Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

παθητικός

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: παθητικός παθητική παθητικόν

Structure: παθητικ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: paqei=n

Sense

  1. Subject to feeling or passion: sensitive
  2. Full of feeling: passionate, sensuous
  3. pathetic
  4. passive, receptive
  5. (grammar) passive

Declension

First/Second declension
Masculine Feminine Neuter
SingularNominative παθητικός παθητική παθητικόν
Genitive παθητικοῦ παθητικῆς παθητικοῦ
Dative παθητικῷ παθητικῇ παθητικῷ
Accusative παθητικόν παθητικήν παθητικόν
Vocative παθητικέ παθητική παθητικόν
DualN/A/V παθητικώ παθητικᾱ́ παθητικώ
G/D παθητικοῖν παθητικαῖν παθητικοῖν
PluralNominative παθητικοί παθητικαί παθητικά
Genitive παθητικῶν παθητικῶν παθητικῶν
Dative παθητικοῖς παθητικαῖς παθητικοῖς
Accusative παθητικούς παθητικᾱ́ς παθητικά
Vocative παθητικοί παθητικαί παθητικά
Positive Comparative Superlative
Adjective παθητικός παθητικοῦ παθητικότερος παθητικοτεροῦ παθητικότατος παθητικοτατοῦ
Adverb παθητικώς παθητικότερον παθητικότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἔστι δὲ κατά τε τὰσ δυνάμεισ τῶν παθημάτων, καθ’ ἃσ ὡσ παθητικοὶ λέγονται, καὶ κατὰ τὰσ ἕξεισ, καθ’ ἃσ πρὸσ τὰ πάθη ταῦτα λέγονται τῷ πάσχειν πωσ ἢ ἀπαθεῖσ εἶναι. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 2 45:2)
  • δυνάμεισ δὲ καθ’ ἃσ παθητικοὶ τούτων λεγόμεθα, οἱο͂ν καθ’ ἃσ δυνατοὶ ὀργισθῆναι ἢ λυπηθῆναι ἢ ἐλεῆσαι· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 2 45:1)

Synonyms

  1. passive

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION