뜻

1. one who held an allotment of land, to citizens in a foreign country, an allottee, having, for her lot

예문

• Ὅμηρος μὲν οὖν ἔφη τὴν γῆν ἐπίκοινον λελεῖφθαι καὶ τὸν Ὄλυμπον τοῖς θεοῖς, ὁ δὲ γῆς τε κληροῦχος αὐτὸς διαφέρων καὶ τῶν ἰδίων αὖ τῶν ἄλλων μερῶν κοινωνὸς ἑκάστῳ προσφαίνεται, πάντα αὐτὸς εἷς ὢν ἅπασιν, εἷς ταυτὸν δυνάμενος, πάσας πράξεις καὶ πάσας εὐπορίας ἐν ἅπασι καιροῖς καὶ τόποις συγκατεργαζόμενος, γῆς καὶ θαλάττης, φαῖεν ἂν ποιηταὶ, κλῇδας ἔχων, ἐπεὶ καὶ μετὰ τὴν ἀναγκαίαν τοῦ βίου τελευτὴν ἔτι οὗτος ἄρχων ἀνθρώποις μένει. (Aristides, Aelius, Orationes, 7:8)

  (아리스티데스, 아일리오스, 연설, 7:8)

유사 형태

• κληρουχίας (53)
• κληρούχους (23)
• κληρούχων (12)
• κληρουχίαν (11)
• κληροῦχοι (6)
• κληρουχιῶν (5)
• κληρουχίᾳ (4)
• κληροῦχον (3)
• κληρούχοις (3)
• κληρουχία (2)
• κληρουχήματα (2)
• κληρουχικῶν (1)
• κληρουχίᾳ] (1)
• κληρουχήσειν (1)
• κληρουχικὸς (1)
• κληρούχου (1)
• κληρουχεῖν (1)
• κληρουχοῦσιν (1)
• κληρουχῆσαι (1)
• κληρουχικήν (1)
• κληροῦχος (1)
• κληροῦχε (1)
• κληρουχίαις (1)
• κληροῦχοί? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.