Ancient Greek-English Dictionary Language

συνεκκαίω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνεκκαίω συνεκκαύσω

Structure: συν (Prefix) + ἐκ (Prefix) + καί (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to set on fire together

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκκαίω συνεκκαίεις συνεκκαίει
Dual συνεκκαίετον συνεκκαίετον
Plural συνεκκαίομεν συνεκκαίετε συνεκκαίουσιν*
SubjunctiveSingular συνεκκαίω συνεκκαίῃς συνεκκαίῃ
Dual συνεκκαίητον συνεκκαίητον
Plural συνεκκαίωμεν συνεκκαίητε συνεκκαίωσιν*
OptativeSingular συνεκκαίοιμι συνεκκαίοις συνεκκαίοι
Dual συνεκκαίοιτον συνεκκαιοίτην
Plural συνεκκαίοιμεν συνεκκαίοιτε συνεκκαίοιεν
ImperativeSingular συνεκκαίε συνεκκαιέτω
Dual συνεκκαίετον συνεκκαιέτων
Plural συνεκκαίετε συνεκκαιόντων, συνεκκαιέτωσαν
Infinitive συνεκκαίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεκκαιων συνεκκαιοντος συνεκκαιουσα συνεκκαιουσης συνεκκαιον συνεκκαιοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκκαίομαι συνεκκαίει, συνεκκαίῃ συνεκκαίεται
Dual συνεκκαίεσθον συνεκκαίεσθον
Plural συνεκκαιόμεθα συνεκκαίεσθε συνεκκαίονται
SubjunctiveSingular συνεκκαίωμαι συνεκκαίῃ συνεκκαίηται
Dual συνεκκαίησθον συνεκκαίησθον
Plural συνεκκαιώμεθα συνεκκαίησθε συνεκκαίωνται
OptativeSingular συνεκκαιοίμην συνεκκαίοιο συνεκκαίοιτο
Dual συνεκκαίοισθον συνεκκαιοίσθην
Plural συνεκκαιοίμεθα συνεκκαίοισθε συνεκκαίοιντο
ImperativeSingular συνεκκαίου συνεκκαιέσθω
Dual συνεκκαίεσθον συνεκκαιέσθων
Plural συνεκκαίεσθε συνεκκαιέσθων, συνεκκαιέσθωσαν
Infinitive συνεκκαίεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεκκαιομενος συνεκκαιομενου συνεκκαιομενη συνεκκαιομενης συνεκκαιομενον συνεκκαιομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκκαύσω συνεκκαύσεις συνεκκαύσει
Dual συνεκκαύσετον συνεκκαύσετον
Plural συνεκκαύσομεν συνεκκαύσετε συνεκκαύσουσιν*
OptativeSingular συνεκκαύσοιμι συνεκκαύσοις συνεκκαύσοι
Dual συνεκκαύσοιτον συνεκκαυσοίτην
Plural συνεκκαύσοιμεν συνεκκαύσοιτε συνεκκαύσοιεν
Infinitive συνεκκαύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεκκαυσων συνεκκαυσοντος συνεκκαυσουσα συνεκκαυσουσης συνεκκαυσον συνεκκαυσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκκαύσομαι συνεκκαύσει, συνεκκαύσῃ συνεκκαύσεται
Dual συνεκκαύσεσθον συνεκκαύσεσθον
Plural συνεκκαυσόμεθα συνεκκαύσεσθε συνεκκαύσονται
OptativeSingular συνεκκαυσοίμην συνεκκαύσοιο συνεκκαύσοιτο
Dual συνεκκαύσοισθον συνεκκαυσοίσθην
Plural συνεκκαυσοίμεθα συνεκκαύσοισθε συνεκκαύσοιντο
Infinitive συνεκκαύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεκκαυσομενος συνεκκαυσομενου συνεκκαυσομενη συνεκκαυσομενης συνεκκαυσομενον συνεκκαυσομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἐπιὼν δὲ τὴν Βαβυλωνίαν ἅπασαν εὐθὺσ ἐπ’ αὐτῷ γενομένην ἐθαύμασε μάλιστα τό τε χάσμα τὸν πυρὸσ ὥσπερ ἐκ πηγῆσ συνεχῶσ ἀναφερομένου, καὶ τό ῥεῦμα τοῦ νάφθα λιμνάζοντοσ διὰ τὸ πλῆθοσ οὐ πόρρω τοῦ χάσματοσ, ὃσ τἆλλα μὲν ἀσφάλτῳ προσέοικεν, οὕτω δὲ εὐπαθὴσ πρὸσ τὸ πῦρ ἐστιν ὥστε, πρὶν ἢ θιγεῖν τὴν φλόγα, δι’ αὐτῆσ τῆσ περὶ τὸ φῶσ ἐξαπτόμενοσ αὐγῆσ τὸν μεταξὺ πολλάκισ ἀέρα συνεκκαίειν. (Plutarch, Alexander, chapter 35 1:1)

Synonyms

  1. to set on fire together

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION