Ancient Greek-English Dictionary Language

παθητικός

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: παθητικός παθητική παθητικόν

Structure: παθητικ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: paqei=n

Sense

  1. Subject to feeling or passion: sensitive
  2. Full of feeling: passionate, sensuous
  3. pathetic
  4. passive, receptive
  5. (grammar) passive

Examples

  • ἀλλ’ ἐκείνοισ μὲν εὐθύσ τε συνίασιν αἱ ἀρχαὶ πρὸσ τὴν ἑκάστου γένεσιν, ὥσπερ συμβολὰσ μεγάλασ φέρουσαι τὰσ ἐν αὑταῖσ ποιότητασ, καὶ ὅταν συνέλθωσιν εἰσ ταὐτὸ καὶ συμπέσωσι ξηροῖσ ὑγρὰ καὶ ψυχρὰ θερμοῖσ καὶ στερεὰ μαλθακοῖσ, σώματα κινούμενα παθητικῶσ ὑπ’ ἀλλήλων καὶ μεταβάλλοντα δι’ ὅλων, ἑτέραν ἀφ’ ἑτέρασ κράσεωσ συναποτίκτει γένεσιν. (Plutarch, Adversus Colotem, section 9 1:4)
  • δεῖ δὲ τὰσ γνώμασ λέγειν καὶ παρὰ τὰ δεδημοσιευμένα λέγω δὲ δεδημοσιευμένα οἱο͂ν τὸ "γνῶθι σαυτὸν" καὶ τὸ "μηδὲν ἄγαν" , ὅταν ἢ τὸ ἦθοσ φαίνεσθαι μέλλῃ βέλτιον ἢ παθητικῶσ εἰρημένη. (Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 21 13:1)
  • παραλογίζεταί τε γὰρ ἡ ψυχὴ ὡσ ἀληθῶσ λέγοντοσ, ὅτι ἐπὶ τοῖσ τοιούτοισ οὕτωσ ἔχουσιν, ὥστ’ οἰόνται, εἰ καὶ μὴ οὕτωσ ἔχει ὡσ <λέγει> ὁ λέγων, τὰ πράγματα οὕτωσ ἔχειν, καὶ συνομοπαθεῖ ὁ ἀκούων ἀεὶ τῷ παθητικῶσ λέγοντι, κἂν μηθὲν λέγῃ. (Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 7 4:2)
  • τὰ δὲ ὀνόματα τὰ διπλᾶ καὶ τὰ ἐπίθετα πλείω καὶ τὰ ξένα μάλιστα ἁρμόττει λέγοντι παθητικῶσ· (Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 7 11:1)
  • ἐὰν δὲ παθητικῶσ, "καὶ οὐ μεταμέλει μοι καίπερ ἠδικημένῳ· (Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 17 9:3)

Synonyms

  1. passive

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION