κωτίλος
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
κωτίλος
κωτίλη
κωτίλον
Structure:
κωτιλ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- twittering, chattering, prattling, babbling
- lively, expressive
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- "λεόντων καὶ γαστέρεσ βοῶν καὶ τράχηλοι καμήλων καὶ ταῦτα τὰ πάθη καὶ τὰ δόγματα λόγων καὶ γραμμάτων ἀπορίᾳ τὰ θηρία βρυχήμασι καὶ χρεμετισμοῖσ καὶ καὶ πᾶσα φωνὴ γαστρόσ ἐστιν αὐτοῖσ καὶ σαρκὸσ ἡδονὴν ἀσπαζομένη καὶ σαίνουσα παροῦσαν ἢ μέλλουσαν, εἰ μή τι φύσει φιλόφωνὸν ἐστι καὶ κωτίλον. (Plutarch, Adversus Colotem, section 30 1:11)
- ἔτι τῆσ συνθέσεωσ ταύτησ ἐστὶ καὶ τὰ κῶλα δεινῶσ ποιήμασιν ἐμφερῆ, μαλακόφωνα καὶ λεῖα, πολὺ τὸ κωτίλον ἔχοντα, κατά τινα φιλότητα φυσικὴν συζευγνύμενα ἀλλήλοισ. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 40 3:1)
- ταῦτα δὲ ἁπλοϊκῶσ πωσ καὶ γενναίωσ καὶ μετὰ σεμνότητοσ αὐστηρᾶσ ἀπαιτοῦσιν οἱ πολλοὶ μανθάνειν, τὸ δὲ κωτίλον ἐν τούτοισ καὶ ἀπατηλὸν ὡρ́αν οὐκ ἔχει ἐπὶ τῶν ἐναγωνίων λόγων. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 45 2:2)
- ἆρά γε ἀπαιτήσει μέ τισ ἐνταυθοῖ λόγον μελῶν τε καὶ ῥυθμῶν καὶ τῶν ἐν ταῖσ μεταβολαῖσ σχημάτων καὶ τοῦ ἐν ἑκάστῳ πρέποντοσ, ἀξιῶν ἀκοῦσαι, τίνα τε αὐτῶν ἐστιν, οἷσ ἡ φιλάρχαιοσ ἁρμονία κοσμεῖται, καὶ τίνα τῆσ κωτίλησ γένοιτ’ ἂν ἁρμονίασ; (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 491)
- ἐχρήσαντο δ’ αὐτῇ οἱ παλαιοὶ κατὰ τὴν ἀξίαν, ὥσπερ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἐπιτηδεύμασι πᾶσιν οἱ δὲ νῦν τὰ σεμνὰ αὐτῆσ παραιτησάμενοι, ἀντὶ τῆσ ἀνδρώδουσ ἐκείνησ καὶ θεσπεσίασ καὶ θεοῖσ φίλησ κατεαγυῖαν καὶ κωτίλην εἰσ τὰ θέατρα εἰσάγουσι. (Pseudo-Plutarch, De musica, section 151)
- ἦν δέ τισ ἐν τῷ στρατοπέδῳ πάνυ ταραχώδησ καὶ στασιαστὴσ ἀνήρ, ὀξὺσ τῇ γνώμῃ προιδεῖν τι τῶν ἐσομένων ἐκ πολλοῦ, καὶ εἰπεῖν ὅ τι νοήσειεν ὡσ λάλοσ καὶ κωτίλοσ οὐκ ἀδύνατοσ, ὃσ ἐκαλεῖτο μὲν Λεύκιοσ Ιοὔνιοσ, ὁμώνυμοσ τῷ καταλύσαντι τοὺσ βασιλεῖσ, ἐκπληρῶσαι δὲ τὴν ὁμωνυμίαν βουλόμενοσ ἠξίου καὶ Βροῦτοσ ἐπικαλεῖσθαι. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 70 1:3)
