뜻

1. 판사, 상위 법정에 보내는 통지, 재판관

1. one who administers law, a judge

예문

• αὐτὰρ ἐγώ, βασίλεια, δικασπόλοσ εἰμὶ θεάων· (Colluthus, Rape of Helen, book 1140)

  (콜루토스, Rape of Helen, book 1140)

• "ὃσ οὐκἴδ’ ἀστέρ’ οὐδ’ ἰδὼν ἐδίζητο οὐ παρ’ μάγοισι πῦρ ἱερὸν ἀνέστησεν, ὥσπερ νόμοσ, ῥάβδοισι τοῦ θεοῦ ψαύων οὐ μυθιήτησ,9 οὐ δικασπόλοσ κεῖνοσ, οὐ λεωλογεῖν ἐμάνθαν’, οὐκ ἀμιθρῆσαι, ἀλλ’ ἦν ἄριστοσ ἐσθίειν τε καὶ πίνειν κἠρᾶν,10 τὰ δ’ ἄλλα πάντα κατὰ πετρῶν ὤθει. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 20 1:167)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 20 1:167)

유사 형태

• δικασπόλον (5)
• δικασπόλοι (2)
• δικασπόλος (2)
• δικασπολίης (2)
• δικασπολίην (1)
• δικασπόλε (1)
• δικασπόλους (1)
• δικασπολίη (1)
• δικασπολίας (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.