- "Τεγεάταισ μὲν ἀντειπεῖν περὶ εὐγενείασ καὶ ἀνδραγαθίασ ὁ παρὼν καιρὸσ οὐ δίδωσι, πρὸσ δ’ ὑμᾶσ, ὦ Σπαρτιᾶται, καὶ τοὺσ ἄλλουσ Ἕλληνασ λέγομεν, ὅτι τὴν ἀρετὴν οὐκ ἀφαιρεῖται τόποσ οὐδὲ δίδωσιν· (Plutarch, , chapter 12 1:3)
(플루타르코스, , chapter 12 1:3)
- ὁ δ’ Ἀριστείδησ διαμαρτάνειν αὐτοὺσ ἔφασκε τοῦ παντόσ, εἰ πρώην μὲν ὑπὲρ τοῦ τὸ εὐώνυμον κέρασ ἔχειν διεφιλοτιμοῦντο Τεγεάταισ καὶ προκριθέντεσ ἐσεμνύνοντο, νῦν δέ, Λακεδαιμονίων ἑκουσίωσ αὐτοῖσ ἐξισταμένων τοῦ δεξιοῦ καὶ τρόπον τινὰ τὴν ἡγεμονίαν παραδιδόντων, οὔτε τὴν δόξαν ἀγαπῶσιν οὔτε κέρδοσ ἡγοῦνται τὸ μὴ πρὸσ ὁμοφύλουσ καὶ συγγενεῖσ, ἀλλὰ βαρβάρουσ καὶ φύσει πολεμίουσ ἀγωνίσασθαι. (Plutarch, , chapter 16 2:2)
(플루타르코스, , chapter 16 2:2)
- καταλαβόντοσ δὲ τοῦτο καὶ τειχίσαντοσ τοῦ Κλεομένουσ ὁ Ἄρατοσ οὐθὲν ἐγκαλέσασ, ἀλλὰ νυκτὸσ ἐκστρατεύσασ ἐπεχείρησε Τεγεάταισ καὶ Ὀρχομενίοισ. (Plutarch, Cleomenes, chapter 4 1:2)
(플루타르코스, Cleomenes, chapter 4 1:2)
- οὐ μὴν κατῄσχυνεν οὐδὲ προήκατο τῷ πάθει τὸ φρόνημα καὶ τὸ μέγεθοσ τῆσ ψυχῆσ, ἀλλὰ καὶ φωνὴν καὶ σχῆμα καὶ μορφὴν ἐν ᾧ πρότερον εἶχεν ἤθει διαφυλάττων τά τε προστάγματα τοῖσ ἡγεμόσιν ἐδίδου καὶ περὶ τῆσ ἀσφαλείασ τῶν Τεγεατῶν ἐφρόντιζεν. (Plutarch, Cleomenes, chapter 22 2:2)
(플루타르코스, Cleomenes, chapter 22 2:2)
- χρήσαιτο, ποτὲ μὲν αἴρει ποτὲ καταβάλλει τὴν πόλιν ἄνω καὶ κάτω μεταφέρων, οὓσ Τεγεάταισ μὲν εἰσ ἀγῶνα λέγει περὶ τῶν δευτερείων καταστάντασ Ἡρακλειδῶν τε μεμνῆσθαι καὶ τὰ πρὸσ Ἀμαζόνασ πραχθέντα προφέρειν ταφάσ τε Πελοποννησίων τῶν ὑπὸ τῇ Καδμείᾳ πεσόντων· (Plutarch, De Herodoti malignitate, section 42 1:1)
(플루타르코스, De Herodoti malignitate, section 42 1:1)
- Κλονᾶσ δ’ ὁ τῶν αὐλῳδικῶν νόμων ποιητήσ, ὁ ὀλίγῳ ὕστερον Τερπάνδρου γενόμενοσ, ὡσ μὲν Ἀρκάδεσ λέγουσι, Τεγεάτησ ἦν, ὡσ δὲ Βοιωτοί, Θηβαῖοσ. (Pseudo-Plutarch, De musica, section 5 3:1)
(위 플루타르코스, De musica, section 5 3:1)
- ἔνιοι τῶν φιλοσόφων, καθάπερ Διαγόρασ ὁ Μήλιοσ καὶ Θεόδωροσ ὁ Κυρηναῖοσ καὶ Εὐήμεροσ ὁ Τεγεάτησ, καθόλου φασὶ μὴ εἶναι θεούσ· (Pseudo-Plutarch, Placita Philosophorum, book 1, 1)
(위 플루타르코스, Placita Philosophorum, book 1, 1)
- ἐπ’ ἄρχοντοσ δ’ Ἀθήνησι Χαρίνου Ῥωμαῖοι μὲν τὴν ὕπατον ἀρχὴν παρέδοσαν Ποπλίῳ Δεκίῳ καὶ Κοΐντῳ Φαβίῳ, παρὰ δὲ τοῖσ Ἠλείοισ ὀλυμπιὰσ ἤχθη ὀγδόη πρὸσ ταῖσ ἑκατὸν δέκα, καθ’ ἣν ἐνίκα στάσιον Ἀπολλωνίδησ Τεγεάτησ. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 37 1:1)
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 37 1:1)
- " περὶ παιδὸσ πεπορνευκότοσ ἐρωτηθεὶσ πόθεν εἰή, "Τεγεάτησ," ἔφη. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, , Kef. b'. DIOGENHS 42:9)
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, , Kef. b'. DIOGENHS 42:9)
- περὶ δὲ τοὺσ αὐτοὺσ χρόνουσ Λυκομήδησ ὁ Τεγεάτησ ἔπεισε τοὺσ Ἀρκάδασ εἰσ μίαν συντέλειαν ταχθῆναι καὶ κοινὴν ἔχειν σύνοδον συνεστῶσαν ἐξ ἀνδρῶν μυρίων, καὶ τούτουσ ἐξουσίαν ἔχειν περὶ πολέμου καὶ εἰρήνησ βουλεύεσθαι. (Diodorus Siculus, Library, book xv, chapter 57 13:1)
(디오도로스 시켈로스, Library, book xv, chapter 57 13:1)