Ἀχιλλεύς
Third declension Noun; Masculine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
Ἀχιλλεύς
Structure:
Ἀχιλλευ
(Stem)
+
ς
(Ending)
Etym.: From
a)/xos, the grief of the hero being the subject of the Il., cf.
O)dusseu/s
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἐκεῖνοσ τοίνυν ὁ Θερσίτησ ὁ τοιοῦτοσ εἰ λάβοι τὴν ’ Ἀχιλλέωσ πανοπλίαν, οἰεί ὅτι αὐτίκα διὰ τοῦτο καὶ καλὸσ ἅμα καὶ ἰσχυρὸσ ἂν γένοιτο, καὶ ὑπερπηδήσεται μὲν τὸν ποταμόν, ἐπιθολώσει δὲ αὐτοῦ τὸ ῥεῖθρον τῷ φόνῳ τῶν Φρυγῶν, ἀποκτενεῖ δὲ τὸν Ἕκτορα καὶ πρὸ αὐτοῦ τὸν Λυκάονα καὶ τὸν Ἀστεροπαῖον, μηδὲ φέρειν ἐπὶ τῶν ὤμων τὴν μελίαν δυνάμενοσ; (Lucian, Adversus indoctum et libros multos ementem, (no name) 7:3)
- ἀλλ’ ἐπείπερ ἀνέμνησασ, ἐθέλω σοι δεῖξαι τὸν τοῦ Ἀχιλλέωσ τάφον. (Lucian, Contemplantes, (no name) 23:2)
- οἱο͂ν πάλαι μὲν Ἀγαμέμνονα καὶ Ἀχιλλέα, τῶν κάτω δὲ τὸν Ἀλέξανδρον καὶ Πύρρον ἴσμεν γεγονότασ. (Lucian, (no name) 1:5)
- κατὰ τοῦτο μάλιστα τὸ στόμα ἐπ̓ εὐθὺ πλέοντι ἀνέμῳ ἀπαρκτίᾳ ἰδίωσ τό πέλαγοσ νῆσοσ πρόκειται, ἥντινα οἳ μὲν Ἀχιλλέωσ νῆσον, οἳ δὲ Δρόμον Ἀχιλλέωσ, οἳ δὲ Λευκὴν ἐπὶ τῆσ χρόασ ὀνομάζουσιν. (Arrian, Periplus Ponti Euxini, chapter 21 1:1)
- οἳ πρὶν μὲν [πολύπυργο]ν Ἰλίου θαητὸν ἄστυ οὐ λεῖπον, ἀτυζόμενοι [δὲ πτ]ᾶσσον ὀξεῖαν μάχαν, εὖτ’ ἐν πεδίῳ κλονέων μαίνοιτ’ Ἀχιλλεύσ, λαοφόνον δόρυ σείων· (Bacchylides, , epinicians, ode 13 22:1)
- ὃσ εἰ διοίσει νύκτα τήνδ’ ἐσ αὔριον, οὔτε σφ’ Ἀχιλλεὺσ οὔτ’ ἂν Αἰάντοσ δόρυ μὴ πάντα πέρσαι ναύσταθμ’ Ἀργείων σχέθοι, τείχη κατασκάψαντα καὶ πυλῶν ἔσω λόγχῃ πλατεῖαν ἐσδρομὴν ποιούμενον. (Euripides, Rhesus, episode 1:3)
- καὶ ἀπέθανεν δὲ οὐχὶ τοῖσ ἄλλοισ ὁμοίωσ, ἀλλὰ τὸν ^ μὲν Ἕκτορα Ἀχιλλεὺσ ἀπέκτεινεν, εἷσ ἕνα, καὶ αὐτὸν τὸν Ἀχιλλέα Πάρισ, τὸν δὲ παράσιτον θεὸσ καὶ δύο ἄνθρωποι. (Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 46:6)
- πολλοὺσ δὲ καὶ ἄλλουσ τῶν ἡρώων εἰπεῖν ἔχων τοῖσ αὐτοῖσ ἐγγεγυμνασμένουσ καὶ τέχνην τὸ πρᾶγμα πεποιημένουσ, ἱκανὸν ἡγοῦμαι τὸν Νεοπτόλεμον, Ἀχιλλέωσ μὲν παῖδα ὄντα, πάνυ δὲ διαπρέψαντα ἐν τῇ ὀρχηστικῇ καὶ εἶδοσ τὸ κάλλιστον αὐτῇ προστεθεικότα, Πυρρίχιον ἀπ’ αὐτοῦ κεκλημένον καὶ ὁ Ἀχιλλεύσ, ταῦτα ὑπὲρ τοῦ παιδὸσ πυνθανόμενοσ, μᾶλλον ἔχαιρεν, οἶμαι, ἢ ἐπὶ τῷ κάλλει καὶ τῇ ἄλλῃ ἀλκῇ αὐτοῦ. (Lucian, De saltatione, (no name) 9:1)
- ὁ Ἀχιλλεὺσ τοιοῦτοσ ἦν, ἄριστοσ τὰ πάντα, ἢ μῦθοσ ἄλλωσ καὶ ταῦτα; (Lucian, Gallus, (no name) 17:14)