Diodorus Siculus, Library, book xv, chapter 49

(디오도로스 시켈로스, Library, book xv, chapter 49)

κατὰ τὴν Ιὠνίαν ἐννέα πόλεισ εἰώθεισαν κοινὴν ποιεῖσθαι σύνοδον τὴν τῶν Πανιωνίων, καὶ θυσίασ συνθύειν ἀρχαίασ καὶ μεγάλασ Ποσειδῶνι περὶ τὴν ὀνομαζομένην Μυκάλην ἐν ἐρήμῳ τόπῳ. ὕστερον δὲ πολέμων γενομένων περὶ τούτουσ τοὺσ τόπουσ οὐ δυνάμενοι ποιεῖν τὰ Πανιώνια, μετέθεσαν τὴν πανήγυριν εἰσ ἀσφαλῆ τόπον, ὃσ ἦν πλησίον τῆσ Ἐφέσου. πέμψαντεσ δὲ θεωροὺσ Πυθώδε, χρησμοὺσ ἔλαβον ἀφιδρύματα λαβεῖν ἀπὸ τῶν ἀρχαίων καὶ προγονικῶν αὐτοῖσ βωμῶν ἐξ Ἑλίκησ τῆσ ἐν τῷ τότε μὲν Ιὠνίασ, νῦν δὲ Ἀχαί̈ασ καλουμένησ. οἱ μὲν οὖν Ιὤνεσ κατὰ τὸν χρησμὸν ἔπεμψαν εἰσ Ἀχαί̈αν τοὺσ ληψομένουσ τὰ ἀφιδρύματα·

οὗτοι δὲ πρὸσ τὸ κοινὸν τῶν Ἀχαιῶν διαλεχθέντεσ ἔπεισαν διδόναι τὰ ἀξιούμενα. οἱ δὲ τὴν Ἑλίκην οἰκοῦντεσ, ἔχοντεσ παλαιὸν λόγιον ὅτι τότε κινδυνεύσουσιν ὅταν Ιὤνεσ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τοῦ Ποσειδῶνοσ θύσωσιν, ἀναλογιζόμενοι τὸν χρησμὸν ἀντέλεγον τοῖσ Ιὤσι περὶ τῶν ἀφιδρυμάτων, λέγοντεσ μὴ κοινὸν τῶν Ἀχαιῶν, ἀλλ’ ἴδιον αὑτῶν εἶναι τὸ τέμενοσ· συνέπραττον δὲ τούτοισ καὶ οἱ τὴν Βοῦραν οἰκοῦντεσ. τῶν δὲ Ἀχαιῶν κοινῷ δόγματι συγχωρησάντων, οἱ μὲν Ιὤνεσ ἔθυσαν ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τοῦ Ποσειδῶνοσ κατὰ τὸν χρησμόν, οἱ δ’ Ἑλικεῖσ τὰ χρήματα διαρρίψαντεσ τῶν Ιὤνων τούσ τε θεωροὺσ συνήρπασαν, ἠσέβησάν τε εἰσ τὸ θεῖον.

ἀνθ’ ὧν φασι μηνίσαντα τὸν Ποσειδῶνα διὰ τοῦ σεισμοῦ καὶ τοῦ κατακλυσμοῦ τὰσ ἀσεβούσασ πόλεισ λυμήνασθαι. τοῦ δ’ ἐκ Ποσειδῶνοσ γεγονέναι τὴν μῆνιν ταῖσ πόλεσί φασιν ἐμφανεῖσ ἀποδείξεισ ὑπάρχειν διὰ τὸ τῶν σεισμῶν καὶ τῶν κατακλυσμῶν τοῦτον τὸν θεὸν ἔχειν διειλῆφθαι τὴν ἐξουσίαν, καὶ διὰ τὸ δοκεῖν τὸ παλαιὸν τὴν Πελοπόννησον οἰκητήριον γεγονέναι Ποσειδῶνοσ, καὶ τὴν χώραν ταύτην ὥσπερ ἱερὰν τοῦ Ποσειδῶνοσ νομίζεσθαι, καὶ τὸ σύνολον πάσασ τὰσ ἐν Πελοποννήσῳ πόλεισ μάλιστα τῶν ἀθανάτων τὸν θεὸν τιμᾶν τοῦτον.

πρὸσ δὲ τούτοισ τὴν Πελοπόννησον κατὰ βάθουσ ἔχειν μεγάλα κοιλώματα καὶ συστάσεισ ὑδάτων ναματιαίων μεγάλασ.

εἶναι γὰρ ἐν αὐτῇ δύο ποταμοὺσ φανεροὺσ ῥέοντασ ὑπὸ γῆν· ὅ τε γὰρ περὶ Φένεον ποταμὸσ εἰσ τὴν γῆν καταδυόμενοσ ἐν τοῖσ προτέροισ χρόνοισ ἠφανίζετο, τῶν κατὰ γῆσ ἄντρων αὐτὸν ὑποδεχομένων, ὅ τε περὶ Στύμφηλον εἴσ τι χάσμα καταδυόμενοσ ἐπὶ διακοσίουσ σταδίουσ φέρεται κεκρυμμένοσ κατὰ γῆσ καὶ παρὰ τὴν τῶν Ἀργείων πόλιν ἐξίησιν. πρὸσ δὲ τοῖσ εἰρημένοισ λέγουσιν, ὅτι πλὴν τῶν ἀσεβησάντων οὐδεὶσ ἄλλοσ περιέπεσε τῇ συμφορᾷ.

καὶ περὶ μὲν τῶν γενομένων σεισμῶν καὶ κατακλυσμῶν ἀρκεσθησόμεθα τοῖσ ῥηθεῖσιν. ἐπ’ ἄρχοντοσ δ’ Ἀθήνησιν Ἀλκισθένουσ Ῥωμαῖοι μὲν ἀντὶ τῶν ὑπάτων χιλιάρχουσ κατέστησαν ὀκτώ, Λεύκιον Οὐαλέριον καὶ Πόπλιον, ἔτι δὲ Γάιον Τερέντιον καὶ Λεύκιον Μενήνιον, πρὸσ δὲ τούτοισ Γάιον Σολπίκιον καὶ Τίτον Παπίριον καὶ Λεύκιον Αἰμίλιον, παρὰ δὲ Ἠλείοισ Ὀλυμπιὰσ ἤχθη δευτέρα πρὸσ ταῖσ ἑκατόν, καθ’ ἣν ἐνίκα στάδιον Δάμων Θούριοσ.

ἐπὶ δὲ τούτων, Λακεδαιμονίων ἔτη σχεδὸν πεντακόσια τῆσ Ἑλλάδοσ ἐχόντων τὴν ἡγεμονίαν, τὸ θεῖον προεσήμαινεν αὐτοῖσ τῆσ ἀρχῆσ τὴν ἀποβολήν·

ὤφθη μὲν γὰρ κατὰ τὸν οὐρανὸν ἐπὶ πολλὰσ νύκτασ λαμπὰσ μεγάλη καομένη, ἀπὸ τοῦ σχήματοσ ὀνομασθεῖσα πυρίνη δοκίσ· μικρὸν δ’ ὕστερον ἡττηθέντεσ οἱ Σπαρτιᾶται παραδόξωσ μεγάλῃ μάχῃ τὴν ἡγεμονίαν ἀπέβαλον ἀνελπίστωσ. ἔνιοι δὲ τῶν φυσικῶν τὴν γένεσιν τῆσ λαμπάδοσ εἰσ φυσικὰσ αἰτίασ ἀνέφερον, ἀποφαινόμενοι τὰ τοιαῦτα φαντάσματα κατηναγκασμένωσ γίνεσθαι χρόνοισ ὡρισμένοισ, καὶ περὶ τῶν τοιούτων τούσ τε ἐν Βαβυλῶνι Χαλδαίουσ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἀστρολόγουσ ποιουμένουσ προρρήσεισ ἐναργεῖσ ἐπιτυγχάνειν·

τοὺσ δὲ μὴ θαυμάζειν ὅταν γένηταί τι τοιοῦτον, ἀλλ’ ἐὰν μὴ γένηται, κατὰ τὰσ ἰδίασ ἑκάστων περιόδουσ αἰωνίοισ κινήσεσι καὶ φοραῖσ ὡρισμέναισ συντελουμένων. τὴν δ’ οὖν λαμπάδα τοσαύτην ἐσχηκέναι λαμπρότητα καὶ δύναμιν τοῦ φωτόσ, ὥστ’ ἐπὶ τῆσ γῆσ σκιὰσ ποιεῖν παραπλησίασ τῇ σελήνῃ. κατὰ δὲ τούτουσ τοὺσ χρόνουσ Ἀρταξέρξησ ὁ βασιλεὺσ ὁρῶν πάλιν ταραττομένην τὴν Ἑλλάδα πρέσβεισ ἀπέστειλε, παρακαλῶν συλλύσασθαι τοὺσ ἐμφυλίουσ πολέμουσ καὶ συνθέσθαι κοινὴν εἰρήνην κατὰ τὰσ ὁμολογίασ, ἃσ πρότερον ἦσαν πεποιημένοι.

τῶν Ἑλλήνων δὲ πάντων ἀσμένωσ προσδεξαμένων τοὺσ λόγουσ, συνέθεντο κοινὴν εἰρήνην αἱ πόλεισ πᾶσαι πλὴν Θηβαίων· Θηβαῖοι γὰρ μόνοι, τὴν Βοιωτίαν ὑπὸ μίαν ἄγοντεσ συντέλειαν, οὐ προσεδέχθησαν ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων διὰ τὸ πᾶσιν ἀρέσκειν κατὰ πόλιν γίνεσθαι τοὺσ ὁρ́κουσ καὶ τὰσ σπονδάσ. διόπερ ἔκσπονδοι γενηθέντεσ ὥσπερ καὶ πρότερον, συνεῖχον τὴν Βοιωτίαν ἐν τῇ καθ’ αὑτοὺσ μιᾷ συντελείᾳ. ἐπὶ δὲ τούτοισ οἱ Λακεδαιμόνιοι παροξυνθέντεσ ἔγνωσαν μεγάλῃ δυνάμει στρατεύειν ἐπ’ αὐτούσ, ὡσ κοινοὺσ πολεμίουσ·

σφόδρα γὰρ ὑφεωρῶντο τὴν αὔξησιν αὐτῶν, μήποτε τῆσ ὅλησ Βοιωτίασ ἡγούμενοι τὴν ἡγεμονίαν τῆσ Σπάρτησ καταλύσωσιν, ἐπιλαβόμενοι καιροῦ. ἔν τε γὰρ τοῖσ γυμνασίοισ συνεχῶσ διατρίβοντεσ εὔρωστοι τοῖσ σώμασιν ὑπῆρχον, καὶ φύσει φιλοπόλεμοι καθεστῶτεσ οὐδενὸσ ἔθνουσ Ἑλληνικοῦ ταῖσ ἀνδρείαισ ἐλείποντο. εἶχον δὲ καὶ ἡγεμόνασ ἐπιφανεῖσ ταῖσ ἀρεταῖσ πολλοὺσ μὲν καὶ ἄλλουσ, μεγίστουσ δὲ τρεῖσ, Ἐπαμεινώνδαν καὶ Γοργίαν, ἔτι δὲ καὶ Πελοπίδαν·

ἥ τε πόλισ τῶν Θηβαίων διὰ τῆσ τῶν προγόνων ἐπιφανείασ ἐν τοῖσ ἡρωικοῖσ χρόνοισ φρονήματοσ ἦν πλήρησ καὶ μεγάλων ὠρέγετο πραγμάτων. κατὰ μὲν οὖν τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν οἱ Λακεδαιμόνιοι παρεσκευάζοντο πρὸσ τὸν πόλεμον καὶ δυνάμεισ κατέλεγον τὰσ μὲν πολιτικάσ, τὰσ δὲ παρὰ τῶν συμμάχων. ἐπ’ ἄρχοντοσ δ’ Ἀθήνησι Φρασικλείδου Ῥωμαῖοι κατέστησαν ἀντὶ τῶν ὑπάτων χιλιάρχουσ ὀκτώ, Πόπλιον Μάνιον καὶ Γάιον, Ἐρενούκιον καὶ Γάιον Σέστον καὶ Τιβέριον Ιοὔλιον, ἔτι δὲ Λεύκιον Λαβίνιον καὶ Πόπλιον Τριβώνιον καὶ Γάιον Μάλλιον, πρὸσ δὲ τούτοισ Λεύκιον Ἀνθέστιον.

ἐπὶ δὲ τούτων οἱ μὲν Θηβαῖοι ἔκσπονδοι γεγονότεσ ἠναγκάσθησαν ἀναδέξασθαι μόνοι τὸν πρὸσ Λακεδαιμονίουσ πόλεμον· οὐδεμιᾷ γὰρ ἐξῆν πόλει συμμαχῆσαι διὰ τὸ πάσασ συντεθεῖσθαι τὴν κοινὴν εἰρήνην. οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι, μονωθέντων τῶν Θηβαίων, ἔκριναν πολεμεῖν αὐτοῖσ καὶ τὰσ Θήβασ ἐξανδραποδίσασθαι.

φανερᾶσ δὲ οὔσησ τῆσ τῶν Λακεδαιμονίων παρασκευῆσ, καὶ τῶν Θηβαίων ἐρήμων ὄντων συμμάχων, ἅπαντεσ ὑπελάμβανον αὐτοὺσ ῥᾳδίωσ ὑπὸ τῶν Σπαρτιατῶν καταπολεμηθήσεσθαι. διόπερ οἱ μὲν εὐνοϊκῶσ ἔχοντεσ τῶν Ἑλλήνων πρὸσ τοὺσ Θηβαίουσ συνήλγουν αὐτοῖσ ἐπὶ ταῖσ προσδοκωμέναισ συμφοραῖσ, οἱ δ’ ἀλλοτρίωσ ἔχοντεσ περιχαρεῖσ ἦσαν, ὡσ αὐτίκα μάλα τῶν Θηβαίων ἐξανδραποδισθησομένων.

τέλοσ δ’ οἱ Λακεδαιμόνιοι πολλὴν δύναμιν παρασκευασάμενοι παρέδωκαν αὐτὴν Κλεομβρότῳ τῷ βασιλεῖ, καὶ πρῶτον μὲν προαπέστειλαν πρέσβεισ εἰσ Θήβασ, προστάττοντεσ ἁπάσασ τὰσ ἐν τῇ Βοιωτίᾳ πόλεισ ἐᾶν αὐτονόμουσ, Πλαταιὰσ δὲ καὶ Θεσπιὰσ οἰκίζειν καὶ τὴν χώραν τοῖσ πρότερον γεγονόσι κυρίοισ ἀποκαταστῆσαι. ἀποκριναμένων δὲ τῶν Θηβαίων, ὡσ οὔτ’ αὐτοὶ πολυπραγμονοῦσιν οὐδὲν τῶν κατὰ τὴν Λακωνικὴν οὔτ’ ἐκείνοισ ἅπτεσθαι προσήκει τῶν τῆσ Βοιωτίασ·

γενομένων δὲ τοιούτων τῶν ἀποκρίσεων οἱ Λακεδαιμόνιοι τὸν Κλεόμβροτον εὐθὺσ ἐξέπεμψαν μετὰ τῆσ δυνάμεωσ ἐπὶ τὰσ Θήβασ· οἱ δὲ τῶν Λακεδαιμονίων σύμμαχοι προθύμωσ εἶχον εἰσ τὸν πόλεμον, ἐλπίζοντεσ μήτ’ ἀγῶνα μήτε μάχην ἔσεσθαι, ἀλλ’ ἀκονιτὶ τῶν Βοιωτῶν κρατήσειν. οὗτοι μὲν οὖν προάγοντεσ ὡσ ἧκον εἰσ Κορώνειαν, κατεστρατοπέδευσαν καὶ τοὺσ καθυστεροῦντασ τῶν συμμάχων ἀνέμενον.

οἱ δὲ Θηβαῖοι διὰ τὴν παρουσίαν τῶν πολεμίων ἐψηφίσαντο τέκνα μὲν καὶ γυναῖκασ εἰσ Ἀθήνασ ὑπεκθέσθαι, αὐτοὶ δ’ Ἐπαμεινώνδαν στρατηγὸν ἑλόμενοι τούτῳ τὰ κατὰ τὸν πόλεμον ἐπέτρεψαν, συμπαρόντων αὐτῷ βοιωταρχῶν ἕξ. ὁ δ’ Ἐπαμεινώνδασ πανδημεὶ τοὺσ Θηβαίουσ τοὺσ ἐν ἡλικίᾳ στρατιᾶσ ὄντασ καταλέξασ εἰσ τὴν μάχην καὶ τῶν ἄλλων Βοιωτῶν τοὺσ εὐθέτουσ, προῆγε τὴν δύναμιν ἐκ τῶν Θηβῶν, ἔχων τοὺσ σύμπαντασ οὐ πλείουσ τῶν ἑξακισχιλίων.

κατὰ δὲ τὴν τῆσ πόλεωσ ἔξοδον τῶν στρατιωτῶν πολλοῖσ ἔδοξε δυσχερῆ σημεῖα φανῆναι τῷ στρατοπέδῳ.

περὶ γὰρ τὰσ πύλασ ἀπήντησε τοῖσ περὶ τὸν Ἐπαμεινώνδαν κῆρυξ τυφλόσ, ὃσ ἀνδράποδ’ ἀποδεδρακότα, ἀνακομίζων, καὶ καθάπερ ἦν εἰθισμένον, ἀνηγόρευε κηρύττων μήτ’ ἐξάγειν Θήβηθεν μήτ’ ἀφανίζειν, ἀλλ’ ἀπάγοντα πάλιν ἀνασώζειν. οἱ μὲν οὖν πρεσβύτεροι τῶν ἀκουόντων τοῦ κήρυκοσ οἰωνὸν ἐποιοῦντο τοῦ μέλλοντοσ, οἱ δὲ νεώτεροι ἡσυχίαν εἶχον, ἵνα μὴ δόξωσι διὰ δειλίαν ἀποτρέπειν τὸν Ἐπαμεινώνδαν τῆσ στρατείασ.

ὁ δ’ Ἐπαμεινώνδασ πρὸσ τοὺσ λέγοντασ προσέχειν δεῖν τοῖσ οἰωνοῖσ εἶπεν εἷσ οἰωνὸσ ἄριστοσ ἀμύνεσθαι περὶ πάτρησ. ταύτῃ δὲ τῇ παρρησίᾳ καταπληξαμένου τοῦ Ἐπαμεινώνδου τοὺσ εὐλαβῶσ ἔχοντασ, ἕτεροσ οἱωνὸσ ἐφάνη δυσχερέστεροσ τοῦ προτέρου.

ὁ γὰρ γραμματεὺσ προῆγεν ἔχων δόρυ καὶ ταινίαν ἐπ’ αὐτῷ, καὶ προεσήμαινε τὸ παραγγελλόμενον ὑπὸ τῶν ἡγεμόνων· πνεύματοσ δὲ γενομένου συνέβη τὴν ταινίαν ἀποσπασθεῖσαν περιαμπίσχεσθαι περί τινα στήλην ἐφεστῶσαν τάφῳ· ἦσαν δὲ ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ τεθαμμένοι τινὲσ Λακεδαιμόνιοι καὶ Πελοποννήσιοι, οἳ μετ’ Ἀγησιλάου στρατεύσαντεσ ἐτελεύτησαν. τῶν δὲ πρεσβυτέρων τινὲσ πάλιν ἐντυχόντεσ διεμαρτύραντο μὴ προάγειν τὴν δύναμιν, φανερῶσ τῶν θεῶν κωλυόντων, ὁ δ’ οὐδὲν αὐτοῖσ ἀποκριθεὶσ προῆγε τὸ στρατόπεδον, ἡγούμενοσ τὸν ὑπὲρ τῶν καλῶν λογισμὸν καὶ τὴν ὑπὲρ τῶν δικαίων μνήμην αἱρετωτέραν εἶναι τῶν παρόντων σημείων.

ὁ μὲν οὖν Ἐπαμεινώνδασ πεφιλοσοφηκὼσ καὶ τοῖσ ἐν παιδείᾳ λογισμοῖσ ἐμφρόνωσ χρησάμενοσ παραυτίκα μὲν ὑπὸ πολλῶν μέμψεωσ ἔτυχεν, ὕστερον δὲ διὰ τῶν κατορθωμάτων δόξασ στρατηγικῇ συνέσει διαφέρειν μεγίστων ἀγαθῶν αἴτιοσ ἐγένετο τῇ πατρίδι.

εὐθὺσ γὰρ προαγαγὼν τὴν δύναμιν, καὶ προκαταλαβόμενοσ τὰ περὶ τὴν Κορώνειαν στενά, κατεστρατοπέδευσεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION