- κᾆτ’ ἐπειδὰν ὦ μόνοσ, στένω κέχηνα σκορδινῶμαι πέρδομαι, ἀπορῶ γράφω παρατίλλομαι λογίζομαι, ἀποβλέπων ἐσ τὸν ἀγρὸν εἰρήνησ ἐρῶν, στυγῶν μὲν ἄστυ τὸν δ’ ἐμὸν δῆμον ποθῶν, ὃσ οὐδεπώποτ’ εἶπεν, ἄνθρακασ πρίω, οὐκ ὄξοσ οὐκ ἔλαιον, οὐδ’ ᾔδει "πρίω," ἀλλ’ αὐτὸσ ἔφερε πάντα χὠ πρίων ἀπῆν. (Aristophanes, Acharnians, Prologue 1:16)
(아리스토파네스, Acharnians, Prologue 1:16)
- εἴθ’ ὦ θεοὶ λάβοιμι τὴν καλὴν μόνην, ἐφ’ ἣν πεπωκὼσ ἔρχομαι πάλαι ποθῶν. (Aristophanes, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe5)
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe5)
- εἰ μὴ νὴ Δία μὴ φθαρῆναι τὰσ Ἀθήνασ παντάπασι ποθῶν κατελθεῖν ἐθεράπευε. (Plutarch, Comparison of Alcibiades and Coriolanus, chapter 2 7:1)
(플루타르코스, Comparison of Alcibiades and Coriolanus, chapter 2 7:1)
- ὁ δ’ Ἀλκιβιάδησ ἰδεῖν τε ποθῶν ἤδη τὰ οἴκοι, καὶ ἔτι μᾶλλον ὀφθῆναι βουλόμενοσ τοῖσ πολίταισ νενικηκὼσ τοὺσ πολεμίουσ τοσαυτάκισ, ἀνήχθη, πολλαῖσ μὲν ἀσπίσι καὶ λαφύροισ κύκλῳ κεκοσμημένων τῶν Ἀττικῶν τριήρων, πολλὰσ δ’ ἐφελκόμενοσ αἰχμαλώτουσ, ἔτι δὲ πλείω κομίζων ἀκροστόλια τῶν διεφθαρμένων ὑπ’ αὐτοῦ καὶ κεκρατημένων. (Plutarch, , chapter 32 1:1)
(플루타르코스, , chapter 32 1:1)
- οὐ περιπεσεῖται τοῖσ αὐτοῖσ οὐδ’ αὐτὸσ εἰσ τὴν κλίνην καταπεσὼν ὑμνήσει ποθῶν τὴν πολυτίμητον ὑγίειαν, ἀλλ’ ἑτέρου πάσχοντοσ ἐνσημανεῖται πρὸσ ἑαυτὸν ὡσ ἄξιον πολλοῦ τὸ ὑγιαίνειν καὶ δεῖ τοῦτο διατηρεῖν αὑτῷ προσέχοντα καὶ φειδόμενον. (Plutarch, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 15 3:4)
(플루타르코스, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 15 3:4)
- τῶ μή τι ποθὴ κείνοιο πελέσθω. (Apollodorus, Argonautica, book 1 23:3)
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 23:3)
- θώρηξ καὶ καρδίη φλέγεται· ποθὴ ψυχροῦ ἠέροσ· εἰσπνέουσι δὲ μικρὸν πάνυ, ἔσ τε καὶ ἀπεπνίχθησαν, ἐμφραγείσησ τῆσ ἐσ τὸν θώρηκα διόδου. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 71)
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 71)
- ξύνηθεσ δὲ καὶ τοῖσ ὑπό τε ἀνάγκαισ ἐκδεδιῃ τημ ένοισ λεπτῇ καὶ σκληροτέρῃ διαίτῃ, ἀτὰρ καὶ τοῖσι ἐσ παιδείην πονεῦσι, καὶ ἐσ τήνδε τλήμοσι, οἷσι θείησ μὲν μαθήσιοσ ποθὴ, ὀλιγοσιτίη δὲ καὶ ἀγρυπνίη, καὶ μελεδώνη λόγων τε καὶ πρηγμάτων σοφῶν· οἷσι ὑπεροψίη μὲν διαίτησ ἁδρῆσ καὶ ποικίλησ, λιμὸσ δὲ ἡ τροφὴ, καὶ ὕδωρ ποτὸν, καὶ ἐν ὕπνῳ ἀϋπνίη. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 153)
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 153)
- μὴ γὰρ προησθεὶσ τῇ ἰδέᾳ οὐδεὶσ ἐρᾷ, ὁ δὲ χαίρων τῷ εἴδει οὐδὲν μᾶλλον ἐρᾷ, ἀλλ’ ὅταν καὶ ἀπόντα ποθῇ καὶ τῆσ παρουσίασ ἐπιθυμῇ· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 59:4)
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 59:4)
- Ἄλλωσ δὲ οὔτε δίψαν παύει, ἀλλ’ ἐπιπικραίνει‧ χολῶδεσ γὰρ φύσει χολώδει, καὶ ὑποχονδρίῳ κακόν‧ καὶ κάκιστον ἑωυτοῦ καὶ χολωδέστατον καὶ φιλαδυναμώτατον, ὅταν ἐσ κενεότητα ἐσέλθη‧ καὶ σπληνὸσ δὲ αὐξητικὸν καὶ ἤπατόσ ἐστιν, ὁκόταν πεπυρωμένον ἦ‧ καὶ ἐγκλυδαστικόν τε καὶ ἐπιπολαστικόν‧ βραδύπορόν τε γάρ ἐστι διὰ τὸ ὑπόψυχρον καὶ ἄπεπτον εἶναι‧ καὶ οὔτε διαχωρητικὸν, οὔτε διουρητικόν‧ προσβλάπτει δέ τι καὶ διὰ τόδε, ὅτι ἄκοπρόν ἐστι φύσει‧ ἢν δὲ δὴ καὶ ποδῶν ψυχρῶν ποτε ἐόντων ποθῇ, πάντα ταῦτα πολλαπλασίωσ βλάπτει, ἐσ ὅ τι ἂν αὐτέων ὁρμήσῃ. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 17.3)
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 17.3)