헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί2́06́

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 6)

Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐν Κορφινίῳ Λεύκιον Δομίτιον τὸν ἐπιπεμφθέντα οἱ τῆσ ἀρχῆσ εἶναι διάδοχον καταλαβών, οὐ πάντασ ἀμφ’ αὑτὸν ἔχοντα τοὺσ τετρακισχιλίουσ, ἐπολιόρκει· καὶ οἱ τὸ Κορφίνιον οἰκοῦντεσ φεύγοντα τὸν Δομίτιον ἀμφὶ τὰσ πύλασ καταλαβόντεσ τῷ Καίσαρι προσήγαγον. ὁ δὲ τὴν μὲν στρατιὰν αὐτοῦ προστιθεμένην οἱ προθύμωσ ἐδέχετο ἐσ ἐρέθισμα τῶν ἄλλων, Δομίτιον δ’ αὐτὸν ἀπαθῆ μετὰ τῶν ἑαυτοῦ χρημάτων μεθῆκεν ὅποι βούλοιτο ἀπιέναι, ἐλπίσασ μὲν ἴσωσ διὰ τὴν εὐποιίαν παραμενεῖν, οὐ κωλύσασ δ’ ἐσ Πομπήιον ἰόντα. γιγνομένων δὲ τούτων οὕτωσ ὀξέωσ, ὁ Πομπήιοσ ἐσ Νουκερίαν ἐκ Καπύησ καὶ ἐκ Νουκερίασ ἐσ Βρεντέσιον ἠπείγετο, ὡσ τὸν Ιὄνιον διαβαλῶν ἐσ Ἤπειρον καὶ τοῦ πολέμου τὴν παρασκευὴν συστήσων ἐν αὐτῇ. ἔθνεσί τε πᾶσι καὶ βασιλεῦσι καὶ πόλεσι καὶ στρατηγοῖσ καὶ δυνάσταισ ἔγραφε κατὰ σπουδήν, ὅ τι δύναιτο ἕκαστοσ, ἐσ τὸν πόλεμον συμφέρειν. καὶ τάδε μὲν ἀθρόωσ ἐγίνετο, ὁ δ’ ἴδιοσ αὐτοῦ Πομπηίου στρατὸσ ἦν ἐν Ἰβηρίᾳ καὶ παρασκευῆσ εἶχεν ὡσ ὁρμήσων, ὅπῃ ποτ’ ἂν αἱ χρεῖαι καλῶσιν. Αὐτὸσ δ’ ὁ Πομπήιοσ τῶν ἀμφ’ αὑτὸν ἤδη τελῶν τὰ μὲν ἔδωκε τοῖσ ὑπάτοισ προαπάγειν ἐσ Ἤπειρον ἐκ Βρεντεσίου, καὶ διέπλευσαν οἵδε αὐτίκα ἀσφαλῶσ ἐσ Δυρράχιον·

ἣν Ἐπίδαμνόν τινεσ εἶναι νομίζουσι διὰ τοιάνδε ἄγνοιαν. βασιλεὺσ τῶν τῇδε βαρβάρων, Ἐπίδαμνοσ, πόλιν ᾤκισεν ἐπὶ θαλάσσησ καὶ ἀφ’ ἑαυτοῦ προσεῖπεν Ἐπίδαμνον. τούτου θυγατριδοῦσ Δύρραχοσ, νομιζόμενοσ εἶναι Ποσειδῶνοσ, ἐπίνειον ᾤκισε τῇ πόλει καὶ Δυρράχιον ὠνόμασε. πολεμουμένῳ δ’ ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν τῷδε τῷ Δυρράχῳ συνεμάχησεν ὁ Ἡρακλῆσ ἐπὶ μέρει τῆσ γῆσ, ἐξ Ἐρυθείασ ἐπανιών· ὅθεν οἱ Δυρράχιοι τὸν Ἡρακλέα, ὡσ μερίτην τῆσ γῆσ, οἰκιστὴν σφῶν τίθενται, οὐκ ἀρνούμενοι μὲν οὐδὲ τὸν Δύρραχον, φιλοτιμούμενοι δ’ ὑπὲρ σφῶν ἐσ τὸν Ἡρακλέα μᾶλλον ὡσ ἐσ θεόν. φασὶ δ’ ἐν τῇ μάχῃ τῇδε Δυρράχου παῖδα Ιὄνιον ὑφ’ Ἡρακλέουσ ἐξ ἀγνοίασ ἀποθανεῖν καὶ τὸν Ἡρακλέα τὸ σῶμα θάψαντα ἐμβαλεῖν ἐσ τὸ πέλαγοσ, ἵνα ἐπώνυμον αὐτοῦ γένοιτο. χρόνῳ δὲ τῆσ τε χώρασ καὶ πόλεωσ κατασχεῖν Βρίγασ ἐκ Φρυγῶν ἐπανελθόντασ καὶ Ταυλαντίουσ ἐπ’ ἐκείνοισ, Ἰλλυρικὸν ἔθνοσ, ἐπὶ δὲ τοῖσ Ταυλαντίοισ ἕτερον γένοσ Ἱλλυριῶν Λιβυρνούσ, οἳ τὰ περίοικα νηυσὶ ταχείαισ ἐληίζοντο· καὶ Λιβυρνίδασ ἐντεῦθεν ἡγοῦνται Ῥωμαῖοι τὰσ ναῦσ τὰσ ταχείασ, ὧν ἄρα πρώτων ἐσ πεῖραν ἦλθον. οἱ δ’ ἐκ τῶν Λιβυρνῶν ἐξελαθέντεσ ἀπὸ τοῦ Δυρραχίου Κερκυραίουσ ἐπαγόμενοι θαλασσοκρατοῦντασ ἐξέβαλον τοὺσ Λιβυρνούσ· καὶ αὐτοῖσ οἱ Κερκυραῖοι σφετέρουσ ἐγκατέμιξαν οἰκήτορασ, ὄθεν Ἑλληνικὸν εἶναι δοκεῖ τὸ ἐπίνειον. τὴν δ’ ἐπίκλησιν ὡσ οὐκ αἶσιον ἐναλλάξαντεσ οἱ Κερκυραῖοι καὶ τήνδε ἀπὸ τῆσ ἄνω πόλεωσ Ἐπίδαμνον ἐκάλουν, καὶ Θουκυδίδησ οὕτωσ ὠνόμαζεν· ἐκνικᾷ δ’ ὅμωσ τὸ ὄνομα, καὶ Δυρράχιον κληίζεται. Οἱ μὲν δὴ μετὰ τῶν ὑπάτων διεπεπλεύκεσαν ἐσ τὸ Δυρράχιον, ὁ δὲ Πομπήιοσ τὸν ὑπόλοιπον στρατὸν ἐσ τὸ Βρεντέσιον ἀγαγὼν τάσ τε ναῦσ ἀνέμενεν ἐπανελθεῖν, αἳ τοὺσ ὑπάτουσ διέφερον, καὶ τὸν Καίσαρα ἐπελθόντα ἀπὸ τῶν τειχῶν ἠμύνετο τήν τε πόλιν διετάφρευε, μέχρι καταπλεύσαντοσ αὐτῷ τοῦ στόλου περὶ δείλην ἑσπέραν ἀπέπλευσε, τοὺσ εὐτολμοτάτουσ ἐπὶ τῶν τειχῶν ὑπολιπών·

" Καὶ Κάτων μὲν τοσόνδε ἀποκρινάμενοσ, ὅτι φειδοῖ τῶν ὑπηκόων οὐκ ἐνταῦθα αὐτὸν ἀμυνεῖται, διέπλευσεν ἐσ Κέρκυραν καὶ ἐκ Κερκύρασ ἐσ Πομπήιον· οἳ καὶ αὐτοὶ νυκτὸσ ἐρχομένησ ἐξέπλεον οὐρίῳ πνεύματι. Καὶ Πομπήιοσ μὲν ὧδε μετὰ τοῦ στρατοῦ παντὸσ ἐσ Ἤπειρον ἐκλιπὼν τὴν Ἰταλίαν διεπέρα· ὁ δὲ Καῖσαρ ἠπόρει μέν, ὅπῃ τραπείη καὶ ὅθεν ἄρξαιτο τοῦ πολέμου, τὴν ὁρμὴν πανταχόθεν οὖσαν ἐσ τὸν Πομπήιον ὁρῶν, δείσασ δὲ τοῦ Πομπηίου τὸν ἐν Ἰβηρίᾳ στρατόν, πολύν τε ὄντα καὶ χρόνῳ γεγυμνασμένον, μή οἱ διώκοντι τὸν Πομπήιον κατόπιν ἐπιγένοιτο, τόνδε μὲν αὐτὸσ ἔγνω προκαθελεῖν ἐσ Ἰβηρίαν ἐλάσασ, τὴν δὲ δύναμιν ἐσ πέντ’ ἐπιδιῄρει. καὶ τοὺσ μὲν ἐν τῷ Βρεντεσίῳ, τοὺσ δ’ ἐν Ὑδροῦντι κατέλιπε, τοὺσ δ’ ἐν Τάραντι, φύλακασ εἶναι τῆσ Ἰταλίασ. ἑτέρουσ δ’ ἔπεμπεν ἅμα Κοΐντῳ Οὐαλερίῳ, Σαρδὼ τὴν νῆσον καταλαβεῖν πυροφοροῦσαν· καὶ κατέλαβον. Ἀσίνιόσ τε Πολλίων ἐσ Σικελίαν πεμφθείσ, ἧσ ἡγεῖτο Κάτων, πυνθανομένῳ τῷ Κάτωνι, πότερα τῆσ βουλῆσ ἢ τοῦ δήμου δόγμα φέρων ἐσ ἀλλοτρίαν ἀρχὴν ἐμβάλλοι, ὧδε ἀπεκρίνατο· "ὁ τῆσ Ἰταλίασ κρατῶν ἐπὶ ταῦτά με ἔπεμψε. ὁ δὲ Καῖσαρ ἐσ Ῥώμην ἐπειχθεὶσ τόν τε δῆμον, ἐκ μνήμησ τῶν ἐπὶ Σύλλα καὶ Μαρίου κακῶν πεφρικότα, ἐλπίσι καὶ ὑποσχέσεσι πολλαῖσ ἀνελάμβανε καὶ τοῖσ ἐχθροῖσ ἐνσημαινόμενοσ φιλανθρωπίαν εἶπεν, ὅτι καὶ Λεύκιον Δομίτιον ἑλὼν ἀπαθῆ μεθείη μετὰ τῶν χρημάτων·

τὰ δὲ κλεῖθρα τῶν δημοσίων ταμιείων ἐξέκοπτε καὶ τῶν δημάρχων ἑνὶ Μετέλλῳ κωλύοντι θάνατον ἠπείλει. τῶν τε ἀψαύστων ἐκίνει χρημάτων, ἅ φασιν ἐπὶ Κελτοῖσ πάλαι σὺν ἀρᾷ δημοσίᾳ τεθῆναι, μὴ σαλεύειν ἐσ μηδέν, εἰ μὴ Κελτικὸσ πόλεμοσ ἐπίοι. ὁ δὲ ἔφη Κελτοὺσ αὐτὸσ ἐσ τὸ ἀσφαλέστατον ἑλὼν λελυκέναι τῇ πόλει τὴν ἀράν. Λέπιδον δὲ Αἰμίλιον ἐφίστη τῇ πόλει καὶ τὸν δήμαρχον Μᾶρκον Ἀντώνιον τῇ Ἰταλίᾳ καὶ τῷ περὶ αὐτὴν στρατῷ. ἔσ τε τὰ ἔξω Κουρίωνα μὲν ἀντὶ Κάτωνοσ ἡρεῖτο ἡγεῖσθαι Σικελίασ, Κόιντον δὲ Σαρδοῦσ, καὶ ἐσ τὴν Ἰλλυρίδα Γάιον Ἀντώνιον ἔπεμπε καὶ τὴν ἐντὸσ Ἄλπεων Γαλατίαν ἐπέτρεπε Λικινίῳ Κράσσῳ. ἐκέλευσε δὲ καὶ νεῶν στόλουσ δύο γίγνεσθαι κατὰ σπουδήν, ἀμφί τε τὸν Ιὄνιον καὶ περὶ τὴν Τυρρηνίαν· καὶ ναυάρχουσ αὐτοῖσ ἔτι γιγνομένοισ ἐπέστησεν Ὁρτήσιόν τε καὶ Δολοβέλλαν. Οὕτω κρατυνάμενοσ ὁ Καῖσαρ ἄβατον Πομπηίῳ γενέσθαι τὴν Ἰταλίαν ἐσ Ἰβηρίαν ᾔει, ἔνθα Πετρηίῳ καὶ Ἀφρανίῳ τοῖσ Πομπηίου στρατηγοῖσ συμβαλὼν ἧττον αὐτῶν ἐφέρετο τά γε πρῶτα, μετὰ δὲ ἀγχωμάλωσ ἀλλήλοισ ἐπολέμουν ἀμφὶ πόλιν Ἰλέρτην.

καὶ στρατοπεδεύων ὁ Καῖσαρ ἐπὶ κρημνῶν ἐσιτολόγει διὰ γεφύρασ τοῦ Σικόριοσ ποταμοῦ. χειμάρρου δ’ ἄφνω τὴν γέφυραν καταβαλόντοσ, ἀνδρῶν τε πλῆθοσ ἀποληφθὲν ἐν τῇ περαίᾳ διέφθειραν οἱ περὶ τὸν Πετρήιον, καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτὸσ ἐμόχθει μετὰ τοῦ ἄλλου στρατοῦ πάνυ καρτερῶσ ὑπό τε δυσχωρίασ καὶ ὑπὸ λιμοῦ καὶ χειμῶνοσ ἤδη καὶ πολεμίων· οὐδέν τε ἀλλ’ ἢ πολιορκίασ ἔργον ἦν, μέχρι θέρουσ ἐπελθόντοσ ὁ μὲν Ἀφράνιοσ καὶ ὁ Πετρήιοσ ἐσ τὴν ἐντὸσ Ἰβηρίαν ἐχώρουν ἕτερον στρατὸν ἀθροίσοντεσ. καὶ ὁ Καῖσαρ ἀεὶ προλαμβάνων διετάφρευε τὰσ παρόδουσ καὶ ἐκώλυεν ἐσ τὸ πρόσθεν ἰέναι καί τι καὶ μέροσ αὐτῶν, προπεμπόμενον ἐσ στρατοπέδου κατάληψιν, ἐκυκλώσατο. οἱ δὲ ἐπέθεσαν ταῖσ κεφαλαῖσ τὰσ ἀσπίδασ, ὅπερ ἐστὶ σύμβολον ἑαυτοὺσ παραδιδόντων. καὶ ὁ Καῖσαρ οὔτε συνέλαβεν οὔτε κατηκόντισεν, ἀλλὰ μεθῆκεν ἀπαθεῖσ ἐσ τοὺσ περὶ τὸν Ἀφράνιον ἀπιέναι, δημοκοπῶν ἐσ τοὺσ πολεμίουσ πανταχοῦ. ὅθεν ἐν ταῖσ στρατοπεδείαισ ἐπιμιξίαι τε εἰσ ἀλλήλουσ ἐγίγνοντο συνεχεῖσ καὶ λόγοι περὶ συμβάσεων κατὰ τὸ πλῆθοσ. Ἤδη δὲ καὶ τῶν ἡγεμόνων Ἀφρανίῳ μὲν καὶ ἑτέροισ ἐδόκει τῆσ Ἰβηρίασ ἐκστῆναι Καίσαρι καὶ ἀπαθεῖσ ἐσ Πομπήιον ἀπιέναι, Πετρήιοσ δὲ ἀντέλεγε καὶ περιθέων ἀνὰ τὸ στρατόπεδον ἔκτεινεν, ὅσουσ εὑρίσκοι κατὰ τὴν ἐπιμιξίαν τῶν Καίσαροσ, τῶν τε ἰδίων ἡγεμόνων ἐνιστάμενόν τινα αὐτοχειρὶ διεχρήσατο·

ἐξ ὧν ἔτι μᾶλλον ἀχθόμενοι τῷ σκυθρωπῷ τοῦ Πετρηίου, ἐσ τὸ φιλάνθρωπον τοῦ Καίσαροσ ἐτρέποντο ταῖσ γνώμαισ. ἐπεὶ δέ που καὶ τὴν ὑδρείαν αὐτῶν προύλαβεν ὁ Καῖσαρ, ἐν ἀμηχάνῳ γενόμενοσ ὁ Πετρήιοσ ἐσ λόγουσ τῷ Καίσαρι συνῄει μετὰ Ἀφρανίου, ἐφορώντων αὐτοὺσ τῶν στρατῶν ἑκατέρωθεν. καὶ συνέβησαν ὁ μὲν ἐκστῆναι τῆσ Ἰβηρίασ τῷ Καίσαρι, ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτοὺσ ἀπαθεῖσ ἐπὶ τὸν Οὐᾶρον ποταμὸν διαγαγεῖν καὶ ἀπὸ τοῦδε χωροῦντασ ἐσ Πομπήιον ἐᾶν. γενόμενοσ δ’ ὁ Καῖσαρ ἐπὶ τοῦδε τοῦ ποταμοῦ συνήγαγεν αὐτῶν ἐσ ἐπήκοον, ὅσοι ἦσαν ἔκ τε Ῥώμησ καὶ Ἰταλίασ, καὶ ἐδημηγόρησεν ὧδε· "ὑμῶν, ὦ πολέμιοι ̔τῷδε γὰρ ἔτι τῷ ῥήματι χρώμενοσ ἐναργεστέραν ὑμῖν τὴν ἐμαυτοῦ γνώμην ποιήσὠ, οὔτε τοὺσ προπεμφθέντασ ἐσ τὴν κατάληψιν τοῦ στρατοπέδου, οἳ σφᾶσ ἐμοὶ παρέδοσαν, διέφθειρα οὔτε τὸν ἄλλον ὑμῶν στρατόν, λαβὼν τὰ ὑδρεύματα, Πετρηίου ἐκ τῶν ἐμῶν τοὺσ ὑπὲρ τὸν Σίκοριν ποταμὸν ἀποληφθέντασ προανελόντοσ. εἰ δή τισ ἔστι μοι παρ’ ὑμῶν ὑπὲρ τούτων χάρισ, φράζετε αὐτὰ τοῖσ Πομπηίου στρατιώταισ ἅπασι. " τοσάδε εἰπὼν τοὺσ μὲν ἀπέλυεν ἀπαθεῖσ, αὐτὸσ δὲ τῆσ Ἰβηρίασ ἀπέφαινεν ἡγεῖσθαι Κάσσιον Κόιντον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 6

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 6)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION