Ancient Greek-English Dictionary Language

συνεξαιρέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνεξαιρέω συνεξαιρήσω συνεξεῖλον

Structure: συν (Prefix) + ἐξ (Prefix) + αἱρέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to take out together, to help in removing, to take away also
  2. to help in taking

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεξαίρω συνεξαίρεις συνεξαίρει
Dual συνεξαίρειτον συνεξαίρειτον
Plural συνεξαίρουμεν συνεξαίρειτε συνεξαίρουσιν*
SubjunctiveSingular συνεξαίρω συνεξαίρῃς συνεξαίρῃ
Dual συνεξαίρητον συνεξαίρητον
Plural συνεξαίρωμεν συνεξαίρητε συνεξαίρωσιν*
OptativeSingular συνεξαίροιμι συνεξαίροις συνεξαίροι
Dual συνεξαίροιτον συνεξαιροίτην
Plural συνεξαίροιμεν συνεξαίροιτε συνεξαίροιεν
ImperativeSingular συνεξαῖρει συνεξαιρεῖτω
Dual συνεξαίρειτον συνεξαιρεῖτων
Plural συνεξαίρειτε συνεξαιροῦντων, συνεξαιρεῖτωσαν
Infinitive συνεξαίρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεξαιρων συνεξαιρουντος συνεξαιρουσα συνεξαιρουσης συνεξαιρουν συνεξαιρουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεξαίρουμαι συνεξαίρει, συνεξαίρῃ συνεξαίρειται
Dual συνεξαίρεισθον συνεξαίρεισθον
Plural συνεξαιροῦμεθα συνεξαίρεισθε συνεξαίρουνται
SubjunctiveSingular συνεξαίρωμαι συνεξαίρῃ συνεξαίρηται
Dual συνεξαίρησθον συνεξαίρησθον
Plural συνεξαιρώμεθα συνεξαίρησθε συνεξαίρωνται
OptativeSingular συνεξαιροίμην συνεξαίροιο συνεξαίροιτο
Dual συνεξαίροισθον συνεξαιροίσθην
Plural συνεξαιροίμεθα συνεξαίροισθε συνεξαίροιντο
ImperativeSingular συνεξαίρου συνεξαιρεῖσθω
Dual συνεξαίρεισθον συνεξαιρεῖσθων
Plural συνεξαίρεισθε συνεξαιρεῖσθων, συνεξαιρεῖσθωσαν
Infinitive συνεξαίρεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεξαιρουμενος συνεξαιρουμενου συνεξαιρουμενη συνεξαιρουμενης συνεξαιρουμενον συνεξαιρουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεξαιρήσω συνεξαιρήσεις συνεξαιρήσει
Dual συνεξαιρήσετον συνεξαιρήσετον
Plural συνεξαιρήσομεν συνεξαιρήσετε συνεξαιρήσουσιν*
OptativeSingular συνεξαιρήσοιμι συνεξαιρήσοις συνεξαιρήσοι
Dual συνεξαιρήσοιτον συνεξαιρησοίτην
Plural συνεξαιρήσοιμεν συνεξαιρήσοιτε συνεξαιρήσοιεν
Infinitive συνεξαιρήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεξαιρησων συνεξαιρησοντος συνεξαιρησουσα συνεξαιρησουσης συνεξαιρησον συνεξαιρησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεξαιρήσομαι συνεξαιρήσει, συνεξαιρήσῃ συνεξαιρήσεται
Dual συνεξαιρήσεσθον συνεξαιρήσεσθον
Plural συνεξαιρησόμεθα συνεξαιρήσεσθε συνεξαιρήσονται
OptativeSingular συνεξαιρησοίμην συνεξαιρήσοιο συνεξαιρήσοιτο
Dual συνεξαιρήσοισθον συνεξαιρησοίσθην
Plural συνεξαιρησοίμεθα συνεξαιρήσοισθε συνεξαιρήσοιντο
Infinitive συνεξαιρήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεξαιρησομενος συνεξαιρησομενου συνεξαιρησομενη συνεξαιρησομενης συνεξαιρησομενον συνεξαιρησομενου

Imperfect tense

Aorist tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ οἱ φόβοι τῶν κυνῶν ὅταν διώκωνται, ἑπόμενοι μετὰ τούτων συνεξαιροῦνται τὸ προνοεῖσθαι. (Xenophon, Minor Works, , chapter 5 34:1)

Synonyms

  1. to take out together

  2. to help in taking

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION