αὐλητής
First declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
αὐλητής
αὐλητοῦ
Structure:
αὐλητ
(Stem)
+
ης
(Ending)
Sense
- a flute-player, flautist.
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- εἰπὲ γοῦν μοι καὶ τόδε, εἰ Βάσσοσ ὁ ὑμέτεροσ ἐκεῖνοσ σοφιστὴσ ἢ Βάταλοσ ὁ αὐλητὴσ ἢ ὁ κίναιδοσ Ἡμιθέων ὁ Συβαρίτησ, ὃσ τοὺσ θαυμαστοὺσ ὑμῖν νόμουσ συνέγραψεν, ὡσ χρὴ λεαίνεσθαι ^ καὶ παρατίλλεσθαι καὶ πάσχειν καὶ ποιεῖν ἐκεῖνα, ‐ εἰ τούτων τισ νυνὶ λεοντῆν περιβαλόμενοσ καὶ ῥόπαλον ἔχων βαδίζοι, τί οἰεί φανεῖσθαι ^ τοῖσ ὁρῶσιν; (Lucian, Adversus indoctum et libros multos ementem, (no name) 23:6)
- Ἁρμονίδησ ὁ αὐλητὴσ ἤρετό ποτε Τιμόθεον διδάσκαλον αὐτοῦ ὄντα, Εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ Τιμόθεε, πῶσ ἄν ἔνδοξοσ γενοίμην ἐπὶ τῇ τέχνῃ; (Lucian, Harmonides 1:1)
- τὰ μέγιστα δὲ καὶ ὧν ἕνεκα ἐπεθύμησα τῆσ αὐλητικῆσ, οὐχ ὁρῶ πῶσ ἂν ἀπ̓ αὐτῆσ μοι προσγένοιτο, ἡ δόξα ἡ παρὰ τῶν πολλῶν καὶ τὸ ἐπίσημον εἶναι ἐν πλήθεσι καὶ δείκνυσθαι τῷ δακτύλῳ, καὶ ἤν που φανῶ, εὐθὺσ ἐπιστρέφεσθαι πάντασ εἰσ ἐμὲ καὶ λέγειν τοὔνομα, οὗτοσ Ἁρμονίδησ ἐκεῖνόσ ἐστιν ὁ ἄριστοσ αὐλητήσ, ὥσπερ ὅτε καὶ σύ, ὦ Τιμόθεε, τὸ πρῶτον ἐλθὼν οἴκοθεν ἐκ Βοιωτίασ ὑπηύλησασ τῇ Πανδιονίδι καὶ ἐνίκησασ ἐν τῷ Αἰάντι τῷ ἐμμανεῖ, τοῦ ὁμωνύμου σοι ποιήσαντοσ τὸ μέλοσ, οὐδεὶσ ἦν ὃσ ἠγνόει τοὔνομα, Τιμόθεον ἐκ Θηβῶν· (Lucian, Harmonides 2:1)
- ταῦτ̓ ἐστὶ δἰ ἅπερ ηὐξάμην αὐλητὴσ γενέσθαι καὶ ὑπὲρ ὧν πεπόνηκα τὸν πόνον τὸν πολύν· (Lucian, Harmonides 3:2)
- ὅταν γὰρ ἀκροχειρισάμενοι καὶ παίσαντεσ καὶ παισθέντεσ ἐν τῷ μέρει παύσωνται, εἰσ ὄρχησιν αὐτοῖσ ἡ ἀγωνία τελευτᾷ, καὶ αὐλητὴσ μὲν ἐν τῷ μέσῳ κάθηται ἐπαυλῶν καὶ κτυπῶν τῷ ποδί, οἱ δὲ κατὰ στοῖχον ἀλλήλοισ ἑπόμενοι σχήματα παντοῖα ἐπιδείκνυνται πρὸσ ῥυθμὸν ἐμβαίνοντεσ, ἄρτι μὲν πολεμικά, μετ’ ὀλίγον δὲ χορευτικά, ἃ Διονύσῳ καὶ Ἀφροδίτῃ φίλα. (Lucian, De saltatione, (no name) 10:5)
