Sense

1. one who is armed, heavily armored
2. a heavily armored foot soldier, man-at-arms, who carried a pike (δόρυ ‎(dóru)) and a large shield (ὅπλον ‎(hóplon))

Examples

• ἐπὶ δὲ τῷ ὁπλιτικῷ τετάχθω τὸ συμμαχικόν, οἵ τε ἀπὸ τῆς σμικρᾶς Ἀρμενίας καὶ Τραπεζουντίων, οἱ ὁπλῖται καὶ οἱ Κόλχοι καὶ Ῥιζιανοὶ οἱ λογχοφόροι. (Arrian, Acies Contra Alanos 10:1)
• νῦν δὲ ξὺν ὅπλοις ἄνδρες ὁπλῖται διαταξάμενοι κατὰ τὰς διόδους σκοπιωροῦνται, τὼ δὲ δύ αὐτῶν ἐπὶ ταῖσι θύραις ὥσπερ με γαλῆν κρέα κλέψασαν τηροῦσιν ἔχοντ ὀβελίσκους. (Aristophanes, Wasps, Agon, pnigos2)
• οἱ δ αὖ παρ ἡμῶν δεξιὸν Διὸς τέρας ἰδόντες ἐξήλαυνον ἁρμάτων ὄχους ἱππῆς ὁπλῖται, κἀς μές Ἀργείων ὅπλα συνῆψαν ἔγχη: (Euripides, Phoenissae, episode 12:2)
• ὁ μὲν οὖν Ἀρσακόμας ἐν τούτοις ἦν, καὶ ἠθροίσθησαν αὐτῷ ἱππεὶς μὲν ἀμφὶ τοὺς πεντακισχιλίους, ὁπλῖται δὲ καὶ πεζοὶ συναμφότεροι δισμύριοι . (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 47:7)
• εἴκοσι μὲν ὁπλῖται διέβησαν καὶ τετρακόσιοι οἱ πάντες: (Dionysius of Halicarnassus, , chapter 13 3:3)
• καὶ παρελεύσεται ὑμῶν πᾶς ὁπλίτης τὸν Ἰορδάνην ἔναντι Κυρίου, ἕως ἂν ἐκτριβῇ ὁ ἐχθρὸς αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ (Septuagint, Liber Numeri 32:21)
• ἆρ οὐχ ὁ τοιοῦτος καλὸς μὲν γένοιτ ἂν καὶ ζῶν ὁπλίτης, καλὸς δὲ καὶ εἰ ἀποθάνοι νεκρός· (Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 41:4)
• τόν τε γὰρ Ἕκτορα ῥήξαντα τὰς πύλας καὶ παρὰ ταῖς ναυσὶν εἴσω μαχόμενον οὗτος ἐξέωσεν καὶ τὴν Πρωτεσιλάου ναῦν ἤδη καιομένην ἔσβεσεν, καίτοι ἐπεβάτευον αὐτῆς οὐχ οἱ φαυλότατοι, ἀλλ οἱ τοῦ Τελαμῶνος Αἰάς τε καὶ Τεῦκρος, ὁ μὲν ὁπλίτης ἀγαθός, ὁ δὲ τοξότης. (Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 46:3)
• ἀνὴρ γὰρ ὁπλίτης εἱστήκει αὐτοῖς κατὰ πύκνωσιν ἐν δύο πήχεσι μάλιστα, τὸ δὲ μέγεθος τῶν σαρισῶν πόδας ἐπεῖχεν ἑκκαίδεκα. (Arrian, chapter 12 9:1)
• "ὁπλίτης· (Plutarch, An virtus doceri possit, section 3 1:6)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary