Ὀρτυγία
First declension Noun; Feminine
Transliteration:
Principal Part:
Ὀρτυγία
Structure:
Ὀρτυγι
(Stem)
+
ᾱ
(Ending)
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- "περὶ δὲ τῆσ γενέσεωσ αὐτῶν Φανόδημοσ ἐν δευτέρῳ Ἀτθίδοσ φησὶν ὡσ κατεῖδεν Ἐρυσίχθων Δῆλον τὴν νῆσον τὴν ὑπὸ τῶν ἀρχαίων καλουμένην Ὀρτυγίαν παρ’ ὃ τὰσ ἀγέλασ τῶν ζῴων τούτων φερομένασ ἐκ τοῦ πελάγουσ ἱζάνειν εἰσ τὴν νῆσον διὰ τὸ εὐόρμον εἶναι Εὔδοξοσ δ’ ὁ Κνίδιοσ ἐν πρώτῳ γῆσ περιόδου τοὺσ Φοίνικασ λέγει θύειν τῷ Ἡρακλεῖ ὄρτυγασ διὰ τὸ τὸν Ἡρακλέα τὸν Ἀστερίασ καὶ Διὸσ πορευόμενον εἰσ Λιβύην ἀναιρεθῆναι μὲν ὑπὸ Τυφῶνοσ, Ιὀλάου δ’ αὐτῷ προσενέγκαντοσ ὄρτυγα καὶ προσαγαγόντοσ ὀσφρανθέντα ἀναβιῶναι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 47 1:8)
- ὁμοῦ δὲ παιᾶνα παιᾶν’ ἀνάγετ’, ὦ παρθένοι, βοᾶτε τὰν ὁμόσπορον Ἄρτεμιν Ὀρτυγίαν ἐλαφαβόλον ἀμφίπυρον, γείτονάσ τε Νύμφασ. (Sophocles, Trachiniae, choral2)
- τηλαυγέσιν ἀνέδησεν Ὀρτυγίαν στεφάνοισ, ποταμίασ ἕδοσ Ἀρτέμιδοσ, ἇσ οὐκ ἄτερ κείνασ ἀγαναῖσιν ἐν χερσὶ ποικιλανίουσ ἐδάμασσε πώλουσ. (Pindar, Odes, pythian odes, pythian 2 2:1)
- Ἄρτεμι, Δᾶλον ἔχουσα καὶ Ὀρτυγίαν ἐροεσσαν, τόξα μὲν εἰσ κόλπουσ ἅγν’ ἀπόθου Χαρίτων, λοῦσαι δ’ Ἰνωπῷ καθαρὸν χρόα, βᾶθι δὲ Λοκροὺσ λύσουσ1’ ὠδίνων Ἀλκέτιν ἐκ χαλεπῶν. (Unknown, Greek Anthology, book 6, chapter 2731)
- τὴν δ’ Ἄρτεμιν τὴν ἐν ταῖσ Συρακούσαισ νῆσον λαβεῖν παρὰ τῶν θεῶν τὴν ἀπ’ ἐκείνησ Ὀρτυγίαν ὑπό τε τῶν χρησμῶν καὶ τῶν ἀνθρώπων ὀνομασθεῖσαν. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 3 5:1)
