헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί2́03́

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 3)

Τοσάδε μὲν δὴ Καῖσαρ ὑπατεύων ἔπραξε καὶ τὴν ἀρχὴν ἀποθέμενοσ ἐπὶ τὴν ἑτέραν εὐθὺσ ἐξῄει· Κικέρωνα δὲ γράφεται Κλώδιοσ παρανόμων, ὅτι πρὸ δικαστηρίου τοὺσ ἀμφὶ Λέντλον καὶ Κέθηγον ἀνέλοι. ὁ δ’ ἐσ τὸ ἔργον ἐκεῖνο γενναιοτάτῳ λήματι κεχρημένοσ ἀσθενέστατοσ ἐσ τὴν δίκην ἐγίγνετο, καὶ ταπεινὴν ἐσθῆτα ἐπικείμενοσ γέμων τε αὐχμοῦ καὶ ῥύπου προσέπιπτεν οἷσ ἐντύχοι κατὰ τοὺσ στενωπούσ, οὐδὲ τοῖσ ἀγνῶσιν ἐνοχλεῖν αἰδούμενοσ, ὥστε αὐτῷ τὸ ἔργον διὰ τὴν ἀπρέπειαν ἀπὸ οἴκτου μεταπίπτειν ἐσ γέλωτα. ἐσ τοσοῦτο δειλίασ περὶ μίαν οἰκείαν δίκην κατέπεσεν, ὃσ τὸν ὅλον βίον ἐν ἀλλοτρίαισ ἐξήταστο λαμπρῶσ, οἱο͂́ν τι καὶ Δημοσθένη φασὶ τὸν Ἀθηναῖον οὐδ’ ὑποστῆναι τὴν ἑαυτοῦ δίκην, ἀλλὰ πρὸ τοῦ ἀγῶνοσ φυγεῖν. Κλωδίου δὲ καὶ τὰσ παρακλήσεισ αὐτῷ σὺν ὕβρει διακόπτοντοσ ἐν τοῖσ στενωποῖσ, ἀπέγνω πάνθ’ ὁ Κικέρων καὶ ἔφευγεν ἑκούσιον καὶ ὅδε φυγήν, καὶ φίλων αὐτῷ πλῆθοσ συνεξῄει, καὶ ἡ βουλὴ συνίστη τὸν ἄνδρα πόλεσι τε καὶ βασιλεῦσι καὶ δυνάσταισ. Κλώδιοσ δ’ αὐτῷ τὴν οἰκίαν καὶ τὰσ ἐπαύλεισ ἐπικατέσκαπτεν ἐπαιρόμενόσ τε καὶ τῷδε ἀντιπαρεβάλλετο ἤδη καὶ Πομπηίῳ τὸ μέγιστον ἐν τῇ πόλει κράτοσ ἔχοντι. Ὁ δὲ Μίλωνα, τὸν σὺν τῷ Κλωδίῳ τὴν ἀρχὴν παραδεδεγμένον, θρασύτερον ὄντα τοῦ Κλωδίου, ἐσ ὑπατείαν ἐπήλπιζε καὶ ἤλειφεν ἐπὶ τὸν Κλώδιον καὶ ψηφίσασθαι τῷ Κικέρωνι κάθοδον ἐκέλευεν, ἐλπίσασ τὸν Κικέρωνα ἐλθόντα περὶ μὲν τῆσ παρούσησ πολιτείασ οὐκέτι φθέγξεσθαι μεμνημένον, οἱᾶ ἔπαθε, δίκασ δὲ καὶ πράγματα ἐποίσειν τῷ Κλωδίῳ.

Κικέρων μὲν δὴ διὰ Πομπήιον ἐκπεσὼν διὰ Πομπήιον κατῄει, ἑκκαιδεκάτῳ μάλιστα μηνὶ τῆσ ἐξελάσεωσ· καὶ αὐτῷ καὶ τὴν οἰκίαν καὶ τὰσ ἐπαύλεισ ἀνίστη τέλεσι κοινοῖσ. λαμπρῶσ δ’ αὐτὸν περὶ τὰσ πύλασ ὑποδεχομένων πάντων, φασὶ περὶ τὰσ δεξιώσεισ τὴν ἡμέραν ὅλην, οἱο͂́ν τι καὶ Δημοσθένει συνέβη κατιόντι, ἀναλῶσαι. Ὁ δὲ Καῖσαρ ἔν τε Κελτοῖσ καὶ Βρεττανοῖσ πολλὰ καὶ λαμπρὰ εἰργασμένοσ, ὅσα μοι περὶ Κελτῶν λέγοντι εἴρηται, πλούτου γέμων ἐσ τὴν ὅμορον τῇ Ἰταλίᾳ Γαλατίαν, τὴν ἀμφὶ τὸν Ἠριδανὸν ποταμόν, ἧκεν, ἐκ συνεχοῦσ πολέμου τὸν στρατὸν ἀναπαύσων ἐπ’ ὀλίγον.

παρὰ τοσοῦτον ἑκάτεροσ ἦλθε κινδύνου. ὅθεν αὐτῷ περιπέμποντι ἐσ Ῥώμην πολλὰ πολλοῖσ χρήματα αἵ τε ἐτήσιοι ἀρχαὶ παρὰ μέροσ ἀπήντων καὶ οἱ ἄλλωσ ἐπιφανεῖσ ὅσοι τε ἐσ ἡγεμονίασ ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων ἐξῄεσαν, ὡσ ἑκατὸν μέν ποτε καὶ εἴκοσι ῥάβδουσ ἀμφ’ αὐτὸν γενέσθαι, βουλευτὰσ δὲ πλείουσ διακοσίων, τοὺσ μὲν ἀμειβομένουσ ὑπὲρ τῶν ἤδη γεγονότων, τοὺσ δὲ χρηματιουμένουσ, τοὺσ δ’ ἄλλο τι τοιουτότροπον αὑτοῖσ ἐξεργασομένουσ. πάντα γὰρ ἤδη διὰ τούτου ἐπράσσετο στρατιᾶσ τε πολλῆσ οὕνεκα καὶ δυνάμεωσ χρημάτων καὶ σπουδῆσ ἐσ ἅπαντασ φιλανθρώπου. ἀφίκοντο δ’ αὐτῷ καὶ Πομπήιοσ καὶ Κράσσοσ, οἱ κοινωνοὶ τῆσ δυναστείασ. καὶ αὐτοῖσ βουλευομένοισ ἔδοξε Πομπήιον μὲν καὶ Κράσσον αὖθισ ὑπατεῦσαι, Καίσαρι δ’ ἐσ τὴν ἡγεμονίαν ὧν εἶχεν ἐθνῶν, ἄλλην ἐπιψηφισθῆναι πενταετίαν. Ὧδε μὲν ἀπ’ ἀλλήλων διεκρίθησαν, Πομπηίῳ δ’ ἐσ τὴν ὑπατείαν ἀντιπαρήγγελλε Δομίτιοσ Αἰνόβαρβοσ· καὶ τῆσ κυρίασ ἡμέρασ ἄμφω κατῄεσαν ἔτι νυκτὸσ ἐσ τὸ πεδίον ἐσ τὴν χειροτονίαν. τῶν δ’ ἀμφ’ αὐτοὺσ ἔριδεσ ἦσαν καὶ συνεπλέκοντο, μέχρι τισ τὸν Δομιτίου δᾳδοῦχον ἐπάταξε ξίφει. καὶ φυγὴ μετὰ τοῦτο ἦν, Δομίτιόσ τε αὐτὸσ ἐσ τὴν οἰκίαν διεσῴζετο μόλισ, καὶ Πομπηίου τὴν ἐσθῆτά τινεσ ᾑμαγμένην ἔφερον οἴκαδε. Αἱρεθέντεσ δ’ οὖν ὕπατοι Κράσσοσ τε καὶ Πομπήιοσ Καίσαρι μέν, ὥσπερ ὑπέστησαν, τὴν ἑτέραν πενταετίαν προσεψηφίσαντο, τὰ δὲ ἔθνη διακληρούμενοι καὶ στρατιὰν ἐπ’ αὐτοῖσ, ὁ μὲν Πομπήιοσ εἵλετο Ἰβηρίαν τε καὶ Λιβύην καὶ ἐσ τάσδε τοὺσ φίλουσ περιπέμπων αὐτὸσ ὑπέμεινεν ἐν Ῥώμῃ, ὁ δὲ Κράσσοσ Συρίαν τε καὶ τὰ Συρίασ πλησίον ἐπιθυμίᾳ πολέμου πρὸσ Παρθυαίουσ ὡσ εὐχεροῦσ δὴ καὶ ἐνδόξου καὶ ἐπικερδοῦσ.

ἀλλὰ τῷδε μὲν ἐξιόντι τῆσ πόλεωσ πολλά τε ἄλλα ἀπαίσια ἐγίγνετο, καὶ οἱ δήμαρχοι προηγόρευον μὴ πολεμεῖν Παρθυαίοισ οὐδὲν ἀδικοῦσιν, οὐ πειθομένῳ δὲ δημοσίασ ἀρὰσ ἐπηρῶντο, ὧν ὁ Κράσσοσ οὐ φροντίσασ ἀπώλετο ἐν τῇ Παρθυηνῇ σύν τε παιδὶ ὁμωνύμῳ καὶ αὐτῷ στρατῷ· μύριοι γὰρ οὐδ’ ἐντελεῖσ ἐκ δέκα μυριάδων ἐσ Συρίαν διέφυγον. ἀλλὰ τὴν μὲν Κράσσου συμφορὰν ἡ Παρθικὴ δηλώσει γραφή, Ῥωμαῖοι δὲ λιμῷ πιεζόμενοι Πομπήιον εἵλοντο τῆσ ἀγορᾶσ αὐτοκράτορα εἶναι καί οἱ καθάπερ ἐπὶ τῶν λῃστηρίων εἴκοσιν ἀπὸ τῆσ βουλῆσ ὑπηρέτασ ἔδωκαν. ὁ δὲ αὐτοὺσ ὁμοίωσ ἐσ τὰ ἔθνη διαθεὶσ ἐπέτρεχε καὶ τὴν Ῥώμην αὐτίκα ἐνέπλησεν ἀγορᾶσ δαψιλοῦσ, ὅθεν ἔτι μᾶλλον ἐσ μέγα δόξησ ἐπῆρτο καὶ δυνάμεωσ. Τοῦ δ’ αὐτοῦ χρόνου καὶ ἡ Καίσαροσ θυγάτηρ κύουσα τῷ Πομπηίῳ θνῄσκει.

καὶ δέοσ ἅπασιν ἐνέπιπτεν ἀνῃρημένησ τῆσ ἐπιγαμίασ, ὡσ αὐτίκα μεγάλοισ στρατοῖσ Καίσαρόσ τε καὶ Πομπηίου διοισομένων ἐσ ἀλλήλουσ, ἀσυντάκτου μάλιστα καὶ χαλεπῆσ ἐκ πολλοῦ γεγενημένησ τῆσ πολιτείασ· αἵ τε γὰρ ἀρχαὶ κατὰ στάσιν ἢ δωροδοκίαν σπουδῇ τε ἀδίκῳ καὶ λίθοισ ἢ ξίφεσι καθίσταντο, καὶ τὸ δεκάζειν ἢ δωροδοκεῖν ἀναισχύντωσ τότε μάλιστα ἐπλεόνασεν, ὅ τε δῆμοσ αὐτὸσ ἔμμισθοσ ἐπὶ τὰσ χειροτονίασ ᾔει. ὤφθη δέ που καὶ μεσεγγύημα ταλάντων ὀκτακοσίων ὑπὲρ τῆσ ἐπωνύμου γενόμενον ἀρχῆσ. οἵ τε ἀνὰ ἔτοσ ἕκαστον ὕπατοι στρατεύειν μέν που καὶ πολεμεῖν ἀπεγίνωσκον, διακλειόμενοι τῇ δυναστείᾳ τῶνδε τῶν τριῶν ἀνδρῶν· ὅσοι δ’ ἦσαν αὐτῶν ἀτοπώτεροι, κέρδοσ ἀντὶ τῶν στρατειῶν ἐτίθεντο τὰ κοινὰ τῆσ πόλεωσ καὶ τὰσ τῶν ἰδίων διαδόχων χειροτονίασ. οἱ δ’ ἀγαθοὶ διὰ ταῦτα καὶ πάμπαν ἐξέλιπον τὸ ἄρχειν, ὥστε ποτὲ καὶ μῆνασ ὀκτὼ τὴν πόλιν ἄναρχον ἐκ τῆσ τοιᾶσδε ἀσυνταξίασ γενέσθαι, Πομπηίου πάνθ’ ὑπερορῶντοσ ἐπίτηδεσ, ἵνα ἐν χρεία γένοιντο δικτάτοροσ. Καὶ πολλοὶ τοῦτο ἐσ ἀλλήλουσ διελάλουν, ὅτι μόνον ἂν γένοιτο φάρμακον ἐπὶ τοῖσ παροῦσι κακοῖσ ἡ μόναρχοσ ἐξουσία, χρῆναι δ’ ἑλέσθαι δυνατὸν ὁμοῦ καὶ ἤπιον, ἐνσημαινόμενοι τὸν Πομπήιον, στρατιᾶσ τε ἄρχοντα ἱκανῆσ καὶ φιλόδημον εἶναι δοκοῦντα καὶ τὴν βουλὴν ἄγοντα διὰ τιμῆσ, καὶ τὸν βίον ἐγκρατῆ καὶ σώφρονα, περί τε τὰσ ἐντεύξεισ εὐπρόσιτον ἢ ὄντα ἢ νομιζόμενον εἶναι.

ὁ δὲ τὴν προσδοκίαν τήνδε λόγῳ μὲν ἐδυσχέραινεν, ἔργῳ δ’ ἐσ αὐτὴν πάντα ἔπραττεν ἀφανῶσ καὶ τὴν ἀσυνταξίαν τῆσ πολιτείασ καὶ ἀναρχίαν ἐπὶ τῇ ἀσυνταξίᾳ ἑκὼν ὑπερεώρα. Μίλωνόσ τε τὰ ἐσ Κλώδιον ὑπηρετήσαντοσ αὐτῷ καὶ ἀρεσκομένου τῷ δήμῳ διὰ τὴν Κικέρωνοσ κάθοδον, ὑπατείαν ὡσ ἐν καιρῷ παρὰ τήνδε τὴν ἀναρχίαν μετιόντοσ ἀποδιέτριβε τὰσ χειροτονίασ, μέχρι βαρυθυμῶν ὁ Μίλων, ὡσ καὶ περὶ αὑτὸν ἀπίστου γιγνομένου τοῦ Πομπηίου, ἐσ τὴν πατρίδα Λανούβιον ἐξῄει, ἣν Διομήδη φασὶν ἀλώμενον ἐξ Ἰλίου πρώτην ἐν τῇ Ἰταλίᾳ πόλιν οἰκίσαι, καὶ εἰσὶν ἀπὸ Ῥώμησ ἐσ αὐτὴν στάδιοι πεντήκοντα καὶ ἑκατόν. Κλωδίου δ’ ἐξ ἰδίων χωρίων ἐπανιόντοσ ἐπὶ ἵππου καὶ περὶ Βοΐλλασ ἀπαντήσαντοσ αὐτῷ, οἱ μὲν κατὰ τὴν ἔχθραν ὑπείδοντο μόνον ἀλλήλουσ καὶ παρώδευσαν, θεράπων δὲ τοῦ Μίλωνοσ ἐπιδραμὼν τῷ Κλωδίῳ, εἴτε κεκελευσμένοσ εἴθ’ ὡσ ἐχθρὸν δεσπότου κτείνων, ἐπάταξεν ἐσ τὸ μετάφρενον ξιφιδίῳ.

καὶ τὸν μὲν αἵματι ῥεόμενον ἐσ τὸ πλησίον πανδοκεῖον ὁ ἱπποκόμοσ ἐσέφερεν, ὁ δὲ Μίλων μετὰ τῶν θεραπόντων ἐπιστὰσ ἔτι ἔμπνουν ἢ καὶ νεκρὸν ἐπανεῖλεν, ὑποκρινόμενοσ μὲν οὐ βουλεῦσαι τὸν φόνον οὐδὲ προστάξαι· ὡσ δὲ κινδυνεύσων ἐξ ἅπαντοσ, ἠξίου τὸ ἔργον οὐκ ἀτελὲσ καταλιπεῖν. περιαγγελθέντοσ δ’ ἐσ Ῥώμην τοῦ πάθουσ ὁ μὲν δῆμοσ ἐκπλαγεὶσ ἐν ἀγορᾷ διενυκτέρευε, καὶ τὸ σῶμά τινεσ τοῦ Κλωδίου μεθ’ ἡμέραν προύθεσαν ἐπὶ τῶν ἐμβόλων· ἁρπάσαντεσ δ’ αὐτὸ τῶν τε δημάρχων ἔνιοι καὶ οἱ φίλοι τοῦ Κλωδίου καὶ πλῆθοσ ἄλλο σὺν ἐκείνοισ, ἐσ τὸ βουλευτήριον ἐκόμισαν, εἴτε ἐπὶ τιμῇ, βουλευτικοῦ γένουσ ὄντα, εἴτε ἐσ ὄνειδοσ τῆσ βουλῆσ τοιάδε περιορώσησ. καὶ τῶν παρόντων οἱ προπετέστεροι τὰ βάθρα καὶ τοὺσ θρόνουσ τῶν βουλευτῶν συμφορήσαντεσ ἧψαν αὐτῷ πυράν, ὑφ’ ἧσ τό τε βουλευτήριον καὶ πολλαὶ τῶν πλησίον οἰκίαι τῷ Κλωδίῳ συγκατεφλέγησαν. Μίλωνι δὲ θράσοσ τοσόνδε περιῆν, ὡσ οὐ δεδιέναι περὶ τῷ φόνῳ μᾶλλον ἢ ἀγανακτεῖν ἐπὶ τῇ Κλωδίου περὶ τὴν ταφὴν τιμῇ.

θεραπόντων οὖν καὶ ἀνδρῶν ἀγροίκων πλῆθοσ ἀθροίσασ καὶ ἐσ τὸν δῆμον περιπέμψασ χρήματα τῶν τε δημάρχων Μᾶρκον Καίλιον πριάμενοσ ἐσ τὴν πόλιν κατῄει θρασύτατα. καὶ αὐτὸν ὁ Καίλιοσ εὐθὺσ ἐσιόντα εἷλκεν ἐσ τὴν ἀγορὰν ἐπὶ τοὺσ παρ’ αὐτοῦ δεδωροδοκηκότασ ὥσπερ ἐπ’ ἐκκλησίαν, ὑποκρινόμενοσ μὲν ἀγανακτεῖν καὶ οὐ διδόναι τῆσ δίκησ ἀναβολήν, ἐλπίζων δέ, εἰ αὐτὸν οἱ παρόντεσ μεθεῖεν, ἐκλύσειν τὴν δίκην τὴν ἀληθεστέραν. καὶ Μίλων μὲν οὐ βουλεῦσαι τὸ ἔργον εἰπών οὑ̓ γὰρ ἂν μετὰ σκευῆσ καὶ γυναικὸσ ἐπὶ ταῦτα ὁρμῆσαἰ, τὸν λοιπὸν λόγον κατὰ τοῦ Κλωδίου διετίθετο ὡσ θρασυτάτου δὴ καὶ φίλου θρασυτάτων, οἳ καὶ τὸ βουλευτήριον ἐπικατέπρησαν αὐτῷ ἔτι δ’ αὐτοῦ λέγοντοσ οἵ τε λοιποὶ δήμαρχοι καὶ τοῦ δήμου τὸ ἀδιάφθορον ὁπλισάμενοι ἐνέβαλον ἐσ τὴν ἀγοράν. Καίλιοσ μὲν δὴ καὶ Μίλων δούλων ἐσθῆτασ ὑποδύντεσ ἀπέδρασαν, πολὺσ δὲ τῶν ἄλλων ἐγίγνετο φόνοσ, οὐ τοὺσ Μίλωνοσ ἔτι φίλουσ ἐρευνώντων, ἀλλὰ τὸν ἐντυγχάνοντα ἀναιρούντων, ἀστὸν ὁμοῦ καὶ ξένον καὶ μάλιστα ὅσοι ταῖσ ἐσθῆσιν ἢ σφραγῖσιν ἀπὸ χρυσοῦ διέφερον. ὡσ γὰρ ἐν ἀσυντάκτῳ πολιτείᾳ σὺν ὀργῇ καὶ προφάσει τοῦδε τοῦ θορύβου προσπεσόντοσ θεράποντέσ τε ὄντεσ οἵ πλείουσ καὶ ὡπλισμένοι κατὰ ἀνόπλων ἐσ ἁρπαγὰσ ἐτράποντο· ἔργον τε οὐδὲν αὐτοῖσ ἀπῆν, ἀλλὰ καὶ ἐπ’ οἰκίασ ἐφέροντο καὶ περιιόντεσ ἠρεύνων ἔργῳ μὲν τὰ εὔληπτα σφίσιν ἅπαντα, λόγῳ δὲ τοὺσ φίλουσ τοῦ Μίλωνοσ· πρόφασίσ τε ἦν αὐτοῖσ ἐπὶ πολλὰσ ἡμέρασ καὶ πυρὸσ καὶ λίθων καὶ παντὸσ ἔργου Μίλων. Ἡ βουλὴ δὲ συνῄει μετὰ δέουσ καὶ ἐσ τὸν Πομπήιον ἀφεώρων ὡσ αὐτίκα σφῶν ἐσόμενον δικτάτορα·

χρῄζειν γὰρ αὐτοῖσ ἐφαίνετο τὰ παρόντα τοιᾶσδε θεραπείασ. Κάτωνοσ δ’ αὐτοὺσ μεταδιδάξαντοσ ὕπατον εἵλοντο χωρὶσ συνάρχου ὡσ ἂν ἔχοι τὴν μὲν ἐξουσίαν δικτάτοροσ, ἄρχων μόνοσ, τὴν δ’ εὔθυναν ὑπάτου. καὶ πρῶτοσ ὑπάτων ὅδε ἔθνη τε δύο μέγιστα καὶ στρατιὰν ἔχων καὶ χρήματα καὶ τὴν τῆσ πόλεωσ μοναρχίαν διὰ τὸ μόνοσ ὕπατοσ εἶναι Κάτωνα μὲν ἐψηφίσατο, ἵνα μὴ παρὼν ἐνοχλοίη, Κύπρον ἀφελέσθαι Πτολεμαίου βασιλέωσ, νενομοθετημένον ἤδη τοῦτο ὑπὸ Κλωδίου, ὅτι οἵ ποτε ἁλόντι ὑπὸ λῃστῶν ὁ Πτολεμαῖοσ ἐσ λύτρα ὑπὸ σμικρολογίασ δύο τάλαντα ἐπεπόμφει. Κάτων μὲν δὴ καθίστατο Κύπρον Πτολεμαίου τὰ χρήματα ῥίψαντοσ ἐσ τὴν θάλασσαν καὶ ἑαυτὸν ἐξαγαγόντοσ, ἐπεὶ τῶν ἐψηφισμένων ἐπύθετο· ὁ δὲ Πομπήιοσ δίκασ προυτίθει τῶν τε ἄλλων ἁμαρτημάτων καὶ μάλιστα δωροδοκίασ καὶ δεκασμοῦ ἑ̓δόκει γὰρ ἐντεῦθεν αὐτῷ νοσεῖν τὰ κοινὰ ἀρξάμενα ἐν τούτῳ καὶ τὴν ἰάσιν ἕξειν ταχεῖαν̓, νόμῳ τε ὡρ́ιζεν ἀπὸ τῆσ ἑαυτοῦ τὸ πρῶτον ὑπατείασ ἐσ τὸ παρὸν εὐθύνειν τὸν ἐθέλοντα. καὶ ἦν ὁ χρόνοσ ὀλίγῳ μείων ἐτῶν εἴκοσιν, ἐν ᾧ καὶ ὁ Καῖσαρ γεγένητο ὕπατοσ. τῶν οὖν φίλων τοῦ Καίσαροσ ὑπονοούντων ἐσ ὕβριν ἢ ἐσ ἐπήρειαν αὐτὸν τοῦ Καίσαροσ ὧδε πολὺ τοῦ χρόνου προλαβεῖν καὶ παραινούντων τὸ παρὸν διορθοῦσθαι μᾶλλον ἢ τὸ παρελθὸν ἐνοχλεῖν ἐπ’ ἀνδράσι τοσοῖσδε ἀξιολόγοισ, ἐπονομαζόντων δὲ τοῖσ ἄλλοισ καὶ τὸν Καίσαρα, ὁ Πομπήιοσ ἀμφὶ μὲν τοῦ Καίσαροσ ἠγανάκτει, ὡσ ἀμείνονοσ ὄντοσ ὑποψίασ, ἐπεὶ καὶ τὴν ἑαυτοῦ δευτέραν ὑπατείαν τῷ χρόνῳ περιλαμβάνεσθαι, πολὺ δὲ ἀναλαβεῖν ἔλεγεν ἐσ ἀκριβῆ διόρθωσιν ἐπιτετριμμένησ ἐκ πολλοῦ τῆσ πολιτείασ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 3

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION