뜻

1. to complain in a low tone, to whimper, whine, to sing in a low soft tone, to warble, hum

예문

• ὅδ’ αὖ μινυρίζων δεῦρό τισ προσέρχεται. (Aristophanes, Birds, Episode, lyric3)

  (아리스토파네스, Birds, Episode, lyric3)

• ὁ μὲν γὰρ ᾠδῆσ ἁλοὺσ μινυρίζων διετέλει καὶ θρηνῶν ἐν τοῖσ θεάτροισ, ἀμελήσασ δὲ τῆσ αὑτοῦ βασιλείασ, τοὺσ παλαιοὺσ ὑποκρινόμενοσ ἠγάπα βασιλέασ· (Dio, Chrysostom, Orationes, 155:1)

  (디오, 크리소토모스, 연설, 155:1)

• ὥσπερ ἐν ταῖσ κωμῳδίαισ καὶ διασκευαῖσ Καρίωνα μὲν εἰσάγοντεσ μεθύοντα καὶ Δᾶον οὐ σφόδρα κινοῦσι γέλωτα, τὸν δὲ Ἡρακλέα τοιοῦτον ὁρῶσι γελοῖον δοκεῖ, παραφερόμενον, καὶ καθάπερ εἰώθασιν, ἐν κροκωτῷ, παραπλησίωσ καὶδῆμοσ οὕτωσ μέγασ μινυρίζων διὰ βίου καὶ πάλιν ἡνιοχῶν χωρὶσ ἵππων αἰσχρὸν γίγνεται καὶ καταγέλαστον. (Dio, Chrysostom, Orationes, 125:1)

  (디오, 크리소토모스, 연설, 125:1)

• οὐκοῦν ὅταν μέν τισ μουσικῇ παρέχῃ καταυλεῖν καὶ καταχεῖν τῆσ ψυχῆσ διὰ τῶν ὤτων ὥσπερ διὰ χώνησ ἃσ νυνδὴ ἡμεῖσ ἐλέγομεν τὰσ γλυκείασ τε καὶ μαλακὰσ καὶ θρηνώδεισ ἁρμονίασ, καὶ μινυρίζων τε καὶ γεγανωμένοσ ὑπὸ τῆσ ᾠδῆσ διατελῇ τὸν βίον ὅλον, οὗτοσ τὸ μὲν πρῶτον, εἴ τι θυμοειδὲσ εἶχεν, ὥσπερ σίδηρον ἐμάλαξεν καὶ χρήσιμον ἐξ ἀχρήστου καὶ σκληροῦ ἐποίησεν· (Plato, Republic, book 3 514:1)

  (플라톤, Republic, book 3 514:1)

유사 형태

• μινυρίζων (4)
• μινύριζε (2)
• μινυρίγματα (1)
• μινυρίζουσι (1)
• μινυρίζοντα (1)
• μινυρίσωσι (1)
• μινύριζον (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.