Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διακαίω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διακαίω διακαύσω

Structure: δια (Prefix) + καί (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to burn through, heat to excess, to inflame, excite

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαίω διακαίεις διακαίει
Dual διακαίετον διακαίετον
Plural διακαίομεν διακαίετε διακαίουσιν*
SubjunctiveSingular διακαίω διακαίῃς διακαίῃ
Dual διακαίητον διακαίητον
Plural διακαίωμεν διακαίητε διακαίωσιν*
OptativeSingular διακαίοιμι διακαίοις διακαίοι
Dual διακαίοιτον διακαιοίτην
Plural διακαίοιμεν διακαίοιτε διακαίοιεν
ImperativeSingular διακαίε διακαιέτω
Dual διακαίετον διακαιέτων
Plural διακαίετε διακαιόντων, διακαιέτωσαν
Infinitive διακαίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαιων διακαιοντος διακαιουσα διακαιουσης διακαιον διακαιοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαίομαι διακαίει, διακαίῃ διακαίεται
Dual διακαίεσθον διακαίεσθον
Plural διακαιόμεθα διακαίεσθε διακαίονται
SubjunctiveSingular διακαίωμαι διακαίῃ διακαίηται
Dual διακαίησθον διακαίησθον
Plural διακαιώμεθα διακαίησθε διακαίωνται
OptativeSingular διακαιοίμην διακαίοιο διακαίοιτο
Dual διακαίοισθον διακαιοίσθην
Plural διακαιοίμεθα διακαίοισθε διακαίοιντο
ImperativeSingular διακαίου διακαιέσθω
Dual διακαίεσθον διακαιέσθων
Plural διακαίεσθε διακαιέσθων, διακαιέσθωσαν
Infinitive διακαίεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαιομενος διακαιομενου διακαιομενη διακαιομενης διακαιομενον διακαιομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαύσω διακαύσεις διακαύσει
Dual διακαύσετον διακαύσετον
Plural διακαύσομεν διακαύσετε διακαύσουσιν*
OptativeSingular διακαύσοιμι διακαύσοις διακαύσοι
Dual διακαύσοιτον διακαυσοίτην
Plural διακαύσοιμεν διακαύσοιτε διακαύσοιεν
Infinitive διακαύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαυσων διακαυσοντος διακαυσουσα διακαυσουσης διακαυσον διακαυσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαύσομαι διακαύσει, διακαύσῃ διακαύσεται
Dual διακαύσεσθον διακαύσεσθον
Plural διακαυσόμεθα διακαύσεσθε διακαύσονται
OptativeSingular διακαυσοίμην διακαύσοιο διακαύσοιτο
Dual διακαύσοισθον διακαυσοίσθην
Plural διακαυσοίμεθα διακαύσοισθε διακαύσοιντο
Infinitive διακαύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαυσομενος διακαυσομενου διακαυσομενη διακαυσομενης διακαυσομενον διακαυσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διέκαιον διέκαιες διέκαιεν*
Dual διεκαίετον διεκαιέτην
Plural διεκαίομεν διεκαίετε διέκαιον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεκαιόμην διεκαίου διεκαίετο
Dual διεκαίεσθον διεκαιέσθην
Plural διεκαιόμεθα διεκαίεσθε διεκαίοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ ὀβελίσκουσ δὲ ὀξεῖσ πυρώσαντεσ, τοῖσ νώτοισ προσέφερον καὶ τὰ πλευρὰ διαπείραντεσ αὐτοῦ τὰ σπλάγχνα διέκαιον. (Septuagint, Liber Maccabees IV 11:19)
  • τοῖσ αὐχμῶσι γὰρ τὰσ κεφαλὰσ εἰσ τὸ μετέωρον ἕλκεσθαι τὸ λαμβανόμενον καὶ διὰ τοῦτο τῶν πυρετῶν διακαιόντων τὰ σώματα τέγγουσι τὴν κεφαλὴν ἐπιβρέγμασιν, ἵνα μὴ πρὸσ τὸ ξηρόν, ταύτῃ δὲ καὶ πολύκενον, ὁρμὴν τὰ παρακαιόμενα λαμβάνῃ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 45 1:1)
  • ταῦτα διέκαιε καὶ παρώξυνε τὸν Κράσσον οὐκ ἀλόγωσ ἐλασσούμενον. (Plutarch, chapter 6 5:1)
  • Ἔκτοσθεν δὲ τῆσ μασχάλησ, δισσὰ μόνα ἐστὶ χωρία, ἵνα ἄν τισ ἐσχάρασ θείη, τιμωρεούσασ τῷ παθήματι‧ μίαν μὲν ἐν τῷ ἔμπροσθεν μεσηγὺ τῆσ τε κεφαλῆσ τοῦ βραχίονοσ καὶ τοῦ τένοντοσ τοῦ κατὰ τὴν μασχάλην‧ καὶ ταύτῃ τὸ μὲν δέρμα τελέωσ διακαίειν χρὴ, βαθύτερον δὲ οὐ χρή‧ φλέψ τε γὰρ παχείη πλησίη, καὶ νεῖρα, ὧν οὐδέτερα θερμαντέα. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 11.13)
  • Ἔξωθεν δ’ αὖ ἄλλην ἐσχάρην ἐνδέχεται ἐνθεῖναι ἀνωτέρω μὲν συχνῷ τοῦ τένοντοσ τοῦ κατὰ τὴν μασχάλην, κατωτέρω δὲ ὀλίγῳ τῆσ κεφαλῆσ τοῦ βραχίονοσ‧ καὶ τὸ μὲν δέρμα τελέωσ χρὴ διακαίειν, βαθείην δὲ μηδὲ κάρτα ταύτην ποιέειν‧ πολέμιον γὰρ τὸ πῦρ νεύροισιν. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 11.14)

Synonyms

  1. to burn through

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION