뜻

1. one who held an allotment of land, to citizens in a foreign country, an allottee, having, for her lot

예문

• Ὅμηροσ μὲν οὖν ἔφη τὴν γῆν ἐπίκοινον λελεῖφθαι καὶ τὸν Ὄλυμπον τοῖσ θεοῖσ, ὁ δὲ γῆσ τε κληροῦχοσ αὐτὸσ διαφέρων καὶ τῶν ἰδίων αὖ τῶν ἄλλων μερῶν κοινωνὸσ ἑκάστῳ προσφαίνεται, πάντα αὐτὸσ εἷσ ὢν ἅπασιν, εἷσ ταυτὸν δυνάμενοσ, πάσασ πράξεισ καὶ πάσασ εὐπορίασ ἐν ἅπασι καιροῖσ καὶ τόποισ συγκατεργαζόμενοσ, γῆσ καὶ θαλάττησ, φαῖεν ἂν ποιηταὶ, κλῇδασ ἔχων, ἐπεὶ καὶ μετὰ τὴν ἀναγκαίαν τοῦ βίου τελευτὴν ἔτι οὗτοσ ἄρχων ἀνθρώποισ μένει. (Aristides, Aelius, Orationes, 7:8)

  (아리스티데스, 아일리오스, 연설, 7:8)

유사 형태

• κληρουχίας (53)
• κληρούχους (23)
• κληρούχων (12)
• κληρουχίαν (11)
• κληροῦχοι (6)
• κληρουχιῶν (5)
• κληρουχίᾳ (4)
• κληροῦχον (3)
• κληρούχοις (3)
• κληρουχία (2)
• κληρουχήματα (2)
• κληρουχικῶν (1)
• κληρουχίᾳ] (1)
• κληρουχήσειν (1)
• κληρουχικὸς (1)
• κληρούχου (1)
• κληρουχεῖν (1)
• κληρουχοῦσιν (1)
• κληρουχῆσαι (1)
• κληρουχικήν (1)
• κληροῦχος (1)
• κληροῦχε (1)
• κληρουχίαις (1)
• κληροῦχοί (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.