Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

παράκοιτις

Third declension Noun; Feminine 자동번역 Transliteration:

Principal Part: παράκοιτις παράκοιτιος

Structure: παρακοιτι (Stem) + ς (Ending)

Etym.: fem. of parakoi/ths

Sense

  1. a wife, spouse

Declension

Third declension
Singular Dual Plural
Nominative παράκοιτις παρακοίτιε παρακοίτιες
Genitive παρακοίτιος παρακοιτίοιν παρακοιτίων
Dative παρακοίτῑ παρακοιτίοιν παρακοίτισιν*
Accusative παράκοιτιν παρακοίτιε παρακοίτιας
Vocative παράκοιτι παρακοίτιε παρακοίτιες

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • δεῦρο, τέκοσ Πριάμοιο, Διὸσ παράκοιτιν ἐάσασ καὶ θαλάμων βασίλειαν ἀτιμήσασ Ἀφροδίτην ἠνορέησ ἐπίκουρον ἐπαινήσειασ Ἀθήνην. (Colluthus, Rape of Helen, book 170)
  • ἀντὶ μὲν ἠνορέησ ἐρατὴν παράκοιτιν ὀπάσσω, ἀντὶ δὲ κοιρανίησ Ἑλένησ ἐπιβήσεο λέκτρων· (Colluthus, Rape of Helen, book 190)
  • ὤπυιεσ γὰρ ἐκεῖνον, ὁ δ’ αὖθισ σὴν παράκοιτιν, ἀντίδοσιν ταύτην ὕβρεωσ ἄκρην ^ ἀποτίνων. (Lucian, Alexander, (no name) 50:3)
  • τὸν ξεῖνον δ’ ἐδόκησεν ὑφεστάμεναι τὸν ἀέθλον, οὔτι μάλ’ ὁρμαίνοντα δέροσ κριοῖο κομίσσαι, οὐδέ τι τοῖο ἕκητι μετὰ πτόλιν Αἰήταο ἐλθέμεν, ὄφρα δέ μιν σφέτερον δόμον εἰσαγάγοιτο κουριδίην παράκοιτιν· (Apollodorus, Argonautica, book 3 11:6)
  • Ζήνωνοσ παράκοιτιν Ιοὐλιανὸσ Ἀριάδνην. (Unknown, Greek Anthology, Volume V, book 16, chapter 692)

Synonyms

  1. a wife

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION