- ἐπεὶ δ ἁπλῶς ἀγαθὸν καὶ ἁπλῶς ἡδὺ τὸ αὐτὸ καὶ ἅμα, ἂν μή τι ἐμποδίζῃ, ὁ δ ἀληθινὸς φίλος καὶ ἁπλῶς ὁ πρῶτος ἐστίν, ἔστι δὲ τοιοῦτος ὁ δι αὑτὸν αὐτὸς αἱρετός ἀνάγκη δ εἶναι τοιοῦτον: (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 52:1)
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 52:1)
- ὁ γὰρ δικτάτωρ οὐκ ἔστιν ὑπὸ τοῦ πλήθους οὐδὲ τῆς βουλῆς αἱρετός, ἀλλὰ τῶν ὑπάτων τις ἢ τῶν στρατηγῶν προελθὼν εἰς τὸν δῆμον ὃν αὐτῷ δοκεῖ λέγει δικτάτορα, καὶ διὰ τοῦτο δικτάτωρ ὁ ῥηθεὶς καλεῖται: (Plutarch, Marcellus, chapter 24 7:1)
(플루타르코스, Marcellus, chapter 24 7:1)
- καὶ γὰρ καθ αὑτὸν αἱρετὸς ὁ φίλος καὶ ποιητικὸς πολλῶν. (Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 6 12:2)
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 6 12:2)
- φυσικώτερον δ ἐπισκοποῦσιν ἐοίκεν ὁ σπουδαῖος φίλος τῷ σπουδαίῳ τῇ φύσει αἱρετὸς εἶναι. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 115:2)
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 115:2)
- ἀμφισβητεῖται δὲ παρ αὐτῶν τῶν ὁμολογούντων τὸν μετ ἀρετῆς εἶναι βίον αἱρετώτατον πότερον ὁ πολιτικὸς καὶ πρακτικὸς βίος αἱρετὸς ἢ μᾶλλον ὁ πάντων τῶν ἐκτὸς ἀπολελυμένος, οἱο῀ν θεωρητικός τις, ὃν μόνον τινές φασιν εἶναι φιλόσοφον. (Aristotle, Politics, Book 7 28:1)
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 28:1)
