ἄφθαρτος
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἄφθαρτος
ἄφθαρτη
ἄφθαρτον
Structure:
ἀ
(Prefix)
+
φθαρτ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- uncorrupted, incorruptible
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- "καὶ ἡμᾶσ ἀφθάρτουσ διανοοῦ. (Plutarch, Adversus Colotem, section 17 12:1)
- "οὐκοῦν ἕν τ’ εἶναι καὶ ἄκρατον ἀεὶ τῷ ἀφθάρτῳ καὶ καθαρῷ προσήκει. (Plutarch, De E apud Delphos, section 2012)
- ἀφθάρτῳ μὲν γὰρ εἶναι καὶ τῷ κενῷ καὶ τοῖσ στοιχείοισ συμβέβηκε, δύναμιν δὲ καὶ σεισμοὶ καὶ κεραυνοὶ καὶ πνευμάτων ὁρμαὶ καὶ ῥευμάτων ἐπιφοραὶ μεγάλην ἔχουσι, δίκησ δὲ καὶ θέμιδοσ οὐδὲν ὅτι μὴ τῷ φρονεῖν καὶ λογίζεσθαι μεταλαγχάνει. (Plutarch, , chapter 6 3:1)
- "νομίζεισ ἕπεσθαι τῷ τοὺσ θεοὺσ ἐπιβλέπειν καὶ νέμειν ἕκαστα τῶν καθ’ ἡμᾶσ τὸ τὰσ ψυχὰσ ὑπάρχειν ἢ, πάμπαν ἀφθάρτουσ ἢ χρόνον τινὰ μετὰ τὴν τελευτὴν ἐπιμενούσασ; (Plutarch, De sera numinis vindicta, section 17 2:1)
- "γιγνώσκομεν οὐ μόνον κατὰ δαιμόνων ἣν λέγω δόξαν ἔχοντασ, ἀλλὰ καὶ θεῶν ὄντων τοσούτων τὸ πλῆθοσ ἑνὶ χρωμένουσ ἀιδίῳ καὶ ἀφθάρτῳ· (Plutarch, De defectu oraculorum, section 19 1:1)
- "ἀκούομεν οὖν τῶν θεολόγων τὰ μὲν ἐν ποιήμασι τὰ δ’ ἄνευ μέτρου λεγόντων καὶ ὑμνούντων, ὡσ ἄφθαρτοσ ὁ θεὸσ καὶ ἀίδιοσ πεφυκώσ, ὑπὸ δή τινοσ εἱμαρμένησ γνώμησ καὶ λόγου μεταβολαῖσ ἑαυτοῦ χρώμενοσ, ἄλλοτε μὲν εἰσ πῦρ ἀνῆψε τὴν φύσιν πάνθ’ ὁμοιώσασ πᾶσιν, ἄλλοτε δὲ παντοδαπὸσ ἔν τε μορφαῖσ καὶ ἐν πάθεσι καὶ δυνάμεσι διαφόροισ γιγνόμενοσ, ὡσ γίγνεται νῦν, κόσμοσ ὀνομάζεται δὲ τῷ γνωριμωτάτῳ τῶν ὀνομάτων. (Plutarch, De E apud Delphos, section 92)
- "ἔστι δὲ θεία μὲν ὄντωσ καὶ δαιμόνιοσ, οὐ μὴν ἀνέκλειπτοσ οὐδ’ ἄφθαρτοσ οὐδ’ ἀγήρωσ καὶ διαρκὴσ εἰσ τὸν ἄπειρον χρόνον ὑφ’ οὗ πάντα κάμνει τὰ μεταξὺ γῆσ καὶ σελήνησ κατὰ τὸν ἡμέτερον λόγον. (Plutarch, De defectu oraculorum, section 5110)
- εἰ γὰρ αὐτόσ γε νεύειν ἐπὶ τὸ αὑτοῦ μέσον ἀεὶ πέφυκε καὶ τὰ μέρη πρὸσ τοῦτο κατατείνειν πανταχόθεν, ὅποι ποτ’ ἂν τοῦ κενοῦ μετατεθῇ, συνέχων ἑαυτὸν οὕτω καὶ περιστέλλων, ἄφθαρτοσ καὶ ἄθρυπτοσ διαμενεῖ· (Plutarch, De Stoicorum repugnantiis, section 44 13:1)
- ἄφθαρτοσ δ’ οὐκ ἔστιν οὐδὲ δύναται εἶναι , γενητὸσ ὤν. (Pseudo-Plutarch, Placita Philosophorum, book 1, 5:1)
- ἔσται γὰρ καὶ ἄνθρωποσ ὁ μὲν φθαρτὸσ ὁ δ’ ἄφθαρτοσ. (Aristotle, Metaphysics, Book 10 144:2)