- ὧν μὲν γὰρ ἐσύλησε τὴν ἰσχὺν ὁ περὶ Λεῦκτρα κίνδυνος, ὁ δὲ πρότερον ἀπείρατος ὢν πολεμίας σάλπιγγος Εὐρώτας Βοιωτοὺς ἐν τῇ Λακωνικῇ στρατοπεδεύοντας εἶδεν ἀπέκειρε γὰρ τὴν ἀκμὴν τῆς Σπάρτης ὁ Θηβαῖος, καὶ τοὺς ὁρ´ους τῆς Λακωνικῆς τεθειμένους, τὴν ἀκμὴν τῶν νέων, συνέκλεισε ταῖς τέφραις. (Demades, On the Twelve Years, 12:1)
(데마데스, On the Twelve Years, 12:1)
- Θηβαῖοι δὲ μέγιστον εἶχον δεσμὸν τὴν τῶν Μακεδόνων φρουράν, ὑφ ἧς οὐ μόνον τὰς χεῖρας συνεδέθησαν, ἀλλὰ καὶ τὴν παρρησίαν ἀφῄρηντο: (Demades, On the Twelve Years, 13:1)
(데마데스, On the Twelve Years, 13:1)
- τῷ γὰρ Ἐπαμινώνδου σώματι συνέθαψε τὴν δύναμιν τῶν Θηβαίων ὁ καιρός. (Demades, On the Twelve Years, 13:2)
(데마데스, On the Twelve Years, 13:2)
- καί μοι τῶν πεπραγμένων ἀναμνήσθητε, ἡνίκα Δημοσθένης καὶ Λυκοῦργος τῷ μὲν λόγῳ παραταττόμενοι τοὺς Μακεδόνας ἐνίκων ἐν Τριβαλλοῖς, μόνον δ οὐχ ὁρατὸν ἐπὶ τοῦ βήματος νεκρὸν τὸν Ἀλέξανδρον προέθηκαν, ἐν τῷ δήμῳ δ ἀλείψαντες λόγοις εὐπρεπέσι Θηβαίων τοὺς παρόντας φυγάδων θυμοὺς ἐπ ἐλπίδι τῆς ἐλευθερίας ἠκόνησαν, ἐμὲ δὲ στυγνὸν καὶ περίλυπον ἔφασκον εἶναι, μὴ συνευδοκοῦντα ἔχει τι πικρὸν ὁ τῆς ἀληθείας λόγος, ἐπειδάν τις ἀκράτῳ παρρησίᾳ χρώμενος μεγάλων ἀγαθῶν προσδοκίαν ἀφαιρῆται: (Demades, On the Twelve Years, 17:1)
(데마데스, On the Twelve Years, 17:1)
- ὄφελον καὶ Θηβαίους ἔχειν Δημάδην: (Demades, On the Twelve Years, 26:1)
(데마데스, On the Twelve Years, 26:1)
- συνεπιλήψεται δὲ τοῦ ἔργου αὐτῷ καὶ ὁ Θηβαῖος ποιητής, ὡς ἰοβλέφαρον ἐξεργάσασθαι: (Lucian, Imagines, (no name) 8:3)
(루키아노스, Imagines, (no name) 8:3)
- ὦ γαῖα Κάδμου πᾶς τε Θηβαῖος λεώς, κείρασθε, συμπενθήσατ, ἔλθετ ἐς τάφον παίδων: (Euripides, Heracles, episode, lyric 5:1)
(에우리피데스, Heracles, episode, lyric 5:1)
- καλεῖ δὲ Πολυνείκη με Θηβαῖος λεώς. (Euripides, Phoenissae, episode17)
(에우리피데스, Phoenissae, episode17)
- Πυθέα υἱὸς ὅδ ἐστὶ Κλέων Θηβαῖος ἀοιδός, ὃς πλείστους θνητῶν ἀμφέθετο στεφάνους κρατὸς ἐπὶ σφετέρου, καὶ οἱ κλέος οὐρανόμηκες. (Athenaeus, The Deipnosophists, book 1, chapter 34 1:4)
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 34 1:4)
