πταρμός
Second declension Noun; Masculine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
πταρμός
πταρμοῦ
Structure:
πταρμ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ὅτι δ’ ἱερὸν ἐνόμιζον τὴν κεφαλὴν δῆλον ἐκ τοῦ καὶ κατ’ αὐτῆσ ὀμνύειν καὶ τοὺσ γινομένουσ ἀπ’ αὐτῆσ πταρμοὺσ προσκυνεῖν ὡσ ἱερούσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 72 3:1)
- "ὦ Σιμμία, Γαλαξίδωρον ἐάσωμεν παίζοντα καταβάλλειν τοσοῦτο μαντείασ ἔργον εἰσ πταρμοὺσ καὶ κληδόνασ, οἷσ καὶ οἱ πολλοὶ καὶ ἰδιῶται περὶ μικρὰ προσχρῶνται καὶ παίζοντεσ· (Plutarch, De genio Socratis, section 122)
- "ἡμῖν μέν, ὦ Φειδόλαε, καὶ ζῶντοσ Σωκράτουσ καὶ τεθνηκότοσ, οὕτωσ ἐννοεῖν περὶ τοῦ δαιμονίου παρίσταται, τῶν κληδόνασ ἢ πταρμοὺσ ἤ τι τοιοῦτον εἰρηκότων ἄλλο καταφρονοῦσιαν ἃ δὲ Τιμάρχου τοῦ Χαιρωνέωσ ἠκούσαμεν ὑπὲρ τούτου διεξιόντοσ, οὐκ οἶδα μὴ μύθοισ ὁμοιότερ’ ἢ λόγοισ ὄντα σιωπᾶν ἄμεινον. (Plutarch, De genio Socratis, section 211)
- ἀτὰρ ἠδὲ ἔγχυτον ἐκ τῶνδε ἐγχεῖν τῇ ὑστέρῃ· διαχρίειν δὲ καὶ τὴν ἕδρην φυσέων ἀγωγοῖσ · ἠδὲ ὑποκλύζειν μὴ δριμέσι , μαλθακοῖσι , γλίσχροισι , ὀλισθηροῖσι, ἐσ τὴν τῶν κοπρίων ἔξοδον μοῦνον, ὅκωσ ἡ χώρη τῆσ ὑστέρησ λαπαρὴ γίγνηται· ἀλθαίησ χυλῷ, ἢ τήλιοσ· μελίλωτον δὲ ἢ σάμψυχον ξὺν τῷ λίπαϊ ἑψείσθω · ἢν δὲ βίησ ἢ λαπάξιοσ ἡ ὑστέρη δέηται, χείρεσι μὲν πιέζειν τὸ ὑποχόνδριον γυναικὸσ εὐτόνου, ἢ ἀνδρὸσ εὐαφοῦσ, καὶ διαζῶσαι ταινίαισ σφίγγοντα, ὁκόταν διελάσῃ τὸν χῶρον, ὡσ μὴ αὖθισ ἄνω θέειν· πταρμοὺσ ποιέοντα ἐπιλαμβάνειν τὰσ Ῥῖνασ· τῷ γὰρ πταρμῷ καὶ τῇ ἐντάσι μετεξετέρῃσι ἡ ὑστέρη ἐσ χώρηνϊξε· ἐμφυσῆν δὲ ἐσ Ῥῖνασ οἱᾶ́ γε στρουθίου Ῥίζησ , ἢ πεπέρεοσ, ἢ τοῦ κάστοροσ· προσβάλλειν δὲ σικύασ κούφασ μηροῖσι, λαγόσι, ἰσχίοισι, βουβῶσι, ἕλκοντα τὴν ὑστέρην · προσβάλλειν δὲ καὶ πρὸσ Ῥάχιν, ἐσ τὸ μεσηγὺ τῶν ὠμοπλατέων, τῇ πνιγὶ ἀρήγοντα· ἢν δὲ ὲπὶ φλεγμονῇ πνίγηται, καὶ διασχάσαι τὴν ἐπὶ τῷ κτενὶ οἰχευμένην φλέβα καὶ ἀφαιρέειν συχνὸν αἷμα. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 317)
- συμβόλουσ δὲ λέγομεν πταρμοὺσ ἢ φήμασ ἢ ἀπαντήσεισ· (Unknown, Elegy and Iambus, Volume II, , 111)