Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

Σπαρτιάτης

First declension Noun; Masculine 고유 Transliteration:

Principal Part: Σπαρτιάτης Σπαρτιάτου

Structure: Σπαρτιατ (Stem) + ης (Ending)

Sense

  1. an inhabitant of Sparta; a Spartan

Declension

First declension
Singular Dual Plural
Nominative Σπαρτιάτης Σπαρτιάτᾱ Σπαρτιάται
Genitive Σπαρτιάτου Σπαρτιάταιν Σπαρτιατῶν
Dative Σπαρτιάτῃ Σπαρτιάταιν Σπαρτιάταις
Accusative Σπαρτιάτην Σπαρτιάτᾱ Σπαρτιάτᾱς
Vocative Σπαρτιάτα Σπαρτιάτᾱ Σπαρτιάται

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • πολὺ γὰρ αὐτῷ ἀστειότερον ἐδόκει μετὰ τῶν μειρακυλλίων καθεζόμενον ὀαρίζειν καὶ σοφισμάτια προβάλλειν τοῖσ ἐντυγχάνουσιν ἢ ἀνδρὶ Σπαρτιάτῃ μάχεσθαι. (Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 43:10)
  • ἀπελθόντοσ δὲ Ἀλεξάνδρου μεγάλοι μὲν ἦσαν οὗτοι, ταπεινὰ δ’ ἔπραττεν ὁ Δημοσθένησ, κινουμένῳ δὲ Ἄγιδι τῷ Σπαρτιάτῃ βραχέα συνεκινήθη πάλιν, εἶτ’ ἔπτηξε, τῶν μὲν Ἀθηναίων οὐ συνεξαναστάντων, τοῦ δ’ Ἄγιδοσ πεσόντοσ καὶ τῶν Λακεδαιμονίων συντριβέντων. (Plutarch, Demosthenes, chapter 24 1:1)
  • Ἀρχίᾳ γὰρ ἀνδρὶ Σπαρτιάτῃ λαμπρῶσ ἀγωνισαμένῳ τότε καὶ πεσόντι τάφον εἶναι δημοσίᾳ κατεσκευασμένον ἐν Σάμῳ καὶ τιμώμενον ὑπ’ αὐτῶν λέγουσι · (Plutarch, De Herodoti malignitate, section 22 12:2)
  • Ἡρακλείδησ δὲ ταῖσ ναυσὶν, ὡσ ἁμιλλώμενοσ ὑστέρησεν, ἀποπλεύσασ καὶ πλανώμενοσ ἐν ταῖσ πράξεσιν ἀσκόπωσ ἐπιτυγχάνει Γαισύλῳ τῷ Σπαρτιάτῃ, φάσκοντι πλεῖν ἐφ’ ἡγεμονίᾳ Σικελιωτῶν ἐκ Λακεδαίμονοσ, ὡσ πρότερόν ποτε Γύλιπποσ. (Plutarch, Dion, chapter 49 3:2)
  • Ἄξιον δὲ ἀντιθεῖναι τὸν Κῷον Εὐάρεστον τῷ Σπαρτιάτῃ· (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 749:1)

Synonyms

  1. an inhabitant of Sparta

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION