헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί2́14́

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 14)

Διαβαλὼν δ’ ἐκ Ῥηγίου τὸν πορθμὸν ἐπὶ Μεσσήνησ ἐσ Λιλύβαιον ἦλθε. καὶ πυθόμενοσ Κάτωνα μὲν τὴν παρασκευὴν τοῦ πολέμου ναυσὶ καὶ πεζῶν τινι μέρει φρουρεῖν ἐν Ἰτύκῃ μετὰ τῶν τριακοσίων, οὓσ ἀπὸ σφῶν ἐκ πολλοῦ προβούλουσ ἐπεποίηντο τοῦ πολέμου καὶ σύγκλητον ἐκάλουν, τὸν δ’ αὐτοκράτορα Λεύκιον Σκιπίωνα καὶ τοὺσ ἀρίστουσ ἐν Ἀδρυμητῷ στρατοπεδεύειν, διέπλευσεν ἐπὶ τὸν Σκιπίωνα. καὶ αὐτὸν οἰχόμενον ἐσ Ιὄβαν καταλαβὼν παρέτασσεν ἐσ μάχην παρ’ αὐτὸ τοῦ Σκιπίωνοσ τὸ στρατόπεδον, ὡσ ἐν καιρῷ συνοισόμενοσ τοῖσ πολεμίοισ χωρὶσ αὐτοκράτοροσ οὖσιν. ἀντεπῄεσαν δ’ αὐτῷ Λαβιηνόσ τε καὶ Πετρήιοσ, οἱ τοῦ Σκιπίωνοσ ὑποστράτηγοι, καὶ ἐκράτουν τῶν Καίσαροσ παρὰ πολὺ καὶ τραπέντασ ἐδίωκον σοβαρῶσ μετὰ καταφρονήσεωσ, μέχρι Λαβιηνὸν μὲν ὁ ἵπποσ ἐσ τὴν γαστέρα πληγεὶσ ἀπεσείσατο καὶ αὐτὸν οἱ παρασπισταὶ συνήρπαζον, ὁ δὲ Πετρήιοσ, ὡσ ἀκριβῆ τοῦ στρατοῦ λαβὼν πεῖραν καὶ νικήσων, ὅτε βούλεται, διέλυε τὸ ἔργον ἐπειπὼν τοῖσ ἀμφ’ αὐτόν· "μὴ ἀφελώμεθα τὴν νίκην τὸν αὐτοκράτορα ἡμῶν Σκιπίωνα. " καὶ τὸ μὲν ἄλλο μέροσ τῆσ Καίσαροσ τύχησ ἔργον ἐφαίνετο κρατησάντων ἄν, ὡσ ἐδόκει, τῶν πολεμίων ἄφνω τὴν μάχην ὑπὸ τῶν νικώντων διαλυθῆναι· αὐτὸσ δὲ λέγεται παρὰ τὴν φυγὴν ἐγχρίμπτων ἅπασιν ἐπιστρέφειν αὐτοὺσ καί τινα τῶν τὰ μέγιστα σημεῖα, τοὺσ ἀετούσ, φερόντων τῇ ἑαυτοῦ χειρὶ περισπάσασ μετενεγκεῖν ἀπὸ τῆσ φυγῆσ ἐσ τὸ πρόσθεν, ἑώσ Πετρήιοσ ἀνέζευξε καὶ ὁ Καῖσαρ ἀσπασίωσ ὑπεχώρει. Τοῦτο μὲν δὴ τῆσ πρώτησ ἐν Λιβύῃ Καίσαρι μάχησ τέλοσ ἦν· οὐ πολὺ δὲ ὕστερον, αὐτοῦ τε Σκιπίωνοσ ὀκτὼ τέλεσι πεζῶν καὶ ἱππέων δύο μυριάσιν, ὧν οἱ πολλοὶ Λίβυεσ ἦσαν, πελτασταῖσ τε πολλοῖσ καὶ ἐλέφασιν ἐσ τριάκοντα προσδοκωμένου παρέσεσθαι σὺν Ιὄβᾳ τῷ βασιλεῖ, καὶ τῷδε ἄγοντι πεζοὺσ ἄλλουσ ἀμφὶ τρισμυρίουσ καὶ ἱππέασ Νομάδασ ἐσ δισμυρίουσ καὶ ἀκοντιστὰσ πολλοὺσ καὶ ἐλέφαντασ ἑξήκοντα ἑτέρουσ, ἡ στρατιὰ τοῦ Καίσαροσ ἐδείμαινε καὶ ἐν σφίσιν αὐτοῖσ ἐθορυβοῦντο κατά τε πεῖραν ὧν ἤδη πεπόνθεσαν καὶ κατὰ δόξαν τῶν ἐπιόντων τοῦ τε πλήθουσ καὶ ἀρετῆσ, μάλιστα τῶν Νομάδων ἱππέων.

ὅ τε τῶν ἐλεφάντων πόλεμοσ ἀήθησ σφίσιν ὢν ἐξέπλησσε. Βόκχου δ’ ἑτέρου Μαυρουσίων δυνάστου Κίρταν, ἣ βασίλειον ἦν Ιὄβα, καταλαβόντοσ, ὁ μὲν Ιὄβασ, ἐξαγγελθέντοσ αὐτῷ τοῦδε, ἐσ τὰ οἰκεῖα μάλιστα ἀνεζεύγνυ μετὰ τοῦ ἰδίου στρατοῦ, τριάκοντα ἐξ αὐτοῦ μόνουσ ὑπολιπὼν ἐλέφαντασ τῷ Σκιπίωνι, ἡ δὲ στρατιὰ τοῦ Καίσαροσ ἐσ τοσοῦτον ἀνεθάρρησεν, ὡσ τὸ πέμπτον τέλοσ αἰτῆσαν ἀντιταχθῆναι τοῖσ ἐλέφασι κρατῆσαι πάνυ καρτερῶσ· καὶ νῦν ἀπ’ ἐκείνου τῷδε τῷ τέλει ἐλέφαντεσ ἐσ τὰ σημεῖα ἐπίκεινται. Μακρᾶσ δὲ καὶ ἐπιπόνου κατὰ πάντα τὰ μέρη τῆσ μάχησ καὶ πολυτρόπου γενομένησ, περὶ ἑσπέραν μόλισ ὁ Καῖσαρ ἐνίκα καὶ τὸ στρατόπεδον εὐθὺσ ἐξῄρει τὸ τοῦ Σκιπίωνοσ, οὐδὲν ἀνιεὶσ οὐδ’ ἐν νυκτὶ τῆσ νίκησ, μέχρι τὸ σύμπαν ἐξεργάσασθαι.

οἱ δ’ ἐχθροὶ κατ’ ὀλίγουσ, ὅπῃ δύναιντο, διέφευγον· καὶ ὁ Σκιπίων αὐτόσ, ἅμα Ἀφρανίῳ πάντα μεθείσ, ἔφευγεν ἀνὰ τὸ πέλαγοσ ἐπὶ δώδεκα ἀφράκτων. Ὧδε μὲν δὴ καὶ ὅδε ὁ στρατόσ, ἐσ ὀκτὼ μυριάδασ μάλιστα συνελθὼν ἔκ τε πολλοῦ γεγυμνασμένοσ καὶ ἐκ τῆσ προτέρασ μάχησ ἐν ἐλπίδι καὶ θάρσει γενόμενοσ, δευτέρᾳ τῇδε συμβολῇ συνετρίβετο ἀθρόωσ. καὶ τὸ τοῦ Καίσαροσ κλέοσ ἐσ ἄμαχον εὐτυχίαν ἐδοξάζετο, οὐδὲν ἔτι τῶν ἡσσωμένων ἐσ ἀρετὴν αὐτοῦ μεριζόντων, ἀλλὰ καὶ τὰ σφέτερα αὐτῶν ἁμαρτήματα τῇ Καίσαροσ τύχῃ προστιθέντων· ἐδόκει γὰρ δὴ καὶ ὅδε ὁ πόλεμοσ ἀβουλίᾳ τῶν στρατηγῶν, οὔτε διατριψάντων αὐτόν, ἑώσ ἀπορήσειεν ὁ Καῖσαρ ὡσ ἐν ἀλλοτρίᾳ, οὔτε τὴν πρώτην νίκην ἐσ τέλοσ προαγαγόντων, συντριφθεὶσ οὕτωσ ὀξέωσ διαλυθῆναι. Ἐξαγγελθέντων δὲ τούτων ἐσ Ἰτύκην τρίτῃ μάλιστα ἡμέρᾳ καὶ τοῦ Καίσαροσ εὐθὺσ ἐπὶ τὴν Ἰτύκην ἰόντοσ ἐγίγνετο φυγὴ πάντων.

καὶ οὐδένα κατεῖχεν ὁ Κάτων, ἀλλὰ καὶ ναῦσ ἐδίδου τοῖσ αἰτοῦσι τῶν ἐπιφανῶν· αὐτὸσ δ’ εὐσταθῶσ ὑπέμενε καὶ τοῖσ Ἰτυκαίοισ ὑπισχνουμένοισ πρὸ ἑαυτῶν ὑπὲρ ἐκείνου δεήσεσθαι ἐπιμειδιῶν ἀπεκρίνατο οὐ δεήσειν αὑτῷ πρὸσ Καίσαρα διαλλακτῶν καὶ τοῦτο εἰδέναι καὶ τὸν Καίσαρα καλῶσ. σημηνάμενοσ δὲ τοὺσ θησαυροὺσ ἅπαντασ καὶ συγγραφὰσ ὑπὲρ ἑκάστου τοῖσ Ἰτυκαίων ἄρχουσιν ἐπιδοὺσ περὶ ἑσπέραν ἀμφὶ λουτρὰ καὶ δεῖπνον ἦν καθεζόμενόσ τε ἐγεύετο, ὥσπερ εἴθιστο, ἐξ οὗ Πομπήιοσ ἀνῄρητο· οὐδέν τε τῶν συνήθων ἐναλλάσσων οὐδ’ ἐλάσσω προσφερόμενοσ ἢ πλείω, συνελεσχήνευε τοῖσ παροῦσι περὶ τῶν ἐκπεπλευκότων καὶ ἠρώτα περὶ τοῦ πνεύματοσ, εἰ κατὰ πρύμνην ἔσοιτο αὐτοῖσ, καὶ τοῦ διαστήματοσ, εἰ φθάσουσι πόρρω γενέσθαι, πρὶν ἐσ ἑώ Καίσαρα ἐπελθεῖν. οὐ μὴν οὐδ’ ἐσ ὕπνον ἀπιὼν ἐνήλλαξέ τι τῶν συνήθων, πλὴν ὅτι υἱὸν ἠσπάσατο φιλοφρονέστερον. τὸ δὲ ξιφίδιον τῇ κλίνῃ τὸ σύνηθεσ οὐχ εὑρὼν παρακείμενον ἐξεβόησεν, ὅτι προδιδοῖτο ὑπὸ τῶν οἰκείων τοῖσ πολεμίοισ· τίνι γὰρ ἔφη χρήσεσθαι προσιόντων, ἂν νυκτὸσ ἐπίωσι; τῶν δὲ αὐτὸν παρακαλούντων μηδὲν ἐφ’ ἑαυτὸν βουλεύειν, ἀλλ’ ἀναπαύεσθαι χωρὶσ ξιφιδίου, ἀξιοπιστότερον ἔτι εἶπεν· "οὐ γὰρ ἔστι μοι θέλοντι καὶ δι’ ἐσθῆτοσ ἐμαυτὸν ἀποπνῖξαι καὶ ἐσ τὰ τείχη τὴν κεφαλὴν ἀπαράξαι καὶ ἐσ τράχηλον κυβιστῆσαι καὶ τὸ πνεῦμα κατασχόντα ἐκτρῖψαι; πολλά τε ὅμοια εἰπὼν παρήγαγεν αὐτοὺσ παραθεῖναι τὸ ξιφίδιον. ὡσ δὲ ἐτέθη, Πλάτωνοσ αἰτήσασ τὴν περὶ ψυχῆσ συγγραφὴν ἀνεγίνωσκε. Καὶ ἐπεὶ τέλοσ εἶχε τῷ Πλάτωνι ὁ λόγοσ, ἀναπαύεσθαι τοὺσ περὶ θύρασ ὑπολαβὼν ἔτρωσεν αὑτὸν ὑπὸ τὰ στέρνα·

προπεσόντων δ’ αὐτῷ τῶν σπλάγχνων καὶ στόνου τινὸσ ἐξακουσθέντοσ ἐσέδραμον οἱ περὶ θύρασ· καὶ οἱ ἰατροὶ τὰ σπλάγχνα ἔτι σῶα ὄντα ἐνέθηκαν ἔνδον καὶ τὰσ πληγὰσ ἐπιρράψαντεσ ἐπέδησαν. ὁ δὲ ἀνενεγκὼν αὖθισ ὑπεκρίνετο καὶ κατεμέμφετο μὲν ἑαυτῷ πληγῆσ ἀσθενοῦσ, χάριν δ’ ὡμολόγει τοῖσ περισώσασι καὶ καταδαρθεῖν ἔφη δεῖσθαι. οἱ μὲν δὴ τὸ ξίφοσ ἔχοντεσ ᾤχοντο καὶ τὰσ θύρασ ὡσ ἠρεμοῦντι ἐπέκλεισαν· ὁ δ’ ὕπνου δόξαν αὐτοῖσ παρασχὼν τὰ δεσμὰ ταῖσ χερσὶ μετὰ σιγῆσ ἀπερρήγνυ καὶ τὰσ ῥαφὰσ τοῦ τραύματοσ ἀνέπτυσσεν, οἱᾶ θηρίον τό τε τραῦμα καὶ τὴν γαστέρα εὐρύνων ὄνυξι καὶ δακτύλοισ ἐρευνῶν καὶ τὰ σπλάγχνα διαρρίπτων, μέχρι ἐτελεύτησεν, ἔτη μὲν ἀμφὶ πεντήκοντα γεγονώσ, ὁμολογούμενοσ δὲ τήν τε γνώμην, ἐσ ὅ τι κρίνειε, πάντων ἀνδρῶν ἐπιμονώτατοσ φῦναι καὶ τὸ δίκαιον ἢ πρέπον ἢ καλὸν οὐκ ἔθεσι μᾶλλον ἢ μεγαλοψύχοισ λογισμοῖσ ὁρίσαι. Μαρκίᾳ γέ τοι τῇ Φιλίππου συνὼν ἐκ παρθένου καὶ ἀρεσκόμενοσ αὐτῇ μάλιστα καὶ παῖδασ ἔχων ἐξ ἐκείνησ ἔδωκεν ὅμωσ αὐτὴν Ὁρτησίῳ τῶν φίλων τινί, παίδων τε ἐπιθυμοῦντι καὶ τεκνοποιοῦ γυναικὸσ οὐ τυγχάνοντι, μέχρι κἀκείνῳ κυήσασαν ἐσ τὸν οἶκον αὖθισ ὡσ χρήσασ ἀνεδέξατο. τοιόσδε μὲν δὴ Κάτων ἦν, καὶ αὐτὸν οἱ Ἰτυκαῖοι λαμπρῶσ ἔθαπτον· ὁ δὲ Καῖσαρ ἔφη μέν οἱ φθονῆσαι Κάτωνα καλῆσ ἐπιδείξεωσ, Κικέρωνοσ δὲ ποιήσαντοσ ἐγκώμιον ἐσ αὐτὸν ἐπιγράψαντοσ Κάτων, ἀντέγραψε κατηγορίαν ὁ Καῖσαρ καὶ ἐπέγραψεν Ἀντικάτων. Ιὄβασ δὲ καὶ Πετρήιοσ τῶν γιγνομένων πυνθανόμενοι καὶ οὐδεμίαν σφίσιν οὔτε φυγὴν οὔτε σωτηρίαν ἐπινοοῦντεσ, ἐπὶ τῇ διαίτῃ ξίφεσι διεχρήσαντο ἀλλήλουσ·

καὶ τὴν ἀρχὴν τὴν Ιὄβα Καῖσαρ ὑποτελῆ Ῥωμαίοισ ἐποίησεν, αὐτῇ Σαλούστιον Κρίσπον ἐγκαταστήσασ. Ἰτυκαίοισ δὲ καὶ τῷ Κάτωνοσ υἱῷ συνεγίνωσκε· καὶ τὴν θυγατέρα τοῦ Πομπηίου μετὰ δύο παίδων αὐτῆσ ἐν Ἰτύκῃ καταλαβὼν ἐξέπεμπε σώουσ τῷ νέῳ Πομπηίῳ. τῶν δὲ τριακοσίων ὅσουσ εὑρ͂ε διέφθειρεν. Λεύκιοσ δὲ Σκιπίων ὁ αὐτοκράτωρ χειμαζόμενοσ ἐν τῇ θαλάσσῃ καὶ πολεμίαισ ναυσὶν ἐντυχὼν ἐφέρετο γενναίωσ, μέχρι καταλαμβανόμενοσ αὑτόν τε διεχρήσατο καὶ τὸ σῶμα μεθῆκεν ἐσ τὸ πέλαγοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 14

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 14)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION