- ἢν δὲ ξυνεπείγῃ πάντα, ἱδρὼσ καὶ ἔντασισ, οὐ τοῦ στομάχου μοῦνον, ἀλλὰ καὶ νεύρων, λὺγξ κενεὴ, καὶ πόδεσ ξυντιταίνωνται, καὶ κοιλίη ὑποφέρῃ πολλὰ, καὶ ἀχλυώδησ ὥνθρωποσ, σφυγμοὶ δὲ πρὸσ ἀκινησίην ἐώσι, τότε χρὴ φθάνειν τήνδε τὴν κατάστασιν · εἰ δὲ καὶ παρῇ, ψυχροῦ καὶ οἴνου πολλόν τι διδόναι, μὴ ἀκρητεστέρου δὲ, διὰ τὴν μέθην καὶ τὰ νεῦρα, ξὺν σιτίῳ ψωμοῖσι διαβρόχοισι· διδόναι δὲ καὶ τῆσ ἄλλησ τροφῆσ, ὁκοῖα ἐν συγκοπῇ μοι λέλεκται, ὀπώρην στύφουσαν, οὐᾶ, μέσπιλα , μῆλα κυδώνια, σταφυλήν. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 200)
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 200)
- ἐν δὲ τούτῳ ἡ παρθένοσ ἀναστᾶσα ἐξ ἑτέρασ σκηνῆσ ἐκόμισεν οὐᾶ τετμημένα καὶ μέσπιλα καὶ μῆλα χειμερινὰ καὶ τῆσ γενναίασ σταφυλῆσ βότρυσ σφριγῶντασ, καὶ ἔθηκεν ἐπὶ τὴν τράπεζαν, καταψήσασα φύλλοισ ἀπὸ τῶν κρεῶν, ὑποβαλοῦσα καθαρὰν πτερίδα. (Dio, Chrysostom, Orationes, 90:1)
(디오, 크리소토모스, 연설, 90:1)
- "οὐᾶ, βασιλεὺσ καὶ τὸ τοῦ Διὸσ σκῆπτρον ἔχων. (Epictetus, Works, book 3, 34:6)
(에픽테토스, Works, book 3, 34:6)
- "εἰπέ μοι "οὐᾶ" καὶ "θαυμαστῶσ"". (Epictetus, Works, book 3, 24:3)
(에픽테토스, Works, book 3, 24:3)
- εἶτα τούτου ἕνεκα ἀποδημήσωσιν ἄνθρωποι νεώτεροι καὶ τοὺσ γονεῖσ τοὺσ αὑτῶν ἀπολίπωσιν καὶ τοὺσ φίλουσ καὶ τοὺσ συγγενεῖσ καὶ τὸ κτησίδιον, ἵνα σοι "οὐᾶ" φῶσιν ἐπιφωνημάτια λέγοντι; (Epictetus, Works, book 3, 32:1)
(에픽테토스, Works, book 3, 32:1)