뜻

2. 덧붙다, 묶다, 붙이다

1. to rub against, worn down by intercourse with, to inflict or cause to be inflicted, to be inflicted upon
2. to attach to, the reputation of

예문

• ἐξ οὗ γὰρ εἰσήρρησεν ἐσ τὴν οἰκίαν πληγὰσ ἀεὶ προστρίβεται τοῖσ οἰκέταισ. (Aristotle, Prologue 1:3)

  (아리스토텔레스, Prologue 1:3)

• "ὁ δ’ Ἀρκεσίλαοσ τοσοῦτον ἀπέδει τοῦ καινοτομίασ τινὰ δόξαν ἀγαπᾶν καὶ ὑποποιεῖσθαί τι τῶν παλαιῶν, ὥστ’ ἐγκαλεῖν τοὺσ τότε σοφιστάσ, ὅτι προστρίβεται Σωκράτει καὶ Πλάτωνι καὶ Παρμενίδῃ καὶ Ἡρακλείτῳ τὰ περὶ τῆσ ἐποχῆσ δόγματα καὶ τῆσ ἀκαταληψίασ, οὐδὲν δεομένοισ, ἀλλ’ οἱο͂ν ἀναγωγὴν καὶ βεβαίωσιν αὐτῶν εἰσ ἄνδρασ ἐνδόξουσ ποιούμενοσ. (Plutarch, Adversus Colotem, section 263)

  (플루타르코스, Adversus Colotem, section 263)

• καὶ γὰρ καινότητα ὀνομάτων καὶ ἀηδίαν καὶ περιεργίαν καὶ τὸ σκοτεινὸν δὴ τοῦτο καὶ πικρὸν καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα προστρίβεται αὐτῷ, βασκαίνων μέν, ὥσπερ ἔφην, καὶ ταῦτα, ὅμωσ δ’ οὖν ἀφορμάσ γέ τινασ τοῦ συκοφαντεῖν εὐλόγουσ λαμβάνων. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 35 1:4)

  (디오니시오스, De Demosthene, chapter 35 1:4)

• ὁρᾷσ ὅτι κακοηθείασ προστρίβεται τἀνδρὶ δόξαν, ἴδιον αὐτοῦ βούλευμα ποιεῖσθαι τὸ τοῦ Μνησιφίλου λέγων; (Plutarch, De Herodoti malignitate, section 37 8:1)

  (플루타르코스, De Herodoti malignitate, section 37 8:1)

• ἢ οὐκ οἶσθ’ ἀκριβῶσ ὢν περισσόφρων ὅτι γλώσσῃ ματαίᾳ ζημία προστρίβεται; (Aeschylus, Prometheus Bound, episode, anapests 1:18)

  (아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode, anapests 1:18)

유사 형태

• προστρίβεται (6)
• πρόστριμμ (1)
• προστρίβου (1)
• προστρῖψαι (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.