Diodorus Siculus, Library, book xv, chapter 74

(디오도로스 시켈로스, Library, book xv, chapter 74)

οὐκ ἀνοίκειον δ’ ἐστὶ τῆσ ὑποκειμένησ ἱστορίασ φδιελθεῖν τάσ τε αἰτίασ τῆσ τελευτῆσ καὶ τὰ συμβάντα τούτῳ τῷ δυνάστῃ περὶ τὴν τοῦ βίου καταστροφήν. Διονυσίου τοίνυν δεδιδαχότοσ Ἀθήνησι Ληναίοισ τραγῳδίαν καὶ νικήσαντοσ, τῶν ἐν τῷ χορῷ τισ ᾀδόντων ὑπολαβὼν τιμηθήσεσθαι λαμπρῶσ, ἐὰν πρῶτοσ ἀπαγγείλῃ τὴν νίκην, διέπλευσεν εἰσ τὴν Κόρινθον. καταλαβὼν δ’ ἐκεῖ ναῦν ἐκπλέουσαν εἰσ Σικελίαν καὶ μετεμβὰσ εἰσ ταύτην, οὐρίοισ ἐχρήσατο πνεύμασι, καὶ καταπλεύσασ εἰσ Συρακούσασ συντόμωσ ἀπήγγειλε τῷ τυράννῳ τὴν νίκην. ὁ δὲ Διονύσιοσ τοῦτον μὲν ἐτίμησεν, αὐτὸσ δὲ περιχαρὴσ ἐγένετο καὶ τοῖσ θεοῖσ εὐαγγέλια θύσασ πότουσ καὶ μεγάλασ εὐωχίασ ἐπετέλεσεν.

ἑστιῶν δὲ λαμπρῶσ τοὺσ φίλουσ, καὶ κατὰ τοὺσ πότουσ φιλοτιμότερον τῇ μέθῃ δοὺσ ἑαυτόν, εἰσ ἀρρωστίαν σφοδροτέραν ἐνέπεσε διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν ἐμφορηθέντων ὑγρῶν. ἔχων δὲ παρὰ θεῶν λόγιον, τότε τελευτήσειν ὅταν τῶν κρειττόνων περιγένηται, τὸν χρησμὸν ἀνέφερεν ἐπὶ τοὺσ Καρχηδονίουσ, ὑπολαμβάνων τούτουσ κρείττουσ ἑαυτοῦ εἶναι.

διὸ καὶ πρὸσ αὐτοὺσ πλεονάκισ πεπολεμηκὼσ εἰώθει κατὰ τὰσ νίκασ ὑποφεύγειν καὶ ἑκουσίωσ ἡττᾶσθαι, ἵνα μὴ δόξῃ τῶν ἰσχυροτέρων γεγονέναι κρείττων. οὐ μὴν ἠδυνήθη γε τῇ πανουργίᾳ κατασοφίσασθαι τὴν ἐκ τῆσ πεπρωμένησ ἀνάγκην, ἀλλὰ ποιητὴσ ὢν κακὸσ καὶ διακριθεὶσ ἐν Ἀθήναισ ἐνίκησε τοὺσ κρείττονασ ποιητάσ.

εὐλόγωσ οὖν κατὰ τὸν χρησμὸν διὰ τὸ περιγενέσθαι τῶν κρειττόνων ἐπακολουθοῦσαν ἔσχε τὴν τοῦ βίου τελευτήν. ὁ δὲ Διονύσιοσ ὁ νεώτεροσ διαδεξάμενοσ τὴν τυραννίδα, πρῶτον τὰ πλήθη συναγαγὼν εἰσ ἐκκλησίαν παρεκάλεσε τοῖσ οἰκείοισ λόγοισ τηρεῖν τὴν πατροπαράδοτον πρὸσ αὐτὸν εὔνοιαν, ἔπειτα τὸν πατέρα μεγαλοπρεπῶσ θάψασ κατὰ τὴν ἀκρόπολιν πρὸσ ταῖσ βασιλίσι καλουμέναισ πύλαισ, ἠσφαλίσατο τὰ κατὰ τὴν ἀρχήν.

ἐπ’ ἄρχοντοσ δ’ Ἀθήνησι Πολυζήλου κατὰ μὲν τὴν Ῥώμην ἀναρχία διά τινασ πολιτικὰσ στάσεισ ἐγένετο, κατὰ δὲ τὴν Ἑλλάδα Ἀλέξανδροσ ὁ Φερῶν τύραννοσ ἐν τῇ Θετταλίᾳ περί τινων ἐγκαλέσασ τῇ πόλει τῶν Σκοτουσσαίων, ἐκάλεσεν αὐτοὺσ εἰσ ἐκκλησίαν καὶ περιστήσασ τοὺσ μισθοφόρουσ ἅπαντασ ἀπέσφαξε, τὰ δὲ σώματα τῶν τετελευτηκότων ῥίψασ εἰσ τὴν πρὸ τῶν τειχῶν τάφρον τὴν πόλιν διήρπασεν.

Ἐπαμεινώνδασ δ’ ὁ Θηβαῖοσ μετὰ δυνάμεωσ ἐμβαλὼν εἰσ Πελοπόννησον τοὺσ Ἀχαιοὺσ καί τινασ ἄλλασ πόλεισ προσηγάγετο, Δύμην δὲ καὶ Ναύπακτον καὶ Καλυδῶνα φρουρουμένην ὑπ’ Ἀχαιῶν ἠλευθέρωσεν.

ἐστράτευσαν δὲ καὶ εἰσ Θετταλίαν Βοιωτοί, καὶ Πελοπίδαν ἐκομίσαντο παρ’ Ἀλεξάνδρου τοῦ Φερῶν τυράννου. Φλιασίοισ δὲ πολεμουμένοισ ὑπ’ Ἀργείων Χάρησ ὑπ’ Ἀθηναίων πεμφθεὶσ στρατηγὸσ μετὰ δυνάμεωσ ἐβοήθησε·

νικήσασ δὲ τοὺσ Ἀργείουσ δυσὶ μάχαισ καὶ τὴν ἀσφάλειαν περιποιήσασ τοῖσ Φλιασίοισ ἐπανῆλθεν εἰσ τὰσ Ἀθήνασ. τοῦ δ’ ἐνιαυσίου χρόνου διεληλυθότοσ Ἀθήνησι μὲν ἦρχε Κηφισόδωροσ, ἐν Ῥώμῃ δ’ ἀντὶ τῶν ὑπάτων χιλιάρχουσ ὁ δῆμοσ τέσσαρασ κατέστησε, Λεύκιον Φούριον, Παῦλον Μάλλιον, Σερούιον Σουλπίκιον, Σερούιον Κορνήλιον.

ἐπὶ δὲ τούτων Θεμίσων ὁ Ἐρετρίασ τύραννοσ Ὠρωπὸν κατελάβετο. ταύτην δὲ τὴν πόλιν οὖσαν Ἀθηναίων παραλόγωσ ἀπέβαλεν· τῶν γὰρ Ἀθηναίων στρατευσάντων ἐπ’ αὐτὸν καὶ πολὺ ταῖσ δυνάμεσιν ὑπερεχόντων, οἱ Θηβαῖοι βοηθήσαντεσ αὐτῷ καὶ παραλαβόντεσ ἐν παρακαταθήκῃ τὴν πόλιν οὐκ ἀπέδωκαν. ‐ ἅμα δὲ τούτοισ πραττομένοισ Κῷοι μετῴκησαν εἰσ τὴν νῦν οἰκουμένην πόλιν καὶ κατεσκεύασαν αὐτὴν ἀξιόλογον·

πλῆθόσ τε γὰρ ἀνδρῶν εἰσ ταύτην ἠθροίσθη καὶ τείχη πολυτελῆ κατεσκευάσθη καὶ λιμὴν ἀξιόλογοσ. ἀπὸ δὲ τούτων τῶν χρόνων αἰεὶ μᾶλλον ηὐξήθη προσόδοισ τε δημοσίαισ καὶ τοῖσ τῶν ἰδιωτῶν πλούτοισ, καὶ τὸ σύνολον ἐνάμιλλοσ ἐγένετο ταῖσ πρωτευούσαισ πόλεσιν. ‐ ἅμα δὲ τούτοισ πραττομένοισ ὁ τῶν Περσῶν βασιλεὺσ ἀποστείλασ πρέσβεισ ἔπεισε τοὺσ Ἕλληνασ τοὺσ μὲν πολέμουσ καταλύσασθαι καὶ κοινὴν εἰρήνην συνθέσθαι πρὸσ ἀλλήλουσ.

διόπερ ὅ τε Λακωνικὸσκαὶ Βοιωτικὸσ κληθεὶσ πόλεμοσ κατελύθη, πλείω μείνασ ἐτῶν πέντε, τὴν ἀρχὴν λαβὼν ἀπὸ τῶν Λευκτρικῶν. ὑπῆρξαν δὲ κατὰ τούτουσ τοὺσ χρόνουσ ἄνδρεσ κατὰ παιδείαν ἄξιοι μνήμησ Ἰσοκράτησ τε ὁ ῥήτωρ καὶ οἱ τούτου γενόμενοι μαθηταὶ καὶ Ἀριστοτέλησ ὁ φιλόσοφοσ, ἔτι δὲ Ἀναξιμένησ ὁ Λαμψακηνὸσ καὶ Πλάτων ὁ Ἀθηναῖοσ, ἔτι δὲ τῶν Πυθαγορικῶν φιλοσόφων οἱ τελευταῖοι, Ξενοφῶν τε ὁ τὰσ ἱστορίασ συγγραψάμενοσ ἐσχατόγηρωσ ὤν·

μέμνηται γὰρ τῆσ Ἐπαμεινώνδου τελευτῆσ μετ’ ὀλίγον χρόνον γεγενημένησ· Ἀρίστιππόσ τε καὶ Ἀντισθένησ, πρὸσ δὲ τούτοισ Αἰσχίνησ ὁ Σφήττιοσ ὁ Σωκρατικόσ. ἐπ’ ἄρχοντοσ δ’ Ἀθήνησι Χίωνοσ ἐν Ῥώμῃ ἀντὶ τῶν ὑπάτων χιλίαρχοι κατεστάθησαν Κόιντοσ Σερουίλιοσ καὶ Γάιοσ Οὐετόριοσ καὶ Αὖλοσ Κορνήλιοσ, πρὸσ δὲ τούτοισ Μάρκοσ Κορνήλιοσ καὶ Μάρκοσ Φάβιοσ.

ἐπὶ δὲ τούτων εἰρήνησ οὔσησ κατὰ πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα, πάλιν ἀρχαὶ πολέμων συνέστησάν τισι τῶν πόλεων καὶ νεωτέρων πραγμάτων καινοτομία παράλογοσ. οἱ γὰρ τῶν Ἀρκάδων φυγάδεσ ὁρμηθέντεσ ἐξ Ἤλιδοσ κατελάβοντο τῆσ ὀνομαζομένησ Τριφυλίασ χωρίον ὀχυρόν, ὃ προσηγόρευται Λασίων. ἐκ πολλῶν δὲ χρόνων περὶ τῆσ Τριφυλίασ ἠμφεσβήτουν Ἀρκάδεσ καὶ Ἠλεῖοι, καὶ κατὰ τὰσ ἑκατέρων ἐν ταῖσ μεταβολαῖσ ὑπεροχὰσ ἐναλλὰξ ἐκυρίευον τῆσ χώρασ·

κατὰ δὲ τοὺσ ὑποκειμένουσ καιροὺσ τῶν Ἀρκάδων κρατούντων τὴν Τριφυλίαν, προφάσει τῶν φυγάδων ἀφῃροῦντο ταύτην τῶν Ἀρκάδων οἱ Ἠλεῖοι. διὸ καὶ παροξυνθέντεσ οἱ Ἀρκάδεσ τὸ μὲν πρῶτον πρέσβεισ ἐξαποστείλαντεσ ἀπῄτουν τὸ χωρίον·

ὡσ δ’ οὐδεὶσ αὐτοῖσ προσεῖχε, μετεπέμψαντο παρ’ Ἀθηναίων συμμαχίαν καὶ μετὰ ταύτησ ἐστράτευσαν ἐπὶ τὸν Λασίωνα. τῶν δὲ Ἠλείων βοηθησάντων τοῖσ φυγάσιν ἐγένετο μάχη πλησίον τοῦ Λασίωνοσ, καὶ τῶν Ἀρκάδων πολλαπλασίων ὄντων ἡττήθησαν Ἠλεῖοι καὶ πλείουσ τῶν διακοσίων στρατιωτῶν ἀπέβαλον. ταύτησ δὲ ἀρχῆσ τοῦ πολέμου γενομένησ συνέβη τὴν διαφορὰν ἐπὶ πλέον προβῆναι τοῖσ Ἀρκάσι καὶ τοῖσ Ἠλείοισ·

εὐθὺσ γὰρ οἱ μὲν Ἀρκάδεσ μετεωρισθέντεσ τῷ προτερήματι ἐστράτευσαν ἐπὶ τὴν Ἠλείαν, καὶ εἷλον πόλεισ Μάργανα καὶ Κρόνιον, ἔτι δὲ Κυπαρισσίαν καὶ Κορυφάσιον. ‐ ἅμα δὲ τούτοισ πραττομένοισ κατὰ τὴν Μακεδονίαν Πτολεμαῖοσ μὲν ὁ Ἀλωρίτησ ἐδολοφονήθη ὑπὸ τἀδελφοῦ Περδίκκα, βασιλεύσασ ἔτη τρία·

τὴν δὲ ἀρχὴν διαδεξάμενοσ ὁ Περδίκκασ ἐβασίλευσε τῆσ Μακεδονίασ ἔτη πέντε. ἐπ’ ἄρχοντοσ δ’ Ἀθήνησι Τιμοκράτουσ ἐν Ῥώμῃ μὲν ἀντὶ τῶν ὑπάτων χιλίαρχοι τρεῖσ κατεστάθησαν, Τίτοσ Κοί̈νκτιοσ καὶ Σερούιοσ Κορνήλιοσ καὶ Σερούιοσ Σουλπίκιοσ, Ὀλυμπιὰσ δὲ ὑπὸ Πισατῶν καὶ Ἀρκάδων ἤχθη τετάρτη πρὸσ ταῖσ ἑκατόν, καθ’ ἣν ἐνίκα στάδιον Φωκίδησ Ἀθηναῖοσ.

ἐπὶ δὲ τούτων Πισᾶται μὲν ἀνανεωσάμενοι τὸ παλαιὸν ἀξίωμα τῆσ πατρίδοσ καί τισι μυθικαῖσ καὶ παλαιαῖσ ἀποδείξεσι χρώμενοι, τὴν θέσιν τῆσ Ὀλυμπικῆσ πανηγύρεωσ αὑτοῖσ προσήκειν ἀπεφαίνοντο.

κρίνοντεσ δὲ τὸν παρόντα καιρὸν εὔθετον ἔχειν ἀμφισβητῆσαι τοῦ ἀγῶνοσ, συμμαχίαν ἐποιήσαντο πρὸσ Ἀρκάδασ ὄντασ πολεμίουσ Ἠλείων· συναγωνιστὰσ δὲ λαβόντεσ τούτουσ ἐστράτευσαν ἐπὶ τοὺσ Ἠλείουσ ἄρτι τιθέντασ τὸν ἀγῶνα. ἀντιστάντων δὲ τῶν Ἠλείων πανδημεὶ συνέστη μάχη καρτερά, θεωμένων τὴν μάχην τῶν παρόντων ἐπὶ τὴν πανήγυριν Ἑλλήνων ἐστεφανωμένων καὶ μεθ’ ἡσυχίασ ἀκινδύνωσ ἐπισημαινομένων τὰσ ἑκατέρωθεν ἀνδραγαθίασ.

τέλοσ Πισᾶται νικήσαντεσ ἔθηκαν τὸν ἀγῶνα, καὶ τὴν Ὀλυμπιάδα ταύτην ὕστερον οὐκ ἀνέγραψαν Ἠλεῖοι διὰ τὸ δοκεῖν βίᾳ καὶ ἀδίκωσ διατεθῆναι. ἅμα δὲ τούτοισ πραττομένοισ Ἐπαμεινώνδασ ὁ Θηβαῖοσ, μέγιστον ἔχων τῶν πολιτῶν ἀξίωμα, συναχθείσησ ἐκκλησίασ διελέχθη τοῖσ πολίταισ, προτρεπόμενοσ αὐτοὺσ ἀντέχεσθαι τῆσ κατὰ θάλατταν ἡγεμονίασ.

διελθὼν δὲ λόγον ἐκ χρόνου πεφροντισμένον ἐδείκνυε τὴν ἐπιβολὴν ταύτην συμφέρουσάν τε καὶ δυνατήν, τά τε ἄλλα προφερόμενοσ καὶ διότι τοῖσ πεζῇ κρατοῦσι ῥᾴδιόν ἐστι περιποιήσασθαι τὴν τῆσ θαλάττησ ἀρχήν· καὶ γὰρ Ἀθηναίουσ ἐν τῷ πρὸσ Ξέρξην πολέμῳ διακοσίασ ναῦσ ἰδίᾳ πληροῦντασ Λακεδαιμονίοισ δέκα ναῦσ παρεχομένοισ ὑποτετάχθαι. πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα πρὸσ ταύτην τὴν ὑπόθεσιν οἰκείωσ διαλεχθεὶσ ἔπεισε τοὺσ Θηβαίουσ ἀντέχεσθαι τῆσ κατὰ θάλατταν ἀρχῆσ. εὐθὺσ οὖν ὁ δῆμοσ ἐψηφίσατο τριήρεισ μὲν ἑκατὸν ναυπηγεῖσθαι, νεώρια δὲ ταύταισ ἴσα τὸν ἀριθμόν, Ῥοδίουσ δὲ καὶ Χίουσ καὶ Βυζαντίουσ προτρέπεσθαι βοηθῆσαι ταῖσ ἐπιβολαῖσ.

αὐτὸσ δὲ μετὰ δυνάμεωσ ἐκπεμφθεὶσ ἐπὶ τὰσ εἰρημένασ πόλεισ Λάχητα μὲν τὸν Ἀθηναίων στρατηγόν, ἔχοντα στόλον ἀξιόλογον καὶ διακωλύειν τοὺσ Θηβαίουσ ἀπεσταλμένον, καταπληξάμενοσ καὶ ἀποπλεῦσαι συναναγκάσασ, ἰδίασ τὰσ πόλεισ τοῖσ Θηβαίοισ ἐποίησεν. εἰ μὲν οὖν ὁ ἀνὴρ οὗτοσ πλείω χρόνον ἐπέζησεν, ὡμολογημένωσ ἂν οἱ Θηβαῖοι τῇ κατὰ γῆν ἡγεμονίᾳ καὶ τὴν τῆσ θαλάττησ ἀρχὴν προσεκτήσαντο·

ἐπεὶ δὲ μετ’ ὀλίγον χρόνον ἐν τῇ περὶ τὴν Μαντίνειαν μάχῃ λαμπροτάτην τὴν νίκην τῇ πατρίδι περιποιήσασ ἡρωικῶσ ἐτελεύτησεν, εὐθέωσ καὶ τὰ τῶν Θηβαίων πράγματα τῇ τούτου τελευτῇ συναπέθανεν. ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων τὰ κατὰ μέροσ μικρὸν ὕστερον ἀκριβῶσ διέξιμεν. τότε δὲ τοῖσ Θηβαίοισ ἔδοξε στρατεύειν ἐπὶ τὸν Ὀρχομενὸν διὰ τοιαύτασ τινὰσ αἰτίασ.

τῶν φυγάδων τινὲσ βουλόμενοι τὴν ἐν Θήβαισ πολιτείαν εἰσ ἀριστοκρατικὴν κατάστασιν μεταστῆσαι, συνέπεισαν τοὺσ τῶν Ὀρχομενίων ἱππεῖσ, ὄντασ τριακοσίουσ, συνεπιλαβέσθαι τῆσ ἐπιβολῆσ. οὗτοι δὲ εἰωθότεσ μετὰ Θηβαίων ἀπαντᾶν ἡμέρᾳ τεταγμένῃ πρὸσ τὴν ἐξοπλισίαν, εἰσ ταύτην συνέθεντο ποιήσασθαι τὴν ἐπίθεσιν·

πολλῶν δὲ καὶ ἄλλων κοινωνούντων τῆσ προθέσεωσ καὶ προσορμησάντων, ἀπήντησαν πρὸσ τὸν καιρόν. οἱ μὲν οὖν συστησάμενοι τὴν πρᾶξιν μετανοήσαντεσ ἐδήλωσαν τοῖσ βοιωτάρχαισ τὴν ἐπίθεσιν, προδόντεσ τοὺσ συνομόσαντασ, καὶ διὰ τῆσ εὐεργεσίασ ταύτησ ἑαυτοῖσ ἐπορίσαντο τὴν σωτηρίαν.

τῶν δ’ ἀρχόντων συλλαβόντων τοὺσ τῶν Ὀρχομενίων ἱππεῖσ καὶ παραγαγόν ων εἰσ τὴν ἐκκλησίαν, ὁ δῆμοσ ἐψηφίσατο τούτουσ μὲν ἀποσφάξαι, τοὺσ δ’ Ὀρχομενίουσ ἐξανδραποδίσασθαι καὶ τὴν πόλιν κατασκάψαι. ἐκ παλαιῶν γὰρ χρόνων οἱ Θηβαῖοι πρὸσ τούτουσ ἀλλοτρίωσ διέκειντο, δασμοφοροῦντεσ μὲν τοῖσ Μινύαισ ἐν τοῖσ ἡρωικοῖσ χρόνοισ, ὕστερον δ’ ὑφ’ Ἡρακλέουσ ἐλευθερωθέντεσ. οἱ δ’ οὖν Θηβαῖοι καιρὸν ἔχειν νομίσαντεσ καὶ προφάσεισ εὐλόγουσ τῆσ τιμωρίασ λαβόντεσ, ἐστράτευσαν ἐπὶ τὸν Ὀρχομενόν·

κατασχόντεσ δὲ τὴν πόλιν τοὺσ μὲν ἄνδρασ ἀπέκτειναν, τέκνα δὲ καὶ γυναῖκασ ἐξηνδραποδίσαντο. περὶ δὲ τοὺσ αὐτοὺσ καιροὺσ Θετταλοὶ πρὸσ Ἀλέξανδρον τὸν Φερῶν τύραννον διαπολεμοῦντεσ, καὶ πλείοσι μάχαισ ἡττωμένοι, πολλοὺσ δὲ τῶν στρατιωτῶν ἀπολωλεκότεσ, πρέσβεισ ἀπέστειλαν πρὸσ Θηβαίουσ, ἀξιοῦντεσ αὐτοῖσ βοηθῆσαι καὶ στρατηγὸν αὐτοῖσ ἐξαποστεῖλαι Πελοπίδαν.

ᾔδεισαν γὰρ τοῦτον τὸν ἄνδρα διὰ τὴν ὑπ’ Ἀλεξάνδρου σύλληψιν ἀλλοτριώτατα διακείμενον πρὸσ τὸν δυνάστην, ἅμα δὲ καὶ ἀνδρείᾳ διάφορον καὶ ἐπὶ στρατηγικῇ συνέσει διαβεβοημένον. συναχθείσησ δὲ τῆσ κοινῆσ συνόδου τῶν Βοιωτῶν, καὶ τῶν πρέσβεων διαλεχθέντων περὶ ὧν εἶχον ἐντολάσ, οἱ μὲν Βοιωτοὶ πάντα συνεχώρησαν τοῖσ Θετταλοῖσ, καὶ δόντεσ εἰσ ἑπτακισχιλίουσ στρατιώτασ τῷ Πελοπίδᾳ συντόμωσ ἐκέλευον βοηθεῖν αὐτὸν τοῖσ δεομένοισ·

τοῦ δὲ Πελοπίδου ταχέωσ μετὰ τῆσ δυνάμεωσ ἐξιόντοσ συνέβη τὸν ἥλιον ἐκλιπεῖν. πολλῶν δὲ τὸ γεγονὸσ ὑποπτευσαμένων, τῶν μάντεών τινεσ ἀπεφήναντο διὰ τὴν γενομένην ἔξοδον τῶν στρατιωτῶν ἐκλιπεῖν τὸν τῆσ πόλεωσ ἥλιον.

καὶ διὰ τούτων τῶν λόγων προλεγόντων τὸν τοῦ Πελοπίδου θάνατον, οὐδὲν ἧττον ὁ Πελοπίδασ ἀνέζευξεν ἐπὶ τὴν στρατείαν, ὑπὸ τοῦ χρεὼν ἀγόμενοσ. ὡσ δὲ κατήντησεν εἰσ τὴν Θετταλίαν, καὶ τὸν Ἀλέξανδρον κατέλαβε προκατειλημμένον τοὺσ ὑπερδεξίουσ τόπουσ καὶ στρατιώτασ ἔχοντα πλείουσ τῶν δισμυρίων, ἀντεστρατοπέδευσε μὲν τοῖσ πολεμίοισ, προσλαβόμενοσ δὲ συμμάχουσ παρὰ τῶν Θετταλῶν συνῆψε μάχην τοῖσ ἐναντίοισ.

τοῦ δὲ Ἀλεξάνδρου διὰ τὰσ ὑπεροχὰσ τῶν τόπων πλεονεκτοῦντοσ, ὁ Πελοπίδασ σπεύδων διὰ τῆσ ἰδίασ ἀνδρείασ κρῖναι τὴν μάχην ἐπ’ αὐτὸν ὡρ́μησε τὸν Ἀλέξανδρον.

τοῦ δὲ δυνάστου μετὰ τῶν ἐπιλέκτων ὑποστάντοσ, ἐγένετο μάχη καρτερά, καθ’ ἣν ὁ Πελοπίδασ ἀριστεύων πάντα τὸν περὶ αὐτὸν τόπον νεκρῶν κατέστρωσε, τέλοσ δ’ ἐπιθεὶσ τῷ κινδύνῳ καὶ τοὺσ πολεμίουσ τρεψάμενοσ τὴν μὲν νίκην περιεποιήσατο, τὸν δὲ αὑτοῦ βίον ἀπέβαλε, πολλοῖσ περιπεσὼν τραύμασι καὶ τὸ ζῆν ἡρωικῶσ προέμενοσ. ὁ δ’ Ἀλέξανδροσ δευτέρᾳ μάχῃ λειφθεὶσ καὶ τοῖσ ὅλοισ συντριβείσ, ἠναγκάσθη καθ’ ὁμολογίαν τοῖσ μὲν Θετταλοῖσ τὰσ καταπεπολεμημένασ πόλεισ ἀποδοῦναι, Μάγνητασ δὲ καὶ τοὺσ Φθιώτασ Ἀχαιοὺσ παραδοῦναι Βοιωτοῖσ, καὶ τὸ λοιπὸν Φερῶν μόνων ἄρχοντα σύμμαχον εἶναι Βοιωτοῖσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION