헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί2́08́

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 8)

Καὶ ὁ μὲν ὥδευεν οὐδὲν ἐλλείπων δυνατῆσ ἐπείξεωσ, ὁ δὲ Πομπήιοσ πάντα τὸν χρόνον τόνδε ναῦσ ἐποιεῖτο καὶ στρατὸν αἰεὶ πλείονα καὶ χρήματα συνῆγε καὶ τὰσ ἐν τῷ Ιὀνίῳ Καίσαροσ τεσσαράκοντα ναῦσ ἑλὼν ἐφύλασσεν αὐτοῦ τὸν διάπλουν τόν τε στρατὸν ἐγύμναζε, συντρέχων καὶ συνιππεύων καὶ παντὸσ ἐξάρχων πόνου παρ’ ἡλικίαν· ναύαρχοί τε πολλοὶ κατὰ μέρη, καὶ ἐπ’ αὐτοῖσ Μᾶρκοσ Βύβλοσ. ὅθεν αὐτῷ ῥᾳδίωσ εὔνοιά τε ἦν, καὶ συνέθεον ἐπὶ τὰ γυμνάσια Πομπηίου πάντεσ ὡσ ἐπὶ θέαν. ἦν δ’ ἐσ τότε Καίσαρι μὲν δέκα τέλη πεζῶν καὶ Κελτῶν ἱππέεσ μύριοι, Πομπηίῳ δὲ πέντε μὲν ἐξ Ἰταλίασ, μεθ’ ὧν τὸν Ιὄνιον διεπεπλεύκει, καὶ τούτοισ ὅσοι συνετάσσοντο ἱππέεσ, ἐκ δὲ Παρθυαίων δύο, τῶν σὺν Κράσσῳ πεπολεμηκότων τὰ ὑπόλοιπα, . . . καί τι μέροσ ἄλλο τῶν ἐσ Αἴγυπτον ἐσβαλόντων μετὰ Γαβινίου, σύμπαντα ἀνδρῶν Ἰταλῶν ἕνδεκα τέλη καὶ ἱππέεσ ἀμφὶ τοὺσ ἑπτακισχιλίουσ. σύμμαχοι δ’ ἐξ Ιὠνίασ τε καὶ Μακεδονίασ καὶ Πελοποννήσου καὶ Βοιωτίασ τοξόται τε Κρῆτεσ καὶ σφενδονῆται Θρᾷκεσ καὶ ὅσοι περὶ τὸν Πόντον βέλεσι χρῶνται, ἱππέεσ τέ τινεσ Κελτῶν καὶ ἐκ Γαλατίασ ἕτεροι τῆσ ἑῴασ Κομμαγηνοί τε ὑπ’ Ἀντιόχου πεμφθέντεσ καὶ Κίλικεσ καὶ Καππαδόκαι καὶ ἐκ τῆσ βραχυτέρασ Ἀρμενίασ τινὲσ καὶ Παμφύλιοι καὶ Πισίδαι. ὧν οὐχ ἅπασιν ἐσ μάχασ, ἀλλ’ ἐσ φρούρια καὶ ταφρείασ καὶ τὴν ἄλλην τοῦ Ἰταλικοῦ στρατοῦ χρῆσθαι διενοεῖτο, ἵνα μηδένα τῶν Ἰταλῶν τοῦ πολέμου περισπῴη. καὶ τάδε μὲν ἦν αὐτῷ τὰ πεζά, νῆεσ δὲ μακραὶ μὲν ἐντελεῖσ τοῖσ πληρώμασιν ἑξακόσιαι, καὶ τούτων ἐσ ἑκατὸν Ῥωμαίων ἐπιβατῶν, αἳ καὶ μάλιστα προύχειν ἐδόκουν, πολὺ δὲ ὁλκάδων καὶ σκευοφόρων ἄλλο πλῆθοσ. Ὡσ δέ οἱ πάντα ἦν ἕτοιμα, συναγαγὼν ὅσοι τε ἦσαν ἀπὸ τῆσ βουλῆσ καὶ ἀπὸ τῶν καλουμένων ἱππέων καὶ τὸν στρατὸν ἅπαντα ἐσ ἐπήκοον, ἔλεξεν ὧδε·

καὶ τάδε πράττοντι κατὰ τῆσ πατρίδοσ σύνεισίν τινεσ ἐωνημένοι χρημάτων ὧν ἐκεῖνοσ ἀπὸ τῆσ ὑμετέρασ Γαλατίασ πεπόρισται, δουλεύειν ἀντὶ τῆσ πρὸσ αὐτὸν ἐκεῖνον ἰσονομίασ αἱρούμενοι. "καὶ Ἀθηναῖοι τὴν πόλιν ἐξέλιπον, ὦ ἄνδρεσ, ὑπὲρ ἐλευθερίασ τοῖσ ἐπιοῦσι πολεμοῦντεσ, οὐ τὰ οἰκήματα πόλιν, ἀλλὰ τοὺσ ἄνδρασ εἶναι νομίζοντεσ· καὶ τόδε πράξαντεσ ὀξέωσ αὐτὴν ἀνέλαβόν τε καὶ εὐκλεεστέραν ἀπέφηναν· καὶ ἡμῶν αὐτῶν οἱ πρόγονοι Κελτῶν ἐπιόντων ἐξέλιπον τὸ ἄστυ, καὶ αὐτὸ ἀνεσώσατο ἐξ Ἀρδεατῶν Κάμιλλοσ ὁρμώμενοσ. πάντεσ τε οἱ εὖ φρονοῦντεσ τὴν ἐλευθερίαν, ὅπῃ ποτ’ ἂν ὦσιν, ἡγοῦνται πατρίδα. ὃ καὶ ἡμεῖσ ἐνθυμούμενοι δεῦρο διεπλεύσαμεν, οὐ τὴν πατρίδα ἐκλιπόντεσ, ἀλλ’ ὑπὲρ αὐτῆσ παρασκευασόμενοί τε καλῶσ ἐνθάδε καὶ ἀμυνούμενοι τὸν ἐκ πολλοῦ μὲν ἐπιβουλεύοντα αὐτῇ, διὰ δὲ τοὺσ δωροδοκοῦντασ τὴν Ἰταλίαν ἄφνω καταλαβόντα. ὃν ὑμεῖσ μὲν ἐψηφίσασθε εἶναι πολέμιον, ὁ δὲ καὶ νῦν ἡγεμόνασ ἐσ τὰ ἔθνη τὰ ὑμέτερα περιπέμπει καὶ τῇ πόλει τινὰσ ἐφίστησι καὶ ἑτέρουσ ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν· τοσῇδε τόλμῃ τὸν δῆμον ἀφαιρεῖται τὴν ἡγεμονίαν. καὶ εἰ τάδε πολεμῶν ἔτι καὶ δεδιὼσ καὶ δίκην σὺν θεῷ δώσων ἐξεργάζεται, τί χρὴ νικήσαντα προσδοκᾶν ἐκλείψειν ὠμότητοσ ἢ βίασ; Ἐγὼ δ’ οὐκ ἐξέλιπον οὐδ’ ἂν ἐκλίποιμι τὸν μεθ’ ὑμῶν καὶ ὑπὲρ ὑμῶν ἀγῶνα, ἀλλὰ καὶ στρατιώτην ἐμαυτὸν ὑμῖν καὶ στρατηγὸν ἐπιδίδωμι καί, εἴ τισ ἔστι μοι πολέμων ἐμπειρία καὶ τύχη ἀηττήτῳ μέχρι νῦν γενομένῳ, καὶ τάδε μοι πάντα τοὺσ θεοὺσ ἐσ τὰ παρόντα συνενεγκεῖν εὔχομαι καὶ γενέσθαι τῇ πατρίδι κινδυνευούσῃ καθὰ καὶ περικτωμένῃ τὴν ἡγεμονίαν αἴσιοσ.

θαρρεῖν δὲ χρὴ τοῖσ τε θεοῖσ καὶ αὐτῷ τῷ λογισμῷ τοῦ πολέμου, καλὴν καὶ δικαίαν ἔχοντι φιλοτιμίαν ὑπὲρ πατρίου πολιτείασ, ἐπὶ δὲ τούτῳ, τῷ πλήθει τῆσ παρασκευῆσ τῷ τε νῦν ὄντι ἡμῖν κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλασσαν καὶ τῷ γιγνομένῳ τε ἀεὶ καὶ προσεσομένῳ μᾶλλον, ἐπειδὰν τῶν ἔργων ἁψώμεθα. ὅσα γὰρ εἰπεῖν ἐπὶ τὴν ἑώ καὶ τὸν Εὔξεινον πόντον ἔθνη, πάντα, ἑλληνικά τε καὶ βάρβαρα, ἡμῖν σύνεστι· καὶ βασιλέεσ, ὅσοι Ῥωμαίοισ ἢ ἐμοὶ φίλοι, στρατιὰν καὶ βέλη καὶ ἀγορὰν καὶ τὴν ἄλλην παρασκευὴν χορηγοῦσιν. ἴτε οὖν ἐπὶ τὸ ἔργον ἀξίωσ τῆσ τε πατρίδοσ καὶ ὑμῶν αὐτῶν καὶ ἐμοῦ, καὶ τῆσ Καίσαροσ ὕβρεωσ μνημονεύοντεσ καὶ ὀξέωσ ἐσ τὰ παραγγελλόμενα χωροῦντεσ. Ὁ μὲν ὧδε εἶπεν, ὁ δὲ στρατὸσ ἅπασ καὶ ὅσοι ἦσαν ἀμφ’ αὐτὸν ἀπὸ τῆσ βουλῆσ, πολὺ καὶ γνωριμώτατον πλῆθοσ, εὐφήμουν ὁμοῦ καὶ ἐκέλευον ἄγειν, ἐφ’ ὅ τι χρῄζοι.

ὁ δέ ἡ̔γεῖτο γάρ, δυσχεροῦσ ἔτι τῆσ ὡρ́ασ οὔσησ καὶ τῆσ θαλάσσησ ἀλιμένου, μετὰ χειμῶνα ἐπιπλευσεῖσθαι τὸν Καίσαρα ὕπατόν τε ὄντα τὴν ἀρχὴν ἐν τοσῷδε διαθήσεσθαἰ τοῖσ μὲν ναυάρχοισ προσέταττεν ἐπιτηρεῖν τὴν θάλασσαν, τὸν δὲ στρατὸν ἐσ χειμασίαν ἐπιδιῄρει καὶ περιέπεμπεν ἔσ τε Θεσσαλίαν καὶ Μακεδονίαν. Καὶ Πομπήιοσ μὲν οὕτω τοῦ μέλλοντοσ ἀμελῶσ ἐτεκμαίρετο, ὁ δὲ Καῖσαρ, ὥσ μοι προείρητο, περὶ χειμερίουσ τροπὰσ ἐσ τὸ Βρεντέσιον ἠπείγετο, νομίζων τῷ ἀδοκήτῳ μάλιστα ἐκπλήξειν τοὺσ πολεμίουσ. οὔτε δὲ ἀγορὰν οὔτε παρασκευὴν οὔτε τὸν στρατὸν τὸν ἑαυτοῦ πάντα ἠθροισμένον ἐν τῷ Βρεντεσίῳ καταλαβών, τοὺσ παρόντασ ὅμωσ ἐσ ἐκκλησίαν συναγαγὼν ἔλεγεν· "Οὔτε τῆσ ὡρ́ασ τὸ χειμέριον, ὦ ἄνδρεσ, οἳ περὶ τῶν μεγίστων ἐμοὶ συναίρεσθε, οὔθ’ ἡ τῶν ἄλλων βραδυτὴσ ἢ ἔνδεια τῆσ πρεπούσησ παρασκευῆσ ἐφέξει με τῆσ ὁρμῆσ·

ἀντὶ γὰρ πάντων ἡγοῦμαί μοι συνοίσειν τὴν ταχυεργίαν. καὶ πρώτουσ ἡμᾶσ, οἳ πρῶτοι συνεδράμομεν ἀλλήλοισ, ἀξιῶ θεράποντασ μὲν ἐνταῦθα καὶ ὑποζύγια καὶ παρασκευὴν καὶ πάνθ’ ὑπολιπέσθαι, ἵνα ἡμᾶσ αἱ παροῦσαι νῆεσ ὑποδέξωνται, μόνουσ δ’ εὐθὺσ ἐμβάντασ περᾶν, ἵνα τοὺσ ἐχθροὺσ διαλάθοιμεν, τῷ μὲν χειμῶνι τύχην ἀγαθὴν ἀντιθέντεσ, τῇ δ’ ὀλιγότητι τόλμαν, τῇ δ’ ἀπορίᾳ τὴν τῶν ἐχθρῶν εὐπορίαν, ἧσ ἔστιν ἡμῖν εὐθὺσ ἐπιβαίνουσιν ἐπὶ τὴν γῆν κρατεῖν, ἢν εἰδῶμεν, ὅτι μὴ κρατήσασιν οὐδέν ἐστιν ἴδιον. ἰώμεν οὖν ἐπὶ θεράποντάσ τε καὶ σκεύη καὶ ἀγορὰν τὴν ἐκείνων, ἑώσ χειμάζουσιν ἐν ὑποστέγοισ. ἰώμεν, ἑώσ Πομπήιοσ ἡγεῖται κἀμὲ χειμάζειν ἢ περὶ πομπὰσ καὶ θυσίασ ὑπατικὰσ εἶναι. εἰδόσι δ’ ὑμῖν ἐκφέρω δυνατώτατον ἐν πολέμοισ ἔργον εἶναι τὸ ἀδόκητον· φιλότιμον δὲ καὶ πρώτιστον δόξαν ἀπενέγκασθαι τῶν ἐσομένων καὶ τοῖσ αὐτίκα διωξομένοισ ἡμᾶσ ἀσφαλῆ τὰ ἐκεῖ προετοιμάσαι. ἐγὼ μὲν δὴ καὶ τόνδε τὸν καιρὸν πλεῖν ἂν ἢ λέγειν μᾶλλον ἐβουλόμην, ἵνα με Πομπήιοσ ἴδῃ, νομίζων ἔτι τὴν ἀρχὴν ἐν Ῥώμῃ διατίθεσθαι· τὸ δὲ ὑμέτερον εὐπειθὲσ εἰδὼσ ὅμωσ ἀναμένω τὴν ἀπόκρισιν. Ἀναβοήσαντοσ δὲ σὺν ὁρμῇ τοῦ στρατοῦ παντὸσ ἄγειν σφᾶσ, εὐθὺσ ἐπὶ τὴν θάλασσαν ἦγεν ἀπὸ τοῦ βήματοσ, πέντε πεζῶν τέλη καὶ ἱππέασ λογάδασ ἑξακοσίουσ.

καὶ τῶν Ἀπολλωνιατῶν αὐτὸν δεχομένων, Σταβέριοσ ὁ φρούραρχοσ ἐξέλιπε τὴν πόλιν. καὶ ἐπ’ ἀγκυρῶν ἀπεσάλευε κλυδωνίου διαταράσσοντοσ. χειμέριοι δ’ ἦσαν τροπαί, καὶ τὸ πνεῦμα ἄκοντα καὶ ἀσχάλλοντα κατεκώλυε, μέχρι καὶ τὴν πρώτην τοῦ ἔτουσ ἡμέραν ἐν Βρεντεσίῳ διατρῖψαι. καὶ δύο τελῶν ἄλλων ἐπελθόντων, ὁ δὲ καὶ τάδε προσλαβὼν ἀνήγετο χειμῶνοσ ἐπὶ ὁλκάδων· αἳ γὰρ ἦσαν αὐτῷ νῆεσ ὀλίγαι μακραί, Σαρδὼ καὶ Σικελίαν ἐφρούρουν. ὑπὸ δὲ χειμώνων ἐσ τὰ Κεραύνια ὁρ́η περιαχθεὶσ τὰ μὲν πλοῖα εὐθὺσ ἐσ Βρεντέσιον ἐπὶ τὴν ἄλλην στρατιὰν περιέπεμπεν, αὐτὸσ δ’ ᾔει νυκτὸσ ἐπὶ πόλιν Ὤρικον διὰ τραχείασ ἀτραποῦ καὶ στενῆσ, ἐσ μέρη πολλὰ διασπώμενοσ ὑπὸ τῆσ δυσχωρίασ, ὡσ εὐεπιχείρητοσ ἄν, εἴ τισ ᾔσθετο, γενέσθαι. περὶ δὲ τὴν ἑώ μόλισ αὐτῷ συνῄει τὸ πλῆθοσ, καὶ ὁ φρούραρχοσ ὁ τῆσ Ὠρίκου, τῶν ἔνδον αὐτῷ προειπόντων οὐ κωλύσειν ἐπιόντα Ῥωμαίων ὕπατον, τάσ τε κλεῖσ παρέδωκε τῷ Καίσαρι καὶ παρ’ αὐτῷ κατέμεινε τιμῆσ ἀξιούμενοσ. Λουκρήτιοσ δὲ καὶ Μινούκιοσ ἐπὶ θάτερα τῆσ Ὠρίκου ναυσὶν ὀκτωκαίδεκα μακραῖσ Πομπηίῳ σῖτον ἐν πλοίοισ φυλάσσοντεσ τά τε πλοῖα κατέδυσαν, ἵνα μὴ ὁ Καῖσαρ αὐτὰ λάβοι, καὶ ἐσ Δυρράχιον διέφυγον. ἀπὸ δὲ τῆσ Ὠρίκου Καῖσαρ ἐσ Ἀπολλωνίαν ἠπείγετο· Καὶ ὁ Καῖσαρ ἁλίσασ τον ἑαυτοῦ στρατὸν ἀνέμνησεν, ὅτι διὰ τὴν ταχυεργίαν τοῦ τε χειμῶνοσ σὺν τῇ τύχῃ περιγένοιντο καὶ θαλάσσησ τοσῆσδε χωρὶσ νεῶν κρατήσειαν Ὤρικόν τε καὶ Ἀπολλωνίαν ἀμαχεὶ λάβοιεν καὶ τὰ τῶν πολεμίων ἔχοιεν, καθάπερ εἶπεν, ἀγνοοῦντοσ ἔτι Πομπηίου.

"εἰ δὲ καὶ Δυρράχιον," ἔφη, "τὸ ταμιεῖον τῆσ Πομπηίου παρασκευῆσ προλάβοιμεν, ἔσται πάντα ἡμῖν, ἃ ἐκείνοισ δι’ ὅλου θέρουσ πεπονημένοισ. " τοσαῦτα εἰπὼν ἦγε συντόμωσ ἐπὶ τὸ Δυρράχιον αὐτοὺσ ὁδὸν μακράν, οὔτε ἡμέρασ οὔτε νυκτὸσ ἀναπαύων. Πομπήιοσ δὲ προμαθὼν ἀντιπαρώδευεν ἐκ Μακεδονίασ, σὺν ἐπείξει καὶ ὅδε πολλῇ, κόπτων τε τὴν ὕλην, ἣν παρώδευεν, ἵνα Καίσαρι δύσβατοσ εἰή, καὶ ποταμῶν γεφύρασ διαιρῶν καὶ ἀγορὰν τὴν ἐν μέσῳ πᾶσαν ἐμπιπράσ, ἐν μεγίστῳ, καθάπερ ἦν, καὶ ὅδε τιθέμενοσ τὴν ἑαυτοῦ παρασκευὴν διαφυλάξαι. κονιορτὸν δ’ ἢ πῦρ ἢ καπνὸν εἴ ποτε μακρόθεν ἴδοιεν αὐτῶν ἑκάτεροι, νομίζοντεσ εἶναι τὰ ἀλλήλων ἐφιλονίκουν ὡσ ἐν ἀγῶνι δρόμου. καὶ οὔτε τροφῇ καιρὸν ἐδίδοσαν οὔτε ὕπνῳ· ἔπειξισ δ’ ἦν καὶ σπουδὴ καὶ βοαὶ τῶν ἀγόντων αὐτοὺσ ὑπὸ λαμπτῆρσι, καὶ θόρυβοσ ἐκ τοῦδε πολὺσ καὶ φόβοσ, ὡσ τῶν πολεμίων αἰεὶ πλησιαζόντων. ὑπὸ δὲ καμάτου τινὲσ ἀπερρίπτουν, ἃ ἔφερον, ἢ ἐν φάραγξι διαλαθόντεσ ὑπελείποντο, τὴν αὐτίκα ἀνάπαυσιν τοῦ παρὰ τῶν ἐχθρῶν φόβου διαλλασσόμενοι. Τοιαῦτα δὲ ἑκατέρων κακοπαθούντων προύλαβεν ὅμωσ ὁ Πομπήιοσ τὸ Δυρράχιον καὶ παρ’ αὐτὸ ἐστρατοπέδευσεν.

ναῦσ τε ἐπιπέμψασ Ὤρικον αὖθισ εἷλε καὶ τὴν θάλασσαν ἀκριβεστέραισ φρουραῖσ ἐφύλασσεν. ὁ δὲ Καῖσαρ τοῦ Πομπηίου τὸν Ἄλωρα ποταμὸν ἐν μέσῳ θέμενοσ ἐστρατοπέδευσε. καὶ τὸν ποταμὸν διαβαίνοντεσ ἱππομάχουν ἀλλήλοισ ἀνὰ μέρη, ἀθρόοισ δὲ τοῖσ στρατοῖσ οὐ συνεπλέκοντο, Πομπήιοσ μὲν ἔτι γυμνάζων τοὺσ νεοστρατεύτουσ, ὁ δὲ Καῖσαρ τοὺσ ἐκ Βρεντεσίου περιμένων. νομίσασ δ’ ἐάροσ μὲν αὐτοὺσ ἐπὶ ὁλκάδων διαπλέοντασ οὐ λήσειν τὰσ τοῦ Πομπηίου τριήρεισ θαμινὰ ἐσ φυλακὴν ἀναπλεούσασ, χειμῶνοσ δ’ εἰ παραβάλλοιντο, ναυλοχούντων ἐσ νήσουσ τῶν πολεμίων, λαθεῖν ἂν αὐτοὺσ ἴσωσ ἢ καὶ βιάσασθαι μεγέθει τε νεῶν καὶ πνεύματι, μετεπέμπετο κατὰ σπουδήν. οὐκ ἀναγομένων δ’ ἐκείνων αὐτὸσ ἔκρινεν ἐπὶ τὴν στρατιὰν διαπλεῦσαι λαθών, ὡσ οὔ τινοσ αὐτὴν ἄλλου ῥᾳδίωσ ἐπαξομένου. καὶ τὸ βούλευμα ἐπικρύψασ ἔπεμπε τρεῖσ θεράποντασ ἐπὶ τὸν ποταμὸν ἀπὸ δυώδεκα σταδίων ὄντα, οἳ κελήτιον ὀξὺ καὶ κυβερνήτην τὸν ἄριστον ὡσ δή τινι πεμπομένῳ πρὸσ Καίσαροσ ἔμελλον ἑτοιμάσειν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 8

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 8)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION