- Greek-English Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐπιχαιρεκακία?

First declension Noun; Feminine Transliteration: epichairekakiā

Principal Part: ἐπιχαιρεκακία ἐπιχαιρεκακίας

Structure: ἐπιχαιρεκακι (Stem) + α (Ending)

Sense

  1. joy at the misfortune of another, schadenfreude, spitefulness
  2. 4th century BC, Aristotle, Nicomachean Ethics II 8b1

Examples

  • φθόνος μὲν γάρ ἐστι λύπη ἐπ ἀλλοτρίοις ἀγαθοῖς, ἐπιχαιρεκακία δ ἡδονὴ ἐπ ἀλλοτρίοις κακοῖς: (Plutarch, De curiositate, section 6 3:5)
  • λύπη ἐπ ἀλλοτρίοις ἀγαθοῖς, ἐπιχαιρεκακία δ ἡδονὴ ἐπ ἀλλοτρίοις κακοῖς: (Plutarch, De curiositate, section 6 10:2)
  • "ταύτῃ δὲ συνεχὴς ἡ ἐπιχαιρεκακία γίγνεται, ταπεινοὺς βουλομένων εἶναι τοὺς πλησίον διὰ τὰς ὁμοίας αἰτίας, καθ ἑτέρας δὲ φυσικὰς φορὰς ἐκτρεπομένων, ὁ ἔλεος γίγνεται. (Plutarch, De Stoicorum repugnantiis, section 25 2:1)
  • ἔνια γὰρ εὐθὺς ὠνόμασται συνειλημμένα μετὰ τῆς φαυλότητος, οἱο῀ν ἐπιχαιρεκακία ἀναισχυντία φθόνος, καὶ ἐπὶ τῶν πράξεων μοιχεία κλοπὴ ἀνδροφονία: (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 2 68:3)
  • Ἡδονὴ δέ ἐστιν ἄλογος ἔπαρσις ἐφ αἱρετῷ δοκοῦντι ὑπάρχειν, ὑφ ἣν τάττεται κήλησις, ἐπιχαιρεκακία, τέρψις, διάχυσις. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 114:4)

Related

명사

형용사

동사

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION