Sense

1. one who is armed, heavily armored
2. a heavily armored foot soldier, man-at-arms, who carried a pike (δόρυ ‎(dóru)) and a large shield (ὅπλον ‎(hóplon))

Examples

• ἐπὶ δὲ τῷ ὁπλιτικῷ τετάχθω τὸ συμμαχικόν, οἵ τε ἀπὸ τῆσ σμικρᾶσ Ἀρμενίασ καὶ Τραπεζουντίων, οἱ ὁπλῖται καὶ οἱ Κόλχοι καὶ Ῥιζιανοὶ οἱ λογχοφόροι. (Arrian, Acies Contra Alanos 10:1)
• νῦν δὲ ξὺν ὅπλοισ ἄνδρεσ ὁπλῖται διαταξάμενοι κατὰ τὰσ διόδουσ σκοπιωροῦνται, τὼ δὲ δύ’ αὐτῶν ἐπὶ ταῖσι θύραισ ὥσπερ με γαλῆν κρέα κλέψασαν τηροῦσιν ἔχοντ’ ὀβελίσκουσ. (Aristophanes, Wasps, Agon, pnigos2)
• οἱ δ’ αὖ παρ’ ἡμῶν δεξιὸν Διὸσ τέρασ ἰδόντεσ ἐξήλαυνον ἁρμάτων ὄχουσ ἱππῆσ ὁπλῖται, κἀσ μέσ’ Ἀργείων ὅπλα συνῆψαν ἔγχη· (Euripides, Phoenissae, episode 12:2)
• ὁ μὲν οὖν Ἀρσακόμασ ἐν τούτοισ ἦν, καὶ ἠθροίσθησαν αὐτῷ ἱππεὶσ μὲν ἀμφὶ τοὺσ πεντακισχιλίουσ, ὁπλῖται δὲ καὶ πεζοὶ συναμφότεροι δισμύριοι . (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 47:7)
• εἴκοσι μὲν ὁπλῖται διέβησαν καὶ τετρακόσιοι οἱ πάντεσ· (Dionysius of Halicarnassus, , chapter 13 3:3)
• καὶ παρελεύσεται ὑμῶν πᾶσ ὁπλίτησ τὸν Ἰορδάνην ἔναντι Κυρίου, ἕωσ ἂν ἐκτριβῇ ὁ ἐχθρὸσ αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ (Septuagint, Liber Numeri 32:21)
• ἆρ’ οὐχ ὁ τοιοῦτοσ καλὸσ μὲν γένοιτ’ ἂν καὶ ζῶν ὁπλίτησ, καλὸσ δὲ καὶ εἰ ἀποθάνοι νεκρόσ; (Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 41:4)
• τόν τε γὰρ Ἕκτορα ῥήξαντα τὰσ πύλασ καὶ παρὰ ταῖσ ναυσὶν εἴσω μαχόμενον οὗτοσ ἐξέωσεν καὶ τὴν Πρωτεσιλάου ναῦν ἤδη καιομένην ἔσβεσεν, καίτοι ἐπεβάτευον αὐτῆσ οὐχ οἱ φαυλότατοι, ἀλλ’ οἱ τοῦ Τελαμῶνοσ Αἰάσ τε καὶ Τεῦκροσ, ὁ μὲν ὁπλίτησ ἀγαθόσ, ὁ δὲ τοξότησ. (Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 46:3)
• ἀνὴρ γὰρ ὁπλίτησ εἱστήκει αὐτοῖσ κατὰ πύκνωσιν ἐν δύο πήχεσι μάλιστα, τὸ δὲ μέγεθοσ τῶν σαρισῶν πόδασ ἐπεῖχεν ἑκκαίδεκα. (Arrian, chapter 12 9:1)
• "ὁπλίτησ; (Plutarch, An virtus doceri possit, section 3 1:6)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary