Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

πλήθω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: πλήθω πέπληθα

Structure: πλήθ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: poet. perf. pe/plhqa, in pres. sense

Sense

  1. I am or become full, I swell
  2. (transitive, only in later poets)

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πλήθω πλήθεις πλήθει
Dual πλήθετον πλήθετον
Plural πλήθομεν πλήθετε πλήθουσιν*
SubjunctiveSingular πλήθω πλήθῃς πλήθῃ
Dual πλήθητον πλήθητον
Plural πλήθωμεν πλήθητε πλήθωσιν*
OptativeSingular πλήθοιμι πλήθοις πλήθοι
Dual πλήθοιτον πληθοίτην
Plural πλήθοιμεν πλήθοιτε πλήθοιεν
ImperativeSingular πλήθε πληθέτω
Dual πλήθετον πληθέτων
Plural πλήθετε πληθόντων, πληθέτωσαν
Infinitive πλήθειν
Participle MasculineFeminineNeuter
πληθων πληθοντος πληθουσα πληθουσης πληθον πληθοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πλήθομαι πλήθει, πλήθῃ πλήθεται
Dual πλήθεσθον πλήθεσθον
Plural πληθόμεθα πλήθεσθε πλήθονται
SubjunctiveSingular πλήθωμαι πλήθῃ πλήθηται
Dual πλήθησθον πλήθησθον
Plural πληθώμεθα πλήθησθε πλήθωνται
OptativeSingular πληθοίμην πλήθοιο πλήθοιτο
Dual πλήθοισθον πληθοίσθην
Plural πληθοίμεθα πλήθοισθε πλήθοιντο
ImperativeSingular πλήθου πληθέσθω
Dual πλήθεσθον πληθέσθων
Plural πλήθεσθε πληθέσθων, πληθέσθωσαν
Infinitive πλήθεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πληθομενος πληθομενου πληθομενη πληθομενης πληθομενον πληθομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓πληθον έ̓πληθες έ̓πληθεν*
Dual ἐπλήθετον ἐπληθέτην
Plural ἐπλήθομεν ἐπλήθετε έ̓πληθον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπληθόμην ἐπλήθου ἐπλήθετο
Dual ἐπλήθεσθον ἐπληθέσθην
Plural ἐπληθόμεθα ἐπλήθεσθε ἐπλήθοντο

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πέπληθα πέπληθας πέπληθεν*
Dual πεπλήθατον πεπλήθατον
Plural πεπλήθαμεν πεπλήθατε πεπλήθᾱσιν*
SubjunctiveSingular πεπλήθω πεπλήθῃς πεπλήθῃ
Dual πεπλήθητον πεπλήθητον
Plural πεπλήθωμεν πεπλήθητε πεπλήθωσιν*
OptativeSingular πεπλήθοιμι πεπλήθοις πεπλήθοι
Dual πεπλήθοιτον πεπληθοίτην
Plural πεπλήθοιμεν πεπλήθοιτε πεπλήθοιεν
ImperativeSingular πέπληθε πεπληθέτω
Dual πεπλήθετον πεπληθέτων
Plural πεπλήθετε πεπληθόντων
Infinitive πεπληθέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
πεπληθως πεπληθοντος πεπληθυῑα πεπληθυῑᾱς πεπληθον πεπληθοντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • εἰσεληλύθει γὰρ εἰσ τὴν λεγομένην Περσέπολιν καὶ ἐπεχείρησεν ἱεροσυλεῖν καὶ τὴν πόλιν συνέχειν. διὸ δὴ τῶν πληθῶν ὁρμησάντων ἐπὶ τὴν τῶν ὅπλων βοήθειαν ἐτράπησαν, καὶ συνέβη τροπωθέντα τὸν Ἀντίοχον ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων ἀσχήμονα τὴν ἀναζυγὴν ποιήσασθαι. (Septuagint, Liber Maccabees II 9:2)
  • τῶν δὲ πληθῶν μελλόντων τὸν πύργον καταλαβέσθαι καὶ τὴν αὐλαίαν θύραν βιαζομένων καὶ κελευόντων πῦρ προσάγειν καὶ τὰσ θύρασ ὑφάπτειν, περικατάληπτοσ γενόμενοσ ὑπέθηκε ἑαυτῷ ξίφοσ, (Septuagint, Liber Maccabees II 14:41)
  • συνιδὼν ὁ Μακκαβαῖοσ τὴν τῶν πληθῶν παρουσίαν καὶ τῶν ὅπλων τὴν ποικίλην παρασκευὴν τήν τε τῶν θηρίων ἀγριότητα, προτείνασ τὰσ χεῖρασ εἰσ τὸν οὐρανὸν ἐπεκαλέσατο τὸν τερατοποιὸν Κύριον, τὸν κατόπτην, γινώσκων ὅτι οὐκ ἔστι δἰ ὅπλων ἡ νίκη, καθὼσ δὲ ἂν αὐτῷ κριθείη, τοῖσ ἀξίοισ περιποιεῖται τὴν νίκην. (Septuagint, Liber Maccabees II 15:21)
  • τοῦ δὲ τάφον καὶ σῆμ’ ἀιδὲσ ποίησεν Ἄναυροσ ὄμβρῳ χειμερίῳ πλήθων· (Hesiod, Shield of Heracles, Book Sh. 45:3)
  • "οὐχ οἱ τὸ βασιλεύειν ἁμαρτίαν καὶ διάπτωσιν ἀποφαίνοντεσ καὶ γράφοντεσ αὐταῖσ λέξεσιν, ὅτι λέγειν δεῖ, πῶσ τισ ἄριστα τὸ τῆσ φύσεωσ τέλοσ συντηρήσει καὶ πῶσ τισ ἑκὼν εἶναι μὴ πρόσεισιν ἐξ ἀρχῆσ ἐπὶ τὰσ τῶν πληθῶν ἀρχάσ· (Plutarch, Adversus Colotem, section 31 1:5)

Synonyms

  1. I am or become full

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION