헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί2́04́

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 4)

Τοιαῦτα δ’ εἰπὼν ἐκύρου τὸν νόμον, καὶ πλῆθοσ ἦν αὐτίκα δικῶν ποικίλων. ὀλοφυράμενοσ οὖν ὁ Μέμμιοσ τὴν πολιτείαν διέλυσε τὴν δίκην. ἵνα τε μὴ δείσειαν οἱ δικασταί, αὐτὸσ αὐτοὺσ ἐπώπτευε στρατιὰν περιστησάμενοσ. καὶ πρῶτοι μὲν ἀπόντεσ ἑάλωσαν Μίλων τε ἐπὶ τῷ Κλωδίου φόνῳ καὶ Γαβίνιοσ παρανομίασ ὁμοῦ καὶ ἀσεβείασ, ὅτι χωρὶσ ψηφίσματοσ ἐσ Αἴγυπτον μετὰ στρατιᾶσ ἐσέβαλεν ἀπαγορευόντων τῶν Σιβυλλείων, Ὑψαῖοσ δὲ καὶ Μέμμιοσ καὶ Σέξστοσ καὶ ἕτεροι πλείονεσ ἐπὶ δωροδοκίαισ ἢ πλήθουσ δεκασμῷ. Σκαῦρον δὲ τοῦ πλήθουσ παραιτουμένου ἐκήρυξεν ὁ Πομπήιοσ ὑπακοῦσαι τῇ δίκῃ· καὶ πάλιν τοῦ δήμου τοὺσ κατηγόρουσ ἐνοχλοῦντοσ, σφαγή τισ ἐκ τῶν Πομπηίου στρατιωτῶν ἐπιδραμόντων ἐγένετο, καὶ ὁ μὲν δῆμοσ κατεσιώπησεν, ὁ δὲ Σκαῦροσ ἑάλω. καὶ πάντων φυγὴ κατέγνωστο, Γαβινίου δὲ καὶ δήμευσισ ἦν ἐπὶ τῇ φυγῇ. καὶ τάδε ἡ βουλὴ λαμπρῶσ ἐπαινοῦσα δύο τε ἄλλα τέλη καὶ χρόνον ἐσ τὴν ἀρχὴν τῶν ἐθνῶν ἕτερον τῷ Πομπηίῳ προσεψηφίσαντο. Μέμμιοσ δὲ ἁλοὺσ ἐπὶ δεκασμῷ, τοῦ νόμου τοῦ Πομπηίου διδόντοσ αὐτῷ φήναντι ἕτερον ἀφεῖσθαι τῆσ καταδίκησ, τὸν πενθερὸν τοῦ Πομπηίου Λεύκιον Σκιπίωνα προεκαλέσατο ἐσ ὁμοίαν δεκασμοῦ δίκην. καὶ ἐπὶ τῷδε τοῦ Πομπηίου τὴν τῶν κρινομένων ἐσθῆτα μεταλαβόντοσ πολλοὶ καὶ τῶν δικαστῶν μετελάμβανον. Καὶ ὁ Πομπήιοσ ὡσ ἤδη τὰ χρῄζοντα τῆσ μοναρχίασ διωρθωμένοσ τὸν Σκιπίωνα σύναρχον ἐσ τὸ λοιπὸν τοῦ ἔτουσ ἐποιεῖτο.

καὶ μετὰ τοῦθ’ ἑτέρων ἐσ τὴν ἀρχὴν καθισταμένων οὐδὲν ἧττον ἐφεώρα καὶ ἐδυνάστευε, καὶ πάντ’ ἦν ἐν Ῥώμῃ τότε Πομπήιοσ· ἡ γὰρ εὔνοια τῆσ βουλῆσ μάλιστα ἐσ αὐτὸν ἐποίει, ζήλῳ τε τοῦ Καίσαροσ ἐσ οὐδὲν αὐτῇ παρὰ τὴν ἰδίαν ὑπατείαν κεχρημένου καὶ ὅτι νοσοῦσαν ὁ Πομπήιοσ τὴν πολιτείαν ὀξέωσ ἀναλάβοι καὶ οὐδενὶ σφῶν παρὰ τὴν ἀρχὴν φορτικὸσ ἢ ἐπαχθὴσ γένοιτο. Τῶν δὲ φυγάδων ἐσ τὸν Καίσαρα ἰόντων ἀθρόων καὶ παραινούντων φυλάσσεσθαι τὸν Πομπήιον ὡσ τὸν νόμον τοῦ δεκασμοῦ μάλιστα θέμενον ἐπ’ ἐκείνῳ, τούσδε μὲν ὁ Καῖσαρ παρηγόρει καὶ τὸν Πομπήιον εὐφήμει, τοὺσ δὲ δημάρχουσ ἔπεισεν εἰσηγήσασθαι νόμον ἐξεῖναι Καίσαρι δευτέραν ὑπατείαν ἀπόντι μετιέναι. καὶ τοῦθ’ ὑπατεύοντοσ ἔτι τοῦ Πομπηίου καὶ οὐδὲν ἀντειπόντοσ ἐκεκύρωτο. ὁ δὲ Καῖσαρ ἀντιπράξειν τὴν βουλὴν ὑπονοῶν ἐδεδοίκει μὲν ὑπὸ τοῖσ ἐχθροῖσ ἰδιώτησ γενέσθαι, ἐτέχναζε δὲ ἐπὶ δυνάμεωσ εἶναι, μέχρι ὕπατοσ ἀποδειχθείη, καὶ τὴν βουλὴν ᾔτει χρόνον ἄλλον ὀλίγον ἐσ τὴν παροῦσάν οἱ τῆσ Γαλατίασ ἡγεμονίαν ἢ ἐσ μέροσ αὐτῆσ ἐπιλαβεῖν. διακωλύσαντοσ δὲ Μαρκέλλου, ὃσ ἐπὶ τῷ Πομπηίῳ ὕπατοσ ἦν, φασὶ τὸν Καίσαρα τῷ μηνύοντι ἀποκρίνασθαι, κόπτοντα τὴν λαβὴν τοῦ ξίφουσ· "ἥδε μοι δώσει. Πόλιν δὲ Νεόκωμον ὁ Καῖσαρ ἐσ Λατίου δίκαιον ἐπὶ τῶν Ἄλπεων ᾠκίκει, ὧν ὅσοι κατ’ ἔτοσ ἦρχον, ἐγίγνοντο Ῥωμαίων πολῖται·

Παῦλοσ μὲν δὴ τὴν Παύλου λεγομένην βασιλικὴν ἀπὸ τῶνδε τῶν χρημάτων ἀνέθηκε Ῥωμαίοισ, οἰκοδόμημα περικαλλέσ· τόδε γὰρ ἰσχύει τὸ Λάτιον. τῶν οὖν Νεοκώμων τινά, ἄρχοντά τε αὐτοῖσ γενόμενον καὶ παρὰ τοῦτο Ῥωμαῖον εἶναι νομιζόμενον, ὁ Μάρκελλοσ ἐφ’ ὕβρει τοῦ Καίσαροσ ἔξηνε ῥάβδοισ ἐφ’ ὁτῳδή, οὐ πασχόντων τοῦτο Ῥωμαίων· καὶ τὸν νοῦν ὑπὸ ὀργῆσ ἀνεκάλυπτε, τὰσ πληγὰσ εἶναι ξενίασ σύμβολον. καὶ φέρειν αὐτὰσ ἐκέλευε καὶ δεικνύναι τῷ Καίσαρι. οὕτω μὲν ὑβριστικῶσ ὁ Μάρκελλοσ, εἰσηγεῖτο δὲ ἤδη καὶ διαδόχουσ αὐτῷ πέμπειν ἐπὶ τὰ ἔθνη, προαφαιρῶν τοῦ χρόνου· ἀλλὰ διεκώλυσεν ὁ Πομπήιοσ εὐπρεπείᾳ τε λόγου καὶ εὐνοίασ ὑποκρίσει, μὴ δεῖν ἄνδρα λαμπρὸν καὶ ἐσ πολλὰ χρήσιμον τῇ πατρίδι γενόμενον ὑβρίζειν βραχεῖ διαστήματι χρόνου, καὶ δῆλον ἐποίησεν, ὅτι χρὴ μετὰ τὸν χρόνον παραλύειν τῆσ ἀρχῆσ αὐτίκα τὸν Καίσαρα. Καὶ ἐπὶ τῷδε οἱ μάλιστα ἐχθροὶ τοῦ Καίσαροσ ἐσ τοὐπιὸν ᾑρέθησαν ὕπατοι, Αἰμίλιόσ τε Παῦλοσ καὶ Κλαύδιοσ Μάρκελλοσ, ἀνεψιὸσ τοῦ προτέρου Μαρκέλλου, δήμαρχόσ τε Κουρίων, ἐχθρὸσ ὢν καὶ ὅδε τῷ Καίσαρι καρτερὸσ καὶ ἐσ τὸν δῆμον εὐχαριτώτατοσ καὶ εἰπεῖν ἱκανώτατοσ. τούτων ὁ Καῖσαρ Κλαύδιον μὲν οὐκ ἴσχυσεν ὑπαγαγέσθαι χρήμασι, Παῦλον δὲ χιλίων καὶ πεντακοσίων ταλάντων ἐπρίατο μηδὲν αὑτῷ μήτε συμπράττειν μήτε ἐνοχλεῖν, Κουρίωνα δὲ καὶ συμπράττειν ἔτι πλειόνων, εἰδὼσ ἐνοχλούμενον ὑπὸ χρεῶν πολλῶν. ὁ δὲ Κουρίων, ἵνα μὴ ἄφνω μετατιθέμενοσ γίγνοιτο κατάφωροσ, εἰσηγεῖτο βαρυτάτασ ὁδῶν πολλῶν ἐπισκευάσ τε καὶ κατασκευὰσ καὶ αὑτὸν ἐπιστάτην αὐτῶν ἐπὶ πενταετὲσ εἶναι, εἰδὼσ μὲν οὐδὲν τούτων ἐσόμενον, ἐλπίζων δὲ τοὺσ Πομπηίου φίλουσ ἀντιλέξειν καὶ αὐτὸσ ἐσ τὸν Πομπήιον ἕξειν τι τοῦτο πρόσκρουμα.

καὶ γενομένων τῶνδε, ὡσ προσεδόκησεν, ὁ μὲν εἶχε τὴν πρόφασιν τῆσ διαφορᾶσ, Κλαύδιοσ δ’ εἰσηγεῖτο πέμπειν Καίσαρι διαδόχουσ ἐπὶ τὰ ἔθνη· καὶ γὰρ ἔληγεν ὁ χρόνοσ. καὶ Παῦλοσ ἐσιώπα. Κουρίων δὲ νομιζόμενοσ ἀμφοτέροισ διαφέρεσθαι, ἐπῄνει τὴν τοῦ Κλαυδίου γνώμην, ὡσ δὲ ἐνδέον αὐτῇ προσετίθει τὸ καὶ Πομπήιον ὁμοίωσ Καίσαρι ἀποθεσθαι τὰ ἔθνη καὶ τὸν στρατόν· ὧδε γὰρ ἔσεσθαι τῇ πόλει καθαρὰν καὶ πανταχόθεν ἀδεῆ τὴν πολιτείαν. ἐνισταμένων δὲ πολλῶν ὡσ οὐκ ἴσον διὰ τὸ μήπω τὸν χρόνον ἐξήκειν τῷ Πομπηίῳ, σαφέστερον ὁ Κουρίων ἤδη καὶ τραχύτερον ἀπεγύμνου μὴ χρῆναι μηδὲ Καίσαρι πέμπειν διαδόχουσ, εἰ μὴ καὶ Πομπηίῳ δοῖεν· ὄντων γὰρ αὐτῶν ἐσ ἀλλήλουσ ὑπόπτων οὔπω τῇ πόλει τὴν εἰρήνην ἔσεσθαι βεβαίαν, εἰ μὴ πάντεσ ἰδιωτεύσειαν. ἔλεγε δὲ ταῦτ’ εἰδὼσ οὐ μεθήσοντα τὴν ἀρχὴν τὸν Πομπήιον καὶ τὸν δῆμον ὁρῶν ἤδη τι προσκοπτόμενον αὐτῷ διὰ τὰσ τοῦ δεκασμοῦ δίκασ. εὐπρεποῦσ δὲ τῆσ γνώμησ οὔσησ ὁ δῆμοσ ἐπῄνει τὸν Κουρίωνα ὡσ μόνον ἀξίωσ τῆσ πόλεωσ τὴν πρὸσ ἀμφοτέρουσ αἰρόμενον ἔχθραν, καί ποτε καὶ παρέπεμψαν αὐτὸν ἀνθοβολοῦντεσ ὥσπερ ἀθλητὴν μεγάλου καὶ δυσχεροῦσ ἀγῶνοσ· οὐδὲν γὰρ ἐδόκει τότε εἶναι φοβερώτερον τῆσ Πομπηίου διαφορᾶσ. Ὁ δὲ Πομπήιοσ νοσηλευόμενοσ περὶ τὴν Ἰταλίαν ἐπέστελλε τῇ βουλῇ σὺν τέχνῃ, τά τε ἔργα τοῦ Καίσαροσ ἐπαινῶν καὶ τὰ ἴδια ἐξ ἀρχῆσ καταλέγων ὅτι τε τῆσ τρίτησ ὑπατείασ καὶ ἐθνῶν τῶν ἐπ’ αὐτῇ καὶ στρατοῦ δοθέντοσ οὐ μετιών, ἀλλ’ ἐσ θεραπείαν τῆσ πόλεωσ ἐπικληθεὶσ ἀξιωθείη·

ἃ δὲ ἄκων ἔφη λαβεῖν, "ἑκὼν ἀποθήσομαι τοῖσ ἀπολαβεῖν θέλουσιν, οὐκ ἀναμένων τοὺσ χρόνουσ τοὺσ ὡρισμένουσ. " ἡ μὲν δὴ τέχνη τῶν γεγραμμένων εἶχεν εὐπρέπειάν τε τῷ Πομπηίῳ καὶ ἐρέθισμα κατὰ τοῦ Καίσαροσ, οὐκ ἀποδιδόντοσ τὴν ἀρχὴν οὐδ’ ἐν τῷ νεμομισμένῳ χρόνῳ· ἀφικόμενοσ δ’ ἄλλα τε τούτοισ ὅμοια ἔλεγε καὶ τὴν ἀρχὴν καὶ τότε ὑπισχνεῖτο ἀποθήσεσθαι. ὡσ δὲ δὴ φίλοσ καὶ κηδεστὴσ γενόμενοσ Καίσαρι, κἀκεῖνον ἔλεγε μάλα χαίροντα ἀποθήσεσθαι· χρόνιόν τε γὰρ αὐτῷ τὴν στρατείαν καὶ ἐπίπονον κατὰ ἐθνῶν μαχιμωτάτων γεγονέναι καὶ πολλὰ τῇ πατρίδι προσλαβόντα ἐπὶ τιμὰσ καὶ θυσίασ ἥξειν καὶ ἀναπαύσεισ. ἔλεγε δὲ ταῦθ’ ὡσ Καίσαρι μὲν αὐτίκα δοθησομένων διαδόχων, αὐτὸσ δ’ ἐσόμενοσ ἐν ὑποσχέσει μόνῃ. Κουρίων δὲ αὐτοῦ τὸ σόφισμα διελέγχων οὐχ ὑπισχνεῖσθαι δεῖν ἔφη μᾶλλον ἢ αὐτίκα ἀποθέσθαι οὐδ’ ἐξοπλίζειν Καίσαρα τῆσ στρατιᾶσ, πρὶν καὶ αὐτὸν ἰδιωτεῦσαι· οὔτε γὰρ ἐσ τὴν ἰδίαν ἔχθραν ἐκείνῳ λυσιτελεῖν οὔτε Ῥωμαίοισ, ὑφ’ ἑνὶ τηλικαύτην ἀρχὴν γενέσθαι μᾶλλον ἢ τὸν ἕτερον αὐτῶν ἔχειν ἐπὶ τὸν ἕτερον, εἴ τι τὴν πόλιν καταβιάζοιτο. οὐδέν τε ἐπικρύπτων ἔτι ἀφειδῶσ ἐσ τὸν Πομπήιον ἐβλασφήμει ὡσ τυραννίδοσ ἐφιέμενον καί, εἰ μὴ νῦν σὺν φόβῳ τῷ Καίσαροσ ἀποθοῖτο τὴν ἀρχήν, οὔποτε μεθήσοντα. ἠξίου δ’, ἂν ἀπειθῶσιν, ἄμφω ψηφίζεσθαι πολεμίουσ καὶ στρατὸν ἀγείρειν ἐπ’ αὐτούσ· ᾧ δὴ καὶ μάλιστα ἔλαθεν ὑπὸ Καίσαροσ ἐωνημένοσ. Πομπήιοσ δ’ αὐτῷ χαλεψάμενόσ τε καὶ ἀπειλήσασ εὐθὺσ ἐσ τὰ προάστεια ἀγανακτῶν ὑπεξῄει.

ὁ δ’ αὐτό, τιμήσασ ἕκαστον ἄνδρα δραχμαῖσ πεντήκοντα καὶ διακοσίαισ, ἀπέπεμπεν ἐσ Ῥώμην καὶ συνέπεμπεν ἄλλο παρ’ ἑαυτοῦ. καὶ ἡ βουλὴ ὑπόπτωσ μὲν εἶχεν ἤδη πρὸσ ἀμφοτέρουσ, δημοτικώτερον δ’ ὅμωσ ἡγοῦντο Πομπήιον καὶ τῷ Καίσαρι ἐδυσχέραινον τῆσ παρὰ τὴν ὑπατείαν ὑπεροψίασ σφῶν· οἱ δὲ καὶ τῷ ὄντι οὐκ ἀσφαλὲσ ἡγοῦντο διαλύειν τὴν ὑπὸ τῷ Πομπηίῳ δύναμιν, μέχρι πρότερον ἐκεῖνον ἀποθέσθαι, ἔξω τε τῆσ πόλεωσ ὄντα καὶ μεγαλοπραγμονέστερον. τὸ δ’ αὐτὸ καὶ ὁ Κουρίων ἀνέστρεφεν, ὡσ δέον ὑπάρχειν αὐτοῖσ ἐπὶ τὸν Πομπήιον Καίσαρα, ἢ ὁμοῦ πάντασ καταλύειν. οὐ πείθων δὲ διέλυε τὴν βουλὴν ἐπὶ ἀτελέσι πᾶσι· δύναται δὲ τοῦθ’ ὁ δήμαρχοσ· ὅτε δὴ καὶ μάλιστα τῷ Πομπηίῳ μετεμέλησε τὴν δημαρχίαν, ἐσ ἀσθενέστατον ὑπὸ Σύλλα καθῃρημένην, ἀναγαγόντι αὖθισ ἐπὶ τὸ ἀρχαῖον. διαλυόμενοι δὲ ὅμωσ τοσόνδε μόνον ἐψηφίσαντο, Καίσαρα καὶ Πομπήιον τέλοσ ἓν στρατιωτῶν ἐσ Συρίαν ἑκάτερον πέμψαι φυλακῆσ οὕνεκα διὰ τὴν Κράσσου συμφοράν. καὶ τεχνάζων ὁ Πομπήιοσ ἀπῄτει τὸ τέλοσ, ὃ ἔναγχοσ ἐπὶ συμφορᾷ στρατηγῶν δύο Καίσαροσ, Τιτυρίου τε καὶ Κόττα, Καίσαρι κεχρήκει. Οὐδενὸσ δὲ δεινοῦ περὶ Συρίαν φανέντοσ τάδε μὲν ἐχείμαζεν ἐν Καπύῃ·

οἱ δ’ ἐπ’ αὐτὰ πεμφθέντεσ ὑπὸ τοῦ Πομπηίου πρὸσ Καίσαρα ἄλλα τε πολλὰ δυσχερῆ κατὰ τοῦ Καίσαροσ διεθρόουν καὶ ἰσχυρίζοντο τῷ Πομπηίῳ τὴν στρατιὰν Καίσαροσ, τετρυμένην τε πόνῳ καὶ χρόνῳ καὶ τὰ οἴκοι ποθοῦσαν, μεταθήσεσθαι πρὸσ αὐτόν, ὅτε τὰ Ἄλπεια διέλθοιεν. καὶ οἱ μὲν οὕτωσ ἔλεγον, εἴθ’ ὑπὸ ἀγνοίασ εἴτε διεφθαρμένοι, Καίσαρι δ’ ἔρρωτο πᾶσ ἀνὴρ εἰσ προθυμίαν καὶ πόνουσ ὑπό τε ἔθουσ τῶν στρατειῶν καὶ ὑπὸ κερδῶν, ὅσα πόλεμοσ τοῖσ νικῶσιν ἐργάζεται καὶ ὅσα παρὰ Καίσαροσ ἄλλα ἐλάμβανον· ἐδίδου γὰρ ἀφειδῶσ, θεραπεύων εἰσ ἃ ἐβούλευεν· οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ συνιέντεσ αὐτῶν ὅμωσ ὑπέμενον. ὁ δὲ Πομπήιοσ τοῖσ ἠγγελμένοισ πίσυνοσ οὔτε στρατιὰν οὔτε παρασκευὴν ὡσ ἐσ τοσοῦτον ἔργον ἤγειρεν. ἡ βουλὴ δὲ γνώμην ἕκαστον ᾔτει· καὶ ὁ Κλαύδιοσ πανούργωσ διῄρει καὶ ἐπυνθάνετο αὐτῶν παρὰ μέροσ, εἰ δοκεῖ Καίσαρι πέμπειν διαδόχουσ καὶ εἰ Πομπήιον τὴν ἀρχὴν ἀφαιρεῖσθαι. οἱ δὲ τοῦτο μὲν ἀνένευον οἱ πλείουσ, Καίσαρι δ’ ἐπεψήφιζον τοὺσ διαδόχουσ. ἐπανερομένου δὲ τοῦ Κουρίωνοσ, εἰ ἀμφοτέρουσ δοκεῖ τὰ ἐν χερσὶν ἀποθέσθαι, δύο μὲν καὶ εἴκοσιν ἀνδράσιν ἀπήρεσκε, τριακόσιοι δὲ καὶ ἑβδομήκοντα ἐσ τὸ συμφέρον ἀπὸ τῆσ ἔριδοσ ἐπὶ τὴν τοῦ Κουρίωνοσ γνώμην ἀπέκλινον, ὅτε δὴ καὶ ὁ Κλαύδιοσ τὴν βουλὴν διέλυσε βοῶν· "νικᾶτε δεσπότην ἔχειν Καίσαρα. Λόγου δ’ ἄφνω ψευδοῦσ ἐμπεσόντοσ, ὅτι τὰσ Ἄλπεισ ὁ Καῖσαρ ὑπερελθὼν ἐπὶ τὴν πόλιν ἐλαύνοι, θόρυβόσ τε πολὺσ ἦν καὶ φόβοσ ἁπάντων, καὶ ὁ Κλαύδιοσ εἰσηγεῖτο τὴν ἐν Καπύῃ στρατιὰν ἀπαντᾶν ὡσ πολεμίῳ Καίσαρι.

ἐνισταμένου δὲ ὡσ ἐπὶ ψευδέσι τοῦ Κουρίωνοσ εἶπεν· "εἰ κωλύομαι ψήφῳ κοινῇ τὰ συμφέροντα διοικεῖν κατ’ ἐμαυτὸν ὡσ ὕπατοσ διοικήσω. " καὶ τάδε εἰπὼν ἐξέδραμε τῆσ βουλῆσ ἐσ τὰ προάστεια μετὰ τοῦ συνάρχου ξίφοσ τε ὀρέγων τῷ Πομπηίῳ "κελεύω σοι," ἔφη, "κἀγὼ καὶ ὅδε χωρεῖν ἐπὶ Καίσαρα ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ· καὶ στρατιὰν ἐσ τοῦτό σοι δίδομεν, ἥ τε νῦν ἀμφὶ Καπύην ἢ τὴν ἄλλην Ἰταλίαν ἐστὶ καὶ ὅσην αὐτὸσ ἐθέλοισ ἄλλην καταλέγειν. " ὁ δ’ ὑπήκουε μὲν ὡσ κελευόμενοσ πρὸσ ὑπάτων, ἐπετίθει δ’ ὅμωσ· "εἰ μή τι κρεῖσσον," ἀπατῶν ἢ τεχνάζων καὶ τότε ἐσ εὐπρέπειαν. Κουρίωνι δ’ οὐκ ἦν μὲν ὑπὲρ τὴν πόλιν ἐξουσία τισ οὑ̓δὲ γὰρ προϊέναι τῶν τειχῶν τοῖσ δημάρχοισ ἐφίεταἰ, ὠλοφύρετο δ’ ἐν τῷ δήμῳ τὰ γιγνόμενα καὶ τοὺσ ὑπάτουσ ἠξίου κηρύσσειν μηδένα πω καταλέγοντι πείθεσθαι Πομπηίῳ. οὐδὲν δὲ ἀνύων, ἐπεί οἱ καὶ ὁ τῆσ δημαρχίασ χρόνοσ ἔληγε, δείσασ ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ ἀπογνοὺσ ἔτι δύνασθαι βοηθεῖν τῷ Καίσαρι, κατὰ σπουδὴν ἐχώρει πρὸσ αὐτόν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 4

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION