδυνεύσαμεν. ὃ δ’ ἐν τῷ ἔργῳ μόνον ἐστὶν ἐπίμεμπτον, ἰασόμεθα ἡμεῖσ, διαλλακτήριον ὑμῖν ἅμα ἐσ τοὺσ ὁμοεθνεῖσ ἐσόμενον καὶ ἥδιστον ἤδη πυθομένοισ. οἷσ τὴν τιμὴν τῆσδε τῆσ γῆσ τοῖσ ἀφῃρημένοισ ἡμεῖσ ἐκ τῶν δημοσίων χρημάτων εὐθὺσ ἐκ πρώτησ ἀφορμῆσ ἀποδώσομεν, ἵνα μὴ βέβαιον ἔχητε μόνον ὑμεῖσ τὴν κληρουχίαν, ἀλλὰ καὶ ἄφθονον. Τοιαῦτα τοῦ Βρούτου λέγοντοσ ἀκροώμενοί τε ἔτι πάντεσ καὶ διαλυόμενοι κατὰ σφᾶσ ἐπῄνουν ὡσ δικαιότατα, καὶ τοὺσ ἄνδρασ ὡσ ἀκαταπλήκτουσ δὴ καὶ μάλιστα φιλοδήμουσ ἐν θαύματι ἐποιοῦντο, καὶ ἐσ εὔνοιαν πρὸσ αὐτοὺσ μετετίθεντο καὶ ἐσ τὴν ἐπιοῦσαν αὐτοῖσ συμπράξειν ἔμελλον.

ἅμα δὲ ἡμέρᾳ οἱ μὲν ὕπατοι τὸ πλῆθοσ ἐσ ἐκκλησίαν συνεκάλουν, καὶ ἀνεγινώσκετο αὐτοῖσ τὰ δόξαντα, καὶ Κικέρων πολὺ τῆσ ἀμνηστίασ ἐγκώμιον ἐπέλεγεν· οἱ δὲ ἡδόμενοι κατεκάλουν ἐκ τοῦ ἱεροῦ τοὺσ ἀμφὶ τὸν Κάσσιον. καὶ οἵδε ἀναπέμπειν αὑτοῖσ ἐν τοσῷδε ὅμηρα ἐκέλευον, καὶ ἀνεπέμποντο οἱ παῖδεσ Ἀντωνίου τε καὶ Λεπίδου. ὀφθέντων δὲ τῶν ἀμφὶ τὸν Βροῦτον κρότοσ ἦν καὶ βοή, καὶ τῶν ὑπάτων εἰπεῖν τι βουλομένων οὐκ ἀνασχόμενοι δεξιώσασθαι αὐτοὺσ καὶ συναλλαγῆναι πρότερον ἐκέλευον. καὶ γίγνεται μὲν οὕτω, καὶ διεσείετο μάλιστα τοῖσ ὑπάτοισ ἡ γνώμη ὑπὸ δέουσ ἢ φθόνου, ὡσ τῶν ἀνδρῶν καὶ τὰ ἄλλα αὑτοὺσ ὑπεροισόντων ἐν τῇ πολιτείᾳ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 19

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 19)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION