Xenophon, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Β, chapter 2 10:

τί δ’; οἰεί, ἔφη, χαλεπώτερον εἶναί σοι ἀκούειν ὧν αὕτη λέγει ἢ τοῖσ ὑποκριταῖσ, ὅταν ἐν ταῖσ τραγῳδίαισ ἀλλήλουσ τὰ ἔσχατα λέγωσιν; ἀλλ’, οἶμαι, ἐπειδὴ οὐκ οἰόνται τῶν λεγόντων οὔτε τὸν ἐλέγχοντα ἐλέγχειν ἵνα ζημιώσῃ οὔτε τὸν ἀπειλοῦντα ἀπειλεῖν ἵνα κακόν τι ποιήσῃ, ῥᾳδίωσ φέρουσι. σὺ δ’ εὖ εἰδὼσ ὅτι ἃ λέγει σοι ἡ μήτηρ οὐ μόνον οὐδὲν κακὸν νοοῦσα λέγει, ἀλλὰ καὶ βουλομένη σοι ἀγαθὰ εἶναι ὅσα οὐδενὶ ἄλλῳ, χαλεπαίνεισ; ἢ νομίζεισ κακόνουν τὴν μητέρα σοι εἶναι;