헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί2́10́

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 10)

Ὁ δὲ Πομπήιοσ τήν τε νίκην ὑπερεπαίρων ἐπέστελλε βασιλεῦσι καὶ πόλεσι πάσαισ καὶ τὸν στρατὸν αὐτίκα τὸν Καίσαροσ ἤλπιζε πρὸσ ἑαυτὸν μεταβαλεῖσθαι, λιμῷ τε πεπιεσμένον καὶ ὑπὸ τῆσ ἥττησ καταπεπληγμένον, μάλιστα δὲ τοὺσ ἡγεμόνασ αὐτοῦ, τὸ σφέτερον ἁμάρτημα φοβουμένουσ. οἱ δέ, θεοῦ σφᾶσ ἐπὶ μετάνοιαν ἄγοντοσ, τὸ ἁμάρτημα ᾐδοῦντο καὶ τοῦ Καίσαροσ αὐτοῖσ ἐπιμεμφομένου τε πράωσ καὶ συγγνώμην διδόντοσ ἔτι μᾶλλον ἠρεθίζοντο καθ’ ἑαυτῶν καὶ ἐκ παραδόξου μεταβολῆσ ἐκέλευον τῷ πατρίῳ νόμῳ διακληρώσαντα αὑτοὺσ τὸ δέκατον μέροσ ἀναιρεῖν. οὐ πειθομένου δὲ τοῦ Καίσαροσ μᾶλλον ᾐδοῦντο καὶ συνεγίνωσκον αὐτὸν οὐκ ἀξίωσ ὑπὸ σφῶν ἠδικῆσθαι καὶ τοὺσ φέροντασ τὰ σημεῖα κτείνειν ἐπεβόων, ὡσ οὐκ ἂν αὐτοί ποτε φυγόντεσ, εἰ μὴ τὰ σημεῖα προαπεστράφη. ὡσ δὲ ὁ Καῖσαρ οὐδὲ τοῦτ’ ἀνασχόμενοσ ὀλίγουσ μόλισ ἐκόλασεν, αὐτίκα πᾶσιν. αὐτοῦ πρὸσ τὴν μετριοπάθειαν ὁρμὴ τοσήδε ἐνέπιπτεν, ὡσ εὐθὺσ αὐτὸν ἄγειν ἀξιοῦν ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ· καὶ ἐνέκειντο σφόδρα προθύμωσ, παρακαλοῦντέσ τε καὶ ὑπισχνούμενοι διορθώσεσθαι τὸ ἁμάρτημα νίκῃ καλῇ· κατά τε σφᾶσ ἐπιστρεφόμενοι πρὸσ ἀλλήλουσ ἰλαδὸν κατὰ μέρη συνώμνυντο, ἐφορῶντοσ αὐτοῦ Καίσαροσ, μὴ ἐπανήξειν ἐκ τῆσ μάχησ, εἰ μὴ κρατοῖεν. Ὅθεν αὐτὸν οἱ μὲν φίλοι παρεκάλουν ἀποχρήσασθαι τοιᾷδε μετανοίᾳ καὶ προθυμίᾳ στρατοῦ·

ὁ δ’ ἐσ μὲν τὸ πλῆθοσ εἶπεν, ὅτι μετὰ βελτιόνων καιρῶν αὐτοὺσ ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ ἄξει, καὶ μεμνῆσθαι τῆσδε τῆσ προθυμίασ διεκελεύσατο, τοὺσ δὲ φίλουσ ἀνεδίδασκεν, ὅτι χρὴ καὶ τῶνδε προεξελεῖν τὸν φόβον τῆσ ἥττησ πολὺν αὐτοῖσ ἐγγενόμενον καὶ τῶν πολεμίων τὸ φρόνημα ἀκμάζον προκαθελεῖν. ὡμολόγει τε μεταγιγνώσκειν πρὸσ Δυρραχίῳ στρατοπεδεύσασ, ἔνθα ἔστιν ἡ παρασκευὴ πᾶσα Πομπηίῳ, δέον ἀποσπᾶν αὐτὸν ἑτέρωθι ἐσ ὁμοίασ ἀπορίασ. Καὶ τάδε εἰπὼν ἐσ Ἀπολλωνίαν εὐθὺσ μετῄει καὶ ἀπ’ αὐτῆσ ἐσ Θεσσαλίαν νυκτὸσ ὑπεχώρει λανθάνων· Γόμφουσ τε πόλιν μικρὰν οὐ δεχομένην αὐτὸν ἐξεῖλεν ὑπὸ ὀργῆσ καὶ ἐπέτρεψε τῷ στρατῷ διαρπάσαι. οἱ δ’ ὡσ ἐκ λιμοῦ πάντων ἐνεπίμπλαντο ἀθρόωσ καὶ ἐμεθύσκοντο ἀπρεπῶσ, καὶ μάλιστα αὐτῶν οἱ Γερμανοὶ γελοιότατοι κατὰ τὴν μέθην ἦσαν, ὥστε δοκεῖ καὶ τότε ἂν ὁ Πομπήιοσ ἐπελθὼν ἐργάσασθαί τι λαμπρόν, εἰ μὴ διώκειν ὅλωσ ὑπερεῖδεν ἐκ καταφρονήσεωσ, μέχρι Καῖσαρ ἑπτὰ συντόνωσ ἡμέραισ ὁδεύσασ ἐστρατοπέδευσε περὶ Φάρσαλον. λέγεται δ’ ἐν τοῖσ Γόμφοισ γενέσθαι παθήματα γενναῖα καὶ νεκροὺσ τῶν ἐπιφανῶν γερόντων ἐν ἰατρείῳ φανῆναι, κυλίκων αὐτοῖσ παρακειμένων ἀτρώτοισ, εἴκοσι μὲν ὡσ ἐκ μέθησ κατακεκλιμένουσ ἐπὶ τὸ ἔδαφοσ, ἕνα δ’ ἐπὶ θρόνου παρακαθεζόμενον οἱᾶ ἰατρόν, ὃσ τὸ φάρμακον αὐτοῖσ ἄρα παρέσχε. Πομπήιοσ δ’ ἐπὶ τῇ Καίσαροσ ἀναζεύξει βουλὴν προυτίθει.

καὶ Ἀφρανίῳ μὲν ἐδόκει τὸ ναυτικόν, ᾧ δὴ καὶ πολὺ προῦχεν, ἐπιπέμπειν Καίσαρι καὶ ἐνοχλεῖν θαλασσοκρατοῦντασ ἀλωμένῳ καὶ ἀποροῦντι, τὸ δὲ πεζὸν αὐτὸν Πομπήιον ἄγειν κατὰ σπουδὴν ἐσ τὴν Ἰταλίαν εὔνουν τε πρὸσ αὐτὸν οὖσαν καὶ πολεμίων ἔρημον, κρατυνάμενον δ’ αὐτήν τε καὶ Γαλατίαν καὶ Ἰβηρίαν ἐξ οἰκείασ καὶ ἡγεμονίδοσ γῆσ αὖθισ ἐπιχειρεῖν Καίσαρι. ὁ δὲ καὶ ταῦτα ἄριστα ἄν οἱ γενόμενα παριδὼν ἐπείθετο τοῖσ λέγουσιν αὐτίκα τὸν Καίσαροσ στρατὸν μεταθήσεσθαι πρὸσ αὐτὸν ὑπὸ τοῦ λιμοῦ, ἢ οὐ πολὺ σφίσιν ἔσεσθαι τὸ ἔτι λοιπὸν ἐπὶ τῇ κατὰ Δυρράχιον γενομένῃ νίκῃ· τὸ δ’ ἐναντίον αἴσχιστον εἶναι, καταλιπεῖν φεύγοντα Καίσαρα καὶ τοῖσ ἡττηθεῖσιν ὁμοίωσ τὸν νικῶντα φεύγειν. ὁ μὲν δὴ τοῖσδε προσθέμενοσ αἰδοῖ μάλιστα τῶν ἑῴων ἐθνῶν ἐσ αὐτὸν ἀφορώντων καὶ φειδοῖ Λευκίου Σκιπίωνοσ, μή τι περὶ Μακεδονίαν ὢν ἔτι πάθοι, μάλιστα δ’ ἐσ ἀγῶνα χρήσασθαι θαρροῦντι τῷ στρατῷ διανοούμενοσ ἐπῆλθε καὶ ἀντεστρατοπέδευσε τῷ Καίσαρι περὶ Φάρσαλον, καὶ τριάκοντα σταδίουσ ἀλλήλων ἀπεῖχον. Ἀγορὰ δὲ Πομπηίῳ μὲν ἦν πανταχόθεν·

Ὁ μὲν δὴ κρατίστῳ λογισμῷ τρίβειν τὸν πόλεμον ἐγνώκει, καὶ ἐσ λοιμὸν ἐκ λιμοῦ τοὺσ πολεμίουσ περιφέρειν· οὕτω γὰρ αὐτῷ προδιῴκηντο καὶ ὁδοὶ καὶ λιμένεσ καὶ φρούρια, ὡσ ἔκ τε γῆσ αἰεὶ φέρεσθαι καὶ διὰ θαλάσσησ πάντα ἄνεμον αὐτῷ φέρειν· Καῖσαρ δὲ μόνον εἶχεν, ὅ τι μόλισ εὑρ́οι καὶ λάβοι κακοπαθῶν. καὶ οὐδ’ ὣσ αὐτὸν ἀπέλιπεν οὐδείσ, ἀλλὰ σπουδῇ δαιμονίῳ συνενεχθῆναι τοῖσ πολεμίοισ ὠρέγοντο καὶ ἡγοῦντο πολέμῳ μὲν εἶναι παρὰ πολὺ ἀμείνουσ νεοστρατεύτων ἔτι ὄντων δέκα ἔτεσιν ἠσκημένοι, εἰσ δὲ ταφρείασ ἢ περιτειχίσεισ ἢ σιτολογίασ ἐπιπόνουσ ἀσθενέστεροι διὰ γῆρασ· ὅλωσ τε κάμνουσιν αὐτοῖσ ἐδόκει δρᾶν τι . . . μετ’ ἀργίασ ἢ λιμῷ διαφθαρῆναι. ὧν ὁ Πομπήιοσ αἰσθανόμενοσ ἐπικίνδυνον μὲν ἡγεῖτο γεγυμνασμένοισ καὶ ἀπογινώσκουσιν αὑτῶν ἀνδράσι καὶ τύχῃ Καίσαροσ λαμπρᾷ περὶ τῶν ὅλων συνενεχθῆναι δι’ ἑνὸσ ἔργου, δυνατώτερον δὲ καὶ ἀκινδυνοτερον ἐκτρῦσαι ταῖσ ἀπορίαισ αὐτοὺσ οὔτε γῆσ εὐπόρου κρατοῦντασ οὔτε θαλάσσῃ χρωμένουσ οὔτε ναῦσ ἐσ φυγὴν ταχεῖαν ἔχοντασ. πολὺ δ’ ἀμφ’ αὐτὸν πλῆθοσ ἀνδρῶν ἀπό τε τῆσ βουλῆσ ὁμοτίμων οἱ καὶ τῶν καλουμένων ἱππέων οἱ διαφανέστατοι βασιλέεσ τε πολλοὶ καὶ δυνάσται, οἱ μὲν ὑπ’ ἀπειρίασ, οἱ δ’ ἀμέτρωσ τοῖσ περὶ τὸ Δυρράχιον εὐπραγήμασιν ἐπηρμένοι, εἰσὶ δ’ οἳ καὶ τῷ πλέονεσ εἶναι τῶν πολεμίων, οἱ δὲ καὶ κάμνοντεσ ὅλωσ τῷ πολέμῳ τὴν κρίσιν ταχυτέραν μᾶλλον ἢ πρέπουσαν ἐπειγόμενοι γενέσθαι, πάντεσ ἐξώτρυνον αὐτὸν ἐσ τὴν μάχην, ἐπιδεικνύοντεσ αἰεὶ τὸν Καίσαρα παρατάττοντά τε καὶ προκαλούμενον.

ὁ δ’ ἐξ αὐτοῦ μάλιστα τοῦδε αὐτοὺσ ἀνεδίδασκεν, ὅτι Καίσαρι μὲν τοῦτ’ ἐξ ἀπορίασ ἀναγκαῖον ἦν, σφίσι δὲ καὶ διὰ τοῦτ’ εὔκαιρον ἡσυχάζειν, ὅτι Καῖσαρ ὑπ’ ἀνάγκησ ἐπείγοιτο. ἐνοχλούμενοσ δὲ ὑπό τε τοῦ στρατοῦ παντὸσ ἐπηρμένου τοῖσ περὶ τὸ Δυρράχιον ἀμέτρωσ καὶ τῶν ἐπ’ ἀξιώσεωσ αὐτὸν ἐπιτωθαζόντων ἐσ φιλαρχίαν ὡσ ἑκόντα βραδύνοντα, ἵν’ ἀνδρῶν ὁμοτίμων τοσῶνδε ἄρχοι, καὶ ἐπὶ τῷδε αὐτὸν βασιλέα τε βασιλέων καὶ Ἀγαμέμνονα καλούντων, ὅτι κἀκεῖνοσ βασιλέων διὰ τὸν πόλεμον ἦρχεν, ἐξέστη τῶν οἰκείων λογισμῶν καὶ ἐνέδωκεν αὐτοῖσ, θεοῦ βλάπτοντοσ ἤδη καὶ τἆλλα παρ’ ὅλον τόνδε τὸν πόλεμον. νωθήσ τε γὰρ καὶ βραδὺσ παρὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν ἐν ἅπασι γεγονὼσ παρεσκευάζετο ἄκων ἐσ μάχην ἐπὶ κακῷ τε αὑτοῦ καὶ τῶν αὐτὸν ἀναπειθόντων. Καίσαρι δὲ τῆσ νυκτὸσ ἐκείνησ τρία μὲν ἐπὶ σιτολογίαν ἐξῄει τέλη ̔τὸν γὰρ Πομπήιον ἐπαινῶν τῆσ βραδυτῆτοσ καὶ οὐδαμοῦ νομίζων μεταθήσεσθαι τοῦ βουλεύματοσ περιέπεμπεν ἐπὶ σῖτον̓, πυθόμενοσ δὲ τῆσ παρασκευῆσ ἥσθη τε τῆσ ἀνάγκησ, ἣν εἴκαζεν ἠναγκάσθαι Πομπήιον ὑπὸ τοῦ στρατοῦ, καὶ τὸν ἑαυτοῦ τάχιστα ἀνεκάλει πάντα καὶ ἀντιπαρεσκευάζετο.

θυόμενόσ τε νυκτὸσ μέσησ τὸν Ἄρη κατεκάλει καὶ τὴν ἑαυτοῦ πρόγονον Ἀφροδίτην ἑ̓κ γὰρ Αἰνείου καὶ Ἴλου τοῦ Αἰνείου τὸ τῶν Ιοὐλίων γένοσ παρενεχθέντοσ τοῦ ὀνόματοσ ἡγεῖτο εἶναἰ, νεών τε αὐτῇ νικηφόρῳ χαριστήριον ἐν Ῥώμῃ ποιήσειν εὔχετο κατορθώσασ. ὡσ δὲ καὶ σέλασ ἐξ οὐρανοῦ διαπτὰν ἀπὸ τοῦ Καίσαροσ ἐσ τὸ Πομπηίου στρατόπεδον ἐσβέσθη, οἱ μὲν ἀμφὶ τὸν Πομπήιον ἔσεσθαί τι λαμπρὸν αὑτοῖσ ἔφασαν ἐκ τῶν πολεμίων, ὁ δὲ Καῖσαρ σβέσειν αὐτὸσ ἐμπεσὼν τὰ Πομπηίου. αὐτῷ δὲ τῷ Πομπηίῳ τῆσ αὐτῆσ νυκτόσ τινα τῶν ἱερείων ἐκφυγόντα οὐ συνελήφθη, καὶ μελισσῶν ἑσμὸσ ἐπὶ τοῖσ βωμοῖσ ἐκάθισε, ζῴου νωχελοῦσ. μικρόν τε πρὸ ἑώ πανικὸν ἐνέπεσεν αὐτοῦ τῷ στρατῷ· καὶ τόδε περιδραμὼν αὐτὸσ καὶ καταστήσασ ἀνεπαύετο σὺν ὕπνῳ βαθεῖ· περιεγειράντων δ’ αὐτὸν τῶν φίλων, ὄναρ ἔφασκεν ἄρτι νεὼν ἐν Ῥώμῃ καθιεροῦν Ἀφροδίτῃ νικηφόρῳ. Καὶ τόδε μὲν ἀγνοίᾳ τῆσ Καίσαροσ εὐχῆσ οἵ τε φίλοι καὶ ὁ στρατὸσ ἅπασ πυθόμενοι ἥδοντο, καὶ τἆλλα ἀλόγωσ σὺν ὁρμῇ καὶ καταφρονήσει χωροῦντεσ ἐπὶ τὸ ἔργον ὡσ ἐπὶ ἕτοιμον.

ὧν γε πολλοὶ καὶ τὰσ σκηνὰσ δάφναισ ἀνέστεφον ἤδη, συμβόλῳ νίκησ· καὶ οἱ θεράποντεσ αὐτοῖσ δαῖτα λαμπροτάτην ἐπόρσυνον· εἰσὶ δ’ οἳ καὶ περὶ τῆσ Καίσαροσ ἀρχιερωσύνησ ἐσ ἀλλήλουσ ἤδη διήριζον. ἅπερ ὁ Πομπήιοσ οἱᾶ πολέμων ἔμπειροσ ἀπεστρέφετο καὶ νεμεσῶν ἐπ’ αὐτοῖσ ἐνεκαλύπτετο, κατεσιώπα δ’ ὅμωσ ὑπὸ ὄκνου καὶ δέουσ, ὥσπερ οὐ στρατηγῶν ἔτι, ἀλλὰ στρατηγούμενοσ καὶ πάντα πράσσων ὑπὸ ἀνάγκησ παρὰ γνώμην. τοσοῦτον ἀνδρὶ μεγαλουργῷ καὶ παρὰ πᾶν ἔργον ἐσ ἐκείνην τὴν ἡμέραν εὐτυχεστάτῳ γενομένῳ τὸ δύσθυμον ἐνεπεπτώκει, εἴτε ὅτι τὰ συμφέροντα κρίνων οὐκ ἔπειθεν, ἀλλ’ ἐπὶ κύβον ἐχώρει πλήθουσ ἀνδρῶν τοσῶνδε σωτηρίασ καὶ τῆσ ἑαυτοῦ δόξησ ἐσ τότε ἀηττήτου· εἴτε τι καὶ μαντικώτερον αὐτὸν πλησιάζοντοσ ἤδη τοῦ κακοῦ συνετάρασσε, μέλλοντα τῆσ ἡμέρασ ἐκείνησ ἐκ δυναστείασ τοσῆσδε ἀθρόωσ ἐκπεσεῖσθαι. τοσοῦτον δ’ οὖν εἰπὼν τοῖσ φίλοισ, ὅτι ἥδε ἡ ἡμέρα, ὁπότεροσ ἂν ἐπικρατήσῃ, μεγάλων ἐσ αἰεὶ Ῥωμαίοισ ἄρξει κακῶν, παρέτασσεν ἐσ τὴν μάχην· ᾧ δὴ καὶ μάλιστα αὐτοῦ τὴν διάνοιαν προπεσεῖν τινεσ ἐν τῷ φόβῳ νομίζοντεσ ἡγοῦντο οὐδ’ ἂν Πομπήιον κρατήσαντα μεθεῖναι τὴν μοναρχίαν. Στρατιὰ δ’ ἦν, ὡσ ἐμοὶ δοκεῖ, πολλῶν ἀμφίλογα εἰπόντων ἑπομένῳ μάλιστα Ῥωμαίων τοῖσ τὰ πιθανώτατα γράφουσι περὶ τῶν ἐξ Ἰταλίασ ἀνδρῶν, οἷσ δὴ καὶ μάλιστα θαρροῦντεσ τὰ συμμαχικὰ οὐκ ἀκριβοῦσιν οὐδὲ ἀναγράφουσιν ὡσ ἀλλότρια καὶ ὀλίγην ἐν αὐτοῖσ εἰσ προσθήκην χώραν ἔχοντα, Καίσαρι μὲν ἐσ δισχιλίουσ ἐπὶ δισμυρίοισ, καὶ τούτων ἱππέεσ ἦσαν ἀμφὶ τοὺσ χιλίουσ, Πομπηίῳ δὲ ὑπὲρ τὸ διπλάσιον, καὶ τούτων ἱππέεσ ἐσ ἑπτακισχιλίουσ.

ὧδε μὲν τοῖσ τὰ πιθανώτατα λέγουσι δοκεῖ μυριάδασ ἑπτὰ ἀνδρῶν Ἰταλῶν συμπεσεῖν ἀλλήλοισ ἐσ μάχην· οἱ δ’ ὀλιγωτέρουσ ἑξακισμυρίων φασίν, οἱ δ’ ὑπερεπαίροντεσ τεσσαράκοντα μυριάδασ γενέσθαι λέγουσι. καὶ τούτων οἱ μὲν ἡμιόλιον, οἱ δὲ ἐκ τριῶν νομίζουσιν ἀμφὶ τὰ δύο τῷ Πομπηίῳ γενέσθαι μέρη. τοσάδε μὲν ἀμφιγνοοῦσι περὶ τοῦ ἀκριβοῦσ· ὅπωσ δ’ οὖν εἶχε, τοῖσδε μάλιστα τοῖσ ἐξ Ἰταλίασ ἑκάτεροσ αὐτῶν ἐθάρρει. τὸ δὲ συμμαχικὸν ἦν Καίσαρι μὲν ἱππέεσ τε Κελτοὶ . . . καὶ Κελτῶν τῶν ὑπὲρ Ἄλπεισ ἀριθμὸσ ἄλλοσ· Ἑλλήνων δ’ ἐπέλταζον αὐτῷ Δόλοπεσ, Ἀκαρνᾶνεσ, Αἰτωλοί. τοσοίδε μὲν τῷ Καίσαρι συνεμάχουν, Πομπηίῳ δὲ πάντα τὰ ἑῷα ἔθνη κατὰ πλῆθοσ, οἱ μὲν ἐξ ἵππων, οἱ δὲ πεζοί, ἀπὸ μὲν τῆσ Ἑλλάδοσ Λάκωνεσ ὑπὸ τοῖσ ἰδίοισ βασιλεῦσι τασσόμενοι, καὶ ἡ ἄλλη Πελοπόννησοσ καὶ Βοιωτοὶ μετ’ αὐτῶν. ἐστράτευον δὲ καὶ Ἀθηναῖοι, κηρυξάντων μὲν αὐτοὺσ ἑκατέρων μὴ ἀδικεῖν τὸν στρατὸν ὡσ ἱεροὺσ τῶν Θεσμοφόρων, πρὸσ δὲ τὴν δόξαν ἄρα τοῦ πολέμου τραπέντεσ ὡσ ὑπὲρ τῆσ Ῥωμαίων ἡγεμονίασ ἀγωνιούμενοι. Ἐπὶ δὲ τοῖσ Ἕλλησιν ὀλίγου πάντεσ, ὅσοι περιιόντι τὴν ἐν κύκλῳ θάλασσαν ἐπὶ τὴν ἑώ, Θρᾷκέσ τε καὶ Ἑλλησπόντιοι καὶ Βιθυνοὶ καὶ Φρύγεσ καὶ Ιὤνεσ, Λυδοί τε καὶ Παμφύλιοι καὶ Πισίδαι καὶ Παφλαγόνεσ, καὶ Κιλικία καὶ Συρία καὶ Φοινίκη καὶ τὸ Ἑβραίων γένοσ καὶ Ἄραβεσ οἱ τούτων ἐχόμενοι Κύπριοί τε καὶ Ῥόδιοι καὶ Κρῆτεσ σφενδονῆται καὶ ὅσοι ἄλλοι νησιῶται.

παρῆσαν δὲ καὶ βασιλέεσ καὶ δυνάσται στρατὸν ἄγοντεσ, Δηιόταροσ μὲν τετράρχησ Γαλατῶν τῶν ἑῴων, Ἀριαράθησ δὲ Καππαδοκῶν βασιλεύσ. Ἀρμενίουσ δὲ ἦγε τοὺσ ἐντὸσ Εὐφράτου στρατηγὸσ Ταξίλησ καὶ Ἀρμενίουσ τοὺσ ὑπὲρ Εὐφράτην Μεγαβάτησ, ὕπαρχοσ Ἀρταπάτου βασιλέωσ· ἄλλοι τε μικροὶ δυνάσται συνεπελαμβάνοντο τοῦ πόνου. λέγονται· δὲ καὶ ἀπ’ Αἰγύπτου νῆεσ ἑξήκοντα αὐτῷ παραγενέσθαι παρὰ τῶν Αἰγύπτου βασιλέων, Κλεοπάτρασ τε καὶ τοῦ ἀδελφοῦ, παιδὸσ ἔτι ὄντοσ. ἀλλ’ αἵδε μὲν οὐ συνεμάχησαν· οὐδὲ γὰρ τὸ ἄλλο ναυτικόν, ἀλλ’ ἐπὶ ἀργίασ ἐν Κερκύρᾳ κατέμενε. καὶ δοκεῖ Πομπήιοσ τόδε μάλιστα ἀφρόνωσ ἐργάσασθαι, τῶν μὲν νεῶν καταφρονήσασ, αἷσ δὴ πολὺ προύχων ἐδύνατο πανταχοῦ τὴν ἐπακτὸν ἀγορὰν τοὺσ πολεμίουσ ἀφαιρεῖσθαι, ἐν δὲ ἀγῶνι πεζῷ συνενεχθεὶσ ἀνδράσιν ἐκ πόνου πολλοῦ μεγαλαύχοισ τε καὶ θηριώδεσιν ἐσ μάχασ γενομένοισ. ἀλλ’ αὐτὸν αὐτοὺσ φυλαξάμενον περὶ Δυρράχιον θεοβλάβεια δοκεῖ παραγαγεῖν, ἐν καιρῷ μάλιστα δὴ πάντων ἥδε τῷ Καίσαρι γενομένη· διὰ γὰρ αὐτὴν ὁ στρατὸσ ὁ τοῦ Πομπηίου κουφόνωσ μάλα ἐπήρθη, καὶ τοῦ στρατηγοῦ σφῶν κατεκράτησαν καὶ ἐσ τὸ ἔργον ἀπειροπολέμωσ ἐτράποντο.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 10

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 10)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION