ἀνδράποδον
Second declension Noun; Neuter
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἀνδράποδον
ἀνδραπόδου
Structure:
ἀνδραποδ
(Stem)
+
ον
(Ending)
Etym.: (어원이 불명확함.)
Sense
- slave, especially one made in war, captive
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- οἳ καὶ δεσμίουσ καταγαγόντεσ αὐτοὺσ μετὰ σκυλμῶν ὡσ ἀνδράποδα, μᾶλλον δὲ ὡσ ἐπιβούλουσ, ἄνευ πάσησ ἀνακρίσεωσ καὶ ἐξετάσεωσ ἐπεχείρησαν ἀνελεῖν, νόμου Σκυθῶν ἀγριωτέραν ἐμπεπορπημένοι ὠμότητα. (Septuagint, Liber Maccabees III 7:5)
- Συνηγορία Παρμένοντι ὑπὲρ ἀνδραπόδου βλάβησ· (Dionysius of Halicarnassus, De Dinarcho, chapter 11, chapter 12 1:5)
- Λυσικλείδῃ κατὰ Δάου ὑπὲρ ἀνδραπόδων· (Dionysius of Halicarnassus, De Dinarcho, chapter 11, chapter 12 3:5)
- ἠδίκηται ἡ ἀθλία τὰ μέγιστα ὑπὸ τῆσ Ἀκαδημείασ ἐμοῦ, ἀνδράποδον ὃ μόνον εἶχεν εὔνουν καὶ πιστὸν αὐτῇ, μηδὲν αἰσχρὸν ὧν προστάξειεν οἰόμενον, ἀφαιρεθεῖσα τὸν Πολέμωνα ἐκεῖνον, ὃσ μεθ’ ἡμέραν ἐκώμαζεν διὰ τῆσ ἀγορᾶσ μέσησ, ψαλτρίαν ἔχων καὶ κατᾳδόμενοσ ἑώθεν εἰσ ἑσπέραν, μεθύων ἀεὶ καὶ κραιπαλῶν καὶ τὴν κεφαλὴν τοῖσ στεφάνοισ διηνθισμένοσ. (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 16:3)
- ‐ τοῦτον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, παραλαβοῦσα γελοίωσ ἔχοντα, μήτε φωνὴν ἀφιέναι μήτε ἑστάναι ὑπὸ τοῦ ἀκράτου δυνάμενον, ὑπέστρεψα καὶ ἀνένηψα καὶ ἀντὶ ἀνδραπόδου κόσμιον ἄνδρα καὶ σώφρονα καὶ πολλοῦ ἄξιον τοῖσ Ἕλλησιν ἀπέδειξα· (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 17:9)
- εἴ τισ εἶδεν ἀνδράποδον Παφλαγονικὸν τῶν ἀπὸ Σινώπησ βαρβάρων, ὄνομα τοιοῦτον οἱο͂ν ἀπὸ κτημάτων, ὕπωχρον, ἐν χρῷ κουρίαν, ἐν γενείῳ βαθεῖ, πήραν ἐξημμένον καὶ τριβώνιον ἀμπεχόμενον, ὀργίλον, ἄμουσον, τραχύφωνον, λοίδορον, μηνύειν ἐπὶ ῥητῷ αὐτόν. (Lucian, Fugitivi, (no name) 27:11)
- πάλιν τε πορίζων τἀνδράποδα τὰ ἐπὶ στρατοπέδῳ ὄντα ἐκέλευσε τὸν βουλόμενον ἀπογράφεσθαι ὁπόσου θέλοι, μέλλειν δὲ τοῦ ἐνιαυτοῦ ὀκτὼ δραχμάσ ἀποτίσαι, ἂν δὲ ἀποδρᾷ τὸ ἀνδράποδον, κομίζεσθαι τὴν τιμὴν ἧσ ἀνεγράψατο. (Aristotle, Economics, Book 2 125:1)
- εἰ δέ τι ἀποδρῴη ἀνδράποδον, ἐκέλευε τὸν σατράπην τῆσ . (Aristotle, Economics, Book 2 127:2)
- ὥστε οὐκ ἂν ἀποκρίναιτό σοι, τὴν γλῶτταν, ὡσ ὁρᾷσ, διολισθάνων καὶ τίσ ἂν εὖ φρονῶν πρίαιτο διεφθαρμένον οὕτω καὶ ἀκόλαστον ἀνδράποδον; (Lucian, Vitarum auctio, (no name) 12:11)
