Hellas Alive Dictionary - αμφισβητεω

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

ἀμφισβητέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἀμφισβητέω

Structure: ἀμφισβητέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: bai/nw

Sense

to stand apart, to disagree with, to dispute or argue with
to dispute, wrangle, argue, the opponents
to dispute for or about, to lay claim to
to dispute
to argue that
to be the subject of dispute, it is disputed

Conjugation

Present tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀμφισβήτω	ἀμφισβήτεις	ἀμφισβήτει
	Dual		ἀμφισβήτειτον	ἀμφισβήτειτον
	Plural	ἀμφισβήτουμεν	ἀμφισβήτειτε	ἀμφισβήτουσιν*
Subjunctive	Singular	ἀμφισβήτω	ἀμφισβήτῃς	ἀμφισβήτῃ
	Dual		ἀμφισβήτητον	ἀμφισβήτητον
	Plural	ἀμφισβήτωμεν	ἀμφισβήτητε	ἀμφισβήτωσιν*
Optative	Singular	ἀμφισβήτοιμι	ἀμφισβήτοις	ἀμφισβήτοι
	Dual		ἀμφισβήτοιτον	ἀμφισβητοίτην
	Plural	ἀμφισβήτοιμεν	ἀμφισβήτοιτε	ἀμφισβήτοιεν
Imperative	Singular		ἀμφισβῆτει	ἀμφισβητεῖτω
	Dual		ἀμφισβήτειτον	ἀμφισβητεῖτων
	Plural		ἀμφισβήτειτε	ἀμφισβητοῦντων, ἀμφισβητεῖτωσαν
Infinitive		ἀμφισβήτειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀμφισβητων ἀμφισβητουντος	ἀμφισβητουσα ἀμφισβητουσης	ἀμφισβητουν ἀμφισβητουντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀμφισβήτουμαι	ἀμφισβήτει, ἀμφισβήτῃ	ἀμφισβήτειται
	Dual		ἀμφισβήτεισθον	ἀμφισβήτεισθον
	Plural	ἀμφισβητοῦμεθα	ἀμφισβήτεισθε	ἀμφισβήτουνται
Subjunctive	Singular	ἀμφισβήτωμαι	ἀμφισβήτῃ	ἀμφισβήτηται
	Dual		ἀμφισβήτησθον	ἀμφισβήτησθον
	Plural	ἀμφισβητώμεθα	ἀμφισβήτησθε	ἀμφισβήτωνται
Optative	Singular	ἀμφισβητοίμην	ἀμφισβήτοιο	ἀμφισβήτοιτο
	Dual		ἀμφισβήτοισθον	ἀμφισβητοίσθην
	Plural	ἀμφισβητοίμεθα	ἀμφισβήτοισθε	ἀμφισβήτοιντο
Imperative	Singular		ἀμφισβήτου	ἀμφισβητεῖσθω
	Dual		ἀμφισβήτεισθον	ἀμφισβητεῖσθων
	Plural		ἀμφισβήτεισθε	ἀμφισβητεῖσθων, ἀμφισβητεῖσθωσαν
Infinitive		ἀμφισβήτεισθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀμφισβητουμενος ἀμφισβητουμενου	ἀμφισβητουμενη ἀμφισβητουμενης	ἀμφισβητουμενον ἀμφισβητουμενου

Imperfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἠμφισβῆτουν	ἠμφισβῆτεις	ἠμφισβῆτειν*
	Dual		ἠμφισβήτειτον	ἠμφισβητεῖτην
	Plural	ἠμφισβήτουμεν	ἠμφισβήτειτε	ἠμφισβῆτουν
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἠμφισβητοῦμην	ἠμφισβήτου	ἠμφισβήτειτο
	Dual		ἠμφισβήτεισθον	ἠμφισβητεῖσθην
	Plural	ἠμφισβητοῦμεθα	ἠμφισβήτεισθε	ἠμφισβήτουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

καὶ τὸ μὲν Ῥώμου πάθοσ ἀμφισβητούμενον ἔχει τὸν αὐτόχειρα, καὶ τὸ πλεῖστον εἰσ ἑτέρουσ τῆσ αἰτίασ τρέπουσι· (Plutarch, Comparison of Theseus and Romulus, chapter 5 1:1)
ἀλλ̓ ὅπερ ἔφην, πλεονεκτικῶσ πάνυ τὸ ἀμφισβητούμενον συλλαβὼν ὡσ ἀναμφιλόγωσ ἴδιον τῶν Στωϊκῶν δίδωσ αὐτοῖσ ἔχειν, καίτοι ἀντιλαμβανομένων τῶν ἄλλων καὶ λεγόν των αὐτῶν τοῦτο εἶναι, ἔνθα δὴ κρίσεωσ μάλιστα, οἶμαι, δεῖ. (Lucian, 77:2)
τίσ γὰρ ἀνθρώπων ἠλίθιόσ ἐστιν οὕτωσ ὥστ’ ἀργύριον μὲν δοὺσ τοσοῦτον, ἔπειθ’ ἓν λαβὼν χωρίον ἀμφισβητούμενον εἰσ ἀποτίμησιν, σὺν οἷσ πρότερον ἐζημίωτο, τὸν ἀδικήσανθ’ ὡσ δίκαιόν τι ποιήσοντα καὶ τοῦ τῆσ δίκησ ὀφλήματοσ προσεγγυήσασθαι; (Demosthenes, Speeches 31-40, 16:1)
πῶσ δ’ οὐκ ἂν εἰή ἄτοπον, εἰ αὐτοῦ Φορμίωνοσ ὁμολογοῦντοσ δανείσασθαι, φάσκοντοσ δὲ ἀποδεδωκέναι, τὸ μὲν ὁμολογούμενον ὑπ’ αὐτοῦ τούτου ἄκυρον ποιήσαιτε, τὸ δὲ ἀμφισβητούμενον κύριον ψηφίσαισθε; (Demosthenes, Speeches 31-40, 67:1)
πᾶσα γὰρ ἀπόδειξισ καὶ πᾶσα πίστισ ἐπιστήμησ, πρὸσ δὲ καὶ πᾶσ συλλογισμὸσ ἔκ τινων ὁμολογουμένων τὸ ἀμφισβητούμενον συνάγει καὶ ῥᾳδίωσ ἀποδείκνυται ἕτερον· (Pseudo-Plutarch, Placita Philosophorum, book 1, chapter 3 29:1)

Synonyms

to stand apart
- διχοστατέω (to stand apart, disagree)
to dispute
- μάχομαι (I quarrel, wrangle, dispute)
- πολεμέω (to quarrel, wrangle, dispute with)
to dispute for or about
- ἀνθαιρέομαι (to dispute, lay claim to)
- ἀντιλαμβάνω (to lay claim to)
- ἀντέχω (will lay claim to, from)
- ἀντιποιέω (to exert oneself about, seek after, lay claim to)
- ἀμφιλέγω (to dispute about, to dispute, question)
to dispute
- συζητέω (to dispute)
- ἀνακρίνω (to dispute, with)
- ἀμφιλογέομαι (to dispute)
- συμφιλονεικέω (to join in a disputation)
- διαφιλονεικέω (to dispute earnestly)
to be the subject of dispute
- ἀμφιλογέομαι (to dispute)
- ἀνακρίνω (to dispute, with)
- συζητέω (to dispute)
- ὕπειμι (to be subjected or subject)

Derived

διαμφισβητέω (to dispute or disagree, at issue)

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.

bab2min@gmail.com

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

ἀμφισβητέω

Sense

Conjugation

Present tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to stand apart

to dispute

to dispute for or about

to dispute

to be the subject of dispute

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

ἀμφισβητέω

Sense

Conjugation

Present tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to stand apart

to dispute

to dispute for or about

to dispute

to be the subject of dispute

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어