Lucian, Dialogi deorum, Ζευσ, Γανυμήδησ. 2:

(루키아노스, Dialogi deorum, Ζευσ, Γανυμήδησ. 2:)

Ἀλλ̓ οὔτε ἄνθρωπον ὁρᾷσ, ὦ μειράκιον, οὔτε αἰετόν, ὁ δὲ πάντων βασιλεὺσ τῶν θεῶν οὗτόσ εἰμι πρὸσ τὸν καιρὸν ἀλλάξασ ἐμαυτόν. Τί φήσ; σὺ γὰρ εἶ ὁ Πὰν ἐκεῖνοσ; εἶτα πῶσ σύριγγα οὐκ ἔχεισ οὐδὲ κέρατα οὐδὲ λάσιοσ εἶ τὰ σκέλη; Μόνον γὰρ ἐκεῖνον ἡγῇ θεόν; Ναί· καὶ θύομέν γε αὐτῷ ἔνορχιν τράγον ἐπὶ τὸ σπήλαιον ἄγοντεσ, ἔνθα ἕστηκε· σὺ δὲ ἀνδραποδιστήσ τισ εἶναί μοι δοκεῖσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION