- Greek-English Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀδοξέω?

ε-contract Verb; Transliteration: adoxeō

Principal Part: ἀδοξέω

Structure: ἀδοξέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to be held in no esteem, to stand in ill repute
  2. to hold in no esteem

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀδόξω ἀδόξεις ἀδόξει
Dual ἀδόξειτον ἀδόξειτον
Plural ἀδόξουμεν ἀδόξειτε ἀδόξουσι(ν)
SubjunctiveSingular ἀδόξω ἀδόξῃς ἀδόξῃ
Dual ἀδόξητον ἀδόξητον
Plural ἀδόξωμεν ἀδόξητε ἀδόξωσι(ν)
OptativeSingular ἀδόξοιμι ἀδόξοις ἀδόξοι
Dual ἀδόξοιτον ἀδοξοίτην
Plural ἀδόξοιμεν ἀδόξοιτε ἀδόξοιεν
ImperativeSingular ἀδο῀ξει ἀδοξεῖτω
Dual ἀδόξειτον ἀδοξεῖτων
Plural ἀδόξειτε ἀδοξοῦντων, ἀδοξεῖτωσαν
Infinitive ἀδόξειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀδοξων ἀδοξουντος ἀδοξουσα ἀδοξουσης ἀδοξουν ἀδοξουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀδόξουμαι ἀδόξει, ἀδόξῃ ἀδόξειται
Dual ἀδόξεισθον ἀδόξεισθον
Plural ἀδοξοῦμεθα ἀδόξεισθε ἀδόξουνται
SubjunctiveSingular ἀδόξωμαι ἀδόξῃ ἀδόξηται
Dual ἀδόξησθον ἀδόξησθον
Plural ἀδοξώμεθα ἀδόξησθε ἀδόξωνται
OptativeSingular ἀδοξοίμην ἀδόξοιο ἀδόξοιτο
Dual ἀδόξοισθον ἀδοξοίσθην
Plural ἀδοξοίμεθα ἀδόξοισθε ἀδόξοιντο
ImperativeSingular ἀδόξου ἀδοξεῖσθω
Dual ἀδόξεισθον ἀδοξεῖσθων
Plural ἀδόξεισθε ἀδοξεῖσθων, ἀδοξεῖσθωσαν
Infinitive ἀδόξεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀδοξουμενος ἀδοξουμενου ἀδοξουμενη ἀδοξουμενης ἀδοξουμενον ἀδοξουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "ἄμεινόν ἐστιν, ὦ πολῖται, τέσσαρσιν ἡμᾶς ἀνδράσιν ὑπακούειν ἢ ἑνί, καὶ κατὰ γένος λαμπροῖς καὶ κατὰ σύνεσιν οὐκ ἀδόξοις. (Flavius Josephus, 332:2)
  • τὸν δὲ Καύνιον ἐκεῖνον ἐξ ἐξανευρών, ὃς ἐπέδωκε τὸ ἀσκίον, ἐξ ἀδόξου καὶ πένητος ἔντιμον καὶ πλούσιον ἐποίησεν: (Plutarch, Artaxerxes, chapter 14 1:2)
  • Ἡγήσανδρος γοῦν φησιν ὡς καὶ ἀδόξου ποτὲ κλισίας παρ αὐτῷ τυχὼν ἤνεγκεν ἐρωτήσαντός τε τοῦ Διονυσίου τί φαίνεται ἡ κατάκλισις πρὸς τὴν χθὲς ἔφησεν παραπλησίαν εἶναι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 63 2:1)
  • ταῦτά ἐστι τεκμήρια τοῦ πράγματος, ἐπεὶ τό γ ἐλθεῖν τοῦτον, οἶμαι θεόν τινα αὐτὸν ἐπ αὐτὴν ἀγαγεῖν τὴν τιμωρίαν, ἵν ἐπειδὴ τὸν εὐκλεᾶ κίνδυνον ἔφυγε, τοῦ ἀκλεοῦς καὶ ἀδόξου θανάτου τύχοι, καὶ οὓς προὔδωκε, τούτοις ὑποχείριον αὑτὸν καταστήσειεν. (Lycurgus, Speeches, 121:5)
  • ἐν ἐσχατιᾷ βαρβάρου παραποταμίας καὶ τείχεσιν ἀδόξου πολίχνης περιβαλούσης καὶ ἀποκρυψάσης τὸν τῆς οἰκουμένης βασιλέα καὶ κύριον, ὅπλοις ἀτίμοις καὶ σκεύεσι τοῖς παρατυχοῦσι τυπτόμενον καὶ βαλλόμενον ἀπολέσθαι. (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 13 19:2)

Synonyms

  1. to hold in no esteem

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION