πλησιόχωρος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
πλησιόχωρος
πλησιόχωρον
Structure:
πλησιοχωρ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- near a country, bordering upon, persons who live in the next country, next neighbours
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἐὰν δὲ ἄρα μηθὲν αὐτῷ τούτων κατὰ νοῦν χωρῇ, τηνικαῦτα Σαβίνουσ τε πανστρατιᾷ καλεῖν ἐδέδοκτο καὶ Οὐολούσκουσ καὶ τῶν ἄλλων πλησιοχώρων ὅσοισ ἂν ᾖ βουλομένοισ ἀπηλλάχθαι τῆσ Ῥωμαίων ἐπιφθόνου ἀρχῆσ. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 14 6:1)
- ἐπεὶ δ’ ἀπὸ τῶν πλησιοχώρων ἐθνῶν πόλεμοσ ἐπεγένετο τῇ πόλει, καὶ δέοσ ἦν, μὴ τὴν ἀρχὴν ἀφαιρεθῶσιν, ἀσμένωσ δεξάμενοι τὸ συμβὰν ἀπὸ τῆσ τύχησ τὸν στρατιωτικὸν ἐποιοῦντο κατάλογον καὶ μερισάμενοι τριχῇ τάσ τε οἰκείασ καὶ τὰσ παρὰ τῶν συμμάχων δυνάμεισ μίαν μὲν ἐν τῇ πόλει μοῖραν κατέλιπον, ἧσ ἡγεῖτο Κόιντοσ Φάβιοσ Οὐιβολανόσ, τὰσ δὲ λοιπὰσ αὐτοὶ παραλαβόντεσ ἐξῄεσαν διὰ ταχέων, ἐπὶ μὲν Σαβίνουσ Ναύτιοσ, ἐπὶ δ’ Αἰκανοὺσ Μηνύκιοσ. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 22 3:1)
- τοῦτον δέ φησιν Ἀντίοχοσ ὁ Συρακούσιοσ ἀγαθὸν καὶ σοφὸν γεγενημένον καὶ τῶν πλησιοχώρων τοὺσ μὲν λόγοισ ἀναπείθοντα, τοὺσ δὲ βίᾳ προσαγόμενον, ἅπασαν ὑφ’ ἑαυτῷ ποιήσασθαι τὴν γῆν ὅση ἐντὸσ ἦν τῶν κόλπων τοῦ τε Ναπητίνου καὶ τοῦ Σκυλλητίνου· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 35 1:2)
- τέωσ μὲν οὖν πρὸσ τὸ Σαβίνων ἔθνοσ ἀποστέλλουσαι πρέσβεισ ἐκείνουσ ἠξίουν τὴν ἡγεμονίαν τοῦ πολέμου παραλαβεῖν ἰσχύν τε μεγίστην ἔχοντασ καὶ χρήμασι πλείοσι δυναμένουσ ἄρχειν τε ἀξιοῦντασ τῶν πλησιοχώρων καὶ οὐκ ἐλάχιστα τῶν ἄλλων περιυβρισμένουσ· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 32 4:1)
- τε ὠμὸν αὐτοῦ τὸ περὶ τὰσ τιμωρίασ τῶν ἐξαμαρτανόντων , ̔Ῥωμαίων γάρ τινασ ἐπὶ λῃστείᾳ τῶν πλησιοχώρων κατηγορηθέντασ οὔτε ἀφανεῖσ ἄνδρασ οὔτε ὀλίγουσ ἐκέλευσεν ὦσαι κατὰ τοῦ κρημνοῦ τὴν δίκην αὐτὸσ μόνοσ δικάσασ’ μάλιστα δὲ ὅτι βαρὺσ ἤδη καὶ αὐθάδησ εἶναι ἐδόκει καὶ τὴν ἀρχὴν οὐκέτι βασιλικῶσ ἀλλὰ τυραννικώτερον ἐξάγειν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 56 4:1)