Τιτάν
Third declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
Τιτάν
Τιτᾶνος
Structure:
Τιταν
(Stem)
Etym.: The oldest deriv. of the name is given in Hes., the stretchers, strivers; others connect it with
ti/tas (from
ti/nw), avengers.
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἡ μὲν γε Βακχικὴ ὄρχησισ ἐν Ιὠνίᾳ μάλιστα καὶ ἐν Πόντῳ σπουδαζομένη, καίτοι σατυρικὴ οὖσα, οὕτω κεχείρωται τοὺσ ἀνθρώπουσ τοὺσ ἐκεῖ ὥστε κατὰ τὸν τεταγμένον ἕκαστοι καιρόν, ἁπάντων ἐπιλαθόμενοι τῶν ἄλλων, κάθηνται δι’ ἡμέρασ τιτᾶνασ καὶ κορύβαντασ καὶ σατύρουσ καὶ βουκόλουσ ὁρῶντεσ. (Lucian, De saltatione, (no name) 79:3)
- "μᾶλλον δὲ τοὺσ παλαιοὺσ κινῇσ Τιτᾶνασ ἐπὶ τὴν φύσιν καὶ Γίγαντασ καὶ τὴν μυθικὴν ἐκείνην καὶ φοβερὰν ἀκοσμίαν καὶ πλημμέλειαν ἐπιδεῖν ποθῇσ, χωρὶσ τὸ βαρὺ πᾶν καὶ χωρὶσ τιθεὶσ τὸ κοῦφον ἔνθ’ οὔτ’ ἠελίοιο δεδίσκεται ἀγλαὸν εἶδοσ, οὐδὲ μὲν οὐδ’ αἰήσ λάσιον γένοσ, οὐδὲ θάλασσα ὥσ φησιν Ἐμπεδοκλῆσ· (Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 12 2:6)
- ἐπεὶ τάχιστ’ ἤρξαντο δαίμονεσ χόλου στάσισ τ’ ἐν ἀλλήλοισιν ὠροθύνετο, οἱ μὲν θέλοντεσ ἐκβαλεῖν ἕδρασ Κρόνον, ὡσ Ζεὺσ ἀνάσσοι δῆθεν, οἱ δὲ τοὔμπαλιν σπεύδοντεσ, ὡσ Ζεὺσ μήποτ’ ἄρξειεν θεῶν, ἐνταῦθ’ ἐγὼ τὰ λῷστα βουλεύων πιθεῖν Τιτᾶνασ, Οὐρανοῦ τε καὶ Χθονὸσ τέκνα, οὐκ ἠδυνήθην. (Aeschylus, Prometheus Bound, episode4)
- λῦσε δὲ Ζεὺσ ἄφθιτοσ Τιτᾶνασ. (Pindar, Odes, pythian odes, pythian 4 90:1)
- τεκνοῖ δὲ αὖθισ ἐκ Γῆσ παῖδασ μὲν τοὺσ Τιτᾶνασ προσαγορευθέντασ, Ὠκεανὸν Κοῖον Ὑπερίονα Κρεῖον Ιἀπετὸν καὶ νεώτατον ἁπάντων Κρόνον, θυγατέρασ δὲ τὰσ κληθείσασ Τιτανίδασ, Τηθὺν Ῥέαν Θέμιν Μνημοσύνην Φοίβην Διώνην Θείαν. (Apollodorus, Library and Epitome, book 1, chapter 1 4:1)
