Lucian, Harmonides 2:

(루키아노스, Harmonides 2:)

τὰ μέγιστα δὲ καὶ ὧν ἕνεκα ἐπεθύμησα τῆσ αὐλητικῆσ, οὐχ ὁρῶ πῶσ ἂν ἀπ̓ αὐτῆσ μοι προσγένοιτο, ἡ δόξα ἡ παρὰ τῶν πολλῶν καὶ τὸ ἐπίσημον εἶναι ἐν πλήθεσι καὶ δείκνυσθαι τῷ δακτύλῳ, καὶ ἤν που φανῶ, εὐθὺσ ἐπιστρέφεσθαι πάντασ εἰσ ἐμὲ καὶ λέγειν τοὔνομα, οὗτοσ Ἁρμονίδησ ἐκεῖνόσ ἐστιν ὁ ἄριστοσ αὐλητήσ, ὥσπερ ὅτε καὶ σύ, ὦ Τιμόθεε, τὸ πρῶτον ἐλθὼν οἴκοθεν ἐκ Βοιωτίασ ὑπηύλησασ τῇ Πανδιονίδι καὶ ἐνίκησασ ἐν τῷ Αἰάντι τῷ ἐμμανεῖ, τοῦ ὁμωνύμου σοι ποιήσαντοσ τὸ μέλοσ, οὐδεὶσ ἦν ὃσ ἠγνόει τοὔνομα, Τιμόθεον ἐκ Θηβῶν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION