Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

πλήθω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: πλήθω πέπληθα

Structure: πλήθ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: poet. perf. pe/plhqa, in pres. sense

Sense

  1. I am or become full, I swell
  2. (transitive, only in later poets)

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πλήθω πλήθεις πλήθει
Dual πλήθετον πλήθετον
Plural πλήθομεν πλήθετε πλήθουσιν*
SubjunctiveSingular πλήθω πλήθῃς πλήθῃ
Dual πλήθητον πλήθητον
Plural πλήθωμεν πλήθητε πλήθωσιν*
OptativeSingular πλήθοιμι πλήθοις πλήθοι
Dual πλήθοιτον πληθοίτην
Plural πλήθοιμεν πλήθοιτε πλήθοιεν
ImperativeSingular πλήθε πληθέτω
Dual πλήθετον πληθέτων
Plural πλήθετε πληθόντων, πληθέτωσαν
Infinitive πλήθειν
Participle MasculineFeminineNeuter
πληθων πληθοντος πληθουσα πληθουσης πληθον πληθοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πλήθομαι πλήθει, πλήθῃ πλήθεται
Dual πλήθεσθον πλήθεσθον
Plural πληθόμεθα πλήθεσθε πλήθονται
SubjunctiveSingular πλήθωμαι πλήθῃ πλήθηται
Dual πλήθησθον πλήθησθον
Plural πληθώμεθα πλήθησθε πλήθωνται
OptativeSingular πληθοίμην πλήθοιο πλήθοιτο
Dual πλήθοισθον πληθοίσθην
Plural πληθοίμεθα πλήθοισθε πλήθοιντο
ImperativeSingular πλήθου πληθέσθω
Dual πλήθεσθον πληθέσθων
Plural πλήθεσθε πληθέσθων, πληθέσθωσαν
Infinitive πλήθεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πληθομενος πληθομενου πληθομενη πληθομενης πληθομενον πληθομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓πληθον έ̓πληθες έ̓πληθεν*
Dual ἐπλήθετον ἐπληθέτην
Plural ἐπλήθομεν ἐπλήθετε έ̓πληθον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπληθόμην ἐπλήθου ἐπλήθετο
Dual ἐπλήθεσθον ἐπληθέσθην
Plural ἐπληθόμεθα ἐπλήθεσθε ἐπλήθοντο

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πέπληθα πέπληθας πέπληθεν*
Dual πεπλήθατον πεπλήθατον
Plural πεπλήθαμεν πεπλήθατε πεπλήθᾱσιν*
SubjunctiveSingular πεπλήθω πεπλήθῃς πεπλήθῃ
Dual πεπλήθητον πεπλήθητον
Plural πεπλήθωμεν πεπλήθητε πεπλήθωσιν*
OptativeSingular πεπλήθοιμι πεπλήθοις πεπλήθοι
Dual πεπλήθοιτον πεπληθοίτην
Plural πεπλήθοιμεν πεπλήθοιτε πεπλήθοιεν
ImperativeSingular πέπληθε πεπληθέτω
Dual πεπλήθετον πεπληθέτων
Plural πεπλήθετε πεπληθόντων
Infinitive πεπληθέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
πεπληθως πεπληθοντος πεπληθυῑα πεπληθυῑᾱς πεπληθον πεπληθοντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "ὁ δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ τῆσ πανηγύρεωσ πληθούσησ μόνον οὐκ ἐπὶ σκηνῆσ ὀπτήσει ἑαυτόν, οὐκ ἀνάξιοσ ὤν, μὰ τὸν Ἡρακλέα, εἴ γε χρὴ καὶ τοὺσ πατραλοίασ καὶ τοὺσ ἀθέουσ δίκασ διδόναι τῶν τολμημάτων. (Lucian, De morte Peregrini, (no name) 9:52)
  • ἀλλ’ οὐχ ἡμεῖσ γε οὔτε τῶν πλεῖον πινόντων ὄντεσ οὔτε τῶν ἐξοίνων γινομένων πληθούσησ ἀγορᾶσ ἐπὶ τὰ μουσικὰ ταῦτα ἐρχόμεθα συμπόσια, καὶ γὰρ ὁ φιλεπιτιμητὴσ Οὐλπιανὸσ πάλιν τινὸσ ἐπείληπτο εἰπόντοσ ἔξοινοσ οὔκ εἰμι, λέγων ὁ δ’ ἔξοινοσ ποῦ; (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 14, book 14 4:1)
  • Θεμιστοκλῆσ τε, ὥσ φησιν Ἰδομενεύσ, οὐχ ἁρ́μα ζευξάμενοσ ἑταιρῶν πληθούσησ ἀγορᾶσ εἰσήλασεν εἰσ τὸ ἄστυ; (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 37 1:2)
  • καὶ πληθούσησ τῆσ ἀγορᾶσ προσελθὼν πρὸσ τὰ κάρυα ἢ τὰ μύρτα ἢ τὰ ἀκρόδρυα ἑστηκὼσ τραγηματίζεσθαι, ἅμα τῷ πωλοῦντι προσλαλῶν· (Theophrastus, Characters, 4:1)
  • ἦν δ’ αὐτοῖσ οὔτε τοῦ πλήθουσ, ᾧ παρὰ πολὺ τῶν ἀντιπάλων προεῖχον, ὄφελοσ οὐθὲν διὰ στενῆσ ἀνιοῦσιν ὁδοῦ καὶ πληθούσησ προβόλων ἄνωθεν ἐπικαταραττομένων, ἔνθα συνεξισωθήσεσθαι ἔμελλε τῷ πολλῷ τὸ ὀλίγον· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 16 6:5)

Synonyms

  1. I am or become full

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION